Het laatste hoofdstuk...

 Toch nog onverwachts is het laatste hoofdstuk van Michael zijn levensboek geschreven. Een trouwe vriendschap van bijna 15 jaar kwam afgelopen zaterdag ten einde. Het is goed zo.... de blik in zijn ogen gaf het aan. Het verdriet hier bij ons is groot. Maar ook bij zijn meute is de verslagenheid en het verdriet zichtbaar. Dat dieren geen gevoel hebben is onzin, dat laat de groep hier nu wel weer zien.  Hieronder een verslag van de laatste dagen dat Michael bij ons was, sommige foto's zullen jullie zeer doen.

Michael klauterde weer een beetje tegen de wal omhoog. Had weer een aantal goede nachten en dagen. Alin moest donderdag weer werken en ik besloot om deze dag dan ook thuis te werken. Ik kon zo Michael ondertussen ook in de gaten houden. De hele dag scharrelt hij lekker rond, speelt met James en geniet met de mannen buiten van de zon.

De mannen zaten weer heerlijk samen te genieten

Mike en James samen in de zon.

Odin en Donald op een ander deel van de bank.

En als ik even een bakje koffie buiten neem zitten de beide oude mannen samen op het kleine bankje van de zon te genieten.

Als ik om 12 uur even pauze neem gaan de mannen met mij mee naar buiten. Werkte ik nou thuis om ook Michael in de gaten te kunnen houden of was het dat Michael mij in de gaten kon houden .

Opnieuw dus een goede dag, ook de nacht gaat goed en de vrijdag is Alin weer thuis en houdt hem dan in de gaten. Ook de vrijdag was een goede dag. We gaan op bed, Mike mee of Mike beneden laten, nou zullen we hem toch nog maar een nacht mee nemen dan kan hij vanaf zaterdag nacht weer beneden bij de mannen. Zo gezegd zo gedaan. Michael gaat weer mee naar boven.  Ik sluit beneden alles af, geef de mannen hun nachtkoekje en vertrek ook naar boven. Op het voeten eind van het bed zit Michael vol ongeduld te wachten , waar bleef je nou met mijn koekje lijkt hij me duidelijk te willen maken. Nog even knuffelen en ik kruip onder de lakens. Michael gaat op het voeten eind liggen en valt in slaap.

Rond half 2 is hij opeens onrustig, staat met ronde rug, hijgt als een idioot, staat het liefst met zijn hoofd tegen de muur of tegen ons lichaam aan. We geven hem wat water, het hijgen wordt wat minder. Proberen of hij weer wil liggen maar dat weigert hij. Blijft staan en begint weer extreem te hijgen, de tong steeds verder uit de mond. Dit gaat een tijd zo door en Alin dient hem medicatie toe. Even wordt hij rustig maar al snel is het weer mis. Ik neem hem mee naar buiten  hij drentelt de tuin in en blijft staan, verzet geen poot meer. Ik kijk het aan en wordt bang, bang dat het nu echt zover is dat we een beslissing moeten nemen. Ik neem hem mee naar binnen zet de waterbak voor hem neer maar ook daar reageert hij niet op. Op bed weer niet liggen extreem beginnen te trillen zodat het hele bed mee bewoog.  Het werd zo een lange nacht, zonder slaap voor ons. Om half zeven ga ik van bed af neem Mike mee en ik zie een heel ander hondje dan die mee ging naar boven de avond er voor. Rond staan, staart tussen de benen en niet willen lopen...

Ik neem hem mee de tuin in, loopt niet en ik moet hem tillen. Zet hem neer en hij blijft staan, beweegt zich amper. Hij kijkt vanuit zijn ogen mij aan..... die blik zei mij genoeg. Baas het is goed geweest.....

Hij slentert zelf naar zijn bak en gaat liggen. Ondertussen is Alin ook beneden en overleggen we wat te doen.  Het is goed geweest, we zullen hem verder lijden besparen. Ik zou te trainen met Elwood en later op de dag met Odin en Donald dit melden we af. Alin belt de dierenarts voor een afspraak om Mike te laten gaan..... Om half elf zal ze bij ons thuis zijn. Petra wordt ook gebeld met dit trieste nieuws en die springt direct in de auto om vanuit Wijdenes naar ons toe te komen. We krijgen een appje van Nicole dat ook zei en Joris vanuit Drunen naar ons onderweg zijn. We gaan de laatste uren samen met Mike in... tranen vloeien, dit doet zo zeer

De meute heeft het door... als een eenheid zoals alleen zij kunnen zijn blijven ze bij hun leider.

Odin en Donald bleven liggen voor de bak.

Om half elf komt de dierenarts.  De andere honden slaan even aan maar van Michael komt geen reactie , het is net of gaf hij het zelf op.  Tussen zijn meute, en in onze handen, verliet Michael deze wereld om kwart voor elf......... vredig en zonder pijn is hij heen gegaan

 

Elwood neemt afscheid van zijn mentor, zijn steun en toeverlaat. Samen de weg afgelegd van bange hond naar wat hij nu is in de agility.  Een eerste wedstrijd zal straks anders zijn zonder Michael er als steun voor hem bij.

De meute is van slag...

Donald kan er moeilijk mee om gaan en blijft steeds voor de bak liggen.

Petra, Joris en Nicole nemen afscheid van ook voor hun een bijzondere vriend. En ook de beagles Herman en Hugo nemen op hun manier afscheid van Michael.

Als s avonds iedereen weer weg is en Alinda op bed is gekropen ben ik nog benden met de mannen. Voor mij speelt zich weer een bijzonder iets af. De hele dag merkte je dat de eigen meute niet echt afscheid nam van Michael. Maar nu ze het huis weer voor zich zelf hadden zag je dat er iets gebeurde. Mango ging in de bak naast Mike liggen, Elwood op het kussen er voor.

Kleine James loopt opeens naar het lichaam van Michael en gaat naast zijn grote meester liggen. Ik knapte bij het zien van dit beeld.

De kroonprins neemt afscheid van de koning...... 

Mango gaat weg en Dylan gaat liggen op de plek van Mango, ik heb er nog een mand bij gezet en de beagle mannen nemen opeens samen afscheid. Zo bijzonder.

Ik ga op bed. Michael blijft zijn laatste nacht bij ons beneden in de woonkamer. Als ik zondag morgen weer beneden kom en de mannen de kamer in laat, sprint James naar Mike, twee tikjes tegen zijn snuit... geen reactie, Met hangende oren loopt James weg bij de bak. Donald checkt ook nog een keer of hij er echt niet meer is.

En ook Odin komt nog een keer kijken.

Jan en Jenny komen langs om ook afscheid te nemen van Michael, ook voor hun was hij een bijzondere vriend.

Om half 12 beginnen wij aan onze laatste reis met Michael. Om 12 uur konden we hem afleveren in het crematorium.

 De meute brengt een laatste groet.

Ik draag Michael de bus in. Nog 1 laatste ritje samen. We hebben er zoveel gemaakt in de 15 jaar samen. Het begint te regen als we het terrein van het crematorium oprijden, de hemel huilt met ons mee. Ik draag Mike naar binnen en leg hem een laatste keer neer. Een laatste keer een knuffel, een laatste keer zijn geur opsnuiven.....

Michael gaat beginnen aan zijn laatste reis, een reis waarbij wij hem niet kunnen bijstaan. Met Michael verliezen we een grote vriend, de stabiele factor hier in de meute. Een maatje waar we zoveel mee beleefd hebben, zoveel landen hebben bezocht, zoveel successen mee behaalt hebben, zoveel vrienden door gemaakt hebben.... 15 jaar mochten wij zijn baasjes zijn dank je voor deze vriendschap Michael we vergeten je nooit..... Rust zacht vriend

Zo kwam er een slot aan zijn levensboek. Een levensreis samen met ons van bijna 15 jaar, 2 jaar bonus tijd heeft hij ons gegeven, maar nu was zijn lichaam op. Houden van is ook loslaten.... hoe zeer het ook doet.

Het boek is dicht......

We komen thuis zonder Michael.... de meute is in rouw

In de avond neem ik ze mee op een wandeling. En dan knap ik opnieuw. 15 jaar lang liep ik dagelijks op dit pad met Michael nu is hij er niet bij.... de schaduw zonder zijn maatje....

Elwood en Mango gaan als eerste mee, Odin en Donald als tweede en als laatste Dylan en James... en het tuig van Michael neem ik mee, voor mijn gevoel moest het. Het afsluiten van een periode.

Dylan moet ook nu alleen verder, zonder zijn vaste wandelmaatje.

Vanmorgen weer met de mannen op stap. Mango Alleen, Elwood, Donald Odin en James samen en als laatste alleen met Dylan.

In huis merken we het gemis en verdriet bij de heren. Vooral James weet niet goed om te gaan met de nieuwe situatie.

Er is een groot gat geslagen in de groep, de uitstraling van hun koppies zegt genoeg. 

We stay strong together.

De ogen van Mango.... ze spreken boekdelen.

We zijn er voor de mannen, samen komen we deze moeilijk tijden door. Nu is er veel verdriet maar dat zal straks plaats maken voor alle prachtige herinneringen die we samen beleeft hebben.