De bende van Bork is klaar voor nieuwe avonturen .

zondag 31 oktober 2021

Een zonnige zondagmorgen

 Na een zaterdag die geheel in het water viel was er vanmorgen weer een zonnetje. Ik was alweer vroeg p stap met Mango, van het terug zetten van de klok hebben de heren, en wij zelf, gelukkig nooit last. Ik besluit na Mango zijn ronde om de 5 beagle heren weer eens allemaal samen mee te nemen. Dus 1 voor 1 in hun tuig en op naar het bos aan het einde van de straat.

Herfst in het bos, de mannen samen op het bospad wat bedekt gaat onder een verse laag bladeren.


We lopen heerlijk en het ruikt echt naar de herfst in het bos. De neusjes maken dan ook overuren. We gaan naar de oude boswal die ik al jaren als fotoplekje gebruik. Als de zon er goed opstaat zijn mooie plaatjes op deze plek bijna gegarandeerd.

Dylan is echt de nieuwe nestor van de meute geworden. Hij heeft Michael zijn plekje ingenomen, ook op de foto's kijkt hij steeds strak in de lens.


Mooie groep, onze trots.




Alles in de gaten houden.


Nou baas ik ben er nu wel klaar mee lijkt Dylan mij hier duidelijk te maken


Nog 1 jongens.


Het was genieten deze morgen, in de loop van de middag verdween de zon en kwam de regen weer terug. We waren dus mooi op tijd rond.

dinsdag 19 oktober 2021

Agility wedstrijd Cornwerd

Een tijd terug moest ik kiezen naar welke wedstrijd ik zondag de 17e wou. Een FHN wedstrijd in Hellendoorn of een Raad wedstrijd in Cornwerd. Andere jaren koos ik vaak voor de FHN ivb met de competitie maar door de corona zijn er weinig wedstrijden en is er dit jaar geen echte competitie. Jan en Mahilda gingen naar Cornwerd dus dat maakte voor mij de doorslag. Elwood en ik gaan ook naar Cornwerd.     

Zo vertrokken we dus zondag morgen vroeg naar Fryslan. Elwood moest lopen in de morgen. Samen met Mr Magoo. Pepper moest in de middag. We zijn rond kwart over 8 in Cornwerd. Terwijl we de spullen uit de bus pakken komen Jan en Mathilda ook aangereden. Ik ga al vast naar binnen met de stoelen en zoek een plekje bij onze andere agility vrienden langs de baan. Het werd een blauw hoekje, we hebben allemaal dezelfde soort stoel hahaha


Rond kwart voor negen mogen we onze ronde voor de jumping al verkennen. Er liepen vandaag 3 beagles in onze klasse. Het leek een simpele ronde maar daar verkeken we ons dus vies op. Van de 19 combinaties die aan de start stonden haalden er maar 5 een uitslag de rest liep allemaal tegen een disk aan.


En 1 van die combinaties met een disk waren Elwood en ik. Het ging mis na de tweede sprong, ik had niet genoeg contact met Elwood en hij sprong rechtdoor over de volgende sprong terwijl hij eigenlijk af moest slaan naar de tunnel. We lopen de rest van de ronde zonder fouten uit maar niet op volle snelheid, dat heeft nu geen zin meer. Het was dus even balen dat ik zelf niet attent genoeg Elwood bij me had geroepen. We zien de ander hoogte klasses lopen en dan wordt de baan alweer omgebouwd voor het Vast Parcours. Tegen Elf uur mogen we de baan weer in om te verkennen. Er ligt een mooi rondje met de kat en A naast elkaar, dus goed contact hebben met de hond d at ze de goede hindernis nemen.

Elwood is attent als we bij de start staan. Direct na de start sprong de kat, dus zorgen dat hij de raakvlakken meeneemt, dat doet hij super. Door de tunnel en op naar de wip, de wip waar hij hier vaak problemen mee had, Elwood schiet de wip op blijft even een beetje hangen maar gaat dan goed door. Sprongen die volgen gaan foutloos, de palen gaan goed en dan op naar de A voor het raakvlak, en ook die neemt hij keurig, we moeten kort om maar de volgende sprong en dan tikt hij net een latje.... verdorie weer... de rest van de hindernissen neemt hij zonder fouten. Dit seizoen pakt hij in de wedstrijden de raakvlakken zo mooi maar tikt ie steeds 1 latje ergens in de ronde, dit houdt ons steeds van de felbegeerde U tjes(promotie punten) af. Zo ook nu dus weer. Maar ondanks dat was het een heerlijke ronde met Elwood in de baan. We zouden als vierde in het klassement komen. Mathilda met Mr Magoo werd 6e en Sonja met James 9e


We zijn klaar, we mogen naar huis maar dat doen we dus niet, we blijven kijken naar Pepper, die maar liefst 4 keer moest lopen. Eerst twee keer met Mathilda in de 2e graad en dan ook nog 2 keer met Jan in de 3e graad.

Elwood is klaar en gaat zijn broer aanmoedigen.


Pepper loopt met Mathilda een disk en een 5e plaats . Met Jan een disk op het vp  en dan volgt een bizarre ontknoping in de jumping. 1 voor 1 lopen de concurrenten van hun een disk. Jan start met Pepper , moet goed zijn best doen om Pepper bij de les te houden maar het lukt hem, een paar keer lijkt het fout te gaan maar Jan krijgt Pepper er steeds net op tijd weer bij. Ze komen als enige van de gestarte combinaties foutloos rond en pakken dus de eerste plaats, Een prachtige afsluiting van een mooie wedstrijd dag werd het zo.


 Het zit er op het is nu wachten op de prijs uitreiking. We maken onder tussen nog een serie foto's buiten van de beide broers en kleine Ikawa, de nieuwe pup van Jan en Mathilda.


De Blues Brothers, 9 jaar en kleine Ikawa 9 weken


Elwood met Ikawa, de kleine man zal tzt het agility stokje over gaan nemen van zijn ooms.


De broers samen, wat zien ze elkaar toch vaak terug. De enige twee beagle broers in Nederland die in de landelijke agility competitie lopen. En als je ze zo samen ziet dan denk ik nog vaak terug aan januari 2013. De mannekes zagen elkaar voor het eerst weer terug nadat ze op zich zelf waren gaan wonen


Waar is de tijd gebleven.....


We gaan weer naar binnen voor de prijsuitreiking. Jan mag zijn tweede pompebled in ontvangst nemen

De dag zit erop, we vertrekken weer naar huis. Het was een mooie wedstrijd dag, op naar de volgende.

Hieronder een link naar een filmpje van Elwood zijn disk op de Jumping en het winnende rondje van Jan en Pepper, 

Elwood en Pepper in Cornwerd

maandag 18 oktober 2021

Dylan ziek..... Dylan weer beter

 De laatste twee weken is het een beetje stil hier op de blog. We zijn hier twee weken druk aan het klussen geweest in huis dus even geen tijd voor uitgebreide verslagen op de blog.  In deze periode hebben we ook te maken gehad met een periode van ziekte van onze Dylan. Een aantal weken terug ging hij van het ene op het andere moment helemaal out, er zijn onderzoeken gepleegd maar we zijn er niet achter gekomen wat het is geweest. Nu kreeg Dylan midden in de nacht opeens zware verhoging van temperatuur tot over de 40 graden. S morgens met hem naar de dierenarts geweest maar opnieuw kunnen we niks vinden, waarschijnlijk werd deze koorts veroorzaakt door een ontsteking maar waar ?? We krijgen een antibiotica kuur mee en moeten het goed in de gaten houden.

Een zielig hoopje hond, niet willen eten en lopen met een ronde rug.



Ik had nog wat houdbare worst van Michael liggen en snij die in stukjes , doe ze tussen zijn brokken en Dylan eet dan toch wat. S morgens gaan we naar de dierenarts.


We vinden niks, thuis merkt de meute weer duidelijk dat er wat fout is en blijven dicht bij Dylan.



Wat blijft het toch een bijzonder groep


Donald en Dylan kunnen soms niet met elkaar maar Donald week nu geen moment van de zij van Dylan.


In de dagen die volgden zakte de temperatuur en zagen we de oude Dylan langzaam weer terug komen.


Weer trots tussen zijn groep, waar hij de plek van Michael toch eigenlijk een beetje heeft overgenomen.


En ook s avonds blijft Donald nog steeds dicht bij Dylan, de attentie is weer terug bij Dylan.



We zijn in huis aan het klussen en hebben zo dus direct extra zicht op hoe Dylan is. Elke dag zien we hem verder opknappen.

De groep samen in de zon


En afgelopen zaterdag aan het eind van de dag nam ik Dylan even alleen mee op stap. De oude baas is weer terug, de smile rond zijn snoet  straalt weer. We genoten samen in de ondergaande zon.



Blij, blij, blij




De 'nieuwe' witte man.



Baasje wacht op mij.



Zaterdag avond gingen Alin en ik voor 10 uur onder de dekens. Zondag hadden we weer een wedstrijd met Elwood. Donald en Dylan keken mij aan toen ik naar boven ging, ben je ziek baas ? Tis toch nog veel te vroeg.


Gelukkig gaat het nu dus weer goed met Dylan, ziek zijn is nooit leuk maar met een maatje die steeds meer op leeftijd komt ben je toch altijd weer angstig.