De bende van Bork is klaar voor nieuwe avonturen .

zondag 28 februari 2021

Een actieve zondag

 Vanmorgen was de wereld erg klein hier, dikke mist zorgde voor een beperkt zicht. Ik was al vroeg op stap met de mannen voor hun zondag rondje. Mango, Elwood en Donald gingen als eerste mee.


De mist zorgde voor een prachtig foto decor in het bos.



Met Odin en James loop ik dezelfde ronde.



Ogen in je nek hebben .



En als laatste de twee oudjes. Die mogen weer los op de es.


Ik ging van het pad af en Michael had dat niet door, hij zoekt me en kan me niet vinden en rent terug waar we weg kwamen, kan wel roepen maar dat hoort de oude man niet zo goed meer dus in looppas achter hem aan. Opeens draait hij om en ziet me en kwam toen in draf naar me toe haha, manneke wordt oud.


Happy Dylan



Schimmen in een kleine wereld.




Of het was nationale uitslaap dag of het kwam dat we vroeg waren ,maar met de drie rondes kwam ik echt niemand tegen, dat gebeurt me nooit. Ik ga aan de koffie en de mannen vallen in een heerlijke slaap. In de middag bouw ik een deel van de trainingsbaan weer op. Even weer bezig met de mannen, wedstrijden lijken nog ver weg maar toch maar proberen de heren weer in wedstrijdvorm te krijgen. Elwood had het direct door toen ik met de netten langs het raam liep, yessss ik mag weer zag je aan zijn ogen.

Donald was de eerste die de baan in mocht.


Daarna Elwood, wat was hij blij dat ie weer mocht.


Odin , heerlijk bezig met hem op de palen.


James begint nu ook, hij vind het tot nu toe ook al net zo leuk als oom Whoop.


Ik vervang de palen door de tunnel en lag de sprong lat op de grond. Michael mag. Wat geniet de oude baas op zijn manier weer van het spelletje wat hij altijd zo mooi vond.


Niet omdat het moet, maar gewoon omdat het nog steeds kan. 


En als laatste Dylan, de latjes komen weer in de houder, wel laag maar dat mag de pret niet drukken. Dylan liet zien dat hij soms best wel actief kan zijn.


Het was dus een actieve zondag voor baas en honden. Heerlijk wandelen en sportief bezig zijn. Als alles weer opgeruimd is en de mannen heerlijk in huis in het zonnetje liggen worden e weer heel wat bomen omgezaagd, ok baasje verliest het gevecht tegen de zwaarte kracht even haha. Buitenlucht maakt moe.

vrijdag 26 februari 2021

In memoriam Merel

 Een triest bericht bereikte ons donderdag. Merel... Roeper's Blue Magic is heen gegaan. Haar lijfje was op het laatste wat Piet en Tineke konden doen was haar vredig laten in slapen, verder lijden is haar zo bespaard gebleven. Merel is 13 jaar en 7 maand geworden.

Net als inmiddels velen beaglevriendjes die ons ontvallen zijn was ook Merel een bijzonder verschijning in de show ring. Samen met broer Wouter begint ze in de show, 2 jaar jonger dan de generatie van onze Michael. The next generation, de opvolgers van de gouden generatie. En dat deed ze. Ze trad in de voetsporen van veel van haar familie leden en samen met broer Wouter waren ze een vaste verschijning in de koppelklasse. In de jaren 2008 en 2009 maakten wij Merel en haar broer van dicht bij mee op de verschillende shows door het land. Vaak wonnen ze beide hun klasse en streden ze ook nog wel eens tegen elkaar voor Best of Breed. Het plaatje Wouter en Merel in de koppelklas dat was altijd zo mooi om te zien.

In 2008 als pup in Groningen


En broer en zus samen .




De clubmatch van de BCN




Hulten een buiten show in hoog gras, je gaf er niks om, werd beste in je klasse.


Samen met je zus Erin.




En voor de strijd voor beste teef nam je het op tegen je tante Djill, een grootheid van de eerdere generatie. Je versloeg je tante, de jeugd nam het stokje definitief over.


Beste teef, je zou nog veel vaker achter dat bordje mogen plaats nemen


En weer samen met je broer


Leiden



Je loopt vele shows in de tijd dat wij wat minder aanwezig zijn, mag naar Crufts in Engeland en geniet thuis met de rest van de roedel. Als veteraan zien we je in 2015 terug op de Winner in Amsterdam. Je concurrent voor beste veteraan van de dag, onze Michael.


Een stralende hond in de ring, een genot om te zien.


Je werd beste veteranen teef, en Veteranen winster 2015


En je trad zo in de voetsporen van je tante Red, die stond een jaar eerder ook op de Winner in de ring tegen Michael.


De laatste keer dat wij je live in actie zagen in de ring was op de clubmatch in 2016.


Wat nou veteraan, de elegantie van een jong hond, de kracht en uitstraling waren in al die jaren niets afgenomen.


Je streed samen met Yellow, en eerlijk is eerlijk aan Yellow kon je die dag niet tippen. 1 en 2 in de veteranen klas werden jullie, het was een eer om er bij aanwezig te zijn.


Samen met Tineke , je grote liefde, je baasje, je maatje.


Door de Covid was er vorig jaar geen clubmatch, er werd een foto keuring gedaan. Je versloeg Michael in de veteranen klas. Nog 1 keer stond jouw naam achter nr 1......

Lieve Merel, rust zacht. Je hebt nu geen pijn meer, de strijd is gestreden, de finish lijn gepasseerd. Het gemis voor Piet en Tineke is groot, maar de herinneringen aan jouw zullen ze nooit vergeten.
Merel, dank dat ook wij vanaf de zijlijn hebben mogen genieten van jouw in de ring, tegen je hebben mogen strijden, met je hebben mogen knuffelen. Rust zacht......

Piet, Tineke en de hele Roepers roedel, Heel veel sterkte met het verlies van jullie Merel.

                                                                   Alinda, Tjeerd
                                    Michael, Dylan, Mango, Elwood, Odin, Donald en James



zondag 21 februari 2021

Opeens is het lente, en hoe

 Zaten we vorig weekend nog midden in de winter met temperaturen van - 16, nu een week later is het heel anders. Het voorjaar is begonnen en van de - 16 zitten we nu opeens in de + 16 en later deze week komt de 20 graden in zicht. Dus vanmorgen geen dikke winterjas aan voor de baas en de oudere heren maar gewoon in de trui de rondes met de mannen gemaakt. Heerlijk genoten van het ontluikende voorjaar, vogels die opeens druk bezig zijn met nest materiaal verzamelen, bomen en struiken waar je de knoppen van ziet opzwellen, een mooie tijd komt weer aan. Mijn eerste ronde was met Mango en Elwood.  Heerlijk door het bos banjeren en overal even snuffelen, de mannen roken het voorjaar.

We komen langs de ''Justin stobbe'' even de mannen er weer bij op de foto gezet


Stoere Whoop


We lopen verder en genieten van alles om ons heen. De lucht is strak blauw, net als vorige week, alleen toen was de omgeving wit.


Mooi stel samen



Die liefde van de eerste dag, die is er nog steeds tussen beide.



De mannen liggen op een oud wallichaam in het bos, ik ga met de camera iets lager liggen. Prachtig shot krijg je dan.


Klauteraapjes op de commandopost.


Stoere vent, hij zit weer heerlijk in zijn velletje.

We gaan langzaam weer terug naar huis. Mango loopt niet lekker en in plaats van voor mij, sjokt hij wat achter me aan. Hij wordt echt oud. Thuis wissel ik Mango en Elwood om voor James, Odin en Donald en ook met hun ga ik naar het bos. En ook de drie mannen gaan op de Justin stobbe. Ze zijn afgeleid en zien verderop in het bos een hond lopen. Tja dan krijg ik hun aandacht echt niet haha


Ik wissel van plek en nog kijken ze bij me langs.


Een keer rammelen met de koekjes in mijn zak helpt haha, aandacht. 


We gaan verder en komen bij dezelfde wal waar ik Elwood en Mango ook op de foto had gezet. De mannen nemen plaats.



Prachtig samen, de blik  op het zelfde punt gericht.


Eigenwijs kijken ze me aan, heb je nu genoeg plaatjes baas dan gaan we weer verder.


We lopen verder en moeten een sloot over, Odin schat het verkeerd in en komt midden in de sloot terecht. Tja het zwem seizoen is bij deze geopend. We gaan via de es weer richting huis en ik neem Michael en Dylan mee. Geen winterjassen aan voor de oude heren, wat een verschil met exact een week geleden. Geen sneeuwduinen meer op het zandpad dus ze kunnen weer heerlijk rennen. En dat deden ze dan ook.




Toen ik met de andere mannen via de es naar huis liep had ik een grote waterplas op het land al zien liggen, precies op een perceelscheiding. Aan de achter kant van de plas dus een hoge rand, ik zag een bepaalde foto al in mijn hoofd voorbij komen en hield het idee in mijn hoofd. Met de beide oude mannen ging ik dus naar deze plas. Beide heren op de hoge rand, de riemen deed ik aan elkaar vast zodat ze kort naast elkaar bleven zitten, en ik in de plas een foto maken. Helaas was het water troebel en kreeg ik niet het gewenste resultaat van de spiegeling van de mannen in het water. Zo ben ik dus altijd bezig met composities als ik aan het wandelen ben, de natuur is mijn studio zeg ik vaak.


De riem gaat weer los en de mannen zijn weer vrij. Heerlijk rennen ze samen achter mij aan als ik het op een klein looppasje zet.




We draaien de ruilverkaveling weg op en de sloot erlangs is weer sneeuw vrij. Ik stuur de mannen vooruit en duik dan zelf de sloot in om op ooghoogte met ze te zitten als ze terug komen rennen.



Blij ei, wat geniet hij van zijn dagen. Met dik twee week is het weer maart he..., we zijn dan precies 2 jaar verder.... wat een  strijder.


Kom je nog baas.


Anders komen wij wel weer naar jouw toe.




We komen langs ons fotoheuveltje en de mannen gaan er weer mooi voor zitten.


Witte koppies, wat een rijkdom.


Het laatste stuk gaan de mannen weer aan de riem, tijdens de rondes met ze hou ik toch in de gaten hoeveel ze rennen en vliegen. We hebben er niks aan als ze zich zelf over de kop jagen op deze leeftijd.
Thuis genieten ze allemaal nog even van de zon in de achtertuin maar als snel verdwijnt de 1 na de ander in de kamer en zoeken ze allemaal een plekje waar ze heerlijk in slaap vallen.