Michael onder het mes

 Michael had al een tijdje last van een wrat op de binnenkant van zijn ooglid. Hij groeide langzaam en had er geen last van. Opeens was de wrat weg maar niet veel later was hij er weer en groeide een stuk sneller. Hij kraste over zijn oogbol en elke dag had Michael zijn oog dicht zitten van de vieze prut. Hij kreeg er dus echt last van. Hij heeft inmiddels wel eer ouderdoms wratjes maar die belemmeren zijn leef comfort niet, deze oog wrat dus wel. Vorige week is Alin met hem langs de dierenarts geweest om er even naar te laten kijken en wat er mogelijk was. Om de wrat goed weg te krijgen zou Michael onder narcose moeten. Zijn gebit zou dan ook direct gereinigd kunnen worden. Bloed testen gedaan, long en hart bekeken. Hij is 14,5 en een narcose voor een oudere hond is nooit zonder risico. Gezien Michael zijn medische verleden van anderhalf jaar zijn we nog voorzichtiger geworden met hem. Alles was goed en niets zou een narcose in de weg kunnen staan. Alin maakt en afspraak voor woensdag. De dagen tikken door en ik ben er toch steeds mee bezig voor mezelf. Het idee van een narcose staat me net echt aan, de kans om Michael nu kwijt te raken is aanwezig. Een licht roesje is ook een mogelijkheid alleen zal dan de wrat niet volledig weggehaald kunnen worden en zal zijn gebit niet gereinigd kunnen worden. Het weekend is voorbij en we gaan steeds meer naar de woensdag. Ik heb het er met Alin nogmaals over, nemen we het risico van een narcose of niet. Ik zeg nee we gaan voor een roesje. Alin zal op de woensdag nogmaals met de dierenarts overleggen en dan een besluit nemen. Ik twijfel en blijf twijfelen, ik ben niet gauw bang maar geef het nu eerlijk toe dat ik hem behoorlijk kneep. Op dinsdag kom ik eerder thuis van werk en maak nog een aantal foto's van de 7 samen.  Waarom.... tja gewoon  stel je voor dat.

De beagle mannen samen met Mango

De 6 samen

En Michael alleen

Woensdag morgen, ik voer de mannen en sla Michael over. Hij kijkt me aan he baas en ik dan.... Sorry vriendje nu even niet. Ik maak me klaar om naar mijn werk te gaan. De heren gaan in de hal. Ik ga nog even op de grond zitten en pak Michael even stevig vast. Het komt goed vriendje, tot vanmiddag.  Ik sta op en loop weg. Michael volgt me naar de deur. Rond half tien brengt Alin hem naar de praktijk en overlegd nogmaals wat te doen. Ze besluiten toch te gaan voor een narcose maar wel 1 die met tegengif direct ongedaan kan worden gemaakt als het nodig mocht zijn. Michael valt rustig in slaap en tijdens een operatie van minder dan een uur werd zijn wrat verwijderd en zijn gebit gereinigd, enkele losse elementen zijn er uit gehaald waar hij met eten ook zeker last van moet hebben gehad. Als de operatie afgelopen is krijgt Alin een belletje dat alles goed gegaan is en Michael nu langzaam ontwaakt. Rond half twee krijgt ze nog een belletje dat ze hem weer mag komen ophalen. Vrolijk blaffend zit hij haar al weer op te wachten en gaat thuis direct weer in de groep.  Zijn koppie is wel net 1 van een oorlogsveteraan maar dat hersteld. Gisteravond zaten we gelukkig weer samen op de bank. We waren blij en opgelucht dat alles goed was afgelopen

Rust in huis .... Michael weer op de bank tussen de mannen. Mango heerlijk in de hal op zijn eigen mand. Ik ga even naar boven en kom weer naar benden. Mango ligt met gestrekte voorpoten en een ronde rug... dat klopt niet. Ik roep hem en pak zijn riem en doe die om maar hij komt niet overeind. Ik til hem op en zie direct dat het fout is. Opnieuw kan hij niet op zijn eigen poten staan. Ik blijf bij hem en roep Alin erbij. Mango kruipt stijf tegen me aan en je merkt aan hem dat hij weet dat er opnieuw iets fout is. 

We bellen de dierenarts en overleggen, de symptomen die hij vertoont lijken in alles op een vestibulair syndroom, dit is en stroring in het evenwichtsorgaan , twee jaar geleden heeft hij dit ook gehad. Er is geen medicatie voor en moet met rust overgaan. Ik blijf bij Mango in de hal, Alinda gaat terug in huis bij Michael. Ik zit een uur bij Mango, streel hem en praat rustig tegen hem. Langzaam merk je dat hij weer terug komt. 

De kracht komt weer in zijn benen en ik neem hem even mee voor een klein stukje wandelen. Als een dronken droppie waggelt hij de oprit af maar elke stap wordt stabieler en uiteindelijk loopt hij weer zoals we van hem gewent zijn.  Zo gaan we dus de nacht in met twee patienten. Je ligt erop en reageert op elk geluid. Michael was voor de zekerheid mee naar boven. Mango sliep gewoon beneden. Michael lag heerlijk op zijn rug te dromen . In de nacht ben ik nog een aantal keer beneden geweest om te kijken hoe het met mango ging. Maar ook hij had een goede nacht.

Vanmorgen waren de beide mannen heerlijk helder alsof er niets gebeurd was. Michael zijn oog was weer mooi schoon. We moeten nu een paar dagen wel zalf er in smeren om ontsteken te voorkomen.

Zo zie ja maar weer het kan allemaal zo plotsklap weer anders zijn. Zowel Mango als Michael zijn de hele dag rustig en helder geweest en scharrelen weer gewoon mee in de groep. Hopelijk blijft het nu zo.

Zo leef je opeens weer in spanning

 Van het enen op het andere moment zitten we hier nu weer in een spannende tijd met de meute. Wat er gebeurd is dit weekend staat verderop in dit bericht..

Door de corona maatregelen zijn we dit jaar meer thuis geweest in de weekenden en vakantie. Geen wedstrijden geen vakantie in het buitenland. Deze zomer ook weer wat meer logee honden in huis gehad dus alles met elkaar heeft ons gazon het wel weer te verduren gehad. Vooral de inloop vanaf het terras de tuin in was aardig hol geworden. Om nu niet de hele winter elke week een zwarte vloer te hebben toch maar even een stukje herstellen. Dus zaterdag morgen een aantal nieuwe graszoden opgehaald, de oude zode eruit gespit en de nieuwe er weer in. De mannen zaten er op de neus bij om te kijken wat ik aan het doen was.

Dat ziet er wee keurig uit baas, hebben we weer wat om aan te plukken en trekken.....

Als ik klaar ben en alles opgeruimd heb zitten de beagle mannen al weer samen in het zonnetje op de nieuwe zode.

Het is mooi weer dus ik besluit om ook de leilindes nog even te snoeien. Terwijl ik op de ladder achter de bomen sta zie ik James op de tuintafel zitten en volgt hij mijn verrichtingen

Als ik ze geknipt heb gaat een deel van het afval in de groene bak. James helpt mee door de bak aan te stampen, makkelijk zo'n hulpje.

Wat hebben we goed gewerkt samen he baas.

Odin inspecteert het werk van zijn zoon even.

Terwijl ik de laatste troep opruim roept Alin mij, ''Tjeerd kom vlug het gaat niet goed met Mango'' Ik ren de kamer in en in de hal ligt Mango. Grote angstige ogen en hij kan niet meer op zijn eigen poten staan. Ik ondersteun hem maar hij kan zijn gewicht niet houden. We overleggen wat te doen, Alin belt met de dierenarts en ik doe de buiten deur open om frisse lucht in de hal te krijgen. Ondertussen blijf ik Mango ondersteunen en probeer of hij wil staan. Niets helpt. We kunnen naar de praktijk, tis zaterdag middag en de eigen praktijk is dicht. De weekend praktijk is in Dwingeloo, een dik half uur rijden. Ik til Mango in de bus en leg hem in de kennel. Ik blijf naast hem zitten  achterin de bus.  We haasten ons naar Dwingeloo, Mango gaapt heel veel maar is verder wel bij. Ik zelf wordt hartstikke misselijk achterin maar dat vergeet je dan even.  Ik hou Mango beet, angst maakt zich meester van mij. Onze grote reus zo in 1 keer.

Achterin de bus. Mijn ogen spreken boekdelen, angst, onrust en spanning in 1 blik......

Als we bij de praktijk zijn zijn we een dik half uur verder. We halen Mango uit de bus en ik zet hem neer. Hij kan inmiddels weer een beetje op zijn poten staan en hij waggelt als een eend de praktijk binnen. Daar is de vloer glad en  stuur ik hem naar de grote deurmat. Daar gaat hij liggen. We wachten op de arts...... We kunnen de spreekkamer in, ik til Mango er heen. Mijn maatje, onze rots in de branding, als een pakketje hangt hij in mijn armen. Ik leg hem op de behandel kamer en er volgt een onderzoek. Op de tafel krijgt hij weer een aanval. Nog meer dingen worden bekeken en we krijgen te horen dat het alle symptomen zijn van een licht hersenbloeding. Hij krijgt medicatie en we krijgen medicatie mee voor als er weer aanvallen komen. Thuis moet hij nu eerst zoveel mogelijk in d erust. Terwijl Alin verder alles afhandelt neem ik Mango mee naar de bus. Ik doe hem in de kennel en nog geen minuut later laat hij al zijn urine lopen. Weer uit de kennel, kleden er uit en droge kleden er in. We rijden weer terug naar huis. Dit maal zit ik wel weer gewoon voorin. Als we thuis de oprit oprijden en de bus deur open doen. Staat Mango, kom op baas ik wil er weer uit. Ik ga even een klein stukje met hem lopen, hij is nog erg wankel achter maar hij loopt weer. Wat opviel zijn zijn nog steeds grote ogen

De zon viel op een verkleurde fuweel struik, ik zet Mango er tussen. Trots als hij is laat hij zijn stoere blik weer zien......

De hele avond houden we hem goed in de gaten, slaapt veel en als het tijd is om zelf de luiken dicht te doen besluiten we dat ik beneden op de bank ga slapen. Mango is los in de kamer ik kan hem zo beter in de gaten houden. Halverwege de nacht staat hij naast me, tikt met zijn kop tegen me aan en wil graag naast me liggen onder de dekens. Ik doe de deken omhoog en Mango kruipt eronder. Stijf tegen mij aan lag hij de rest van de nacht......

Zondag morgen.. Donald is Jarig, de grote kleine man wordt al weer drie. Je merkt aan de andere mannen dat er iets anders is in de meute. Als Mango op de bank kruipt gaan de jonge heren als een soort van beschermende boog om hem heen zitten. De meute laat weer zien hoe bijzonder hun onderlinge band is.

Ik ga even een klein stukje lopen met Mango, even de benen strekken voor hem. Liepen we anders samen de langste ronde, gister morgen was het ver weg de kortste. Hij is weer iets stabieler dan zaterdag avond.

Mijn maatje, ook zijn zijn ogen weer wat minder groot.

En dan mogen de beagle mannen mee. Donald als eerste en hij gaat alleen mee, het is zijn verjaardag dus even alle aandacht voor hem.

Vader en zoon gaan samen mee.

En de drie oudere mannen. Helaas begon het te regenen tijdens hun ronde. Ik maak een foto en het valt me op hoe bezorgt ze toch alle drie kijken.

Als we weer thuis zijn droog ik de drie eerst af. Ik zelf doe droge kleren aan en niet veel later is het weer droog. De mannen gaan alle maal de tuin in. Ik maak nog even een foto van de 7 samen. Het begint weer te regen en ieder zoekt zijn plekje in huis. 

Aan het eind van de middag gaan we nog even op prive training me Elwood, Odin en Donald. Even  heerlijk samen werken met de drie mannen. 

Mango brengt de nacht weer door tussen zijn maatjes, ik slaap weer boven. Hij heeft een goede nachtrust en was vanmorgen weer helder. De duimen hier draaien en hopen dat het hier bij blijft. en het herstel zich nu weer verder zal aandienen.

Hiep Hiep Hoera voor Donald

 Vandaag vieren we alweer de derde verjaardag van onze Donald. Wat gaat de tijd toch snel. Lieve Donald we hopen op nog vele mooie jaren samen .

Toverbal

 Vaak krijgen we de vraag over de kleur van Michael. Was hij altijd zo wit ?? Nou nee. Wie Michael een beetje kent weet dat hij als pup en jonge hond een prachtige donkere driekleur was. Met het strijken der jaren komen er steeds meer wit /grijze haren. Inmiddels is Michael bijna een sneeuwwitje geworden. Ik heb eens zitten zoeken naar foto's van de afgelopen 14 jaar. Michael als pup en Michael nu als 14 jarige. Mooi is te zien hoe het verkleuren  begon van af een leeftijd van 3 jaar. Eerst alleen rond zijn snoet later werd het steeds meer

Kleine pup  Michael, een echte drie kleur met een prachtig zwart dek.

Hieronder 14 foto's van elk jaar 1 Toverbal Michael van 3 naar bijna twee kleur.

Het eerste grijs begint te komen rond zijn snoet.

De oren worden nu ook lichter.

Zijn hele koppie vergrijst

En dan gaat het snel, ook de rest van het lichaam wordt nu lichter.

De laatste twee jaar is het verkleuren nu echt in een stroom versnelling terecht gekomen. Het bruine is allemaal weg. Wit en grijs dat zijn nu zijn kleuren.

Sneeuwwitje. De wijsheid en levens ervaring stralen van hem af. 

En zeg nou zelf. Als sneeuwwitje, het  middelpunt in de roedel kun je niet om hem heen.