De bende van Bork is klaar voor nieuwe avonturen .

maandag 24 mei 2021

Het laatste hoofdstuk...

 Toch nog onverwachts is het laatste hoofdstuk van Michael zijn levensboek geschreven. Een trouwe vriendschap van bijna 15 jaar kwam afgelopen zaterdag ten einde. Het is goed zo.... de blik in zijn ogen gaf het aan. Het verdriet hier bij ons is groot. Maar ook bij zijn meute is de verslagenheid en het verdriet zichtbaar. Dat dieren geen gevoel hebben is onzin, dat laat de groep hier nu wel weer zien.  Hieronder een verslag van de laatste dagen dat Michael bij ons was, sommige foto's zullen jullie zeer doen.

Michael klauterde weer een beetje tegen de wal omhoog. Had weer een aantal goede nachten en dagen. Alin moest donderdag weer werken en ik besloot om deze dag dan ook thuis te werken. Ik kon zo Michael ondertussen ook in de gaten houden. De hele dag scharrelt hij lekker rond, speelt met James en geniet met de mannen buiten van de zon.

De mannen zaten weer heerlijk samen te genieten


Mike en James samen in de zon.


Odin en Donald op een ander deel van de bank.


En als ik even een bakje koffie buiten neem zitten de beide oude mannen samen op het kleine bankje van de zon te genieten.


Als ik om 12 uur even pauze neem gaan de mannen met mij mee naar buiten. Werkte ik nou thuis om ook Michael in de gaten te kunnen houden of was het dat Michael mij in de gaten kon houden .


Opnieuw dus een goede dag, ook de nacht gaat goed en de vrijdag is Alin weer thuis en houdt hem dan in de gaten. Ook de vrijdag was een goede dag. We gaan op bed, Mike mee of Mike beneden laten, nou zullen we hem toch nog maar een nacht mee nemen dan kan hij vanaf zaterdag nacht weer beneden bij de mannen. Zo gezegd zo gedaan. Michael gaat weer mee naar boven.  Ik sluit beneden alles af, geef de mannen hun nachtkoekje en vertrek ook naar boven. Op het voeten eind van het bed zit Michael vol ongeduld te wachten , waar bleef je nou met mijn koekje lijkt hij me duidelijk te willen maken. Nog even knuffelen en ik kruip onder de lakens. Michael gaat op het voeten eind liggen en valt in slaap.
Rond half 2 is hij opeens onrustig, staat met ronde rug, hijgt als een idioot, staat het liefst met zijn hoofd tegen de muur of tegen ons lichaam aan. We geven hem wat water, het hijgen wordt wat minder. Proberen of hij weer wil liggen maar dat weigert hij. Blijft staan en begint weer extreem te hijgen, de tong steeds verder uit de mond. Dit gaat een tijd zo door en Alin dient hem medicatie toe. Even wordt hij rustig maar al snel is het weer mis. Ik neem hem mee naar buiten  hij drentelt de tuin in en blijft staan, verzet geen poot meer. Ik kijk het aan en wordt bang, bang dat het nu echt zover is dat we een beslissing moeten nemen. Ik neem hem mee naar binnen zet de waterbak voor hem neer maar ook daar reageert hij niet op. Op bed weer niet liggen extreem beginnen te trillen zodat het hele bed mee bewoog.  Het werd zo een lange nacht, zonder slaap voor ons. Om half zeven ga ik van bed af neem Mike mee en ik zie een heel ander hondje dan die mee ging naar boven de avond er voor. Rond staan, staart tussen de benen en niet willen lopen...



Ik neem hem mee de tuin in, loopt niet en ik moet hem tillen. Zet hem neer en hij blijft staan, beweegt zich amper. Hij kijkt vanuit zijn ogen mij aan..... die blik zei mij genoeg. Baas het is goed geweest.....


Hij slentert zelf naar zijn bak en gaat liggen. Ondertussen is Alin ook beneden en overleggen we wat te doen.  Het is goed geweest, we zullen hem verder lijden besparen. Ik zou te trainen met Elwood en later op de dag met Odin en Donald dit melden we af. Alin belt de dierenarts voor een afspraak om Mike te laten gaan..... Om half elf zal ze bij ons thuis zijn. Petra wordt ook gebeld met dit trieste nieuws en die springt direct in de auto om vanuit Wijdenes naar ons toe te komen. We krijgen een appje van Nicole dat ook zei en Joris vanuit Drunen naar ons onderweg zijn. We gaan de laatste uren samen met Mike in... tranen vloeien, dit doet zo zeer


De meute heeft het door... als een eenheid zoals alleen zij kunnen zijn blijven ze bij hun leider.


Odin en Donald bleven liggen voor de bak.


Om half elf komt de dierenarts.  De andere honden slaan even aan maar van Michael komt geen reactie , het is net of gaf hij het zelf op.  Tussen zijn meute, en in onze handen, verliet Michael deze wereld om kwart voor elf......... vredig en zonder pijn is hij heen gegaan
 

Elwood neemt afscheid van zijn mentor, zijn steun en toeverlaat. Samen de weg afgelegd van bange hond naar wat hij nu is in de agility.  Een eerste wedstrijd zal straks anders zijn zonder Michael er als steun voor hem bij.


De meute is van slag...


Donald kan er moeilijk mee om gaan en blijft steeds voor de bak liggen.


Petra, Joris en Nicole nemen afscheid van ook voor hun een bijzondere vriend. En ook de beagles Herman en Hugo nemen op hun manier afscheid van Michael.

Als s avonds iedereen weer weg is en Alinda op bed is gekropen ben ik nog benden met de mannen. Voor mij speelt zich weer een bijzonder iets af. De hele dag merkte je dat de eigen meute niet echt afscheid nam van Michael. Maar nu ze het huis weer voor zich zelf hadden zag je dat er iets gebeurde. Mango ging in de bak naast Mike liggen, Elwood op het kussen er voor.


Kleine James loopt opeens naar het lichaam van Michael en gaat naast zijn grote meester liggen. Ik knapte bij het zien van dit beeld.


De kroonprins neemt afscheid van de koning...... 


Mango gaat weg en Dylan gaat liggen op de plek van Mango, ik heb er nog een mand bij gezet en de beagle mannen nemen opeens samen afscheid. Zo bijzonder.


Ik ga op bed. Michael blijft zijn laatste nacht bij ons beneden in de woonkamer. Als ik zondag morgen weer beneden kom en de mannen de kamer in laat, sprint James naar Mike, twee tikjes tegen zijn snuit... geen reactie, Met hangende oren loopt James weg bij de bak. Donald checkt ook nog een keer of hij er echt niet meer is.


En ook Odin komt nog een keer kijken.


Jan en Jenny komen langs om ook afscheid te nemen van Michael, ook voor hun was hij een bijzondere vriend.

Om half 12 beginnen wij aan onze laatste reis met Michael. Om 12 uur konden we hem afleveren in het crematorium.

 De meute brengt een laatste groet.


Ik draag Michael de bus in. Nog 1 laatste ritje samen. We hebben er zoveel gemaakt in de 15 jaar samen. Het begint te regen als we het terrein van het crematorium oprijden, de hemel huilt met ons mee. Ik draag Mike naar binnen en leg hem een laatste keer neer. Een laatste keer een knuffel, een laatste keer zijn geur opsnuiven.....


Michael gaat beginnen aan zijn laatste reis, een reis waarbij wij hem niet kunnen bijstaan. Met Michael verliezen we een grote vriend, de stabiele factor hier in de meute. Een maatje waar we zoveel mee beleefd hebben, zoveel landen hebben bezocht, zoveel successen mee behaalt hebben, zoveel vrienden door gemaakt hebben.... 15 jaar mochten wij zijn baasjes zijn dank je voor deze vriendschap Michael we vergeten je nooit..... Rust zacht vriend


Zo kwam er een slot aan zijn levensboek. Een levensreis samen met ons van bijna 15 jaar, 2 jaar bonus tijd heeft hij ons gegeven, maar nu was zijn lichaam op. Houden van is ook loslaten.... hoe zeer het ook doet.

Het boek is dicht......

We komen thuis zonder Michael.... de meute is in rouw





In de avond neem ik ze mee op een wandeling. En dan knap ik opnieuw. 15 jaar lang liep ik dagelijks op dit pad met Michael nu is hij er niet bij.... de schaduw zonder zijn maatje....


Elwood en Mango gaan als eerste mee, Odin en Donald als tweede en als laatste Dylan en James... en het tuig van Michael neem ik mee, voor mijn gevoel moest het. Het afsluiten van een periode.


Dylan moet ook nu alleen verder, zonder zijn vaste wandelmaatje.



Vanmorgen weer met de mannen op stap. Mango Alleen, Elwood, Donald Odin en James samen en als laatste alleen met Dylan.

In huis merken we het gemis en verdriet bij de heren. Vooral James weet niet goed om te gaan met de nieuwe situatie.


Er is een groot gat geslagen in de groep, de uitstraling van hun koppies zegt genoeg. 


We stay strong together.



De ogen van Mango.... ze spreken boekdelen.


We zijn er voor de mannen, samen komen we deze moeilijk tijden door. Nu is er veel verdriet maar dat zal straks plaats maken voor alle prachtige herinneringen die we samen beleeft hebben.

zondag 23 mei 2021

Good bye my friend.....

              Ch  Michael From Muskoka Dreams    26-05-2006 / 22-05-2021

Gistermorgen hebben we toch nog onverwachts afscheid moeten nemen van onze Michael. Na een opleving van een paar dagen ging het in de nacht van vrijdag op zaterdag weer mis. De hele nacht gigantisch hijgen en niet meer willen liggen. In alles zag je dat hij pijn had. Zaterdag morgen wou hij niet meer lopen, zijn voerbak liet hij links liggen. De blik in zijn ogen zei ons genoeg. Baasje het is goed..... Hij slenterde naar zijn mand en is daar niet meer weggegaan. 

Om kwart voor elf is Michael, in het bijzijn van zijn meute, in onze handen weggegleden uit dit leven. Verder lijden hebben we hem kunnen besparen. Over 4 dagen zou hij zijn 15e verjaardag vieren. We sluiten een bijzonder boek, een levensboek van bijna 15 fantastische jaren, 15 jaren waarin we samen zoveel beleeft hebben. Ruim 2 extra bonus jaren heeft hij ons gegeven, maar nu was zijn lijfje echt op en was dit het laatste wat wij voor hem konden doen. Houden van is ook loslaten, hoe zeer het ook doet.

Michael, Stinkie, bedankt voor 15 jaar vriendschap, bedankt dat wij jouw trotse baasjes mochten zijn. 

                                               GOOD BYE MY FRIEND......... Rust zacht.


                                                             Alinda, Tjeerd

                                       Mango, Dylan,Elwood,Odin,Donald en James.

Er volgt nog een uitgebreide in memoriam over het leven van Michael, dit zal enige tijd duren.

dinsdag 18 mei 2021

Old soldier

 De spannende periode met Michael blijft voort duren.  Afgelopen weekend was er sprake van toch wel vooruitgang. Zaterdag lagen de mannen alle 6 mooi op de grote tuinbank. Vlug even een foto schieten. Michael heerlijk tussen zijn mannen 



Ik kijk er naar en denk, als ik ze nou eens op snoetkleur neerleg haha, van bruin naar wit en toevallig dus ook op leeftijd.

Ondanks de vooruitgang brengt Michael de nacht van zaterdag op zondag nog gewoon bij ons boven door. Hij had een rustige nacht. Zondagmorgen scheen de zon dus koffie buiten op de bank. Mijn grote vriend zat op schoot.

Ik ga aan de wandel met de mannen. Eerst met Mango en Donald, het weer sloeg om en we kwamen niet droog thuis.



Ik wacht de buien af voordat ik met de andere heren rond ga. James Elwood en Odin zitten al vol spanning klaar, toe nou baas we willen wanndelen.

Het was dan wel opgehouden met regenen, al het gras en struiken waren natuurlijk zeiknat. Binnen no time liep ik dan ook met drie natte honden. Gelukkig geven ze er niks om.

Elwood als stralend middelpunt 



Verzopen katjes.




En op het laatstse stukje van de wandeling krijgen we toch nog druppels van boven. 
Thuis wacht ik ook deze bui af voordat ik met de beide oude mannen erop uit ga. Inplaats van over het zandpad van de es besluit ik om in het gemeente groen naast de wijk te blijven. Lopen op het gras kost minder energie voor Michael. We poseren even weer mooi voor het wildebloemen stuk.



De trotse houding van Michael is er weer.


Sneeuwwitje


Michael is nog een beetje stram aan 1 poot ik besluit om ze toch even van de lijn te doen. Even weer samen rennen

Dylan was direct blij


Joepieee, even weer rennen met Michael.



Tja..... dan laat je de dagen even weer door je hoofd gaan, denk je terug aan woensdag en kijk je ondertussen naar dit schouwspel. Als baasje wordt je dan toch wel een beetje week, wat een kanjer.



Twee blije veteraantjes, wat een rijkdom.






Ik laat ze niet te lang rennen en ook ons rondje is niet zo lang, niets forceren bij de oude baas. In huis vallen de mannen heerlijk in slaap terwijl buiten de buien weer beginnen te komen. Als het bed tijd is besluiten we om Michael weer gewoon beneden bij zijn mannen te laten. De oude baas zat al in de bak onder de trap. 


De nacht van zondag op maandag ging goed. Een paar keer even beneden gekeken en een heerlijk slapende Mike lag in de hal.
Maandag morgen zit hij me kwispelend op te wachten. We moeten beiden werken maar tussen de middag kom ik even thuis om hem zijn medicatie te geven. Voordat ik de sleutel omdraai spiek ik even langs het plakplastic, Alles ligt nog in diepe rust. Medicatie erin een extra koekje, even plassen en ik ga weer. Op de camera kan ik het gedrag van de mannen volgen. Binnen 10 minuten liggen ze allemaal weer te slapen.

De nacht van maandag op dinsdag. Mike blijft weer mooi tussen zijn vriendjes. Vlak voor het slapen gaan vind ik wel dat hij overdreven snel rondjes draait als hij moet poepen en net of hij weer wat waggeld, zal wel verbeelding zijn. De mannen zitten klaar voor hun koekje en we gaan de nacht in.


Halverwege de nacht rond een uur of 1 hoort alin gestommel in de hal en gaat kijken, ze vertrouwd het toch niet helemaal  Mike is onrustig en iets wankel lijkt het en ze neemt hem toch maar weer mee naar boven. Een heel uur lang is hij onrustig, liggen, zitten, omdraaien, liggen zitten omdraaien en soms ook even door zijn achterpoten zakken. Rond 2 uur valt hij eindelijk in slaap en slaapt door tot vanmorgen half 7. De mannen gaan weer naar buiten, Mike loopt weer wat stabieler, speelt zelfs met James  maar eet met tegenzin. In de gaten houden dus.

Tis nu half vier, terwijl ik dit bericht type schijnt buiten de zon en staan de tuin deuren open. De mannen zitten heerlijk met elkaar op de bank achter in de tuin. Wat is het ook een bijzondere meute....