Agility wedstrijd Leek

Na een zware emotionele week was het afgelopen zondag weer tijd voor een wedstrijd met Elwood. De FHN wedstrijd in Leek stond in de agenda. Mijn eerste wedstrijd ronde zou al om 9 uur beginnen, dus het was weer vroeg dag, ruim van te voren toch aanwezig zijn om de tent op te bouwen en het parcours te verkennen. Het zou een emotionele dag worden voor mij, dat was zeker. Als we het terrein oplopen worden we al door diverse mensen gecondoleerd met het verlies van Justin. Het begint donker te worden en niet veel later begint het te regenen. Ik sta bij de tent en wat zie ik verschijnen aan de lucht. Een regenboog, eindigend recht achter onze tent.Ik ben niet bijgelovig maar voor mij voelde het als een teken van boven van Justin, er kwamen een paar tranen los.

 

Als het parcours voor de eerste ronde, de gambling, zijn opgebouwd mogen we gaan verkennen. Ondertussen komt er steeds meer regen naar beneden. Na de verkenning is het wachten tot we mogen beginnen De sluis deuren gaan nog een stukje verder open en als het zover is dat Elwood en ik de ring in mogen komt het met bakken uit de lucht. Het zal onze eerste echte wet race worden. We krijgen 30 seconden om zoveel mogelijk punten te pakken. Als een speer vertrekken we. Ik kan Elwood er goed bij houden. Op naar de paaltjes, thuis gaan ze goed  dus vol goede moed erop af.... en tja daar gaat het dus fout Elwood neemt ze niet, nog een keer een kleine misstap van mij door de gladheid, dan maar door naar de volgende hindernissen, een paar sprongen, tunneltje sprongen en nog een keer paaltjes, weer niet, dan maar door en zien dat ik bij de finish kom. Ik kon Elwood er mooi bijhouden, dat was super. Uiteindelijk zouden we 8e worden op de gambling.

 

Het weer knapt langzaam op en de zon probeert voorzichtig door te breken. Tegen elf uur kunnen we verkennen voor ons tweede onderdeel, het vast parcours. Vanaf de start zitten er een paar snelle lijnen in, dat is mooi want daar kan ik Elwood goed op snelheid krijgen. Dan is zijn focus goed gericht op het parcours. Het gaat heerlijk, wel een paar fouten op het missen van de raakvlakken, daar moeten we aan werken. En dan op naar de palen. Fout. chips, Elwood loopt ze voorbij en ik roep hem terug en wat doet meneer , hij neemt de palen vanaf de andere kant, tja dat mag niet , een disc.  We gaan verder en het is ondanks de disk een heerlijk rondje. Trots op Elwood dat hij het zo goed deed.

 

Concentratie voor de start

 

    En Go !!

Vliegen over de sprongen.

 

Met een grote big smile op naar de tunnel.

 

 

Contact zoeken met mij.

 

Als superman over de sprong, pootje naar voren.

 

En door de band. De laatste tijd gaat de band goed, er was een tijd dat Elwood steeds tussen de band en het frame doorliep.

 

 

Het wachten is nu op ons laatste onderdeel. De jumping. Het zonnetje komt erbij en het wordt zelfs warm. We mogen verkennen en opnieuw is het een mooi snel parcours. Ik zie mogelijkheden om een mooie ronde te lopen.  We mogen starten, ik knuffel Elwood en fluister hem in, doe deze voor Justin. We gaan als een speer. Elwood gaat goed mee. Een paar spongen, door de band en dan nog een sprong en door naar de tunnel. Na de band vergeet ik bijna de spong en dit leverde een weigering op, verdorie. De rest gaat fantastisch, door mijn actie boor ik ons eerste u'tje door de neus. Een prachtige ronde, na de finish komen bij mij de emoties van de afgelopen week los, ik til Elwood op en duw hem stijf tegen mij aan, tranen beginnen te stromen. Deze was voor Justin...

 

Weer die concentratie op zijn koppie.

 

En go !

Concentratie en actie in 1 plaatje.

Genieten.

We werden 6e met deze mooie ronde.

Een mooie , maar emotioneel zware wedstrijd dag kwam zo ten einden. We pakken onze spullen in en vertrekken naar huis. Na een loodzware week voor zowel ons als de heren van de meute was dit een mooi resultaat. Na de zwarte dagen begint het licht weer te schijnen, het weer stond er deze dag symbool voor. Beginnen in de stromende regen met een regenboog op de achtergrond , eindigen in de zon. Het moest zo zijn. Op naar onze volgende wedstrijd.

Hier een link naar de filmbeelden van deze emotionele wedstrijd dag.

Wedstrijd Leek

 

Weltrusten vriendjes , tot morgen............

Weltrusten vriendjes, tot morgen...........de morgen die niet meer kwam voor Justin. In zijn slaap is Justin op de veel te vroege leeftijd van nog maar 7 jaar overleden. Gestorven aan een acute hartstilstand. Onze wereld staat vanaf dat moment op zijn kop. Het leven in de Borkse meute zal nooit meer hetzelfde zijn.

Het plotselinge overlijden van Justin heeft een behoorlijke impact, zowel op ons als op de rest van de meute. Hier een emotioneel verslag van het veel te vroege overlijden van onze lieve Justin.

Donderdagavond 10 -8-2017
Ik heb de behendigheidsbaan weer opgebouwd, even weer een oefen avond voor met name Elwood, over een dikke week beginnen we weer met de wedstrijden. Als ik klaar ben met Elwood mogen ook de andere heren nog even wat springen en door de tunnel gewoon voor de lol. Justin is de laatste, een grote grijns zit er rond zijn snoet als hij op zijn Justins weer over de hindernissen hupt, door de tunnel  en nog een rondje. Het plezier straalt van zijn snoet. Zal ik nog een foto of filmpje maken denk ik, ach dat kan zaterdag wel dan bouw ik de baan toch weer op........Vriendje Bhodi mocht ook weer en als ik zie dat hij er aan komt stop ik met Justin, met een grote grijns kijkt hij naar Bhodi, zag je mij, goed he, veel plezier Bhodi. En vrolijk kwispelend volgt Justin mij naar huis, hij kijkt nog een keer achterom en Bhodi kijkt hem na.
Tegen kwart voor twaalf maak ik aanstalten om op bed te gaan, ik zit nog even op de grond en de beagle heren komen allemaal naar mij toe. Mango ligt al te slapen in zijn bench.  Justin kruipt tussen mijn benen en geeft me een dikke lebber. Dat was een mooie avond baas. Kom jongens, slapen. Ik doe de hal deur open en ze sprinten de hal in. Justin duikt zijn bench in en wacht op zijn koekje. Alle heren krijgen een koekje en een laatste kriebel, weltrusten  vriendjes tot morgen. Ik loop de trap op en kijk nog een keer achterom, vier koppies met een grote grijns rond hun bekkie kijken mij na, ze hebben genoten van een heerlijke avond trainen.

Vrijdagmorgen 11-8-2017
De wekker gaat zoals elke morgen vroeg. Ik ga het bed uit en loop naar de logeer kamer voor mijn kleding. Vreemd het is stil beneden, meestal is Justin de eerste die geluid maakt zo gauw hij hoort dat ik wakker ben. Ik sla er verder geen acht op en loop verder, ondertussen kijk ik naar het traphekje, ook geen Elwood die er voor staat te wachten, vreemd. Ik loop terug en stap op de trap, ik zie drie ruggen van de beagles en de snuitjes liggen tegen de bench van Justin. Ze komen overeind maar Justin blijft stil liggen. Een raar gevoel neemt bezit van mij, ik sprint de trap af en roep Justin!, Justin!, geen reactie ik open zijn bench en mijn voeten zakken onder mijn lijf vandaan, een koud en stijf lichaam van Justin ligt voor mij. Ik sprint de trap weer op en roep Alin:, ''Justin ligt dood in de bench !!'' Direct is ook zij klaar wakker. We rennen weer naar beneden en barsten beide in tranen uit. Onze Justin, nog maar zeven jaar is er tussen uit gepiept zonder dat we het hebben gemerkt. Verslagen en overmand door verdriet zitten we op de grond  met het lichaam van Justin op onze schoot,tranen die stromen en naast ons de andere heren van de meute die direct door hebben dat er iets goed fout is.
Ik bel een collega dat ik niet op het werk kom, Alin is net begonnen bij een nieuwe werkgever en kan dus nu niet zeggen ik kom vandaag niet, gebroken van verdriet vertrekt zij naar haar werk.

Hieronder volgen een serie emotionele foto's. De meute neemt afscheid van een vriend.

Ik leg het lichaam van Justin in de woonkamer op een mand. De rest van de meute neemt afscheid van hun maatje. Mango is eerst erg verdedigend naar de rest toe. Niemand mag bij Justin in de buurt komen behalve hij zelf.

 

Na een tijdje staat Mango toe dat de rest van de meute ook afscheid kan nemen van Justin.

 

Ik zit bij de achtertafel en sla het gedrag van de meute gade. Wat er dan gebeurd is met geen pen te beschrijven. Alle heren gaan in een cirkel om het lichaam van Justin heen zitten, staan of liggen. De meute neemt echt als groep afscheid. Met tranen in mijn ogen aanschouw ik dit tafreel, zo ontroerend. Een half uur lang blijven ze zo zitten met elkaar.

 

Op een gegeven moment kijkt Mango de meute rond en de drie beagles lopen met elkaar weg. Mango blijft bij Justin en gaat tegen het kussen van hem aan liggen. Mango neemt als laatste van de meute afscheid van zijn kleine boezemvriend. Een klein half uur blijft hij zo naast het lichaam van Justin liggen. Hij staat dan op kijkt nog een keer en loopt weg.

 

In de loop van de dag wordt de afstand  die de heren om het lichaam heen lopen steeds groter. Heel bijzonder om te zien.

 

Zijn laatste nacht  in de meute bracht Justin gewoon door in huis hier. Op zaterdag bengen wij hem naar het crematorium. Nog 1 keer een laatste afscheidsknuffel, nog 1 keer een kriebel door zijn vacht. Nog 1 keer een snuffel van zijn maatjes. En nog 1 keer een ritje in de blauwe bus.

 

Gekleed in de kleding waar we samen in trainden, inclusief de trui van het Big Smile Event  draag ik op zaterdag middag Justin het crematorium binnen. We nemen afscheid van onze mannetje. Tranen die vloeien, het is zo onwerkelijk, zo oneerlijk, en zo onverwachts.

 

 

Op maandag 14 augustus om 12:00 uur is Justin gecremeerd. Zijn as hebben wij op woensdag middag weer opgehaald. Als de tijd er rijp voor is dan zullen wij hem uitstrooien op een mooie plek waar hij samen met zijn maatjes altijd heel veel plezier heeft gehad.

 

Het verlies van Justin heeft diepe sporen achtergelaten, het onverwachts wegvallen van een maatje gaat je niet in de koude kleren zitten. Ook binnen de meute is er nu onrust, onderling moeten de rangen en standen opnieuw bepaald worden, dit kan wel een aantal weken duren.

 

Wij willen iedereen bedanken voor de steun en medeleven die we hebben gekregen. Telefoontjes, appjes, bezoekjes, bloemen, kaartjes , berichten op facebook en blog. Het heeft ons erg gesteund.

 

De meute en wij moeten door zonder Justin, het zal een hele tijd duren voordat het verdriet weg is. Maar er komt een tijd dat we met een grote lach terug kijken op 7 fantastische jaren samen met onze Justin.

 

''Jussie'' kleine vriend Rust zacht, vergeten doen we je nooit. xxx

 

 

In memoriam Justin.

                                                    Rust zacht kleine vriend

                                     Be My Guest From Muskoka Dream's,   Justin

Onverwachts is veel te jong van ons heen gegaan, onze lieve Justin. Vanmorgen trof ik hem aan in de hal. Afgelopen nacht is hij plotseling overleden, er tussen uit gepiept zonder dat we het hebben gemerkt. Nog maar 7 jaar, een grote leegte achterlatend, Justin het was je tijd nog niet. De Borkse bende verliest een lid, het zal hier nooit meer hetzelfde zijn. Lieve Justin bedankt voor je vriendschap de afgelopen jaren, we zullen je nooit vergeten. Rust zacht vriendje, het is zo oneerlijk.

Zo in eens ben je er niet meer, niet te bevatten, zo hard. Lieve Justin deze is voor jou. Je leven bij ons in vogelvlucht. Rust zacht vriendje.

7 jaar geleden kwam je als kleine stoer pup in onze roedel. Als jongste direct dikke vriendjes met Mango, als een tweeling gingen jullie door het leven. Een vriendschap voor het leven leek geboren.
Je zag de meute veranderen in deze 7 jaren, de oudjes vielen weg en Elwood kwam er bij. Dit zorgde voor jouw even voor een moeilijk moment , je liefde met Mango werd wat bekoeld doordat hij Elwood koos boven jouw. Maar langzaam aan kwam er het herstel en waren jullie weer de beste maatjes. Wandelen, mini coursen en behendigheid het waren  de dingen waar je gek op was. Shows heb je ook gelopen maar dat was niet jouw ding. Vakanties in Nederland en het buitenland, weken samen met je maatjes, en ons, rond trekken in de tent, Wales, Duitsland en Zweden zijn zomaar een paar van onze onvergetelijke vakantie momenten. En thuis, heerlijk wandelen in de bossen, of samen met je familie in Wijdenes lekker dollen op de grote speelweide. Wandelweekenden, Big smile  beagle event overal was je bij. Met behendigheid veroverde je vele harten door jouw manier van doen, op zijn Justins over de hindernissen, met je stramme sprongen maar velen genoten van jouw plezier. Vorige week werd je ziek, een darm infectie , je kreeg medicatie en je was er weer snel boven op. Gisteravond hebben we samen nog genoten van een kleine stukje behendigheid, een paar sprongetjes en door de tunnel, je had een smile van oor tot oor.  Baasje was gisteravond moe van trainen en jullie kwamen hem allemaal een dikke lebber brengen toen hij op de grond zat, jij stond voor aan en kroop tussen mijn benen  stijf tegen me aan.Weltrusten jongens tot morgen.........................Elke morgen was jouw blaf de eerste die ik hoorde als ik de slaapkamer uitkwam. Goedemorgen baasje..........maar vanmorgen was het stil, ook de ander heren stonden niet voor het traphekje. Vreemd. Als ik de trap af loop staat mijn hart stil. Drie snoetjes liggen tegen jouw neus aan, je ligt erbij alsof je gewoon slaapt. Maar je lichaam is koud en stram. De wereld zakte onder onze voeten weg.  Dag Lieve Justin, Rust zacht, we zullen jouw nooit vergeten, het is zo oneerlijk je was nog veel te jong.

De bende van Bork, ze waren bekend in heel Nederland. Vanmorgen verloor de bende een lid, het zal hier nooit meer hetzelfde zijn.

Een laatste foto groet aan onze kanjer.

Kleine Justin

Samen met zijn grote vriend Mango

 

Mooie jongen.

Met zijn neefje Elwood.

De beagle boy's van Bork.

Dylan en Justin

Flapperende flappers.

Genieten.

De sloot in Wijdenes, heb je er geregeld uit gevist.

Zonnetje.

Als een tweeling, altijd bij elkaar.

Onze trots.

Altijd in voor een geintje.

Trouwe kijkers.

Justin in zijn element.

Samen met Elwood en Mango, je beste vrienden.

Elwood als pup en jij als grote oom.

Kanjers.

In de heuvels van Wales.

Jonge reu.

Behendigheid in de tuin, je vond het fantastisch.

Springen in een maisveld.

Met Elwood, je vriend.

Hangen in de zon.

Sneeuwballen jagen.

De Muskoka mannen.

 

De bende van Bork zal nooit weer het zelfde zijn.

Behendigheid, op de training, bij Jan  of gewoon hier thuis, je genoot en had altijd een smile van oor tot oor.

1 van je laatste foto's genieten van de zon en lekker rollend in het gras.

Justin op de familiedag vorig jaar, deze foto stond in de krant, een beagle die geniet met volle teugen.

 

Dag viendje, het doet zo'n pijn. Run free achter de regenboogbrug,  bedankt voor je trouwe vriendschap.Rust zacht.

 

Michael, Mango, Dylan,Elwood.

Alinda, Tjeerd.