Afgelopen woensdag is na een heel kort ziekbed,onverwachts over de regenboog brug gegaan Michael zijn show buddy Bailey.
Bailey was vanaf 2008 een geduchte concurrent van Michael in de ring. Beide mannen streden in dezelfde klasse. Bailey was 1 van de weinige twee kleur beagles die in die jaren mee streed in de Nederlandse top van de show. Vele onderlinge strijd was er tussen deze beide mannen, altijd op het scherpst van de snede maar altijd fair en vol respect naar elkaar. Club winner 2008 werd Bailey, met Michael in zijn schaduw als reserve. Een zware blessure zorgde ervoor dat Bailey vroegtijdig het show toneel verliet. Als veteraan kwam hij nogmaals terug op de clubmatch van de BCN en werd Beste veteraan. Bijna 14 jaar het maatje van Manon, mijn allesje noemde ze hem. Een week geleden geleden hadden we samen nog een hele chat over Michael en Bailey dat de beide mannen na het overlijden van Yellow en Fraggle, een paar dagen eerder, de laatste twee waren van de gouden generatie...… dat we blij mochten zijn dat wij de beide oude mannen nog bij ons hadden..... opeens besef je nu dan ook weer hoe snel het kan veranderen. Bailey werd afgelopen weekend opeens ernstig ziek en woensdag was het laatste wat Manon voor hem kon doen hem laten gaan......Run Free Behind the Rainbow bridge Bailey…..
Bailey en Michael stonden vanaf hun jonge jaren samen in de ring. Samen hebben we veel gelachen en gestreden. Ging Michael internationaal, Bailey bleef nationaal showen hier in Nederland. Bailey 1... Michael 2, Michael 1... Bailey 2. Het was in de jaren 2008, 09 , 10 een vertrouwd iets voor ons.
Het eerste wapenfeit tussen de beide jonge matadoren was de clubmatch van de BCN in 2008. Jij, Bailey , werd Beste reu en Michael reserve.
En aan het eind van de dag moest je het in de strijd voor de BOB helaas afleggen tegen de beste teef. Toch mocht jij vanaf 2008 de titel Clubwinner 08 achter je naam zetten.
We kwamen je op de shows, in met name midden Nederland, vaak tegen die jaren. Op de binnen shows of zoals hieronder op de jachthonden show buiten. Jij en Michael stonden er samen.
In Arnhem waar Michael in 2009 boven zich zelf uitsteeg, en Best of Breed werd, was jij weer zijn grote concurrent.
Als je in het woorden boek zou zoeken naar het woord stuivertje wisselen dan zou jullie naam daar bij niet misstaan. De ene keer won de 1 de andere keer de ander. Zo ook op de clubmatch in 2009. Daar versloeg jij Michael weer in een onderling duel. Wij, de baasjes van Michael, en jou Manon genoten van deze momenten en zouden deze herinneringen tot op de dag van vandaag en de dagen die nog volgen blijven koesteren.
Leiden 2009. Ik had je daar prachtig op de foto staan. De show ring was jouw domein. Als 2 kleur heb je niet altijd makkelijk gehad in een show wereld waar de drie kleuren in overheersen. Ondanks dat hebben jij en je baasje altijd gestreden voor meer twee kleuren in de ring.
In Rotterdam dat jaar stonden jullie ook weer samen in de line up.
En uiteraard op de winner show in Amsterdam was je aanwezig.
In 2010 in de ring op de clubmatch van de BCN.
Een gescheurde kruisband in je linker achterpoot zorgt ervoor dat jij een aantal jaren niet verschijnt op de show. De zorgen voor jouw zijn groot. De hoop dat jij weer een fijn en pijnvrij leven kunt krijgen zijn belangrijker dan de show. Je hersteld en geniet samen met Manon van het leven, wandelen, in de fiets kar achter de fiets of heerlijk naar het strand. De geneugten van het leven, je hebt er volop van genoten. Maar drie jaar later krijg je dezelfde blessure aan je andere poot. Ook hier van herstel je weer.
Ondertussen was Michael met show pensioen gegaan. In 2016 maak jij je come back in de ring als veteraan. En hoe. Met Michael als supporter werd je Beste veteraan van de dag. Jij en je baasje straalden weer in de ring als in je jonge jaren.
Het was een lange weg naar herstel maar je stond er weer, daar waar je hoorde. Samen met Manon, een twee eenheid dat waren jullie.
Trotse mooie veteraan.
Nr 1 je stond er weer.
Na de show doen we het foto moment van 2009 nogmaals over. Michael niet meer in de ring maar voor de foto met jouw nog 1 maal in stand. Beide jonge mannen van toen nu veteraan.
En dan gaat ook voor jouw je show pensioen in. Je come back was een wens en die wens was vervult. Je geniet met volle teugen van het leven en maakt vele mooie momenten samen met Manon en ook haar ouders.
In 2019 staat het leven bij ons opeens op zijn kop. Michael is van de ene op de andere dag dood ziek. En lijkt het niet te redden. We krijgen veel steun van jou en je baasje. Voor jullie was dit ook een onverwachts iets. Michael vecht en hersteld wonderbaarlijk. Als we aan het eind van het jaar met Elwood een agility wedstrijd hebben in jouw Alphen aan de Rijn, en Michael met ons mee is, kom jij samen met Manon en haar ouders langs. De strijders van weleer waren weer samen, er was herkenning er was blijdschap. Zo mooi om te zien hoe jullie beiden weer op elkaar reageerden. Nog 1 keer nemen jullie samen de voor jullie beide zo vertrouwde show stand in. Nog 1 keer was het weer net als 10 jaar eerder in 2009. Deze herinnering is ons zo dierbaar, een moment wat wij echt nooit meer zullen vergeten
Hieronder een link naar een filmpje wat ik maakte van het weerzien van elkaar.
Oude strijders zien elkaar weer
Je leeft je leventje geniet volop en als je baasje een boot koopt wordt je kapitein Bailey. Heerlijk op de boot de zonsondergang tegemoet varen. Verkoelen op het water je genoot ervan
Niks lijkt een lang en gelukkig verder leven in de weg te staan..... tot afgelopen weekend. Opeens wordt je erg ziek . Een spoed bezoek in de nacht aan de dierenarts, de onzekerheid, de spanning, de onduidelijkheid, de keuzes......Jij en Manon gingen door een bizare tijd.
Je lijf begaf het, lopen ging steeds minder en als jullie een laatste rondje doen op dinsdag avond verschijnt er opeens een regenboog...… nee Bailey, het was je tijd nog niet om over de regenboog brug te gaan. Hier was je steeds in onze gedachten en draaiden onze duimen overuren......
Helaas was de werkelijkheid anders. Er was een hele, maar dan ook hele kleine kans op herstel. Een narcose, een zware operatie, en een hele lange revalidatie,. De kans dat je zouden overlijden op de operatie tafel was ontzettend groot. Dit wilde Manon jouw besparen. Op woensdag morgen neemt ze het zware besluit nemen om je te laten gaan. ……..
Run Free Behind the Rainbow bridge mooi blond man. Bedankt voor de mooie herinneringen die wij aan jouw hebben.
Michael en Bailey, jullie namen zijn voor altijd aan elkaar verbonden.
Bailey…… Rust zacht.
Manon en ouders, heel veel sterkte met het verlies van jullie zo geliefde Bailey. Hij laat een leegte achter, een grote leegte. Koester de mooi herinneringen die jullie hebben aan deze bijzondere man...
Alinda, Tjeerd.
Michael, Mango, Dylan, Elwood, Odin, Donald en James....
