Wedstrijd Hoge Hexel, Onze eerste U

Afgelopen zondag stond er weer een FHN wedstrijd voor Elwood in de agenda. Hoge Hexel, een gehucht achter Ommen was de plaats van handeling. Vrijdag avond hadden we nog een training met ons trainingsgroepje gedaan , zaterdagmorgen nog een training bij de KC en dan dus zondag de wedstrijd. Elwood begint er een spelletje van te maken om tijdens een wedstrijd zijn eigen koers te kiezen, dat moet maar eens afgelopen zijn. Hem hard aanpakken dat werkt bij hem niet door zijn opgelopen trauma, dus dan wat anders proberen. Vrijdag avond ging hij er ook even vandaar. Dag Elwood, en ik liep de baan uit. Hij kwam snel achter me aan en ik lijn hem aan en zet hem langs de baan en doe een ronde met Michael. Hahah, je had zijn koppie moeten zien, dat was niet de bedoeling. De rest van de avond luisterde hij keurig. Zou dit de manier zijn om hem bij de les te krijgen we zullen zien.

Zondag dus op naar Hoge Hexel. 20 maart dit voorjaar was hier de eerste officiele wedstrijd van Elwood, nu gingen we er dus weer heen .Zoals altijd gaat Michael ook weer mee. De wedstrijd zou buiten gehouden worden maar de weersvoorspelling was dusdanig slecht dat de organisatie had besloten om uit te wijken naar de binnen locatie van de manege. Het wachten kan beginnen, de parcoursen worden uitgezet. We beginnen met het Vast parcours. Als alles klaar staat is het zover dat we mogen gaan verkennen.  Ik loop mijn ronde en bepaal waar ik moet wisselen, inhouden bij de raakvlakken en gas geven. Ik benut de volledige tijd die er staat voor het verkennen en het rondje zit goed in mijn hoofd. Nu wachten of ik het in de wedstrijd samen met Elwood ook voor elkaar krijg.

Snip en Snap samen in de bench

 

En dan is het tijd dat onze klasse zich gereed kan gaan maken. De hindernissen worden op hoogte gezet en als derde mogen wij de baan in.

Elwood is er goed bij met zijn koppie en we zijn op snelheid. Sprongen, tunnel, breed en dan de kat, yes raakvlakken meegepakt nog een sprong en op naar de palen... even een kleine twijfel maar Elwood gaat door. Nog een serie sprongen, door de tunnel contact zoeken dat hij rechtsom gaat en niet rechtdoor over de A. Het gaat heerlijk. Opnieuw door de tunnel en dan naar de A, raakvlakken yess en op naar de finish. Daar komt de opluchting. foutloos rond , onze eerste U is een feit. We zaten er al een tijdje tegen aan te hikken maar het was het  steeds net niet. Maar nu was hij dus daar, een heerlijk gevoel. Foutloos en voor mijn gevoel ook nog een snelle ronde, nu was het dus wachten op de uitslag.  En als die bekend wordt gemaakt komt er een grote lach op mijn gezicht. Elwood en Tjeerd op de tweede plaats, 1,5 seconde achter nummer 1. Wat was ik trots op mijn kleine vriend.

 

 

Deze wedstrijd werden de prijzen voor het eerst uitgereikt na het onderdeel en niet zoals gewoonlijk aan het eind van de dag.  Ik haal de prijs op en zet Elwood er mee op de foto. Dan zien we dat het de verkeerde is en wisselen we hem om voor de juiste.

 

He baasje dit was de jumping niet hoor, dit was vast parcours.

 

En hier dan met de juiste prijs.

 

Het volgende onderdeel is de Jumping

 

 

Dus weer verkennen en bekijken hoe je de route gaat lopen. We starten goed maar na hindernis vier gaat het fout. De palen, thuis gaan ze super maar in de wedstrijd is het steeds drama. En ook nu begint Elwood te rotzooien, zoekt een eigen route springt over ene hindernis en tja Disk. Ik loop naar de finish, Dag Whoop !! He baasje das de bedoeling niet, ik lijn Elwood aan en met een verbaasd gezicht kijkt hij me aan...We waren nog niet klaar baas'. Ik negeer hem een tijdje en vanuit mijn ooghoek zie ik hem teleurgesteld in de bench zitten. Tja misdaad loont niet meer Whooper !!

 

We hebben nog 1 kans later in de middag en dat is op het spel. Geen vaste route maar zelf je baan bepalen en zoveel mogelijk punten pakken. Dit maal met een bonus op de paaltjes, twee sets foutloos nemen.

 

We beginnen goed en ik heb de focus weer van Elwood, we proberen de palen maar de bonus lukt ons niet. Verder kan ik hem er goed bijhouden en uiteindelijk komen we op een negende plaats.

 

 

Al met al een heerlijke dag samen met mijn kleine vriend. Onze eerste U, wat voelt dat lekker. Samen met Elwood begonnen aan dit avontuur, gewoon gestart met trainen om hem over zijn angsten in grote groepen heen te helpen, het trauma dat hij opgelopen had op een show in Dortmund. Wedstrijden lopen dat was niet eens ons doel, zelfvertrouwen voor hem  daar ging het ons om. Kruipend kwam hij de eerste les de manege bak binnen. Met trainen een stap naar voren, dan weer 1 naar achteren en vervolgens een reuze stap naar voren. Een weg met bulten en kuilen en als je dan ziet wat hij nu laat zien, dan ben ik trots, nee TROTS met hoofdletters.

 

 

 

Hier onder een link naar de filmbeelden van Elwood in Hoge Hexel

 

Onze eerste U, Hoog Hexel

 

Wedstrijd, wandelen en puppyknuffelen

Het was weer een druk weekend hier. Gisteren stond er weer een wedstrijd met Elwood in de agenda. Een agility wedstrijd in Sappemeer. Om kwart voor 8 waren we aanwezig op het wedstrijdterrein. De regen was op vrijdag en de nacht naar zaterdag al met bakken naar beneden gekomen en het was daar boven nog niet op. Het kwam dus nog steeds met grote hoeveelheden naar beneden. Het zou dan ook de hele dag bijna niet droog worden. We beginnen met het spel, dit keer geen eigen rondje zoeken maar wel een vast stand parcours lopen. Door de regen zijn de raakvlak toestellen behoorlijk glad. Elwood had zelfs moeite om tegen de a omhoog te komen doordat we niet goed uit kwamen met een wissel. We worden uiteindelijk nog wel 5e. De twee andere onderdelen vergeten we maar gauw, die waren net als het weer, zwaar kl.t.n. Volgende week gaan we voor de herkansing.

Vandaag was het heel ander weer. De zon stond weer vol aan de lucht en het was prachtig weer. Vanmorgen heerlijk op stap met de mannen, even weer een foto moment tijd. Mango was de eerste die heerlijk met mij door de natte bossen mocht banjeren.

 Wat is het nog steeds een prachtige knaap als hij zich helemaal in zijn element voelt. In huis begint hij nu weer wat meer Elwood en Michael uit te dagen tot spelen.

 

Na onze ronde is het tijd voor de beagle mannen. Het is voor mij de eerste echte wandeling met alleen de drie beagle heren na het overlijden van Justin. Het voelde raar. Wat mis ik mijn kleine vriend. Ik zoek weer wat mooie plekjes voor groeps en solitaire foto's. En ook dit was even weer een moment dat mijn gedachten weg dwaalden. Drie heren in positie voor de camera, nr 4 ontbreekt........Het moet slijten maar wat doet dit zeer, het zal nog lang duren voordat deze wond dicht zit bij mij

 

De drie musketiers naast elkaar, de lege plek naast Elwood wordt beschenen door een zonnestraal..

 

Als ik naar de koppies van de jongens kijk dan zie ik een meute die in een paar weken tijd ouder in uiterlijk is geworden. Ze dragen het verdriet nog steeds met zich mee.

Kanjers, samen zijn ze sterk en langzaam aan zal alles ook bij hun een plekje krijgen.

Golden oldie Michael. Sinds afgelopen donderdag zijn de hechtingen uit zijn lies. Deze zaten er in na een grote knokpartij met Mango. De rangen en standen in de roedel moesten opnieuw bepaald worden.

Elwood, The Whoop, zijn streken in huis komen weer terug, monster mand sleept hij weer door de kamer en tuin, dat heeft hij een paar weken niet gedaan.

Dylan, Tukkie. Elke avond kruipt hij op de bank stijf tegen me aan en valt dan in een diepe slaap, hij vraagt om extra aandacht. Begint nu langzaam aan weer wat meer Elwood uit te dagen tot spelen.

 

De Bende van Bork.

 

                                                               ''Together strong''

 

Vanmiddag hadden we een afspraak staan in Hoogeveen bij Arnold en Natasjha .om even heerlijk te knuffelen met hun nieuwe pup Jip. Jip komt uit het laatste nestje van Petra. Wij hebben dit nestje maar 1 keer in Wijdenes bezocht. Ziekte onder de heren hier en het overlijden van Justin speelden mee dat wij niet vaker naar Wijdenes zijn gaan om de kleintjes daar te zien opgroeien. Van de drie puppen wonen er nu twee in Drenthe. Vorige week waren we op bezoek bij Dijocey, deze kleine meid woont nu in Roden bij Jan en Jenny en de dames Carlein, Elfie en Beaver. Michael en Elwood waren toen met ons mee.

 

Beaver en haar nieuwe vriendinnetje Dijocey

 

 

Echte liefde.

 

 

Kennis maken met oom Michael

 

De kleine meid stoer tussen oom Michael en Elwood in.

 

 En vanmiddag dus naar Hoogeveen om te knuffelen met Jip. Dylan was met ons mee en uiteraard moest ook hij samen met de kleine meid op de foto.

 

 

Het was genieten van deze mooie kleine dame, heerlijk blij, vrij en niet bang.

Heerlijk aan het stoeien met haar nieuwe speeltje.

Stoere meid

Vast beraden op stap in de grote wereld.

Op stap met ome Dylan

 Waarschijnlijk komen er tzt hier op de blog nog wel eens avonturen van de heren en deze twee prachtige puppen voorbij. We hebben al aangeboden om als vakantie opvang te dienen voor deze twee kleine kanjers.

Zo kwam een druk honden weekend dus weer ten einde.

 

 

Wedstrijd Arnhem

Afgelopen zondag was er weer een wedstrijd voor Elwood en mij. Arnhem was de plaats van handeling. We hadden al gezien op de start lijsten dat ons eerste verkenrondje vroeg was, het werd later zelfs nog met een half uur vervroegd. Half negen verkennen. Dat hield dus in  dat we er rond half acht wel moesten zijn om een mooi plekje voor de tent te vinden. 1,5 uur rijden dus dat is 6 uur vertrekken  en dat hield dus in dat de wekker om 5 uur stond deze zondag.

Jan en Mathilda hadden Pepper en Benji ook in geschreven en toen Joris en Nicole hoorden dat wij allemaal naar Arnhem kwamen zeiden zij direct dan komen wij vanuit Brabant jullie supporten. Met Jan had ik al afgesproken dat wie het eerst kwam die zou zorgen dat onze tenten naast elkaar konden staan.

Om vijf uur dus de wekker, beneden kijken de heren mij aan met een slaperig koppie, wat is er baas?? Je bent veel te vroeg. Ontbijten, spullen in de bus en alle heren mee. Het zou een lange dag worden dus konden we ze het niet aan doen om thuis te blijven. Het is erg rustig onderweg en we rijden zonder problemen vlot door naar Arnhem, de mist boven de velden doet je beseffen dat we langzaam aan toch weer richting de herfst gaan. De zon begint aan zijn weg naar boven, het zal een stralende dag worden. We komen aan bij het terrein van de KC Arnhem, een prachtige locatie, geheel omheind en mooi gelegen. We halen de spullen uit de bus en zoeken een plekje. Ik moest in ring 1 en Jan en Mathilda in ring 2, we zetten de tent dus mooi tussenbeide ringen in.  Terwijl we bezig zijn met ons installeren komen Jan en Mathilda ook al aan. Beide tenten tegen elkaar aan en we hebben een mooi plekje zo.

De parcoursen worden opgebouwd en rond half negen mag ik verkennen. We beginnen met het spel. Het duurt nog wel even na het verkennen voordat ik aan de beurt ben, ondertussen kijk ik naar Jan en Mathilda in ring 2, Joris en Nicole zijn inmiddels ook aangekomen. Het is tegen half elf als Elwood en ik de ring in mogen. De start gaat goed , de band, een nieuw soort voor Elwood, neemt hij niet en duikt er onderdoor, ik geef de tunnel niet goed aan en meneer denkt doei baas, ik zoek zelf wel even een paar hindernissen. . Na dat hij zelf de A neemt krijg ik hem er weer bij en lopen we nog een paar hindernissen om bij het fluitsignaal de finish sprong te pakken. Uiteindelijk werden we 16e.

We hebben nu even tijd tot we weer de ring in mogen en gaan aan de taart. Joris en Nicole vierden deze dag hun trouwdag en hadden een taart besteld bij Mathilda en Richard(Seven cakes and cookies).
Hij smaakte heerlijk.

In de middag volgt het vast parcours. Weer gaat het fout bij de band, er volgt een disk. we vervolgen ons parcours en met een weigering op de palen gaat de herkansing goed. Alle 12 palen neemt Elwood keurig. Het raakvlak van de A mist hij, daar moeten we de komende tijd wat meer op trainen, de wip die neemt hij super, zo heeft hij hem nog nooit genomen. En dan op snelheid naar de finish, het was ondanks de disk een positieve ronde , waarin Elwood leuke dingen liet zien.

 

 De zon schijnt volop en het is warm, de organisatie kwam steeds langs met een bolderkar met daarop een grote ton vers water voor de honden, super. De tenten stonden goed, we zaten mi in de schaduw.

Rond half vijf is het tijd voor de laatste ronde, de jumping. Het is een mooi snel parcours en ik zie mogelijkheden om een mooie ronde te lopen met Elwood. De start is super , kan hem er goed bij houden en de snelheid is hoog, helaas tikt Elwood er een latje af. Dan door de tunnel en op naar de palen, en dan gebeurd het. Net als Elwood uit de tunnel komt staat er iemand op naast de tunnel achter het net. Elwood ziet dit en is direct uit zijn concentratie. Ik krijg hem er toch weer bij en we doen de palen, nog twee palen en we zijn er door en tja Toen zag Elwood weer wat en duik uit de palen, rende naar de jury tafel, vroeg om een knuffel en kwam met een grote grijns recht langs de camera van Alinda. Tot dat moment had ik ondanks zijn fratsen nog geen disk, maar toen dook hij de tunnel in en was een disk een feit. Ik krijg hem er weer bij en alsof er niets aan de hand is neemt hij de palen serie keurig en ook de laatste sprongen naar de finish. Op het moment dat hij ervandoor ging baalde ik even behoorlijk, maar uiteindelijk was ik toch weer trots op de mooie dingen die hij liet zien in deze ronde.

Joris Veldkamp bedankt voor de foto's.

Foto's van Bart Meeusen, inmiddels een aantal exemplaren zonder logo bij hem besteld.

Ook Jan en Mathilda zijn klaar voor vandaag. Pepper had een prachtige foutloze ronde wat hem een U opleverde. Benji was de clown van de dag met een hele mooie actie.  Klaar staan voor de start, terug rennen naar de tent, een varkens oor snaaien en daarmee  in de bek weer het parcours op rennen.

We genieten nog even na en pakken dan de spullen weer op. Het is tegen 6 uur als we in de auto stappen om naar huis te rijden. Onderweg gaan we nog even naar de grote gele M en voor de heren is er een traktatie in de vorm van de vertouwde kipnuggets.  Het is s avonds 8 uur geweest als we de bus ons erf weer oprijden. Het was een lange maar hele mooie dag.

The Blues Brothers Pepper en Elwood met hun trotse baasjes Jan en Tjeerd. Toch byzonder dat twee beagle broertjes uit hetzelfde nest beide agility helemaal het einde vinden.

Hieronder de link naar de film beelden van Elwood in Arnhem
        
                                   Elwood in Arnhem