De laatste twee weken is het een beetje stil hier op de blog. We zijn hier twee weken druk aan het klussen geweest in huis dus even geen tijd voor uitgebreide verslagen op de blog. In deze periode hebben we ook te maken gehad met een periode van ziekte van onze Dylan. Een aantal weken terug ging hij van het ene op het andere moment helemaal out, er zijn onderzoeken gepleegd maar we zijn er niet achter gekomen wat het is geweest. Nu kreeg Dylan midden in de nacht opeens zware verhoging van temperatuur tot over de 40 graden. S morgens met hem naar de dierenarts geweest maar opnieuw kunnen we niks vinden, waarschijnlijk werd deze koorts veroorzaakt door een ontsteking maar waar ?? We krijgen een antibiotica kuur mee en moeten het goed in de gaten houden.
Een zielig hoopje hond, niet willen eten en lopen met een ronde rug.
Ik had nog wat houdbare worst van Michael liggen en snij die in stukjes , doe ze tussen zijn brokken en Dylan eet dan toch wat. S morgens gaan we naar de dierenarts.
We vinden niks, thuis merkt de meute weer duidelijk dat er wat fout is en blijven dicht bij Dylan.
Wat blijft het toch een bijzonder groep
Donald en Dylan kunnen soms niet met elkaar maar Donald week nu geen moment van de zij van Dylan.
In de dagen die volgden zakte de temperatuur en zagen we de oude Dylan langzaam weer terug komen.
Weer trots tussen zijn groep, waar hij de plek van Michael toch eigenlijk een beetje heeft overgenomen.
En ook s avonds blijft Donald nog steeds dicht bij Dylan, de attentie is weer terug bij Dylan.
We zijn in huis aan het klussen en hebben zo dus direct extra zicht op hoe Dylan is. Elke dag zien we hem verder opknappen.
De groep samen in de zon
En afgelopen zaterdag aan het eind van de dag nam ik Dylan even alleen mee op stap. De oude baas is weer terug, de smile rond zijn snoet straalt weer. We genoten samen in de ondergaande zon.
Blij, blij, blij
Zaterdag avond gingen Alin en ik voor 10 uur onder de dekens. Zondag hadden we weer een wedstrijd met Elwood. Donald en Dylan keken mij aan toen ik naar boven ging, ben je ziek baas ? Tis toch nog veel te vroeg.
Gelukkig gaat het nu dus weer goed met Dylan, ziek zijn is nooit leuk maar met een maatje die steeds meer op leeftijd komt ben je toch altijd weer angstig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten