In memoriam, Michael From Muskoka Dream's

 

                                       "CH'' MICHAEL FROM MUSKOKA DREAM'S 

Toch nog onverwachts hebben we op 22 mei afscheid moeten nemen van onze Michael. Michael, de oude strijder, de laatste van een bijzondere generatie, de stabiele factor hier in de meute. 4 dagen voor zijn 15e verjaardag was het laatste wat we voor hem konden doen..., hem laten gaan en zo hem verder lijden besparen. Michael... de eerste hond van Alinda en mij samen. Wat hebben we veel met hem mogen beleven. Heel Europa samen doorgereisd, vele vrienden gemaakt, veel successen behaalt, mooie en onuitwisbare herinneringen  samen beleeft. Een vriend voor het leven. Zoals ons wel eens verteld is; je houdt van alle honden maar soms heb je er 1 die net iets anders is dan de rest. Michael had dat, hij had iets extra's, als je hem zag dan zat hij direct in je hart. 15 jaar je maatje, 15 jaar elke dag aan je zij, 15 jaar elke dag een feestje. Opeens is dat voorbij. 2 bonus jaren heeft Michael ons nog gegeven, 2 jaren waarin we nog zoveel moois samen hebben mogen meemaken. Maar nu was zijn lijfje op. Na een aanval een week eerder zag je hem nu steeds een stapje verder afzakken. Uiteindelijk was hem laten gaan het laatste wat we voor hem konden doen. Hem laten lijden, omdat wij hem bij ons wilden houden .. nee, dat had hij niet verdiend. In die 15 jaar is hij nooit egoistisch geweest, nu mochten wij dat ook niet zijn. Op zaterdag morgen 22 mei verliet Michael het leven op aarde. Tussen zijn meute en in onze handen is hij vredig en zonder pijn heen gegaan. Hij laat een grote leegte achter, we hebben veel verdriet maar zijn dankbaar dat wij bijna 15 jaar zijn baasjes mochten zijn. Hieronder een in Memoriam aan het leven van onze bijzondere vriend. 

Michael, Stinkie...... rust zacht vriendje, dank voor je trouwe vriendschap, we vergeten je nooit.....

Zoveel samen beleeft, zoveel mooie momenten, teveel om eigenlijk te verwerken in 1 bericht gelukkig is zijn hele leven ook terug te lezen op de blog.  

Toen ik bij Alinda in trok had ze al twee beagles. Kevin en Jayson van de Oppershoeve, geboren in 1995 en 1996. Beide mannen kwamen langzaam op leeftijd en om te zorgen dat als er 1 weg zou vallen de ander niet alleen zou blijven besloten we om op zoek te gaan naar een nieuw maatje erbij. Het liefst een combi van de karakters van Kevin en Jayson, maar vind die maar eens. Alinda had al jaren contact met Petra Broers en had altijd al gezegd, mijn volgende hond komt daar vandaan. Petra fokte door in de oude Oppershoeve lijn .We laten een balletje vallen bij Petra dat we op zoek zijn naar een pup. Op een gegeven moment krijgen we een seintje van Petra dat 1 van haar top teven drachtig is. Dana was gedekt door Ob La Di's  Brasilian Emerald. Twee honden die in de top van de show wereld mee liepen, dat zei mij toen nog niet zoveel, hondenshows. Als we wilden konden we eventueel een reutje krijgen uit dat nest.  En dat zou dus gebeuren. Op 26 mei 2006 wordt er een prachtig nestje geboren in Wijdenes. Met de geboorte van dat nest zijn er ook vriendschappen ontstaan die er tot op heden nog steeds zijn. Al redelijk snel vertrekken wij naar Wijdenes om kennis te maken met de puppen. Voor mij de eerste keer dat ik beaglepuppys zou zien. En het bleef niet bij 1 bezoekje er volgden er vele in de 8 weken die volgden.

Eindelijk is dan het moment daar dat we Michael gaan ophalen. De kleine man begint aan zijn nieuwe leven bij ons en zal het derde lid zijn van onze groep. Direct wordt hij opgenomen en op sleeptouw genomen door Kevin en Jayson.

Kleine Michael 8 weken oud aan het begin van zijn levens reis samen met ons, een reis die heel bijzonder zou worden

Een in memoriam schrijven over een hond waar we zoveel mee beleeft hebben, zoveel mooie herinneringen aan hebben, waar we 15 jaar de trotse baasjes van mochten zijn is iets wat mij ditmaal niet makkelijk afgaat. Zijn vele avonturen, zijn vele successen, zijn vele onuitwisbare momenten met ons samen.... waar moet ik beginnen. Ik doe het anders dan de in memoriams die jullie van mij gewend zijn. Michael zijn leven met ons probeer ik samen te vatten in enkele blokken, niet op volgorde van tijd, en dit maal ook niet in zwart wit, ik zal dingen missen dat kan met zoveel onuitwisbare momenten ook niet uitblijven..

                                                           De oude meute:

Michael kwam als kleine man van 8 weken in onze roedel, ons eerste hondje samen. Voor mij een compleet nieuwe ervaring. Michael had veel aan Kevin en Jayson en vanaf de eerste dag beleefden ze samen veel . Samen spelen, samen wandelen, samen kattekwaad uithalen. De beide oudjes genoten van de jonge man.

Jonge Mike samen met Kevin en Jayson.

Naar het strand.

Samen lekker smerig zijn na een wandeling.

Braaf, krijgen we nu koekje ??

Stoeien met een speeltje.

Met Tessa de kat samen op de uitkijk

Mooie man met zijn attente koppie.

                                                                            Max:

We leerden de familie Wuncker uit Winschoten kennen. De baasjes van een even oud beagletje als Michael, Max. Voor Max zochten ze een oppas gezin in de vakantie periode's. Het klikte tussen beide jonge mannen en vele jaren werd Max een vaste waarde hier in de meute voor soms wel meerdere weken. Helaas is Max veel te jong over de regenboog brug gegaan.

Max en Mike vanaf de eerste kennismaking waren ze vriendjes

Als Max er was dan waren beide mannen altijd samen.

Echte vriendschap

Kevin en Jayson samen met Michael en Max onderweg naar weer 1 van de vele wandelingen die we samen gemaakt hebben.

Ruim 6 jaar na hun eerste kennismaking, de grijze haren kwamen. Krap 2 jaar later zou Max onverwachts overlijden op de veel te jonge leeftijd van 8 jaar...

                                                                        Hondenshows:

Met de komst van Michael begon bij Alinda ook het bloed weer te kriebelen om te gaan showen, iets wat ze met Kevin ook altijd had gedaan. Noordelijke shows dat zouden we gaan doen met Michael, Leeuwarden, Zuidlaren, Zwolle...... Uiteindelijk werd het heel Nederland, ...... en niet veel later, Duitsland en Belgie en de reis werd steeds verder van de Scandinavische landen tot het voormalig Oostblok , Frankrijk Wales en Engeland. Een show carriere die begon in 2006 op een kleine clubmatch in Veendam en die zou ruim tien jaar duren en eindigen op de grootste honden show ter wereld, De Crufts in Birmingham. Afscheid nemen op dat podium was een gedroomd afscheid een afscheid na meer dan 100 keer op het show tapijt te hebben gestaan. Het allerlaatste ererondje liep hij in 2019 op de VSS  zijn afscheid van de show op de veteranen parade in Denemarken, een jaar in zijn bonus tijd was zo bijzonder. Michael zijn show carriere was dus ruim 10 jaar. Hier een kleine greep uit de vele mooie momenten samen met hem in de show ring.

Thuis oefenen in mooi staan, dat was veel oefenen voor Alinda en de kleine spruit.

Zijn aller eerste show in Veendam in 2006

Het echte werk begon nu, stil staan zou de eerste jaren op show niet Michael zijn sterkste punt zijn. 

De band tussen Alin en Michael was vanaf het begin goud waard. Michael deed alles voor Alin in de ring.

Wat was hij toch een plaatje. Een prachtige donkere driekleur, uitmuntend type, in zijn hele leven zou Michael meer als 100 shows lopen van die shows werd hij minstens bij driekwart  gekwalificeerd met een U

Zijn show maatje van het eerste uur Bailey, het was vaak stuivertje wisselen tussen deze beide heren.

De show in Arnhem zou ons in de loop van de jaren vele mooie momenten bezorgen. In 2008 werd Alin vlak voor het ingaan van de ring niet lekker. Tineke nam Michael van haar over en ze werden Best of Breed

Aan het eind van de dag ook nog 2e in rasgroep 6

Ik begin zelf ook met het volgen van show training en ging zo nu en dan ook met Michael de ring in

Clubmatch van de Beagleclub Nederland.

                                                     

Bailey en Michael opnieuw  1 en 2

Aan het eind van het showjaar 2008 heeft Michael zoveel punten gescoord dat hij de beste show reu van het jaar is. Zijn nichtje Yellow was beste teef. Een prachtig familie moment.

In Arnhem 2009 sta ik weer met Michael in de ring, Alin had een arm blessure en kon niet showen. Zowel met Michael als onze Dylan won ik hun klasses, een luxe probleem deed zich voor. Onze beide heren moesten met de andere klasse winnaars strijden voor  beste reu van de dag. Petra nam Michael over en zij werden beste reu, met Dylan werd ik reserve.  Dit was voor ons de eerste keer dat wij zo'n succes hadden met twee heren in de ring.

Maar het werd nog mooier. Michael versloeg zijn nicht Yellow , die beste teef was geworden, en werd zo Best of Breed.

Aan het eind van de dag werden de rasgroepen gekeurd en opnieuw stonden Michael en ik op 1. Onze kleine vriend werd rasgroep winnaar. De volgende dag reden we weer naar Arnhem voor de eind keuring. Michael zou 10e best in show worden van de duizenden honden die waren ingeschreven. Wat een prachtige herinnering is dit voor ons.

Wat een plaatje, een copy van zijn vader. De topreu uit Denemarken. Ob La Di's Brasilan Emerald.

                            

Lindsay bracht Michael wel eens voor ons uit en vaak met succes.

Hond van het jaar show 2010. De show waar alle Nederlandse rasgroep winnaars van een show jaar  voor worden uitgenodigd. Met Michael hebben we er meerdere malen mogen staan.

Er staan is al een eer.  Zoals je hier ziet maar 4 beagles  hebben dat jaar de eer gehad om de rasgroep te winnen op een internationale show.

Met Michael hebben we mee gedaan aan meerdere World dog shows. In  2010 waren we in Herning Denemarken. Hier werd Michael zijn moeder Dana Wereld veteranen kampioen. Haar zoon was erbij aanwezig.

Maar ook Michael zelf moest de ring in. Daar de beagles en Hamiltons tegelijk werden geshowd had Alinda gevraagd of Gabrielle Michael wou uitbrengen. Hij liep als een trein en werd 4e in zijn zware klasse.

Ook in Dortmund hebben Alinda en Michael meerdere keren hoge ogen gegooid zodat ze met een  beker naar huis  kwamen

World dog show 2011 Parijs ook daar waren we aanwezig

In de ere ring met Louise.

We showen een aantal jaren wat minder maar in 2014 komen we weer terug in de ring. Michael is inmiddels veteraan . In Rotterdam pakt hij de eerste punten voor het veteranen kampioenschap. En de extra Europese veteranen titel die deze show te winnen was

Beste veteraan van de dag werd hij niet, die eer was voor zijn oudere zus Blue.

In Arnhem staan broer en zus naast elkaar in de strijd voor beste veteraan van de dag. Michael en Red daar samen zien was zo mooi. Michael werd Beste veteraan.

In Zwolle herhaalde hij dat kunstje nogmaals

En werd in de ere ring 8e veteraan van de dag.

We gaan naar de Winner show, de grootste  show van Nederland. Michael loopt de sterren van de hemel. Werd er aan het begin van de dag gevraagd wie hebben jullie mee ? Dat oude veteraantje ?? Daar werden door Michael terplekke een aantal monden goed gesnoerd door als reserve reu de keuring te verlaten. Wat waren we weer trots op hem

En in de veteranen klas versloeg hij opnieuw zijn zus Red.

De enige show waar wij niet bij waren in al die jaen was in Brno, de Europese kampioenschappen. Je ging samen met Petra en Piet naar Tjechie. En ook daar straalde je en werd Beste veteraan.

2015 zou het laatste show jaar worden. Bijna 10 jaar was Michael dan een vertrouwd gezicht op het show tapijt.  Als veteraan ging hij gewoon verder waar hij in 2014 mee gestopt was. Zijn klasse winnen als veteraan. Zo ook in Groningen werd hij Beste veteraan van de dag. Plus opnieuw een extra Europese veteranen titel erbij

De Winner 2015, Michael zijn laatste show in  Nederland, met stijl nam hij afscheid. Als veteraan werd hij voor het tweede jaar op rij gekozen tot reserve reu van de dag.

De grijns van Alinda zegt alles.

Als veteraan had hij een nieuwe concurrent voor beste veteraan van de dag. Nichtje Merel. Maar ook nu ging Michael er weer met de titel vandoor.

Het showboek in Nederland ging dicht, nog 1 keer samen door de ere ring , nog 1 keer samen genieten.

In 2015 zijn we op vakantie in Wales, er was ook een show waar we met Mango nog 1 maal heen zouden, we schreven Michael ook nog een keer in.

En daar in Builth Wells gebeurde wat we zo graag met Mike wilden. Hij kwalificeerde zich voor Crufts 2016. De grootste show ter wereld in Birmingham. Een droom werd zo werkelijkheid voor Alinda, onze  Michael uitbrengen op Crufts

En zo werd de Crufts in 2016  echte zijn laatste show. Wat een bijzondere afsluiting van een prachtige show carriere. Wat begon in 2006 in een kleine sporthal in Veendam eindigde in 2016, 10 jaar later , groots op de aller grootste show ter wereld. Daar lopen met Michael was een droom die werkelijkheid werd. En die droom werd zelfs nog mooier.

Michael werd geplaats bij de laatste vijf uit een zware klasse van ruim 20 veteranen. Samen met neef Frodo werden de twee Hollandse veteranen 4e en 5e. Er vloeiden tranen langs de ring. Met deze laatste meters van Michael nam een bijzonder generatie definitief afscheid van de show 

In 2019 krijgt Michael nog 1 maal het show riempje om en wel tijdens de Veteranen parade op de VSS in Denemarken. De Denen waarderen de prestaties van de oude veteranen op de show enorm en zetten die graag nog eens in het zonnetje. Dat Michael hier nog was na zijn ziekte was al bijzonder, zijn ere ronde door de ring bezorgde velen tranen in de ogen. In het land van zijn vader sloten we zijn show boek definitief.

Nog 1 keer samen stralen...

Het was een bijzondere reis, heel Europa doorgereist , heel wat meters op het internationale showtapijt, die reis werd hier bijzonder afgesloten.

                                                                     Borkse meute:

De Borkse meute, inmiddels een begrip geworden in beagle Nederland. Michael zag de meute hier in 15 jaar veranderen. Kevin kwam te overlijden. Dylan en Mango kwamen erbij. Justin kwam in de groep en later ook Elwood. Jayson overleed op hoge leeftijd en helaas verloren we Justin op veel te jonge leeftijd. Odin en Donald kwamen in de meute. En als laatste kwam daar zijn kroonprins, James... zij die elkaar eigenlijk niet zouden ontmoeten werden een onafscheidelijk duo. De groep hier was in elke samenstelling bijzonder, Michael was er altijd bij, hij was de stabiele factor in het geheel. De meute moet nu verder zonder hun leider.... 

De oude meute. Kevin, Jayson en Michael

Mango en Dylan komen er in 2008 bij.

Kevin overlijd in 2009, de meute is weer terug op 4

Justin komt in 2010 in de groep

De meute bestaat weer uit 5

Eind 2012 komt Elwood erbij

In het begin van 2013 overlijd Jayson.

De besluiten dat de meute zal niet verder groeien, we zitten op onze max.

2016

2017

Toen wisten we niet dat dit de laatste groepsfoto met Justin zou worden...

Onverwachts en veel te jong verliezen we Justin in Augustus 2017 op de leeftijd van nog maar 7 jaar.

Eind 2017 komt Odin in de meute.

En ook Donald.

Je nam de jeugd weer onder je hoede, de hele huidige meute is gebouwd op jouw fundament. 

We zijn weer op volle kracht als 2018 begint

Michael wordt ernstig ziek en zal niet beter worden, hoe lang hij nog deel is van onze meute is een groot vraagteken, we krijgen het aanbod voor een nieuwe reu. Een zoon van Odin en Djanis.  Zo komt in 2019 James in de meute, hij zou uitgroeien tot de kroonprins van Michael

De laatste groeps foto van de 7 samen

Enkele dagen voor Michael zijn overlijden. Nog 1 maal is hij het stralende middelpunt van zijn meute......

De veranderingen in de meute die Michael in 15 jaar heeft meegemaakt zijn er best wel veel, helemaal als je ze zo achter elkaar neerzet. De meute moet nu verder zonder hem, dat zal eerst wennen zijn.....

                                                                       Vrienden:

Door Michael zijn veel vriendschappen ontstaan. Vriendschappen die tot op de dag van vandaag nog steeds doorgaan. Vriendschappen die ons dierbaar zijn. Veel baasjes en beagles hebben we leren kennen. En Michael zat in vele harten. In Engeland was hij een graag geziene gast in de stand van Discover dogs van de Engelse Beagleclub op Crufts. Op social media was hij vooral de laatste jaren bekend en heeft daar vele harten veroverd. Baasjes van twee overleden broers van Michael zijn nu de trotse eigenaren van twee kinderen van onze Odin. Er zal geen beagle zijn die dezelfde staat van dienst heeft als Michael als het gaat om het promoten van het ras. Door zijn aanwezigheid in verschillende disciplines van de hondensport, door zijn aanwezigheid als ras promotor in Engeland, en door nog veel meer dingen zijn veel mensen in aanraking gekomen met de beagle. Een hond als Michael daar vind je geen tweede van. 

Op Crufts was hij een graag geziene verschijning, Mike, The beagle from Holland.

Als of het een popster was, iedereen wou Michael zien of aanraken.

Zelfs de Engelse televisie kijkers  maakten kennis met Michael.

                                                                            Sport:

Ook in de sport was Michael aanwezig, trainen voor Agility, wedstijdjes met Alinda bij de FHN. Steun en toeverlaat voor de bange Elwood als die zijn eerste angstige stapjes zet in de agility wereld, Elwood zijn vaste steun tijdens wedstrijden, Michael was erbij toen Elwood zich plaatste voor het NK Agility en hij was er nog bij  toen Elwood starte op zijn eerste NK waar The Whoop op een haar na het podium miste. Samen met mij wedstrijd lopen in Denemarken. 1 en 2 worden tijdens de competitie in Denemarken met Elwood en Michael was een onvergetelijk moment voor mij. De meester en zijn pupil. Zijn laatste wedstrijdje liep hij in bonus tijd ook in Denemarken, het land van zijn vader, we sloten daar op een bijzondere manier een prachtige periode af.

De jonge Michael in actie tijdens een wedstrijd van de FHN

Het plezier straalt eraf bij Alin en Michael.

Geconcentreerd springen.

Beide ouder maar nog steeds vol op plezier.

De wip zakte sneller dan Michael 

Wie had kunnen denken dat we zelfs in het buitenland deel zouden nemen aan een wedstrijd. Michael was al veteraan maar dat mocht de pret niet drukken, onze  eerste wedstrijd samen in Denemarken.

1e en 2e worden in de competitie in Denemarken, De meester en zijn pupil , dit was zo'n prachtig moment.

Na zijn ziekte in 2019, wat we niet meer hadden durven dromen gebeurde, Michael liep weer parcoursrondjes en trainden heerlijk thuis verder op zijn niveau. Niet omdat het moet, maar gewoon omdat het nog kan en hij er zoveel plezier aan heeft

In 2019 liepen we echt onze laatste wedstrijd samen. We namen afscheid van de wedstrijd sport in Denemarken.

Onze laatste  finish lijn waren we samen gepasseerd. Een bijzonder tijdperk kwam ten einde.

                                                                 Elwood zijn steun:

Door het trauma wat Elwood opgelopen had was zijn zelfvertrouwen helemaal weg, alles wat vreemd was was angstig en eng. Toen we starten met behendigheid om dit vertrouwen weer op te krikken namen we Michael direct mee als steun voor Elwood. Zo zat Elwood nooit alleen in de bench in een vreemde omgeving. Michael was altijd aan zijn zij.

De start van Elwood zijn agility avontuur, de eerste wedstrijd in 2016. Michael aan zijn zij als steun.

Bij bijna alle wedstrijden van Elwood was het een vertrouwd gezicht. De oude meester aan zijn zij in de bench.

Samen wachten.

De meester zag zijn pupil groeien van de angst huis tot een vast beraden race monster.

En net als vroeger met de shows van Michael. Als er een goede prestatie was gezet volgde er een traktatie van de grote gele M. Michael heeft heel wat Mac drives in Nederland gezien in zijn leven.

In 2019 liep Elwood zijn eerst NK Agility. Tegen de verwachtingen in was Michael er gewoon bij. Hij zag Elwood op een haar na het podium mislopen. Na de wedstrijd samen met de beide mannen het bos in.

Als de wedstrijden straks weer mogen zal het nooit weer het zelfde zijn. We zullen het grijze koppie missen in de bench naast Elwood

                                                                       Wandelingen:

Op het BCN wandelweekend waren we een vaste waarde, op meerder  BCN wandelingen in den lande is Michael aanwezig geweest. Bij de eerst uitvoering van wat later het Big Smile Beagle Event zou worden was hij aanwezig, bij de editie's die volgden op 1 na allemaal.

BCN Wandeling in Venlo in 2008

Bij de BCN Strandwandeling in Castricum was Michael vaker aanwezig.

Jaren was je ook aanwezig op het BCN wandelweekend, vooral met de spelletjes en de minicoursing genoot je volop.

Racen in de beaglerace.

Jagen op de coursing

En daar was de kindervriend Michael weer, spelletjes meedoen met diverse kinderen, je genoot er zo van.

De  BCN midwinterwandeling in Hengelo, Michael zag zijn broer Joep weer.

Vele edities van de  BCN Ot en Sien wandeling in Roden heeft Michael mee gelopen. In 2009 won je tijdens de Ot en Sien wandeling de beaglerace die gehouden werd halverwege de route.

2018

En in 2019, 10 jaar na je winst in de beaglerace liep je nog vrolijk mee.

De BCN Grote Snert wandeling in Grolloo, In je hele leven heb je zo vaak in Grolloo gelopen, het werk gebied van de baas was ook jouw wandelgebied.

De eerste uitvoering in 2010 van wat later het Big Smile Beagle Event zou worden.

BSBE in 2014

BSBE in 2016

BSBE in 2018

Moe maar voldaan weer terug op de boot naar de vaste wal.

 BSBE 2019, je was er tegen alle verwachtingen in nog gewoon bij. Het zou wel je laatste reisje Schier worden

                                                                Golden generation:

Er stond in de jaren vanaf 2007 een gouden generatie op de shows in Nederland, een generatie die niets voor elkaar onderdeed. Het was een periode dat het nog leuk was op de show, een periode dat er hard maar fair gestreden werd, een periode dat je samen genoot van de prestaties van de honden, een periode van geen afgunst maar gewoon blij zijn voor elkaar en dat je na de show heerlijk samen de dag nogmaals doornam, een periode die nooit weer zal komen. Die generatie van toen is ons helaas ontvallen. Michael was The Last men standing for his generation. Met het verlies van Michael is de laatste strijder van een bijzonder tijdperk heen gegaan. Wat blijft zijn de prachtige herinneringen, en een plank vol bekers en linten. 

                                                                         Trouw:

Dat was Michael, trouw aan ons, trouw aan zijn meute en op oudere leeftijd was hij trouw aan een speciale vriendin. Carlijn.... Als beiden elkaar zagen dan hadden ze alleen maar oog voor elkaar en waren constant in elkaars nabijheid.

                                                                        Fotomodel:

Duizenden foto's heb ik in zijn leven geschoten, vooral de laatste jaren met het steeds witter worden van zijn koppie was hij echt het stralende middelpunt op vele foto's het aandoenlijke grijs het hoge knuffel gehalte zijn sprekende koppie. Maar buiten dat heeft Michael ook een aantal keren de cover van de Beagle bode mogen sieren, en ook als raspromotor heeft hij diverse keren in verschillende honden tijdschriften mogen staan.

Op de foto in een Deense krant.

Covermodel voor de Beagle bode.

                                                                      Kampioen:

Nederlands Kampioen, Nederlands Veteranen kampioen  Duits kampioen. Beste show beagle reu van het jaar 2008. Meerder malen Best of Breed, Meerdere malen rasgroep 6 winnaar en Crufts gekwalificeerd. Beste veteranen reu in Brno tijdens het EK. Veteranen winner en diverse malen Veteranen Euro winner. 3 maal meegedaan aan de World Dog Show. En op zijn oude dag als veteraan werd Michael 2 jaar achter elkaar ook nog reserve reu op de Winnershow in Amsterdam. Aan meer dan 100 shows heeft hij aan meegedaan en altijd straalde hij in de ring.

Michael met het Nederlands kampioenschapskruis

Benelux veteranen winner, dat werd hij maar liefst twee maal.

                                                                          Vakanties:

Als we op vakantie gingen dan nooit zonder de honden. In de jaren dat Alin en ik bij elkaar zijn zijn we 1 keer op vakantie geweest zonder de honden. Alle andere jaren gingen ze altijd mee. Er zijn wel reisjes geweest dat we ze niet allemaal mee namen, maar dat zijn er niet veel geweest. De meeste vakanties waren in de tent, kamperen was echt Michael zijn ding, hij had een eigen slaapzak en sliep altijd los bij ons in de slaapcabine. Zweden, Duitsland, Denemarken, Frankrijk, Oostenrijk, Engeland en Wales. Gewoon een paar landen die we samen bezocht hebben. Kilometers hebben we samen in de buitenlandse natuur gewandeld. Maar ook gewoon op de campings in Nederland, of op het land bij Petra altijd waren de honden er bij.

Wales is 1 van de landen waar we vaak geweest zijn .

Zweden, De kindervriend Michael

Frankrijk

Oostenrijk

Met de Muskoka familie naar Duitsland

Of gewoon kamperen bij Peta op de weide.

Onze laatste reis naar Wales in 2015

Junior handling:

Michael en kinderen was altijd een fantastische combinatie. Heel wat junior handlers hebben hun eerste showstappen gezet samen met Michael. Michael vond het samen spel met de jeugd in de ring zo fantastisch, als hij de handler mocht dan ging hij door het vuur voor ze. Maar mocht hij je niet dan liet hij dat ook merken., dan deed hij alles wat je juist niet wou in de ring.

Enkele juniors die vaak met Michael liepen en een speciale klik met hem hadden waren:

Marrit

Nadia

De band tussen deze twee in de ring was zo bijzonder.

Louise

Rebecca

Renee

Lindsay

Joycelien

En ook ons buurmeisje Suzanne maakte de eerste meters op het showtapijt met Michael

Er zijn nog meer handlers geweest waar Mike goed mee kon , helaas heb ik niet iedereen op de foto. 

                                                                        Ziekte:

Ziek zijn hoort bij een leven. Michael was eigenlijk nooit echt ziek, een enkele keer een buikgriepje dat heeft hij wel gehad. Een blessure aan zijn poot zorgde voor een periode met minder actie, hij is hier weer helemaal van hersteld. In 2019 leek het erop dat we hem plotseling zouden verliezen. Specialisten zeiden er is geen hoop meer. Leven wordt lijden , direct laten inslapen zou voor hem het beste zijn.  We volgden ons gevoel en Michael ging knokken. Bijna 2,5 jaar bonus tijd heeft hij ons gegeven. Een periode waarin we samen nog zoveel mooie dingen hebben mogen beleven. Een week voor zijn overlijden werd hij weer ziek, klauterde weer tegen de wal omhoog maar uiteindelijk bleek toch dat zijn lijfje nu echt op was.... 

Je werd ziek, ernstig ziek, daar waar jij altijd de steun was voor Elwood, was Elwood er nu voor jouw.

Je achterhand werd zwakker, je viel om, lopen werd waggelen.

De meute voelde het aan, constant waren ze in de buurt van Michael.

Nog 1 keer in de kar mee naar het bos, je einde leek nabij.

In niets was je meer de stoere man , de leider van de meute.

Maar je ging vechten, elke dag een klein stapje vooruit, een paar achteruit en dan weer een paar meer vooruit.

Je trotse houding kwam terug.

Je oudere zus Djill, ook zelf ernstig ziek geweest, kwam langs, ze heeft je ingefluisterd om door te vechten, het was je tijd nog niet.

Je herstelde langzaam en wat we niet meer hadden durven dromen werd werkelijkheid, je ging weer mee naar de wedstrijden van Elwood als supporter.

Je bleef vechten, we bouwden de medicatie steeds wat verder af. Je kroonprins kwam in de meute, deze kleine man gaf je nog weer meer energie en levenskracht, er zouden vanaf dat moment nog bijna 2 extra mooie jaren volgen.

Zij die elkaar niet zouden leren kennen:

Inderdaad. Elkaar ontmoeten dat zouden ze niet. Die tijd was Michael niet meer gegeven volgens de specialisten. Maar niets bleek minder waar. James komt in de meute en vanaf het eerste moment is Michael zijn hoeder, alsof hij wist dat er een tijd zou komen dat James zijn plek definitief in zou nemen. Michael nam de kleine man op sleeptouw, het tijdperk van Jayson/Elwood leek zich te herhalen. De oude meester was trots op zijn kroonprins. Met James leeft er zo een stukje Michael verder in de meute...

De koning en zijn kroonprins , vanaf dag 1 was er een klik.

James werd groter, Michael was trots op zijn kleine vriend.

Samen onder de prunusbloesem.

Vrienden voor het leven.

Ooit kleine vriend komt er een moment dat jij mijn plek in de meute definitief inneemt, tot die tijd zal ik naast je staan, je wegwijzer in het leven zijn, maar weet dat als de tijd zover is, ik over je schouder  altijd mee zal kijken, leef je leven zoals ik gedaan heb. Geniet van het leven en al je vrienden

En aan de voet van Michael maakte James voor het eerst kennis met sneeuw.

Vrienden door dik en dun.

Michael werd ziek, zijn maatje week niet van zijn zij.

Een week later Michael was weer opgeknapt, ik maakte een prachtige foto serie van Michael en James samen..... het zou hun laatste moment samen in het veld zijn. Zo blij met deze prachtige serie, dit is een dierbare herinnering aan een hele kostbare periode.

Afscheid van zijn mentor.... Dag Mike, ik zal een stukje Mike laten voortleven hier in de groep, dank voor al je wijze lessen, ik hoop net zo'n mooi leven te krijgen als jij hebt gehad.... dag Koning Mike.....

                                                                   Bonus tijd:

Ruim 2 jaar heeft hij ons dat gegeven. Een bijzondere periode, toch nog een keer mee naar BSBE, Aanwezig zijn bij het eerste beagle agility weekend in Nederland, een fantastische laatste reis naar Denemarken waar hij onder applaus en met tranen in de ogen zijn laatste ereronde in de show ring maakte, onze laatste agility wedstrijd, nog 1 keer 2e worden in de beagle rally, er bij zijn als Elwood zijn eerste NK Agility loopt, nog 1 keer mee naar Zoutkamp, je showmaatje van weleer nog 1 keer ontmoeten, vele fantastische momenten samen met ons en de meute, zijn kroonprins opleiden,......  

Voor de tent op Zoutkamp. BSBE 2019, je was er nog bij

Op de boot terug van Schier, het besef dat het waarschijnlijk de laatste keer was dat je mee was.

Het eerste beagle agilty weekend wat wij samen met Jan en Mathilda organiseerden, Jij was erbij als oudste beagle.

Nog 1 keer stralen in de veteranen rally in Denemarken. In 2018 was je de winnaar, in 2019 na alles wat je doorstaan had werd je nog fantastisch 2e.

Daar in Denemarken maakten we er samen nog zo'n mooi hoofdstuk bij. 1 met een gouden rand.

BSBE ging in 2020 door de corona pandemie niet door. We gingen wel een week nog naar Zoutkamp, je was er nog bij. Het foto moment van een jaar eerder deden we na... wie had dat een jaar daarvoor nog durven dromen.

En tja... James, je kroonprins altijd aan je zij.

Bailey kwam naar een wedstrijd van Elwood. Michael was uiteraard mee als support voor Elwood. Nog 1 keer gingen de beide veteranen samen in de  showhouding, een houding die ze als jonge hond zo vaak samen hadden aangenomen, strijden in de ring. Er was herkenning tussen de beide oude heren, zo mooi om te zien.

                                                                           Toverbal :

Een toverbal dat was hij. Als pup en jonge hond een prachtige donkere drie kleur. Als veteraan bijna helemaal wit. Sneeuwwitje werd zijn bijnaam op social media.

Michael als jonge hond een prachtige donkere driekleur.

En als oude veteraan, bijna helemaal wit.... Sneeuwwitje

Maatje :

Een vriend voor het leven, de mooie momenten samen, onze band, je trouwe bruine ogen, we missen ze...

Enkele minuten voordat we onze laatste wedstrijd zullen lopen.

De man en zijn hond, hun vriendschap is ongekend.

Samen met Alinda Elwood aanmoedigen.

Wat hebben we samen vele meters afgelegd.

Een foto van zijn laatste week.

mee gluren over mijn schouder.

Dag vriend...... wat is het verdriet wat jij achterlaat groot.

Hem bijstaan in zijn laatste aardse minuten.......

                                                                       Jaysons pad :

De zand weg hier over de es, ooit noemde ik het Jaysons paadje. Het pad, de landerijen, het naast gelegen bos. In de vijftien jaar hebben wij daar zoveel mooie momenten samen beleeft. Samen  wandelen, samen door de landerijen rennen met vele vriendjes, samen in het gemaaide gras liggen en genieten, samen de pijn uit je buik lopen nadat je weer eens een tas met snoepjes had geplunderd, samen de jaren daar voorbij zijn vliegen.......samen... helaas nooit meer...

De jeugd samen, Michael en Dylan. Samen hebben ze veel daar gelopen.

Samen met Jayson

Altijd blij en vrolijk 

De jaren verstreken, de grijze haren kwamen. Maar wat nooit veranderde was de grote grijns rond je snoet.

De jonge heren van weleer, de mooie driekleuren waren verworden tot sneeuwwitjes.

Maar het plezier dat bleef.....,

tot het laatste moment.....

Een week voor je overlijden, wat was je blij weer even met Dylan te kunnen rennen.

Dag vriendje stokvis, run free behind the rainbowbridge....... we missen je.

Hierbij eindig ik dit in memoriam van Michael. Zijn leven met ons was zo bijzonder, ik kan nog veel meer schrijven, maar de herinneringen aan hem zitten diep in ons hart en zullen we altijd bij ons dragen.

Michael.. nog 1 maal richt ik mijn woord tot jouw...... Grote vriend, Stinkie, dank je dat wij vijftien jaar jouw baasje s mochten zijn. Dank je voor alle mooie momenten samen...Rust zacht kanjer, je wordt gemist , maar nooit vergeten..... Uit het oog, maar voor altijd in ons Hart.

                                                                 Alinda, Tjeerd

                                                                           &

                              jouw meute: Dylan,Mango,Elwood,Odin,Donald en James.