De bende van Bork is klaar voor nieuwe avonturen .

maandag 30 november 2020

Met de mannen naar hun familie

 Door de corona komen we eigenlijk nog steeds op maar heel weinig plekken. Ons anders zo actieve weekend leven staat dan ook nog steeds zo goed als stil. Dit weekend waren Alin en ik weer eens samen vrij, ik niet te klussen, Alin geen diensten. Dus de zondag optimaal benutten voor plezier voor de mannen en waar kun je dat het beste doen....precies bij hun familie op de grote weide. Dus gistermorgen vertrokken we naar Noord Holland.  Het was redelijk rustig onderweg en we tuften lekker door. Ditmaal gingen we om de Noord, oftewel we pakten de afsluitdijk ipv de dijk Enkhuizen/Lelystad.  In tijd maakt dit bijna niks uit. Op de dijk schrik ik van de bouwzucht van de windmolen idioten, een groot windmolen park verschiet in het ijsselmeer, weg vrij uitzicht ook hier dus straks van die lelijke vogelkillers. We rijden Wijdenes binnen en de heren worden wakker. Als de bus stil staat achter het hek gaat de deur pen, de mannen sprinten naar buiten, ondertussen heeft Leo de poort open gedaan en komen de Muskoka dames ons begroeten. Domino was weer helemaal door het dolle dat ze mij zag, de band tussen haar en mij is bijzonder, ook Alin werd door haar uitbundig begroet. De honden gaan spelend de achter tuin in en wij gaan aan de koffie. Na de koffie gaan de honden in de bus en rijden we naar het grote veld, alleen Judy blijft bij Leo, de kleine meid was loops geweest en rook nog een beetje aantrekkelijk  vooral Odin en Mango volgden haar als een schaduw.  Op het veld gaat de deur open en springen de dames en heren de buis uit. Het grote genieten kan beginnen.

Donald kwam er als eerste uit.


Maar de rest volgt snel


Dylan had haast, en komt haast koppeltje duikelend de bus uit rollen.




Domino zocht mij steeds op en met een grote grijns kwam ze steeds recht op mij af.


We hebben een bijzondere vriendschap, al jaren.


Odin deed aan laagvliegen.


En hij had een plezier, alleen, met Donald of met de hele groep, het maakte hem niet uit.


Zoef Zoef James.


Odin kijkt er scheel van als hij recht op me af komt.


Dylan een week gelden zo ziek, gelukkig weer helemaal hersteld.


En daar komt Domino weer aan voor weer een knuffel.


Haar zoon Donald met dezelfde smile.


Good old Michael, genieten op zijn manier.


Rennen Pebbles, Mango slikt zich al om de bek. Happie tijd denkt hij blijkbaar.


Klein racemonstertje.


En Donald, die bleef maar rennen, wat had hij een lol.


De twee veteranen Domino en Djoplin samen aan het bekvechten tijdens het rennen.


The Whoop


Elwood en zijn neefje James, Donald en Michael gaan zich er ook mee bemoeien.



Prachtig toch .Alle leeftijden van onze meute die zich samen zo vermaken.


James weet dat hij aan oom Elwood een heerlijke stoeimaat heeft. Beide waren dan ook vaak samen te vinden.



Mango bemoeide zich eigenlijk nergens mee. Na de twee tikkies in zijn hoofd eerder deze maand merken we nu dat hij opeens oud wordt.


Donald en James samen aan de ren.


Ik begon zelf te rennen over het veld met als gevolg een blije Elwood, eindelijk weer actie. Onder het rennen hield ik de camera laag en drukte op goed geluk wat plaatjes af.


Dylan.

Domino en zoon Donald lijken hier de groep te splitsen, de 1 naar links, de ander naar rechts.


Bejaarde gym. Domino en Djoplin in dezelfde positie.


En weer bekvechten en rennen tegelijk.


Een geconcentreerde James.


En daar is schele Harry ook weer hahah.


James en Elwood gaan nog een keer samen aan de haal.



Heerlijk om te zien hoe de mannen elkaar zo oppeppen.


Zocht een je chagerijnige Duck dan kon je die niet vinden. Donald liep alleen maar te genieten.




Gaan ze weer


Mee rennen langs het gaas als er aan de andere kant van de sloot een hond loopt. 


Het is wel duidelijk, aan plezier was deze middag geen gebrek.


We merken dat de vermoeidheid begint te komen en doen de honden weer in de bus en rijden terug naar Petra.



 De honden gaan de tuin weer in, maar de manden in de serre en  kamer vinden ze toch een betere plek. Een diepe rust daalt neer. Na het eten gaan we weer naar het Noorden. Achter in de bus werd een compleet bos omgezaagd. De mannen waren kapot. Thuis rij ik de bus de oprit  op, pas dan komt het eerste teken van leven uit de bak, de deur van de bus gaat open, de mannen gaan naar binnen even wat drinken en hup ze zoeken hun mand op om te slapen. Een heerlijke dag kwam zo teneinde.

zondag 22 november 2020

Dylan opeens ziek

 We merken nu opeens dat de meute hier bestaat uit inmiddels drie oudere heren, de kwaaltjes en ziektes beginnen te komen. Eerst met Michael, deze maand met Mango en vrijdag avond begon Dylan opeens.

Dylan is duidelijk niet fit

S avonds twee keer alles uitspugen, mee naar boven dan had ik s nachts meer overzicht over hem en de hele nacht is hij onrustig en tot drie keer toe spuugt hij alles er weer onder. Gisteren overdag was hij sloom, wou eigenlijk niet eten en sliep veel. Dronk wel maar met kleine beetjes. De meute merkt dat er weer een lid ziek is en heel bijzonder weer, ze zijn de hele dag rustig, Om en om gaat er 1 bij Dylan in de buurt liggen. Zelfs Donald die de laatste tijd vaak oorlog voert met Dylan was steeds vlak bij hem zonder gemopper.

Elwood dicht bij Dylan in de buurt

In de loop van de avond wordt hij steeds meer afwezig, we vertrouwen het toch niet en bellen voor de zekerheid toch maar weer eens met de dierenarts, weer is het mis met 1 van de heren in het weekend.... hoe plannen ze het. Zo zaten we dus gister avond om half tien weer in de spreekkamer bij de dierenarts. Dylan is sloom en echt zich zelf niet. Er wordt hem bloed afgenomen en dit wordt onderzocht. Zijn buik en bloedwaardes zijn goed, alleen de rode bloedcellen zijn wat aan de lage kant. Nou zie je dat wel vaker bij een oudere hond, zou kunnen duiden op een bloeding ergens maar daar gaat de arts niet van uit. Waarschijnlijk een maag darm probleem en we krijgen daar medicatie voor mee. 

Op de tafel in de praktijk


En dan krijgt onze relnicht een roze verbandje om zijn been. Hihih, ondanks de ongerustheid zag ik er de humor even van in.

We gaan de nacht in. Dylan gaat weer mee naar boven En slaapt erg vast. Geregeld ben ik even wakker om te chekken of zijn buik nog op en neer gaat. Als er midden in de nacht diep gesnurk de kamer vult ben je opeens blij. Als Dylan aangeeft even naar buiten te willen neem ik hem mee, even een plas en een paar dikke slokken water en we gaan weer naar boven. Alin had rescue voer gemaakt, dit is vloeibaar dus slikt makkelijk door, hier krijgt hij wat van en gaat dan weer slapen. Vanmorgen was hij weer wat fitter, at nog wel met tegen zin maar er gingen weer wat brokjes in.

Alin heeft dienst dus die vertrekt al eer vroeg naar het ziekenhuis. Ik ga dan ook al weer vroeg met Mango op stap.

Na twee nachten met weinig slaap zag ik dubbel..... of was het toch een spiegeling.



Als we terug zijn kijk ik door het raam en zie Dylan samen met Elwood op de poef liggen. Daar had hij twee dagen niet gelegen.


Ik neem Elwood, Odin , Donald en James mee.


We lopen een heerlijk rondje en gaan dan weer richting huis. Ik wissel weer. Terwijl ik de drie jonge heren even in de bench doe en de kamer binnen stap met Elwood gaat Dylan naast Elwood en  Michael staan, ikke ook mee baas. Helaas voor hem neem ik Michael alleen mee voor de grote ronde, het lijkt me niet verstandig om Dylan ook mee te nemen.


Ik neem de grote camera nu ook mee , die had ik met de andere rondes niet bij me. Samen met Michael loop ik naar de es en daar gaat de riem weer los. Vorige week lep ik daar met twee stralende veteraantjes nu dus maar met 1. Maar Michael genoot, even alleen met de baas even alle aandacht voor hem. De smile kwam weer rond zijn snoet. De camera klikte er weer heerlijk oplos. Wat is het toch genieten voor mij als baas om Michael dan zo te zien stralen, 




De smile groot rond zijn snoet, het is net een herhaling van de tijd met Jayson op oude leeftijd.






Blije veteraan.





Weer thuis neem ik Dylan even mee voor een klein rondje rond het gemeente plantsoen, even zijn benen strekken. Hij liep vrolijk mee, wou graag een aantal beloningssnoepjes en zijn koppie was een stuk helderder dan een dag eerder.



In de rest van de dag gaat er geregeld een aantal brokjes naar binnen. Slaapt hij weer op de stoel naast me en scharrelt weer meer rond. Hopelijk is dit het begin van het herstel en zet het nu rustig door.


En de andere mannen... die lagen heerlijk op de bank in een diepe slaap.