Gisteren aan het eind van de ochtend een belletje van Alin. Kun je thuis komen, Mike heeft een aanval gehad en gaat niet goed. Ik spoed me naar huis, onderweg opnieuw een belletje van Alin, ben onderweg naar de dierenarts Mike valt om en laat alles lopen. Shit denk je dan wat zullen we nou hebben. Ik rij dus door naar de dierenarts en zie dat de bus er al staat. De assistenten vertellen me dat Alin en Mike al binnen zijn, ik blijf buiten wachten. Na een tijdje komt Alin met Mike op de armen naar buiten. Een zielig hoopje hond, geeft geen reactie naar mij toe als hij me ziet. Ik neem hem van haar over en zet hem in de bench van de bus. Een hersen bloeding of een epileptisch insult heeft hem getroffen, maar wat kunnen ze nog niet zeggen, er is bloed afgenomen en dat wordt nu onderzocht. We zien het somber in voor de oude baas. Ik rij naar kantoor en meld me af voor de rest van de dag. Ondertussen rijd Alin naar huis met Mike. Als ik thuis kom staat de bus op de oprit, schuifdeur open en de bench kleden liggen op de oprit. In het ritje van de da naar huis had Michael alles er onder gesmeerd, gespuugd gepoept en geplast. In huis tref ik een zielig hoopje hond aan. De andere mannen zitten er even niet bij. We kijken elkaar aan en schieten beide vol. 2 jaar reserve tijd hebben we al gekregen maar zou dat nu zo abrupt afgelopen zijn.... Mike ligt en rond zijn snoet loopt de speeksel uit de mond. Als hij probeert te staan zwabbert hij alle kanten op en valt ook om. Emotioneel en aangeslagen zitten we bij hem op de grond. De andere mannen laten we bij Michael en ook die merken dat er iets fout is bij hun grote vriend. Alinda belt met Petra dat het niet goed gaat met Michael. Petra zegt dat ze langskomt voor de oude man.
Zijn houding zegt genoeg.
Extreem hijgen en kwijlen
Dylan en Elwood zoeken elkaar op en houden ondertussen op afstand Michael in de gaten
Een teneer geslagen koppie, zo opeens is alles weer anders
Een bezorgde blik bij James, zijn grote meester , zijn steun en toeverlaat, de kleine man is van slag.
Poets Mike altijd zijn maatjes, nu poetste James de oude meester, zo vertederend om te zien
Ik haal een extra kleed en Michael gaat er op liggen, Odin en James blijven in zijn buurt.
En opnieuw laat de meute zien hoe ze samen leven. De leader off the pack is niet fit , zijn roedel strijkt neer rond hem. Als je dit mee maakt en dat hebben we inmiddels al vaker gezien hier in de groep, dan breek je als baasje. Zo bijzonder, zo mooi, hoe raar dat nu ook klinkt
Een hoopje hond, futloos....
James kruipt tegen zijn meester aan
Mike geeft aan dat hij wil naar buiten, ik ondersteun hem. Hij plast buiten, voor mij een klein tekentje dat hij zijn blaas weer wat onder controle krijgt. De rest van de meute is inmiddels op de bank gaan liggen. Mike waggelt terug de kamer in en gaat op het vloerkleed liggen.
Ik verlies Mike geen moment uit mijn oog en en blijf hem observeren. Ondertussen krijgt Alin de uitslag van de bloedtest binnen. Mike zijn Kalium gehalte is veel te laag. Dit kan de oorzaak zijn van deze aanval maar is niet zeker. Een laag kalium gehalte kan veroorzaakt worden door langdurig prednison gebruik. Sinds Michael zijn crash 2 jaar geleden krijgt hij inderdaad prednison we besluiten nu samen met de dieren arts om dit per direct te minderen en zelfs straks er mee te stoppen. We starten direct met kalium medicatie en hopen zo zijn gehaltes weer omhoog te krijgen, maandag opnieuw bloedprikken en kijken of het oploopt.
Ik zie lichte veranderingen bij Mike, hij begint weer iets meer rond te kijken, slijmt niet meer zoveel en wil ook weer wat lopen. Ik verplaats hem naar de mand in de zon, een beetje extra warmte voor zijn oude lijfje.
De eerste kalium medicatie gaat erin. 3 keer per dag moet Mike nu een pil slikken en dan is het afwachten. Als ik even de keuken in loop en gestommel in de kamer hoor kijk ik om de hoek van de kast en zie dat Michael opeens achter me aan gekomen is.
Als we gaan eten zit meneer weer naast zijn kroonpins in de hoop dat er wat naar benden valt.
We nemen Michael mee naar boven als we op bed gaan. Op het voeteneind leg ik een fleece kleed voor hem neer. Zo hebben we hem direct in het zicht. Hier valt hij rustig in slaap. Wij slapen onrustig en zijn geregeld wakker. Halverwege de nacht zitten we beiden rechtop in bed, alle vier poten van Michael bewegen en hij maakt geluid. Het was vals alarm, meneer lag heerlijk te dromen. De rest van de nacht slaapt hij lekke door en vanmorgen om half zeven werd ik wakker van een natte neus. Even dekbed kroelen en snoettie kroelen. Michael had duidelijk een goede nacht gehad.
Om zeven uur staat meneer al weer buiten. Kijkt redelijk helder uit zijn ogen en loopt ook weer wat vaster, niet meer als een dronken droppie. Zijn voerbak gaat nog niet in 1 keer leeg dus wat overblijft gaat even in de koelkast. Als ik hem de bak een uur later nogmaals voorzet verdwijnt ook het laatste uit de bak.
Exact 24 uur na de foto van de meute samen gisteren maakte ik de foto hieronder. Het zielige hoopje hond van die foto is verdwenen. De oude Michael is nog niet terug maar we hopen dat het herstel nu weer doorzet. Vandaag heeft hij opnieuw de kalium medicatie gehad
Vanmiddag genoot Michael samen met de mannen buiten van de zon. We blijven duimen en hopen dat het nu weer de goede kant opgaat. Het blijft spannend en afwachten. Maandag weten we hopelijk meer. Vanavond gaat Mike weer mee naar boven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten