Je had hier gewoon je 8e verjaardag moeten vieren..

Lieve Justin,

Vandaag zou je 8e verjaardag vieren, het heeft niet zo mogen zijn. Kleine vriend wat missen we je.  Het is hier stil in huis zonder jouw. Waar je ook maar bent Jus, vier je feestje met al je maatjes daar boven. Dikke knuffel van ons.....

 

 

Gefeliciteerd Dylan, 10 jaar

Gisteren vierde Dylan zijn 10 e verjaardag al weer. 10 jaar waar zijn ze gebleven. Lieve Dylan. Gefeliciteerd en we hopen dat er nog vele mooie jaren samen met ons hier in de meute mogen volgen.

En uiteraard ook een felicitatie wens naar Dylan zijn zus, onze grote vriendin in Roden. Elfie. Lieve Elfie gefeliciteerd.

 

Alinda, Tjeerd en de heren van de Borkse meute.

Een voorjaarszondag met de mannen.

Afgelopen nacht ging de klok weer om. Zomertijd, het voorjaar kan beginnen. De temperatuur was vanmorgen heerlijk. Ik was dan ook al vroeg met Mango op stap voor een heerlijke ronde. De andere heren moesten wachten tot vanmiddag voordat ik met hun een bos rondje kon maken. Ik ging eerst met Elwood naar Rhede voor een behendigheids training.  Een uur lang heerlijk met mijn kleine vriend kunnen trainen extra aandacht op wissels en Elwood ruimte geven bij de hindernissen, proberen hem iets meer op afstand te sturen.  Hij deed het super vanmorgen. Als ik weer thuis kom met Elwood is hij behoorlijk moe, hij heeft goed zijn best gedaan en veel energie verbruikt. In huis valt hij dan ook al snel heerlijk op de bank in slaap. Ik ga een ronde maken met onze beide oude heren.

Mike en Dylan, het knuffel gehalte van de oude grijze heren wordt steeds hoger.

Nog even en Michael is een twee  kleur.

Dylan, morgen wordt hij alweer 10, waar blijft de tijd. Na de mindere periode eind vorig jaar met zijn schildklier is hij weer helemaal terug. Vrolijk en blij en weer vol in zijn vacht.

Waar zijn de afgelopen 10 jaren gebleven, zie hem hier nog als puppie binnen komen.

En dan is het tijd voor de jongste twee. Ik zal maar niet zeggen de twee puppen, want waar zijn ze gebleven die twee schattige kleine puppen. Wat groeien ze snel, inmiddels zijn het al bijna echte beagle heren. En nog steeds een hechte eenheid, alles doen ze samen, onafscheidelijk. Sinds vorige week wel eens een moment van oorlog tussen de mannen. Er wordt toch een bepaalde rang en stand orde uitgebokst.

Odin, volgende week 7 maanden.

Donald 5 maand en 1 week.

Wat beweegt daar tussen de blokken hout ?

Stoere jonge knapen, altijd samen maar toch twee heel verschillende heren in gedrag en uiterlijk.

 

Het was een heerlijke honden zondag voor mij. Nu ik dit blog bericht in elkaar zet liggen er 6 heren uitgeteld op de bank, een rijk bezit. Wat wil je als baasje nou nog meer.

 

 

Eerste wedstrijd in 2018

Afgelopen zondag hadden Elwood en ik onze eerste agility wedstrijd van het nieuwe seizoen. Net als vorig jaar was deze wedstrijd in Hoge Hexel. Het zou onze eerste wedstrijd worden in de A klasse. De hele winter heb ik, ondanks de winterstop bij de KC, toch redelijk met Elwood door kunnen trainen, thuis en  in de manege in Duitsland. Ik ging dus met een goed gevoel richting het wedstrijd seizoen. Het zou zondag een lange dag worden dus hadden we besloten om de puppen mee te nemen. Zaterdag avond had ik de bus al ingepakt, extra kleden mee om over de bench te doen want het is momenteel koud voor de tijd van het jaar, en al helemaal in de manege bak. Ik zelf voelde me niet helemaal fit, of dit nu wedstrijd spanning was of gewoon vermoeidheid geen idee.
Zondag ging de wekker hier dus weer vroeg. Honden voeren, laatste spullen pakken en rijden maar. Tegen zeven uur rijden we weg uit Bork. De beide jonge heren zitten heelijk bij Elwood in de bench. Het is de eerste keer dat Elwood de steun van zijn maatje Michael moet missen op een wedstrijd. Rond  acht uur zijn we bij de manege. Spullen uit de auto en op naar de bak. Onze agility vienden waren er al en hadden een plek voor ons vrijgehouden. We zaten niet in de rijhal waar ik zou moeten lopen maar in de andere hal, hier was de temperatuur iets aangenamer. De puppen kijken hun ogen uit, weer allemaal nieuwe ervaringen voor de kleine mannen. Het is heerlijk om te zien hoe het ooit zo onzekere hondje Elwood nu als een fantastische steun voor de kleine mannen fungeert. We doen kleden om de bench en de honden  gaan er met z'n drietjes in, het wachten kan beginnen.

 

De banen voor de eerste ronde zijn opgesteld.

 

 

Eindelijk is het zover dat de A40 mag gaan verkennen. Onze eerste ronde is gambling met een bonus als je een bepaalde combinatie van hindernissen erbij pakt. Ik bedenk mijn ronde en schat de tijd een beetje in. Dan is het wachten tot we echt los mogen.

 

Mogen we al baasje.?

 

 

En dan is het zover, de A40 mag zich gereed houden. Mijn klasse wijziging was nog niet doorgevoerd in het programma boekje dus werd ik als laatste toegevoegd aan de startlijst, maakt niet uit kon ik mooi kijken hoe de rest het deed. Als we dan eindelijk mogen ben ik er klaar voor. We gaan naar de start en na een paar meter ben ik het contact met Elwood al helemaal kwijt. Meneer rent weer als een dolle door het parcours en ik krijg hem er niet meer bij. Weg mooie plannen, ik baalde als een stekker.

 

Het was even zuur, ik had me mijn eerste ronde anders voorgesteld. We lopen terug naar onze stoelen en Elwood gaat weer in de bench, hij valt heerlijk in  slaap met Donald naast zich en Odin achter in de bench.. En dat op zich was dus wel weer mooi, een ontspannen Elwood, geen angst of stress.

 

 

In de loop van de middag is het tijd voor onze tweede ronde. Het vast parcours. Tijdens het verkennen heb ik iets van ja, dit moet wel lukken. Met een goed gevoel sloot ik mijn verkenningsrondjes af. Nu wachten tot we mogen.  We wachten op onze beurt en Elwood is heerlijk ontspannen, heb goed contact met hem en hij heeft er zin in. Nog drie honden en dan mogen wij. Opeens veranderd Elwood zijn houding als er een hondje vlak voor hem wordt neer gezet om de ring in te gaan. De neus begint te snuffelen en de staart begint overuren te maken.....nee he. Ja zegt die eigenaar ze is net loops geweest en ruikt nog lekker, daarom heb ik mijn eigen reu maar thuis gelaten die werd helemaal gek........goddgloeiende dacht ik, dat heb ik weer. We mogen de baan in en ik merk aan alles dat Elwood iets heel anders in zijn kop heeft. De neus gaat alleen maar de lucht in en ik krijg geen controle over hem. We starten en na 1 hindernis gaat hij er dan ook vandoor...... verd.m. ik was inwendig woest. Als Elwood uitgeraast is lijn ik hem aan en het eerste wat ik tegen Alinda zei was dat die derde ronde me gestolen kon worden, ik had er geen zin meer in. Ik doe Elwood in de bench en loop weg, even weg van alles. Als de teleurstelling wat gezakt is ga ik  buiten een stukje lopen met Elwood. Even weer op 1 lijn komen met hem.

 

Het loopt tegen kwart voor vijf als wij onze derde ronde mogen lopen. De jumping. Een parcours met mooie snelle stukken, ideaal voor Elwood, dan heeft hij geen tijd om na te denken. Het punt waar ik bang voor ben dat het fout gaat is bij de palen. De palen, in de debutanten zijn het er 6 nu 12. Met de training gaan ze super maar nu.... we komen op snelheid uit de tunnel dus alles zal afhangen van de insteek. Ik overleg met Alinda en Sia om Elwood niet naar de start te laten lopen maar hem op te tillen, neer te zetten en dan direct weg. Dit alles om de geur van die teef te missen.

Ik heb Elwood zijn focus weer en als we mogen til ik hem dan ook naar de start. Neerzetten even zijn focus op de baan en gaan. Als een duvel uit het doosje schieten we weg. Yes zo ken ik mijn maatje weer, volle snelheid en concentratie mooie spongen, door de tunnel, breed en nog een sprong weer door de tunnel en dan naar de palen..... De palen, waar ik bang voor was gebeurde, de insteek ging fout en de concentratie is doorbroken. Elwood gaat er weer vandoor. Ik blijf rustig en krijg hem toch weer terug bij mij. Hij mist een paar palen maar we hadden al een disk dus door, de laatste palen neemt hij goed en we gaan richting de finish.  We sloten zo deze dag toch nog met een redelijk positief gevoel af. Het is nu gewoon een kwestie van weer in het wedstrijd ritme komen dat is iets wat zowel Elwood als ik nodig heb. We gaan er voor.

 

Zo vertrekken we na een lange dag weer richting huis. De puppen zijn doodmoe maar hebben zich voortreffelijk gedragen. Onderweg krijgen zij hun eerste wedstrijd traktatie, de traditie van Michael zetten we voort, na een wedstrijd langs bij de grote gele M voor kipnuggets. Ze smulden ervan.

Het loopt tegen half 7 als we weer thuis zijn. Het was een lange, koude dag met helaas nog niet het resultaat wat ik hoopte.

 

Hier onder een link naar de filmbeelden van de wedstrijd .

 

Elwood in Hoge Hexel. 18-3-2018

In memoriam Dinand

Donderdag kregen we het trieste bericht dat Dinand over de regenbroogbrug is gegaan. Dinand de poedel die hier geregeld met zijn vriendinnetje Magali in de meute is geweest. Zijn hele leven kampte hij al met gezondheidsproblemen. Vanmiddag is hij vredig heen gegaan. Dinand was nog maar 6,5 jaar.

In 2012 leerden we Dinand kennen. Direct was hij dikke maatjes met Mango. Er werd wat afgespeeld door beide heren.

Je was op je gemak hier in de meute.

En ook Justin was snel een vriend van je.

Hoe wrang. Dinand en Justin beiden zijn ze er nu niet meer....beiden veel te jong over de regenboogbrug gegaan.

 

In de jaren die volgden kwam je geregeld een dagje langs. Maar door je ziekte zagen we je toch steeds een beetje achteruit gaan.

  

Vaak nam ik je op deze dagen mee voor een foto shoot . Ik deed je baasje er aan het einde van de dag een groot plezier mee als ik weer een serie mooie foto's van jouw had gemaakt.

Magali, je kleine grote vriendin. Alles deden jullie samen. De kleine meid moet nu verder zonder jouw....

 

Vorig jaar ging het snel bergafwaarts. Je vacht werd grijs, je eetlust was weg en de blik in je ogen werd hol.

 

 

Afgelopen september  was je erg ziek. Je baasje dacht er over om je te laten gaan. Ik werd gevraagd voor een laatste shoot. Wat genoten we met z'n drietjes daar in het bos van Hooghalen. Het deed je goed en je vond toch nog een beetje kracht om door te gaan.

 

Het herstel was van korte duur. Wat je baasje ook probeerde ze kon je niet meer helpen. Ze heeft  het moeilijke besluit genomen om je te laten gaan. Geen pijn meer voor jouw, deze zware strijd kon je niet winnen.

Lieve Dinand ,Rust zacht. De momenten met jouw hier in de meute zullen we niet vergeten.

 

Rust zacht zwarte krullebol,

 

Nanet, Magali, heel veel stekte met het verlies van jullie maatje Dinand.

 

Alinda, Tjeerd

Michael,Mango,Dylan,Elwood,Odin en Donald.

 

 

 

Terug op de show

3 jaar geleden namen we met Michael ,als veteraan, afscheid van de Nederlandse shows. Zijn laatste show in Nederland was de Martini dogshow. Afgelopen zondag waren we na 3 jaar weer terug als exposant op de show. En op de show waar we dus gestopt waren met Michael begonnen we nu met Donald in de baby klas en Odin in de puppen klas.

Zondagmorgen ging de wekker hier dus weer redelijk vroeg. Het was voor de heren raar opkijken dat we zo vroeg beneden stonden. Elwood zal wel gedacht hebben he heb ik weer een wedstrijd. Ik voer de honden en pak de bus verder in. De heren drentelen om me heen. Wat gaan we doen baasje lijken ze mij te vragen. Helaas jongens jullie gaan niet mee. Ik doe de jonge heren in de bench achter in de bus en Michael staat ook al met zijn voorpoten tegen de plank, til me maar op baas. Helaas Michael ook jij gaat niet mee vandaag. De mannen krijgen allemaal nog wat lekkers en wij vertrekken naar Groningen.

Het begin van een nieuwe ervaring voor de jonge heren.

Groningen is voor ons een thuiswedstrijd dus binnen de drie kwartier waren we er al. Onderweg halen we Piet en Tineke nog in. Die waren al vroeg vertrokken deze morgen vanuit Brabant.
We plaatsen onze spullen langs de ring en direct is de gezelligheid van vroeger weer terug.

 

We zijn mooi op tijd en kunnen de heren dus nog even wat laten wennen aan alles. Even een paar rondjes door de ring, even op de tafel en dan weer rust in hun mobiele bench. Alinda zal ook Dijocey uitbrengen en met haar gaan we ook even de ring in om haar wat te laten wennen.

 

Vanuit de bench houden Donald en Odin alles goed in de gaten, ze vinden het allemaal wel spannend.

 

 

Dijocey zat het liefste bij baas Jan op schoot , zo had ze mooi overzicht wat er allemaal om haar heen gebeurde.

 

 

Als het tijd is voor de beagles dan bijt Donald voor ons het spits af. De kleine man stapt nu in de voetsporen van veel van zijn familie leden.

Donald klaar om de ring in te gaan. Papa Goofy staat bij hem.

Donald liep heerlijk vrij rond, zijn staart bleef maar kwispelen. Het laten zien van zijn tandjes ging een beetje moeilijk maar dat was ook te verwachten, hij is druk aan het wisselen dus zijn bekkie is gevoelig.

 

Hij werd Beste baby reu en ook Beste baby van het ras en zal later op de middag in de ere ring gaan strijden tegen alle beste beaby's van de andere rassen.

 

Dan is het de beurt aan Odin. Ook voor Odin is eht zijn eerste show. Odin had meer last van spanning dan Donald dat zag je aan alles. Maar hij deed het super. Werd Beste puppy reu.

 

Als alle reuen geweest zij is het tijd voor de teven. Alinda brengt Dijocey uit en ook zij loopt heerlijk vrij door de ring. Dijocey werd beste puppy teef.

 

Toen had Alinda dus het luxe probleem dat ze met Odin tegen Dijocey oest strijden voor Beste pup van het ras. Snel regelde ze een andere handler voor Dijocey en dan gaan ze de ring weer in.  De keumeester koos voor Odin als beste pup van het ras. ook Odin zou dus later op de middag de erering mogen betreden.

 

Donald zijn papa Goofy was beste reu geworden en moest strijden tegen Pip die beste teef was. De keurmeester koos voor Pip als beste van het ras. Dubbel succes dus voor Piet en Tineke.

 

Het is nu lang wachten tot het half vier is en de ere keuringen beginnen. We drinken een borrel op de overwinning van Pip en hebben veel plezier met elkaar. Ik maak nog een serie foto's van Papa Goofy en zoon Donald.

 

 

En dan is het tijd om ons klaar te maken voor de ere keuringen. Eerst de baby's Donald doet het goed en loopt heerlijk door de ring. Helaaswordt hij niet geplaats bij de laatste drie.

 

Dan is het de beurt aan Odin. Odin is moe en heeft er niet veel zin meer in. Ook het teefje wat voor hem loopt vind hij lekker ruiken. Ook voor Odin geen plaatsing bij de laatste drie.

 

Dan is het wachten op de rasgroep 6. En helaas worden Piet en Pip ook niet geplaats bij de laatste drie. 

We gaan terug naar onze spullen en ik maak nog even een paar stand foto's bij het bordje nr 1.

 

Donald was zo moe dat hij eigenlijk niet meer mooi wilde staan.

 

 

Odin deed nog een keer zijn best

 

En ook Dijocey had nog een beetje energie over.

We pakken onze spullen bij elkaar en gaan richting de auto. Een mooie gezellige dag kwam ten einde.

 

De heren vielen in een diepe slaap. Wat een nieuwe ervaringen hebben ze opgedaan deze dag.

 

S avonds thuis zat ik heerlijk op de bank . Om mij heen lag alles in een hele diepe coma. Voor mij op de tafel, twee prachtige keurverslagen en twee rozetten. Beste jongst pup en Beste pup. Wat een mooi succes om mee terug te komen in de show.

 

 

Hier onder een paar linken naar filmopnames van Donald, Odin en Dijocey

 

Donald zijn eerste show.

 

Odin zijn eerste show.

 

Dijocey haar eerste show.