Gisteren zijn we naar Wijdenes vertrokken om de nieuwste generatie From Muskoka Dreams puppies te bewonderen. Djill, de moeder van onze Justin, is opnieuw een trotse moeder van drie
puppies. De hele meute ging natuurlijk weer mee en hebben zich heerlijk vermaakt in de tuin tussen de rest van hun familie.
De bar is geopend, de puppen doen zich tegoed aan de moedermelk.
Drie mooie donkere puppen.
Inslaap vallen met de tepel in de mond.
Bijna niet voor te stellen dat Justin twee jaar geleden ook zo klein was.
Heerlijke koppies.
Djill is een zorgzame moeder voor haar kroost.
Kietel, kietel, de pup lijkt het wel lekker te vinden als je zo naar haar bekkie kijkt.
En nu was het me duidelijk waarom beagles van die lange oren hebben. Je kunt ze gebruiken als deken voor je puppen.
Heerlijk bij elkaar.
En als je dat dan weer ziet dan begint het toch weer te kriebelen.
We verlaten Wijdenes in de avond en rijden terug naar huis. In het donker zien we langs de dijk het kruiende ijs van het Markermeer omhoog komen. Het weer is slecht, veel regen en wind en rond kwart over elf zijn we weer thuis.
Vandaag een echte mannendag hier in Bork. Alinda is naar een lezing bij
Kynospirit dus een dag voor de honden en mij alleen. De weersvoorspelling was niet zo fantastisch dus ik ga al vroeg met Jayson op stap.
De oude baas had al weer door dat er wat ging gebeuren.
Weer zo vrolijk als altijd als hij alleen mee mag.
Het blijft genieten, zowel voor Jayson, als voor mij als ik naar hem kijk.
Heerlijk op zijn eigen tempo.
Maar toch ook een sprintje op zijn tijd.
Smile !!!!!!!!!!!!!!!!
De ganzen maken zich inmiddels al weer klaar voor vertrek, het voorjaar komt er aan.
En meneer....... die genoot.
Op de achtergrond beginnen de donkere wolken zich samen te pakken. De voorspelde sneeuw is onderweg.
We gaan terug naar huis en ik neem Michael mee voor zijn ronde
Afgelopen week hebben de honden iets minder aandacht van mij gehad dan ze gewent zijn. Alles stond even in het teken van schaatsen. Michael laat dan ook duidelijk blijken dat hij, volgens hem, te weinig aandacht krijgt. Vanmorgen was hij dat allemaal weer vergeten en genoot weer met de volle honderd % van de aandacht die hij kreeg.
Als een dol dwaze ronde hij rond.
Het weer begon al te veranderen en we hielden het niet droog. Op de lens van de camera kwamen de eerste druppen.
Maar de regen kon Michael niets schelen. Hij bleef maar gek doen.
Er begon nu ook natte sneeuw te vallen en ik besluit geen foto's meer te nemen. De nattigheid is niet goed voor de camera.
We gaan naar huis en inmiddels begint het steeds harder te regenen. Ik ruil Michael voor Mango en ook wij gaan rond. Foto's neem ik niet, en als na Mango de laatste twee, Justin en Dylan, mee gaan komt de regen dik naar beneden.
Een regenpak doet wonderen en we maken onze ronde. Door nat komen we weer thuis. Als we nog geen 5 minuten binnen zijn gaat de regen over in sneeuw en binnen 5 minuten ligt er een laag van een cm dikte. Als kleine kinderen stonden de heren voor de deur te wachten om naar buiten te mogen. Met z'n allen gingen ze de sneeuw in en vermaakten zich opperbest.
Sneeuw monster Dylan.
Justin en Mango hadden de grootste lol samen.
Het bleef nog lang onrustig in de tuin......
