De bende van Bork is klaar voor nieuwe avonturen .

dinsdag 19 februari 2008

Blog bestaat 1 Jaar



Tjeerd & Alinda
Kevin,Jayson en Michael

zondag 17 februari 2008

Heerlijk winterweer.

Het was weer heerlijk wandelweer vandaag. Na een nacht met behoorlijk vorst was het hier weer een beetje winter. Echt heerlijk weer om weer eens te gaan wandelen. Kevin is de laatste dagen hard achteruitgegaan. Een lange wandeling lukt hem op dit moment niet meer. Vorige week liep hij nog met gemak de wandeling in Hengelo van 7 kilometer, Nu is 4 kilometer het uiterste. Aangekomen bij het bos weten ze al precies wat er staat te gebeuren. Vol ongeduld zitten ze te wachten ,tot ik de deuren van de auto los doe. Riemen vast en wandelen maar. Het is echt heerlijk zo in het zonnetje. Michael en Kevin snuffelen lekker samen door de hoge gras pollen op zoek naar lekkere geurtjes.

















Soms gaat het Jayson niet hard genoeg. Je ziet hem dan ook echt kijken met een blik van 'schiet nou toch eens op'.

















Onze beide oudjes zijn al meer dan 12 jaar samen. Zelfs de komst van Michael heeft de band die ze met hun tweeën hebben niet veranderd. Soms kunnen ze niet met elkaar maar meestal kunnen ze niet zonder elkaar.

















We kwamen vanmiddag langs een vennetje waar een dun laagje ijs op lag. Michael ontdekt dat er iets op het ijs ligt. Hij heeft er echt een aantal minuten naar staan kijken.
















Hij kan niet ontdekken wat het is en roept dan de hulp maar in van Jayson. Twee weten vaak meer dan 1.
















Ook Jayson weet niet wat het is. Heel voorzichtig probeert Michael dan om op het ijs te gaan staan. Misschien kan hij zo bij dat voorwerp komen.
















Helaas voor Michael, het ijs is nog niet dik genoeg. Met een plons verdwijnt zijn poot onder water.

















Met Michael zijn poot verdwijnt ook het vreemde voorwerp onder water. Heldhaftig steekt Michael zijn snuit in het koude water om het voorwerp te redden.
















Tja wat een lol met een steen denkt de baas.


Terwijl we iets verder langs het ijs lopen komt Michael zijn 'tweeling broer' tegen. Spiegelbeeld beagle woont onder het ijs. Beide heren stonden elkaar even aan te kijken.
























En zo komt deze wandeling ook weer ten einde. Vlak bij de auto zit er nog een slagboom over het pad. Voor Michael en Jayson nog even de gelegenheid om hun sprong technieken nog iets te verbeteren. Kevin vond het allemaal prima en ging, lekker in het zonnetje, zitten kijken naar de twee hoogvliegers.



'Jumping Jayson'










Michael lijkt hier wel een roofvogel.

















En als afsluiter van deze middag. Een sprong in opperste concentratie van 'Flying Michael'

zondag 10 februari 2008

Midwinter beaglewandeling Hengelo

Vandaag was de midwinter beaglewandeling in Hengelo. Nou ja midwinter,het was meer de voorjaars beaglewandeling. Wat een schitterend weer.

Vanmorgen hadden de heren hier in huis alweer door dat er wat ging gebeuren. Jayson was vast bang dat we ons zouden verslapen, meneer stond om kwart over zeven beneden aan de trap al te blaffen. Er ging een mand achter in de auto, en je zag de drie boefen al kijken. Joepie we mogen weer mee, wat gaan we doen. Het was onderweg al prachtig weer. Een klein laagje rijp sierde de velden toch nog een beetje winters. Het zonnetje kwam er al vroeg door, het begin van een prachtige dag.

Tussen kwart over tien en kwart voor elf moesten we ons verzamelen bij restaurant 'Frans op de bult' in Deurningen. Mike zijn broer, Joep, en zijn baasjes zouden vandaag ook komen. Als we het parkeer terrein oprijden zijn zij ook net aangekomen. Beide broers hebben elkaar even uitbundig begroet. In het restaurant hebben we eerst een kop koffie genomen en gewacht tot iedereen er was. Om goed elf uur zijn we gaan wandelen.



Er was een grote opkomst van baasjes en beagles .












Na een klein stukje langs een drukke weg te hebben gelopen slaan we een bospad in, het genieten kan beginnen. De lengte van de route was dik 7 kilometer. We kwamen langs waterlopen, oude houtwallen, echte oude Twentse woningen ,en door verschillende typen bos. Met het zonnetje er bij was het zelfs warm. De honden genoten met volle teugen. De baasjes ook trouwens.


Kevin en Jayson vonden het weer heerlijk om tussen zoveel soortgenoten te mogen lopen. Kevin wil nog zo graag mee voorop lopen, alleen dat wil niet meer. Meneer wil dan nog wel een chagerijnig reageren, op een hond die nog wel snel langs de groep kan rennen.








En Michael en Joep die waren het eerste deel van de wandeling niet bij elkaar weg te slaan. Waar de 1 was was de ander ook. Echt een Band of Brothers.

















Joep is inmiddels ook al uitgegroeid tot een prachtige reu. Hij wou wel even voor fotomodel spelen en ging er eens echt goed voor staan.

















Er waren delen van de route waar de beagles los konden. Hier werd uitbundig gebruik van gemaakt. Rennen over stoppelvelden, springen over slootjes, en natuurlijk springen in het water. Het kon allemaal vandaag. Alhoewel sommige beageltjes het water toch nog wel erg koud vonden.




'Volg mij maar dan komt het allemaal goed.'













Deze jonge heer dacht dat hij over het water kon lopen. Helaas voor hem,een nat pak.











En onze beide oudjes liepen de gehele route met een grote greins rond hun bekkie. Wat is het toch heerlijk voor een baas om te zien dat je hond zoveel plezier heeft.







































De wandelpaden waren goed te belopen. Op een enkel plaats was het erg modderig. Een beagle zou geen beagle zijn als hij/zij niet even door de modder ging .

















Ondertussen was Joep iets op het spoor. Hij snuffelde wat rond en had een geurtje ontdekt. Waar zou dit spoor heen gaan ???

















Hier stopt het geurtje. Volgens mij heeft baasje een koekje voor mij.


















Na dik twee en een half uur lopen komen we terug bij het restaurant. Hier staat een heerlijk wintersoep buffet voor ons klaar. Voordat we gingen eten hebben we de honden in de auto gezet. Ze waren moe van de mooie wandeling en de vele indrukken van de dag.



















Mike nam direct plaats op de plank. Beide oudjes gingen samen in de mand.
Tijdens het wintersoep buffet kwamen de verhalen over de belevenissen van baas en hond. In heel veel verhalen zit toch weer een herkenning van je eigen beleving met je hond.
Het was een erg mooie en gezellige wandeling. 

 










Op weg naar huis kwamen we langs een erg oude eikenboom (kroezeboom) deze moest ook nog even op de foto.

zaterdag 9 februari 2008

Show Eindhoven

Gaap, Gaap, Gaap, het is vrijdagmorgen vijf uur. De wekker verstoort onze nachtrust ruw. Tja, je moet er wat voor over hebben. De show in Eindhoven staat voor vandaag op het programma. Westerbork - Eindhoven, afstand meer dan 200 kilometer, en dat op een vrijdag. Hopelijk valt het mee met het verkeer onderweg. Om kwart voor zes zijn we startklaar. Alles zit in de auto, dus rijden maar. Het is al aardig druk op de snelwegen, maar gelukkig hebben we geen file's. Iets over acht uur rijden we Eindhoven binnen. Onze TomTom brengt ons precies waar we moeten zijn. Na het vinden van een parkeerplaats, in de parkeergarage naast het evenementencentrum, maken we alles gereed voor de wandeling naar de plaats van handeling. Ideaal die bolderkar, alles past er mooi op, je hoeft verder niets meer te sjouwen. Bij binnenkomst, in het evenementencentrum, krijgen we te horen dat we een etage hoger moeten zijn. Gelukkig zit er een lift in het gebouw,nadeel is dat er maar weinig tegelijk in kan. Er staan voor vandaag weer een leuk aantal beagles ingeschreven, 20 in totaal. Als we bij de ring zijn plaatsen we onze spullen en het wachten kan beginnen. In de openklasse staan vandaag 5 reuen ingeschreven. De beagles worden weer eens als laatste gekeurd vandaag. Als Alinda nog een oefen rondje met Mike maakt, gaat meneer opeens iets anders uitproberen.



Het lijkt hier wel, of Mike een buiging oefent, naar het publiek.












Er was ook weer veel van Mike zijn familie aanwezig vandaag. 'neef' Max, Grote zus Djill, en nest zus Code Red, en 'nicht' Yellow waren van de party.
Na de puppy-,jeugd-,en jonge hondenklasse is het de beurt aan de open klasse, hier in mogen honden lopen vanaf 18 maanden.



Het opstellen in de ring.












Van links naar rechts:
Max from Muskoka Dream's
Michael from Muskoka Dream's
Summer Treasure From Elly's Pack












Hier zien we Max from Muskoka Dream's :Geboren 8-4-2005. Moeder, Dyma from Muskoka Dream´s en vader, Dialynne Hallmark.


















Vorige week in Emmen benaderde de keurmeester Mike op een nog al ruwe manier. We waren dan ook erg nieuwschierig hoe hij nu zou reageren op de keurmeester.

Gelukkig reageerde Mike goed op de keurmeester. Hij was helemaal niet angstig meer.

















Als alle honden door de keurmeester bekeken zijn moeten ze weer worden opgesteld . De keurmeester maakt dan haar eindoordeel. Terwijl de honden in de rij staan oefend Max het zelfde wat Mike eerder op de dag ook al oefende. Zouden ze een bepaald voorgevoel hebben???????




















Hier maakt de keurmeester haar keuze.















1 voor 1 worden de honden nu geplaatst. Michael wordt tweede, 2U. En Max wordt eerste, 1U. Beide baasjes waren erg trots op hun hond.


























Ook de andere familie leden van Michael deden het erg goed.



Nest zusje Code Red : 1 U in de jonge hondenklasse teven.























Grote zus Djill : 1U in de kampioensklasse teven. Tevens kreeg Djill CAC, CACIB en BOS












Nicht Yellow : 2U in de jeugd klasse teven.













Na de show hebben we de behaalde resultaten nog even gezellig nagesproken. Het was een goede dag voor de Muskoka nakomelingen.
Als we alles weer hebben ingepakt beginnen we aan de reis terug naar het hoge noorden. Om goed zeven uur waren weer thuis.
De volgende show is op 1 maart in Groningen. Dat is weer wat dichter bij huis.
Morgen gaan we met alle beagle heren van ons naar de Midwinterbeagle wandeling in Hengelo. De weersvooruitzichten zien goed dus dat kan ook weer een leuke beagle dag worden.

maandag 4 februari 2008

Show Emmen

Gisteren was de clubmatch in Emmen. Voor ons een thuis wedstrijd. Meestal als we naar een show moeten, dan is het hier voor dag en dauw opstaan. Gisteren dus eens een keer niet vroeg vertrekken. Om kwart over 8 trokken we de deur achter ons dicht en een kleine twintig minuten later waren we ter plaatse. De show was in de tennishal van een groot vakantiepark. Alles was erg goed georganiseerd. Mede dankzij de vele vrijwilligers. De beagles werden weer eens laat in de middag geshowd. We hadden dus genoeg tijd om eens lekker rond te kijken naar de andere rassen. Er was de mogelijkheid om je hond door een fotograaf vast te laten leggen op de gevoelige plaat. Deze kans lieten we ons dan ook niet voorbij gaan.
























Mocht Mike het showen niet meer leuk vinden, dan ambieërt hij misschien wel een carriere als fotomodel.















De fotograaf kon ter plekke de foto's direkt afdrukken. Dus na een paar minuten hadden we het portret van onze boef in handen. In plaats van kleur hebben we er een zwart wit afdruk van laten maken. Op de 1 of andere manier komen beagle foto's in zwart wit altijd erg goed uit. Hier het eindresultaat


Tijdens een van de vele rondjes door de zaal probeerde Mike ook al dames van andere rassen te versieren.

















Terwijl de middag vorderde kwam het moment van showen steeds dichterbij. Michael was wel iets schrikkerig vandaag, waar dat door kwam is ons niet helemaal duidelijk. Als hij dan in de ring moet en de keurmeester grijpt zijn hoofd direkt vast met twee handen is meneer helemaal van slag. Het duurde even voordat Alinda hem weer bij de les had maar hij was wel erg gespannen. De keurmeester was wel onder de indruk van hem en gaf hem dan ook een 1 U, beste reu en tevens werd hij BOB (beste van het ras)


Het staan in stand op de tafel gaat steeds beter.







Ook het los showen in stand gaat door de vele oefingen, thuis en op ringtraining, steeds beter.


















Je ziet Michael hier wegduiken op het moment dat de keurmeester zijn hoofd wil pakken.




















Voor de keuring van ras groep 6 werden alle beste honden van hun ras in de ringgezet. Michael werd hier als vierde geplaatst.

















Zo kwam er weer een eind aan alweer een lange showdag. Nadat we alles weer hadden ingepakt begon de reis naar huis. Thuis gekomen hebben we de foto van Michael direkt in een lijst geplaatst. Even later zijn we Mike kwijt in ons eigen huis. Kom ik boven ligt meneer op de grond naast zijn eigen foto. Het blijft lachen met die beagles.



Aankomende vrijdag staat er al weer een show op het programma. Helaas is het dan voor ons erg vroeg opstaan. Eindhoven is de plaats van handeling.