Happy Birthday Dylan

Gisteren was het alweer de 11e verjaardag van onze Dylan. Waar zijn de jaren gebleven.
Lieve Dylan, Tukkie, we hopen nog veel mooie jaren samen met jouw hier in de meute te beleven.

Beaglefun met twee meutes en werken aan een nieuw event

Afgelopen winter hadden we het er met Jan en Mathilda al eens over gehad om eventueel een beagle agility weekend te gaan organiseren. Een weekend alleen voor beagles en de mensen zo bekend te maken met de agility sport. Een datum vinden was nog al een gepuzzel, zowel Jan en Mathilda als wijzelf hebben een agenda die te weinig dagen heeft, en helemaal in het voorjaar en vroege zomer puilt hij bij beiden uit met agility wedstrijden. We vonden een datum , een weekend in mei. Nu nog een datum plannen om samen te komen om  de organisatie op poten te zetten. Die datum werd gevonden en was afgelopen zondag.

Dus zondag morgen vroeg alle heren in de bus en op naar Nieuwekerk aan de ijssel.

Het is een ritje van 2 uur en we rijden vlot door. De heren liggen heerlijk achterin de kooien te slapen. Als we tegen 10 uur bij Jan en Mathilda het erf oprijden worden we begroet door de heren van hun meute. Mika, Benji, Pepper, Mr Magoo en later ook Cosmo. Onze heren gaan door het hek de tuin in en vanaf het eerste moment wordt er alleen maar gespeelt. Met een grote lach kijken we hoe Michael direct de jongste op zoekt. Mr Magoo en Michael zaten haast als klittenband aan elkaar, waar de 1 was daar was de ander. En wat genoot Michael. Als je hem zo zag zou je niet zeggen dat hij zo ziek is. De andere heren hadden ook dikke pret met elkaar en er werden heel wat meters afgelegd op het grote speelveld.

Pepper, Benji, Magoo, en Donald

De oudste en de jongste, Michael en Mr Magoo.

En ze hadden een lol samen.

Mika, Odin, Donald en Pepper.

Allemaal  reuen bij elkaar.

En de smile zat de hele dag rond zijn snoet, wat genoot Michael, wat genoten wij allemaal van hem.

Blues Brothers  Pepper en Odin en ervoor Mika.

Benji en Mango

Een prachtige meute zo samen, De trotse aanvoerders  Michael en Mr Magoo.

Benji en Donald

Pepper en Odin bleven maar bezig met hun muziek act

De broertjes Elwood en Pepper.

Mr Mango en Mr Magoo. Wat doe je daar Mango vraagt Magoo.

Cosmo vermaakte zich ook.

Magoo, Odin, Mika,  Pepper en Donald

Een plaat zegt meer dan 1000 woorden,

Cosmo en Mango.

Lekker geurtje zeker

Vanaf mijn schoot hield Dylan alles goed in de gaten.

Magoo, de kleine stuiterbal

Terwijl de heren genieten van hun spel genieten wij van en heerlijke appeltaart. We maken een plan voor het agility weekend en zijn het redelijk snel met elkaar eens hoe en wat als we gaan doen. Nu komen we dus in de fase om er naar toe te werken.

Facebook pagina is al online, mensen uitnodigen, bekendheid er aan geven, folder materiaal maken en wat er verder allemaal nog meer bij komt kijken. Maar we hebben er zin in, het eerste beagle agility weekend van Nederland is op 18 en 19 mei.

We gaan ook nog even trainen. Elwood en Donald en mr Magoo gaan met ons mee naar achteren, waar Jan zijn agilitybaan heeft staan. Even lekker de beentjes los en genieten van de actie van de honden. Jan loopt ook nog even een paar rondjes met Elwood, de broer van zijn eigen Pepper.

Elwood

Magoo

Jan met Elwood

Donald.

Als we weer terug naar voren lopen komen de andere heren er op volle snelheid aan rennen.

We sluiten deze gezellige dag af met een BBQ, De heren scharrelen heerlijk rustig om ons heen terwijl wij zitten te eten. Maar de vermoeidheid wint het bij  hun van de drang naar eten, 1 voor 1 zoeken ze een kussentje of mand op om heerlijk in een diepe slaap te vallen. Michael was de laatste die het opgaf, wat hebben we extra genoten van zijn plezier deze dag.

 

 

Na nog een bakje koffie rijden we in de avond weer terug naar huis. Van achter uit de bus horen we alleen maar gesnurk, de mannen zijn bekaf.
Het was een prachtige dag waar we volop van hebben genoten.

Blijf genieten

''Blijf genieten'' dat is wat we op dit moment doen met Michael. Het is onvoorstelbaar hoe hij er nu ondanks alles voorstaat. De medicatie doet voor nu zijn werk. Hij staat weer stabiel op de pootjes, loopt weer langere afstanden , is weer blij en aanwezig en slaapt weer rustig door. Als we het zo nog een tijd kunnen houden dan knijpen we onze handen heel hard dicht. We nemen Michael weer mee naar wedstrijden van Elwood wie had dat ander halve week geleden nog durfen dromen, wij in ieder geval niet. Michael krijgt nu drie keer per dag medicatie, smorgens, smiddags en s avonds. Hoe hij zonder zou reageren weten we niet , we nemen de gok niet.

Afgelopen vrijdag had ik een onderlinge wedstrijd met Elwood. Michael was mee. Toch wel even een bijzonder moment, het beeld is zo vertrouwd, beide mannen samen in de bench maar we hadden echt niet meer verwacht dat dat zou gebeuren.

Bij Alinda op de arm, de wedstrijd aandachtig volgen.

Zaterdag kwam Petra met Djill. Michael zijn twee jaar oudere zus. Samen op stap met broer en zus, een prachtige bladzijde hebben we zo toe kunnen voegen aan hun boek.

Ook Djill is ernstig ziek geweest, maar de oude dame heeft zich er steeds weer boven op kunnen vechten, Hopelijk heeft ze tegen haar broer gezegd dat ook hij door moet vechten.

Zondag was Michael d ehele dag mee naar de wedstrijd van Elwood, veel mensen kwamen hem een knuffel brengen en vroegen hoe het met hem was. Michael genoot van alle aandacht voor hem.

Alinda was maandag vrij dus was de hele dag heerlijk bij Michael en de ander heren. Als ik na werk thuis kom neem ik Michael even apart weer mee uit. We lopen nu weer verder en gaan de es zelfs weer op. De riem gaat af  en Michael bepaalt zelf zijn tempo. En dat tempo bestaat sinds gisteren weer uit rennen. Ik stond erbij, ik keek er naar en voelde een warm gevoel. In de ondergaande zon genoot Michael van zijn vrijheid. Heerlijk gooide hij al zijn spieren weer los,

 

Vandaag was het weer prachtig weer. Alinda heeft een late dienst dus de heren konden de hele dag genieten van de zon in de tuin. Als ik thuis kom ga ik weer met Michael op stap. De grote camera gaat mee en we gaan een tijdje genieten. De riem gaat af en Michael zijn plezier begint, de smile is terug op zijn gelaat, Ik merk wel dat hij eerder moe is, maar dat is ook niet vreemd. Ik laat hem een tijdje mooi zijn eigen gang gaan en hou wel in de gaten dat hij niet te ver gaat. Geniet mee van de volgende serie foto's

 

 

Ik volgde Michael met tranen in de ogen, deze momenten zijn voor ons nu zo dankbaar en bijzonder. Nu ik dit blog zit te typen zit Michael naast me, de andere heren liggen heerlijk om ons heen. Straks een laatste plas rondje voor deze dag, de medicatie erin en dan lekker onder de dekens.  Op naar morgen.