Nu ik dit blog bericht typ gaan we de laatste 3 uren van 2021 in. Het jaar zit er bijna op. De laatste dagen van het jaar waren drukke voor de heren. De Muskoka dames op visite, vriendjes Hugo en Herman die een paar dagen kwamen en vandaag op de laatste dag van het jaar nog op visite bij onze vriendinnetjes Sweety en Hailey.
Met de Muskoka dames hier in huis waren er dus veel familie bandjes in de groep.
Domino met Elwood en Djanis. Kids uit het Blues Brother nest van Domino.
De plannen waren weer als vanouds, gezellig kerst vieren met vrienden en de beagles zoals we het al jaren deden.. maar toen kwam daar weer een persconferentie en ging de geadviseerde groepsgrote naar 4 personen. Met onze 5 gezinnen samen zou hem dus niet worden. We besloten om net als vorig jaar onze gezamelijke kerst te annuleren. We hadden voor dit alles al afgesproken om in de week tussen kerst en oud en nieuw op de honden van Petra en Leo te passen, die wilden een paar dagen samen weg. We zouden ze eerste kerstdag meenemen na onze kerstdag. Dat veranderde nu allemaal dus afgelopen vrijdag zijn Alin en ik naar Wijdenes gereden om de vijf dames op te halen.
Vriendin Domino sprong direct op schoot
Diamond bleef thuis die ging met Petra en Leo mee. We kwamen thuis en de heren besnuffelen ons van alle kanten, we ruiken waar jullie geweest zijn, familie...... Ik ga naar buiten en laat de meiden binnen , he dat hadden de heren niet verwacht dat ze mee waren. De groep gaat direct in elkaar op, ff snuffelen samen de tuin in en dan slapen op de bank.
De gasten zijn ingeschreven en hebben hun plek gevonden
Na een bakje koffie vertrekken Jan en Jenny weer naar Roden, het was een gezellige dag. Hopelijk vieren we hem volgend jaar weer met de hele groep.
Het jaar 2021
2021 loopt naar zijn einde. 2021....het jaar waarin de meute, en wij direct en indirect opnieuw te maken kregen met een grote verliezen. Toch nog onverwachts namen wij afscheid van onze Michael. Het verlies van Michael heeft veel verdriet en pijn veroorzaakt en ook nu, een dik half jaar later, komen de tranen nog geregeld. 2021... een jaar waarin corona nog steeds een rol speelde en opnieuw veel evenementen niet konden doorgaan. Geen BSBE, geen reis naar Denemarken, geen Muskoka familie dag. Maar er mocht gelukkig ook veel nog wel, heerlijke wandelingen, we konden weer op bezoek bij vrienden en familie, er waren weer shows en ook de agility wedstrijden kwamen weer opgang. We zijn twee keer een week op vakantie geweest met vrienden en de honden niet ver weg maar gewoon dichtbij, er toch even uit. Behalve het verlies van Michael kregen we ook te maken met het verlies van Merel, Sammy, Frodo en Djane. 5 dierbare oude veteranen die ons dit jaar ontvielen, uit het oog maar voor altijd in ons hart. 2021... Ziekte in de meute was er ook, zowel Dylan als Mango zijn beide ziek geweest, ook bij hun beginnen de jaren nu toch te tellen. 2021.... een zwart jaar, hopelijk wordt 2022 op alle manieren weer een stukje beter. Ik ben weer in de pen geklommen en laat het jaar nog 1 maal de revue passeren. Het jaar 2021 van de Borkse meute en baasjes.
Januari
De temperatuur zakte langzaam naar beneden. Heerlijk wandelweer voor de mannen en dat deden we dan ook geregeld. De beide oude heren kregen de winterjas aan om hun oude lijfje wat warmer te houden.
Mango Donald en Elwood samen.
Elwood gaat onder het mes, al een tijdje had hij een bult naast zijn anus, deze hebben we laten verwijderen, ook een wratje in zijn nek is direct weggehaald. Om hem goed onder zicht te houden werkte ik thuis, als ik wel naar het bos ga voor overleg met de aannemer die aan het werk is gaat Elwood met mij mee.
Door de kraag kon Elwood niet bij zijn hechtingen.
De wereld kleurt wit, winter wonderland. De mannen genieten van deze witte wereld
Michael wordt ziek, zo uit het niets is het opeens mis. Een bezoek aan de dierenarts volgt maar we kunnen niks vinden. Ik werk thuis en hou hem zo in de gaten, langzaam zien we hem weer wat opknappen. Zijn kroonprins wijkt niet van zijn zij. Ook de andere heren voelen aan dat er iets niet goed is en zijn vaak bij Michael in de buurt. Na een dikke dag is de vrolijke Michael weer terug.
De winter wijkt nog niet, hij neemt zelfs toe. Harde wind en sneeuwval zorgt voor sneeuwstorm en stuifduinen. De baas en de mannen trotseren de elementen en genieten van dit toch wel zeldzaam wordende weer beeld.
Donald en Elwood houden een race wedstrijd.
Ruim een week blijft de sneeuw liggen, wat hebben we er van genoten.
Hoe groot wil je de verschillen hebben van -16 naar +16 en dat binnen een week. De sneeuw verdween snel en opeens was het voorjaar.
We krijgen een triest bericht van Piet en Tineke. Toch nog onverwachts is Merel overleden 13 jaar en 7 maand. Merel en Michael streden in de veteranen klasse nog tegen elkaar.
Mistige dagen zorgen voor sprookjes achtige beelden tijdens het wandelen.
Wedstrijden voor agility lijken nog ver weg, toch bouw ik de baan thuis geregeld weer op, de mannen moeten toch een beetje in het ritme blijven.
Maart
2 jaar bonus tijd voor Michael op 6 maart, we denken even extra terug aan de mooie momenten die hij ons de afgelopen twee jaar nog heeft gegeven. Ik neem hem mee voor een extra wandeling samen.
Dylan viert zijn 13e verjaardag alweer.
Alinda heeft geregeld een zondag dienst, ik heb dan echt een mannen zondag met de heren Heerlijk wandelen of groepsfoto's maken voor het bankje.
De avonden worden weer langzaam langer en de zon geeft in de avond een prachtige gloed. Het wandelrondje met de mannen is dan ook bijna standaard een foto rondje.
April
Het voorjaar komt er aan, de prunus komt weer in bloei, het teken van hoop tijdens Michael zijn ziekte en opnieuw mag hij een bloesem seizoen zien ontwaken.
We starten weer met de echte agility trainingen, de mannen hebben er weer zin in.
Michael begint opeens een beetje te sukkelen, altijd weer spannend als ze op hogere leeftijd ziekjes worden. Na een paar dagen is de oude Mike weer terug.
Voor het eerst in lange tijd gaan we weer eens een dagje op familiebezoek in Wijdenes. Door de beperkingen waren we er tijden niet geweest. De meutes waren weer samen.
Ik ga weer naar een workshop met Elwood .
Mei
Het mooie weer leent zich er uitermate voor om weer mooie groepsfoto's van de mannen te maken. Ze zijn zo makkelijk.
Opeens is alles weer anders. Alin belt mij op het werk op dat het fout gaat met Mike en ze direct naar de dierenarts gaat. Ik ga er ook direct heen. Mike heeft een toeval gehad en is de hele controle over zijn lijf kwijt, wankel op de poten en laat alles lopen. We gaan weer een spannen de tijd tegemoet. Uit een test blijkt dat zijn kalium halte te laag is daar krijgen we medicatie voor. De meute laat weer zien hoe bijzonder ze zijn en wijken geen moment van de zij van Michael. Ik blijf de rest van de dag thuis en hou hem in de gaten, langzaam knapt hij weer wat op. S avonds nemen we hem mee naar boven om zo zicht op hem te houden. En de oude vechter vecht wee, precies 24 uur na zijn aanval zit hij weer trots tussen zijn meute.
James wordt alweer twee. Ik neem James en Michael samen mee voor een wandeling en een foto shoot, de koning en zijn kroonprins. Niet wetende dat ik dan een serie foto's maak waar we niet veel later zo blij mee zullen zijn.....
Er was vooruitging in Mike zijn situatie, speelde weer met de rest en ik besluit om hem en Dylan samen mee te nemen voor een kleine ronde. De riem gaat los en na een zware week is de smile weer rond zijn bekkie als hij weer begint te rennen met Dylan door het gras. De beide oude mannen genoten weer samen......samen... het zou de laatste keer zijn zo bleek niet veel later.....
Mike blijft de nacht weer beneden bij de meute. Ik ga op bed en verbeeld me dat hij wat wankel staat, zal verbeelding zijn. Weltrusten vriendjes, lekker slapen. Halverwege de nacht horen we gestommel in de hal, Alin haalt Mike naar boven die erg onrustig is. Hij zakt door zijn achterpoten en hijgt heel veel. De rest van de nacht slapen hij en wij bijna niet. S morgens is hij weer wat stabieler, vreet zijn bak weer leeg en speelt weer met James. Er volgen een paar goede dagen maar dan gaat het toch weer mis in de nacht.....In alles gaf Michael aan dat het nu echt opwas, de oude strijder gaf de strijd op. Ruim twee jaar bonus tijd heeft hij ons gegeven, maar op zaterdag ochtend 22 mei, 4 dagen voor zijn 15 verjaardag, konden wij nog maar 1 ding voor hem doen...... In onze handen en tussen zijn maatjes is Michael vredig ingeslapen. Petra, Joris en Nicole komen in de middag nog afscheid nemen van Michael en als iedereen vertrokken is neemt onze eigen meute opnieuw op een onnavolgbare wijze afscheid van hun leider, met tranen in de ogen aanschouwen we hoe de meute rouwt.
Samen met de mannen klaar voor de nacht
Op zondagochtend brengen we Michael naar het crematorium, Jan en Jenny hadden eerst ook nog afscheid genomen van ook voor hun een bijzondere hondenvriend. Onze laatste reis met Michael begint. We nemen afscheid van Michael , nog 1 keer zijn geur opsnuiven, nog 1 keer een knuffel. Dag vriendje stokvis, bedankt voor 15 onvergetelijke jaren.......
Zonder Michael komen we weer thuis, de meute is kapot van verdriet dat zien we in alles....
Michael zou eigenlijk gewoon zijn 15e verjaardag moeten vieren.... de meute brengt hem een groet.
In de week na Mike zijn overlijden overlijd mijn eigen vader, we zijn dus veel en op rare tijden weg. De meute heeft ons juist nu harder nodig dan ooit maar we kunnen er nu even minder voor hun zijn, een bizare situatie, in alles merken we het verdriet van de groep.
Juni
Een week is er echte rouw in de meute, bijna geen actie, geen spel en weinig plezier. Verdriet is voelbaar bij allemaal. Dan heb ik een moment met James in de tuin, niet benaderbaar, volle focus naar boven, net of had hij een lijntje. Net of was er contact, het is goed vriendje, leef je leven, pak de draad weer op, ik hou een oogje in het zeil. Na een paar minuten springt James van de bank, rent de kamer in pakt weer van alles in de bek en rent er mee rond. Vanaf dat moment kwam er weer leven in de groep.
We gaan weer naar een training en daar was dan na twee weken weer een smile rond de bekkies.
Ik wandel vaak alleen met Dylan.
BSBE ging ook dit jaar niet door, we gaan wel weer net als vorig jaar een week naar Zoutkamp. We genieten samen met vrienden en de honden, helaas is de camping in deze periode veel drukker en terwijl wij zoals alle jaren proberen zoveel mogelijk rust voor de honden te creeren hielden ander gasten daar geen rekening mee. Er was dus veel meer onrust.
We sluiten de week af met een bijzonder fotomoment.
Waar ik een jaar geleden met Michael stond.
Juli
Tijdens de training van de heren is er een fotograaf aanwezig, de mannen komen prachtig op de plaat tijdens hun actie.
Augustus
Het maken van de in memoriam van Michael koste me veel moeite. Begin augustus had ik hem dan eindelijk klaar, een laatste eerbetoon aan onze speciale vriend.
Toch nog onverwachts verliest de meute opnieuw een vriendje. Sammy van Eric en Irene komt te overlijden op de leeftijd van 15 jaar en 4 maand. Alin en gaan nog naar Zuidbroek om afscheid te nemen van Sammy, twee week eerder genoten we nog samen op de camping.
Koning van de camping. Tijdens onze vakantie had Alinda een foto van mij gemaakt. 1 waarop ik lig te slapen tussen de honden op de camping. De Kampeerhal in Roden had een foto actie en daar had Alin deze fot heen gestuurd. De eerste prijs was 1000 euro shop te goed. We kwamen bij de vier finalisten en toen begon er een leuk spel om zoveel mogelijk likes te halen voor je foto. Vrienden, kennissen en facebook vrienden van een beagle site stemden massaal op onze foto en we werden met een ruime meerderheid winnaar van deze wedstijd.
Na 1,5 jaar stilstand lopen we onze eerste wedstrijd weer. De eerste wedstrijd zonder Michael die mee is. Arnhem was de plaats waar het moest gebeuren, Arnhem een plaats waar Michael zoveel mooie herinneringen heeft gemaakt in de show ring. Voor we starten neem ik Elwood in de armen, deze is voor Mike zei ik tegen hem en gaf een knikje naar boven. We gaan als een speer door de baan een klein foutje maar we komen prachtig rond. 1 voor 1 zie ik de concurrenten fouten maken en dan is het wachten op de uitslag. 1 op Vat parcour..... Elwood, als ik de uitslag hoor neem ik Elwood in de handen en breek ik, de emotie's komen even los,,, Deze was voor Mike....
Een week later hebben we een trainingswedstrijd van onze trainingsschool. Odin en Donald doen ook mee. En beide jonge heren laten leuke dingen zien. Odin wint zelfs de jumping en Donald wordt derde op het vast parcour.
September
We gaan een weekendje naar Jan en Mathilda, de honden vermaken zich heerlijk met elkaar en we trainen samen nog wat op de agility.
Een weekend waar Alin en ik gescheiden op stap gaan, beide bezig met twee verschillende takken van de honden sport, Alin met James naar de clubmatch en ik met Elwood naar een agility wedstrijd in Noord Holland. Jan en Mathilda zijn er ook en we hebben een prachtige sportieve dag. Na de wedstrijd rijden we nog even naar Wijdenes om op bezoek te gaan bij Petra en Leo, er is een nestje puppen geboren.
Elwood en ik naar de agility
De wedstrijden van de FHN beginnen ook weer. De eerste wedstrijd is in Hellendoorn. Voor Odin en Donald de eerste echte nationale wedstrijd. Veel nieuwe indrukken en spannende dingen maar ze doen het super. Odin pakt weer een podium door een 2e plaats op het VP
Dylan is opeens ziek maar hersteld snel weer. Ook wordt weer veel afgewandeld met de mannen.
Opnieuw naar Wijdenes. Een fotoshoot voor de puppen .
Oktober
Dylan wordt opeens weer ziek. Uit het niets valt hij weg. Hoge koorts tot over de 40 graden maar onderzoeken bij de dierenarts brengen niets aan het licht , de oude baas knapt langzaam weer op. De meute wijkt niet van zijn zij en na een week is de oude Dylan weer terug.
We gaan met Elwood naar een wedstrijd in Cornwerd. Ook Jan en Mathilda zijn hier weer aanwezig, het is opnieuw een mooie sportieve wedstrijd dag. Elwood loopt naar een mooie 4e plaats. We maken nog wat foto's van Elwood en Pepper en ook 1 met kleine Ikawa erbij, de nieuwe pup van Jan en Mathilda
Wandelen met mooi weer en veel foto's maken, opeens zie ik dat Dylan de plek van Michael echt heeft overgenomen .
We trainen thuis weer wat extra bij met de mannen en ook de show ringtraining is weer begonnen.
Het vorig jaar gewonnen schilderij van Michael moest nog een plek hebben in huis, nu we alle muren opnieuw geverfd hadden was het tijd dat Michael terug kwam in de meute. Een ere plek aan de muur is voor hem
De agility training verhuisd van buiten naar binnen, we trainen de hele winter nu droog binnen in een manege bak. Goed geregeld door Kim dat we zo de hele winter gewoon door kunnen blijven trainen met de mannen.
Alinda en James gaan naar de dubbel show in Bleiswijk. Ze blijven logeren bij Jan en Mathilda. James doet het goed op de show.
En terwijl Alin en James dus in Bleiswijk zitten heb ik hier een mannen weekend met de heren. Heerlijk samen aan de wandel dus.
Er is weer een nieuwe persconferentie omtrent het corona virus. Regels worden opnieuw aangescherpt. Een agility wedstrijd in Apeldoorn komt per direct te vervallen. Dus inplaats van een sportief weekend met de drie mannen in de ring hebben we opeens vrij. Joris Nicole en de mannen en Jan en Jenny met de dames komen nu bij ons op visite, het was dus een verdubbeling van de meute .
Een weekend later hebben we een trainingswedstrijd die wel door mag gaan. De mannen doen het heel goed. Elwood wordt 2e en 4e, Donald wordt ook 2e en 4e en Odin wordt keurig 7e. Een mooie succesvolle en sportieve dag.
Pff baas wat ben je vroeg beneden.
Een trieste dag. Een groot kampioen is ons ontvallen Roepers Sweet Blue Legend, Frodo. Jaren een concurent van Michael in de show ring. Beideveteranen hadden op Crufts in 2016 afscheid genomen van een jaren lange succesvolle show carriere.
Eindelijk na 7 jaar hebben we het officiele veteranen kampioenschap van Michael mogen ontvangen.
December
