Zorgen om de oude baas

 Zo vier je zijn 17e verjaardag en zo zit je een week later met grote zorgen. Charlie was donderdag niet fit maar was er met een dag weer boven op. James moest in de nacht van vrijdag op zaterdag spugen en wou gras eten, dus daar was ook iets aan de hand. Maar ook hij herstelde snel in de loop van de dag.  Zaterdag morgen wilde Dylan zijn voerboek niet leeg eten, niks bijzonders denk je dan, kan gebeuren hij heeft wel vaker een dag dat hij minder eetlust heeft s ochtends.

Zaterdag morgen, goedemorgen baasje, ik zag nog niks bijzonders

He wat eet jij ?? Krijgen wij ook wat

Ik voer de mannen en Dylan zit met lange tanden voor zijn bak. Hij eet geen hap.

Hij loopt naar buiten en poept heel dun. Hmm darmpjes overstuur, dat verklaart het niet willen eten.

Zondag morgen lijkt hij weer wat fitter. De  zon schijnt en hij gaat  samen met zijn prinsjes op de bank zitten in de zon.

Maar in alles merkte ik dat hij niet fit was, je zag zijn energie eigenlijk een beetje weg vloeien. De meute merkt het ook en ze zijn steeds in zijn buurt 

Eind van de middag zien we hem steeds meer afzwakken, virusje slaat bij de oude man natuurlijk harder toe dan bij de jeugd  eerder deze week.

De zorgen van zijn meute, zo bijzonder weer om te zien.

We vertrouwen het toch niet en gaan  s avonds nog met hem naar de weekend dierenarts.  Een paar spuiten tegen misselijkheid en medicatie waar hij op maandag mee moet beginnen. Zo gaan we de nacht in. 

In de nacht van zondag op maandag ben ik er 5 keer af geweest om te kijken hoe het ging. Gelukkig lag hij steeds rustig te slapen. Eten wil hij s ochtends niet en ook drinken is een dingetje. Vocht is wel belangrijk dus met een grote spuit brengen we water in zijn bekkie. De ontlasting blijft dun en hij spuugt ook steeds , . Tussen de middag neem ik even een kijkje thuis en daar zat een Dylan die er weer heel anders uitzag.

Als Alinda later in de middag thuis komt  is er weer diarree en weer spugen, ze belt onze eigen dierenarts en kan direct langs komen. Doordat hij steeds spuugd blijft de medicatie ook niet binnen. Dylan wordt aan het infuus gelegd waardoor de medicatie wordt toegediend. Ook krijgt hij enkel spuiten tegen misselijkheid.

Ik zet weer een kenneltje in huis waar Dylan apart van de rest in kan liggen Als alin met hem thuis komt kan hij daar direct in.  Suf van de spuiten ligt er een zielig oud mannetje in de kennel

Zijn prinsjes trekken hun mand naar de kennel en gaan stijf tegen het gaas aan liggen, zo ontroerend om te zien.

Als ik zelf aanstalten maak om naar bed te gaan tilt Dylan zijn koppie even op. Hoi baas ik ben er nog hoor. Ik til hem naar buiten en laat hem even plassen. Breng daarna weer water in via de spuit. In de nacht zal Ainda nog 2 keer een medicatie injectie bij hem toedienen.

Dinsdag ochtend liep Dylan weer een beetje.

Eet nog niet en de ontlasting is ook nog erg dun

Hij krijgt bij de dierenarts weer medicatie toegediend en is daarna weer zo suf als een konijn.

Ik plaats een camera gericht op de kennel zodat ik s nachts kan zien wat eer gebeurd

Op woensdag beginnen we met toedienen van vloeibaar voedsel, net als het water ook met de spuit. Als we hem een bak voor zetten trekt hij de kop er voor weg, maar er met toch wat in dus dan is de spuit een oplossing.  Hij spuugt nog steeds een deel van de voeding weer uit het is even uitzoeken wat de juiste snelheid is van toedienen.

De weg naar de keuken heeft hij wel weer ontdekt, maar eten ho maar.

Nu er weer een beetje voeding binnen komt en de medicatie er in blijft zien we hem wat veranderen. De oogjes worden weer wat attenter.

Donderdag morgen weer het gebruikelijke spuiten van water en voeding en als ik tussen de middag thuis kom en Dylan even uit laat zit hij opeens weer heel helder.

Er kwam weer een vastere drol

En we besluiten om hem s nachts weer tussen de andere mannen te laten 

Vrijdag morgen was het moment daar dat hij voor het eerst weer vaste brok at. De weg naar herstel was dus echt ingeslagen.

Het koppie was de hele dag weer helder, slaapt nog wel veel maar  dat is ook logisch deze dagen hebben zoveel energie gekost.

En de avond bak ging ook weer leeg, en het smaakte ook wel geloof ik.

Zaterdag morgen was ik vroeg weg. Alinda heeft Dylan even in bad gedaan, de geur van plas, poep en spuug even uit zijn vacht wassen. Toen ik thuis kwam zat meneer weer met zijn zo vertrouwde blik te schooien om ook een stukje koek.

In het begin van de avond ga ik met de andere heren te wandelen. Dylan gaat nog niet mee. Ik neem de oude baas later even apart mee op een klein rondje. De smile is weer terug.

En dan komen we langs de prunus, de boom van hoop zoals ik in het vorige blog bericht al schreef. De volle bloei gaf hij dit jaar op de verjaardag van Dylan en nu na deze zware week was er nog 1 tak met bloesem die ons toe straalde.... het moest zo zijn.

Het was een zware week, een week waarin we echt wel even gedacht hebben van dit is het, het is klaar. Maar de wilskracht en levenslust van Dylan is nog steeds zo groot, zo knap hoe hij zich ook nu weer door deze periode heeft heen geknokt. We doen nog even rustig aan , hij krijgt extra voer en energie gel om hem zijn krachten terug te geven. Deze week is wel een aanslag geweest op zijn oude lijfje.

 De smile is weer terug iets wat we aan het begin van de week niet meer hadden gedacht.