Nederlands Kampioenschap Agility Dogsport

 Afgelopen zondag was het dan zover, de wedstrijd die het hele jaar rood omcirkeld in mijn agenda stond . Het NK agility bij Dogsports. Dogsports is de nieuwe agilty organisatie die dit jaar het levenslicht heeft gezien na de problemen bij de FHN. Door Dogsports konden we weer constant wedstrijden lopen het hele jaar door.  De competitie waren we super geëindigd met Elwood op 2 , Donald op 4 en Odin op 11. Nu was de hoop op een mooie afsluiter op het NK.

De wekker ging zondag morgen dan ook weer vroeg, 6 uur, net als de vrijdag. De meeste spullen had ik de avond er voor zoals altijd al klaar gezet en in de bus geplaatst dat scheelde dus weer veel tijd. Vlak voor 7 doe ik de honden in de bus. Joris doet Herman, Hugo en Casper in hun auto en om 7 uur precies vertrekken we uit Bork. Links naast ons zien we de zon opkomen, de lucht kleurt prachtig oranje en dat op de dag van het NK. We rijden in iets meer dan een uur naar Hellendoorn. We pakken eerst onze spullen en zetten die in de bak bij de anderen, dan even een plas ronde met de mannen. Alle heren zijn mee, Alin neemt Dylan, James en Odin mee en ik Donald en Elwood. We lopen het bos in en net of zie ik Donald trekken met zijn achterpoot. Nee zie het verkeerd, dat kan niet. We lopen door en verdorie ik had het wel goed gezien, Donald mankt. Ik baal als een stekker, waarom uitgerekend nu. De mannen hebben gepoept en ik breng ze terug naar de bus. Bekijk Donald zijn poot goed, zie niks tussen zijn tenen wat hem irriteert dus dat kan het niet zijn. Ik masseer zijn poot en loop nog wat met hem. Hij blijft manken. Ik baal als een stekker en het zit mij dan ook goed dwars. Moet ik hem afmelden.... nog even aan zien... het draait allemaal door mijn hoofd. Ik ga de hal weer in en ben niet op mijn best. 1 maal binnen komt de wedstrijd spanning die ik vroeger ook had  bij schaatswedstrijden ook weer naar boven. Ik kom dan in een eigen wereldje en ben slecht te bereiken. Ik loop door de hal en laat de gedachten gaan. Het is voor Elwood misschien wel het laatste NK waar hij mee kan strijden voor een podium, de jaren beginnen langzaam mee te tellen bij hem. Twee wedstrijd jaren heeft hij moeten missen, de jaren dat hij juist op zijn top zou zijn geweest. hoe mooi zou het zijn om  de weg die we samen afgelegd hadden heir te kunnen bekronen met een podium plek. We gaan het zeker proberen. Ik ga weer naar de bus , haal Donald eruit en loop weer een stukje, masseer zijn poot weer en merk dat als hij iets sneller loopt hij niet mankt. Hoop houden dus.

Binnen staan de banen inmiddels opgebouwd, we lopen 1 vast parcour en twee keer een jumping. De dag start met het vast parcour. we mogen verkennen en zoeken onze lijnen. Ik zal als eerste starten met Donald en als laatste van de groep met Elwood.  Alinda en Odin starten 1 plaats voor Elwood. Ik verken eerst met Donald in mijn gedachten en dan na een aantal verkenrondes wissel ik Donald om voor Elwood in mijn hoofd. Beide mannen handel ik op bepaalde punten net even anders. 

Het verkennen is klaar de eerst groep start. Ondertussen halen we de mannen op en zetten ze tijdelijk even in de bench bij de stoelen, dit wisselt iets sneller dan op en neer naar de bus. Ik loop nog even met Donald, masseer zijn poot nog een beetje en dan gaan we naar de voorring. De lat gaat omhoog naar de 40 cm en we mogen naar de start. 

Ik zet Donald klaar, wacht op het teken van de scheidrechter en kies dan mijn positie. Ik geef Donald vrij en we gaan weg. het eerste stuk gaat heerlijk, de raakvlakken van de kat neemt hij mooi en dan naar de wip, hier heeft hij een weigering maar na herstel gaat ie er over . De rest van de rond egaat heerlijk. De kop is eraf. Donald had het goed gedaan. Alinda zal vandaag zonder de dummy lopen dus we waren benieuwd wat Odin zou doen. Vanaf de start heeft Odin de R van racen er in staan. Hij vliegt over de baan en volgt Alinda goed. wow, hij kan het dus wel he. Alles gaat tot nu toe foutloos en dan komen de palen, hier heeft hij een weigering maar na herstel krijgt Alin hem eer goed door. Odin komt goed rond. Terwijl zij in de baan waren zou ik eigenlijk met Elwood al klaar moeten gaan staan, maar we hadden aangegeven bij de ringmeester dat ik even uit zicht bleef voor Odin, Als hij ons zou zien was de kans aanwezig dat hij naar ons toe zou komen. Als Alin dan ook de laatste sprongen neemt maak ik me klaar om naar de start te gaan. Wat zou Elwood doen, zou hij me weer een afstraffing geven voor het feit dat hij vrijdag niet mee mocht of zou hij zijn kop er goed bij hebben en gaan stralen voor Mango.... we zouden het gaan zien. We starten goed de raakvlakken van de kat gaan mooi, de wip goed, de A schutting ook goed en dan naar de palen, en dan maak ik de fout door hem de palen te wijzen, iets wat ik dus bij Donald doe, maar wat bij Whoop echt niet meer hoeft, hij duikt dan ook aan de verkeerde kant de palen in..... stom, stom, stom van mij. We herstellen en gaan door, alle latten waren blijven liggen alleen een weigering  dus. Kregen we anders de uitslagen te zien na dat iedereen gelopen had deze dag hielden ze die achter om de spanning er in te houden. Aan het eind van de dag  werd dat bekend gemaakt. Ik kan ze hier nu wel plaatsen.

Donald kwam op 5, Elwood op 6 en Odin op 9 Een mooie uitgangspositie om op verder te bouwen maar dat wisten we toen dus niet.

De tweede ronde is Jumping 1. Als alle klasses gelopen hebben worden de banen omgebouwd en mogen we weer verkennen. Lijnen bepalen en kijken hoe je uitkomt.  De palen stonden in een directe rechte lijn na de start ertussen 1 sprong. dat zou de bottle neck zijn vermoedde ik in de hele ronde voor Donald en Odin.

Donald begint weer, ik zet hem klaar en loop voor hem uit om hem op te vangen/ af te remmen voor de palen. Ik geef hem vrij en hij knalt naar me toe, schiet even langs de palen , herstel maar was dus wel een weigering. De rest ging weer vloeiend en we kwamen hartstikke mooi rond. Odin mag dan. En wat ik vermoede gebeurde dus ook. Odin maakte ook een weigering op de palen . Maar als hij er in zit gaat hij er prachtig door, heel jammer want de rest van de ronde ging echt weer super. en dan Elwood. de palen zal normaal geproken voor hem geen probleem zijn en dat was het ook niet. Alles gaat goed tot de draai achterin de baan, hij draait kort en tikt de lat, is even uit balans en glijd zelf even weg en door die onbalans kwam de volgende hindernis net te vroeg en tikt hij daar ook een lat. Jammer 2 latjes voor Elwood deze ronde.

En ook deze uitslag kwamen we dus nog niet te weten. Donald op 4, Elwood op 5 en Odin op 7

De spanning bouwt zich op waar zouden we staan, zaten we op podium koers , geen idee, ik had wel een vermoeden dat Donald er net iets beter voor stond dan Elwood maar het bleef gissen. De laatste ronde zou de doorslag geven.

Jumping 2 was een echte race ronde. Er zat vlak voor de palen een lastige wissel, waar ik over twijfelde hoe te nemen. I liep ze tijdens de verken ronde op beide manieren die ik in mijn hoofd had, het was maar net hoe het er in de wedstrijd uit zou komen te zien.  We starten aan de andere kant van de baan  tegen het publiek aan, de honden zagen dua de andere honden over de finish komen en uitlopen. Donald begint weer super, er lijken mooie dingen mogelijk te zijn voor hem maar prijs de dag niet voordat je over de finish bent. de keuze wissel komt er aan en ik doe wat ik denk wat het beste is voor Donald, maar het pakt verkeerd uit, hij schiet achter de hindernis langs, duikt de tunnel nogmaals in.... prrttttt de fluit van de scheidsrechter , een disk.. We gaan door, Donald laat een mooie palen serie zien maar het mocht niet meer baten, deze ronde geen punten. Odin dan, hij gaat voortvarend van start en loopt prachtig foutloos, de wissel die bij mij en Donald fout ging ging bij Odin heel mooi, helaas maakt hij een weigering en 2 fouten op de palen. Maar wat heeft hij deze dag mooie dingen laten zien. Hij heeft deze wedstrijd dag echt uitgekozen om te stralen. en dan Elwood. Hij ziet Odin nog lopen en ik moet hem echt even bij de les houden. De disk van Donald speelde nog door mijn hoofd dus ik was waarschijnlijk net iets gebrander  om te knallen dan anders. We knallen weg en elwood heeft vuur, ik moedig hem onder weg extra aan en we vliegen samen door de baan, de oude Whoop was echt terug. Ik doe de wissel achterin anders en we gaan naar de palen, Elwood schiet vol door de palen en dan naar de finish, foutloos en snel. Zijn laatste optreden in de eerste graad bij Dogsport sloot hij in stijl af. wij zijn klaar. We hebben gestreden voor wat we waard waren met de drie mannen. Nu was het wachten en wachten.

En ook deze wisten we dus niet. Elwood op 2, Odin op 11 en Donald een disk.

Het wachten is nu tot iedereen klaar is voor dat de prijsuitreiking begint. Zowel de uitslag van het NK als de prijsuitreiking van de competitie. we verzamelen ons voor in de hal en het wachten begint. Ik werd naar voren geroepen met Elwood  voor plaats 2. was het nu voor het NK of voor de competitie want daar waren we 2e. Er is even onduidelijkheid bij mij en velen met mij. Maar het was dus de uitslag van het NK.

Het was gelukt. De bijzondere weg van Elwood en mij werd nu bekroont met een 2e plaats op het NK. iets wat ik zo graag met hem wou halen, het podium was nu dus gelukt.

Daar staan we dan, na een emotionele periode met het verlies van Mango, straalden we nu op het podium, het was gelukt. 

Het was een weg met hobbels en kuilen, maar we hebben het nooit opgegeven. Het harde werken werd hier uitbetaald.

En daar is dan het volledige klassement van het NK. Elwood op 2, Odin op 6 en Donald op 7. Toen ik dit lijstje zag kwam het besef dat Donald dus tot aan zijn fout echt hoger stond in het klassement dan Elwood.  Beide mannen had ik misschien op het podium kunnen hebben , dat maakte de disk net iets zuurder. Maar boven al waren we dik maar dan ook dik tevreden. Wat de mannen de laatste tijd voor de kiezen hebben gekregen en dan zo de knop om zetten en stralen in de baan. Toppertjes.

Maar de koek was nog niet op. We mochten nog een keer naar het podium voor de uitreiking van de competitieprijzen. In de competitie over het jaar 2022 waren we ook 2e geworden.

Mijn maatje met zijn prijzen, het was een bijzondere dag geworden.

We gaan naar huis. Joris en Nicole rijden weer naar Drunen en wij naar Bork. Een prachtig wedstrijd weekend zat erop. Thuis vallen de heren direct in een diepe coma, het was zwaar voor ze geweest.

Hieronder de link naar de filmbeelden van de mannen:

Odin op het Nederlands Kampioenschap 2022

Donald op het Nederlands Kampioenschap 2022

Elwood op het Nederlands Kampioenschap 2022

Uitgeteld, moe maar voldaan

Het wedstrijd jaar zit er nu bijna op nog 1 wedstrijd hebben we in de agenda dit jaar en wel op 18 december.

Fryslan cup tijdens het Winner weekend

De Winner show, jaren werd hij gehouden in Amsterdam, met Mango er veel succes gehad. De show was niet meer welkom in de Rai en dus werd er een andere locatie gezocht. De Winner ging samen met de Kerstshow in Wychen. Maar dit jaar zou de Winner weer als een zelfstandige show worden georganiseerd en wel in het FEC in Leeuwarden. Er zou tevens drie dagen lang Agility op het programma staan. Het viel alleen wel samen met ons NK agility bij Dogsport, dus er was twijfel. Binnen agility, een drukke hal, kunstgras, allemaal dingen die nieuw zouden zijn voor ons en de honden. Uiteindelijk besloten om alleen Donald in te schrijven, Elwood en Odin zouden we er geen plezier mee doen. Dus Donald schreven we in voor de agility en James voor de showdag op vrijdag. Dan had Donald de zaterdag nog als rustdag om op zondag hopelijk te vlammen op het NK. Toen Nicole hoorde dat we ons insgeschreven hadden zei ze direct, ik zal proberen vrij te krijgen dan kom ik jullie aanmoedigen.

De weken verstreken en we hadden enkele indoor trainingen gevolgd bij Wilma in de indoor trainingshal in Vries. Kunstgras was zowel voor de honden als ons even schakelen, het loopt toch anders dan het zand in de manege bakken of het gewone buitengras. Na even wennen kregen de honden echt door hoe ze om moesten schakelen van de door hun zo gewende ondergrond naar kunstgras.

De Fryslan cup in Leeuwarden op vrijdag. Het NK op zondag in Hellendoorn. Nicole zou op beide dagen komen kijken. Wat een gereis vanuit Drunen . Dus stelden we voor blijf overnachten bij ons dat scheelt veel gereis. Dan kon Joris ook mee met de heren Herman, Casper en Hugo. Hij zou dan vrijdag bij ons thuis blijven en vanuit ons huis werken.  

Zo kwam er dus afgelopen donderdag avond een auto vol gasten aan in Westerbork. De drie heren worden door hun vrienden weer begroet... nou ja door hun vrienden op 1 na. James is nog niet zo gecharmeerd van Casper, maar dat komt nog wel.  

Vrijdag morgen ging de wekker hier vroeg. 6 uur stonden we naast ons bed. Aankleden eten, laatste spullen in pakken en om 7 uur vertrekken we met z'n drieën voor in de bus en de heren Donald en James achterin naar Fryslan.

Het is druk onderweg want we komen precies in de spits aan in Leeuwarden. Bij de WTC expo is veel parkeergelegenheid en we parkeren de bus naast de hal. Wat een verschil met de oude Winner. In de RIA betaalde je bijna 18 euro parkeergeld, hier was het gratis. We nemen een bench en de fietskar mee en zetten onze spullen erin en op. Ons avontuur kan beginnen.

We lopen vandaag in de erering. Het grote voordeel voor ons was dat we op de eerste dag liepen en het tapijt dus nog schoon was, er waren nog geen honden overheen geweest, geen ongelukjes op gebeurd dus geen afleiding van geurtjes die uit het tapijt omhoog komen. We lopen twee keer een vast parcour vandaag. We hebben een plek voor de bench vlak bij de baan. Alinda laat James ook bij ons blijven. De show ring voor de beagles is twee hallen verder.  Ondertussen zijn ook Sjouke en Miranda gekomen om on  in actie te zien. Donald loopt de eerste ronde voor dat de beagles showen dus dan kan Alin na het lopen van Donald samen met James naar de showring  gaan

De dag wordt geopend met het Wilhelmus, gevolgd door het Fries volkslied. Tja en dan krijg ik altijd kippenvel. Helemaal als het gespeelt wordt op de plaats waar ik 25 jaar geleden ook  stond, klaar voor wat de mooiste dag van mijn leven werd, de Elfstedentocht van 1997. Kippevel en een nat oog voelde ik....We mogen verkennen en er ligt een ronde die pittig is maar ook uitdagend.  De eerste klasse mag starten en ik maak Donald klaar. als de lat omhoog gaat is het zover, onze klasse gaat beginnen . We verdwijnen achter het grote doek. Ik merk dat Donald het toch wel wat spannend vind allemaal, maar hij is er  verder heel rustig onder. Als het zover is dat we mogen komen we via de poort de baan binnen. Ondertussen worden we aangekondigd door de speaker. 

En dan is het moment daar dat wij naar de start mogen gaan. 

Ik plaats Donald, wacht op het sein van de keurmeester en dan is het zover. Donald wacht op mijn teken en dan knalt hij weg. We hebben goed contact en lopen lekker. Een weigering bij de insteek palen en er even te vroeg uitkomen omdat er iets naast de baan staat(bij gewone wedstrijden staan er geen bloemen of podiums in de ring) maar ik krijg hem er weer bij en we lopen een heerlijke ronde. alle raakvlakken pakt Donald en alle latten blijven liggen. Wat een heerlijk gevoel om daar dan te lopen. Publiek op de hoofdtribune, kijkers langs de baan , heel anders dan onze gewone wedstrijden. We merken dat veel stranden in het parcour, veel disken en dat zou later in de andere klassen ook blijken. Het rondje was dus inderdaad pittig. Als de uitslag binnen komt staat Donald op een mooie tweede plaats. Er waren maar twee bij ons met een uitslag, de rest liep allemaal een disk.

We zijn klaar met onze eerste ronde, ik kijk nog even naar Sia en ga dan op looppas naar de showring voor de beagles waar ik nog net Alinda en James in de baan kan zien.

James staat er keurig bij en doet het goed. Hij gaat met een 3 Uitmuntend de baan uit. Een mooie prestatie van onze kleine man.

Op de tafel wachten tot de keurmeester er voor hem is.

Als James klaar is gaan we weer terug naar de hal voor de tweede ronde van de agility. Opnieuw ligt er een mooi en uitdagend rondje te wachten. Alleen de palen die staan wel op een voor mij ongunstige plek. Direct na de start sprong en naast de tafels van de VIPS.  We starten nu aan de andere kant en ik til Donald naar de start. We gaan weg en wat ik verwachte gebeurde. Donald liep bij de palen langs, even kijken wie er achter de tafels zaten en komt dan weer terug. Neemt de palen mooi en de rest van de ronde gaat ook top. Geen latjes en alle raakvlakken neemt hij weer keurig. Voor ons zat het er op. Een prachtige nieuwe ervaring . Het was heel bijzonder om op zo'n event te starten en een stukje promotie van de sport te kunnen laten zien aan het publiek wat je anders niet ziet bij onze wedstrijden. ook was het geinig om te merken dat de sfeer bij de agility vele malen relaxter was dan in de hallen waar geshowd werd.

De uitslag kwam en we stonden er weer bij. Door het uitstapje bij de palen hadden we veel tijd verloren maar goed dat was niet anders. Met een 2e en 4e plaats kon ik alleen maar trots zijn op Donald.

De heren waren heerlijk ontspannen . Donald deed een Whoopy na en James was de trotse man.

Tijdens zulke evenementen worden er door vele professionele fotografen veel foto's geschoten. Hoe leuk is het dan om later op de dag een foto van jezelf terug te zien op de facebook pagina van de Raad van Beheer. 

We maken nog een rondje over de show en pakken dan de spullen bij elkaar om weer te vertrekken naar huis.  Als we Leeuwarden uitrijden verschijnt er een regenboog aan de lucht....... Een tekentje van Mango die mee had gekeken hoe de heren hun best hadden gedaan voor hem.......

Thuis worden de mannen begroet door de rest en moeten ze natuurlijk vertellen wat ze beleeft hadden. Al snel zoeken Donald en James een plekje om te slapen, het was een dag met vele nieuwe indrukken.

Hieronder de link naar de beelden van deze dag.

Donald en James in Fryslan

Raad wedstrijd Zuidwolde

 Ondanks het grote verdriet  zijn we afgelopen zondag toch naar de wedstrijd van KC Assen in Zuidwolde gegaan. even de gedachten proberen te verzetten, zowel voor ons als de heren. Even kijken of we ons verdriet van ons of konden rennen en Mango een mooi eerbetoon konden geven. Gezien de situatie vonden we het niet fair voor James en Dylan om hun  nu alleen  thuis te laten. Dus de beide heren gingen mee als support. Deze wedstrijd zou de eerste wedstrijd worden voor Elwood in de 2e graad bij de RvB. En dat op de dag dat het precies 6 jaar gelden was dat wij aan ons agility wedstrijd avontuur begonnen. 6 jaar geleden was op deze dag onze eerste wedstrijd. Odin en Donald dus in de 1e graad en Elwood in de 2e graad. We begonnen deze dag met de 1e graad lopers. Een jumping en een VP 

De honden hebben natuurlijk ook veel mee gemaakt en vooral Elwood was heel hyper, we hadden dan ook geen idee hoe het zou gaan, of heel goed of ze maakten er een potje van. We zouden er vanzelf achter komen.. We verkennen als eerste de jumping .Donald start als eerste van de beide mannen Hij heeft de kop er goed bij palen insteek op de 'moeilijke kant' ging goed maar helaas komt hij 1 paaltje te vroeg er uit. We herstellen en gaan door. Donald loopt een hele mooie ronde. Odin mag direct na ons maar die ziet mij en Donald dus lopen en schiet na een paar hindernissen achter ons aan, wacht op mij baas, ik ook mee. als de uitslag binnenkomt staat Donald op een mooie 2e plek, de rest had allemaal een disk gelopen. Helaas voor ons was er alleen voor nr 1 eremetaal.

De volgende ronde is het VP. Donald loopt opnieuw heel mooi mist een raakvlak en tikt een latje, 2 fouten dus. Alin loopt weer met de Dummy en Odin laat opnieuw zien dat hij het echt wel kan. De uitslag komt binnen en tja dan schiet ik even vol Donald op 1, hij heeft 2e prachtige resultaten neer gezet met Mango in onze gedachten. we waren blij voor ons zelf en blij voor de honden dat we even het verdriet weg konden drukken en samen gewoon heerlijk in de baan aan het werk waren geweest. 

En dan is het de beurt aan de 2e graad. Elwood zijn debuut in de hoger klasse. De parcoursen zijn iets pittiger dan in de 1e graad en ook de parcourstijden zijn wat krapper. We beginnen met het VP. Elwood loopt lekker, heeft de kop er wonderwel goed bij, mist een raak vlak maar tikt verder geen latten. we komen heerlijk rond.  En als we de uitslag zien dan zijn we trots. Ook Elwood eert Mango, op zijn debuut pakt hij een mooie tweede plaats. Er zijn twee ere prijzen dus Elwood verlaat aan de eind van de dag de manege met ook een medaille net als Donald.

Dan volgt er nog de jumping, een snelle ronde ,en ronde voor de echte racers , de cockers en sheperds. Maar Elwood doet lekker mee, tikt de eerste hindernis doordat we te kort omdraaien en helaas ook de laatste lat valt maar er tussen deed hij het super. We zullen als 5e eindigen.

Een wedstrijd dag na een aantal loodzware dagen zo eindigen dan kan ik alleen maar diep respect tonen voor de mannen. Ze verliezen hun grote vriend maar lopen deze dag echt de sterren van de hemel. We trakteren ze onderweg naar huis weer op kipnuggets, die hadden ze wel verdient na alles. Komend weekend wordt een druk weekend. Vrijdag met Donald naar de Fryslancup in Leeuwarden en zondag met de drie heren naar het NK van Dogsports.  Als ze zo lopen als deze dag dan kunnen er mooie dingen gebeuren. Maar je weet het nooit. We gaan gewoon proberen te genieten, dat is het belangrijkste.

De mannen kwamen weer met eremetaal thuis.

Hier onder de link naar de wedstrijdbeelden.

De mannen in actie na een paar hele moeilijke dagen.

Afscheid nemen van Mango, het doet zo zeer. Maar het is goed zo......

 Onverwachts kwam het niet maar  toch nog weer eerder dan we hoopten hebben we afgelopen vrijdag afscheid moeten nemen van Mango. Zijn lijf was op, houden van is ook los laten, maar geloof me het doet zo'n pijn. Een vriendschap van bijna 15 jaar kwam zo ten einde, een trouwe vriendschap door dik en dun. Wat hebben we met en door Mango veel mogen meemaken. Bij leven, The Living Legend, zijn erelijst zal nooit door een andere Hamilton geëvenaard kunnen worden, wij waren onderdeel van deze prachtige tijden samen in de show ring. Maar Mango was meer, het showen was maar bijzaak, bovenal was hij onze trots, mijn maatje en een trouwere vriendschap had ik mij niet kunnen wensen. Een uitgebreide in memoriam voor hem maak ik nog maar dat heeft tijd nodig. Wij en de meute moeten nu verder zonder hem, het zal vreemd zijn, het zal anders zijn, het zal nooit weer hetzelfde zijn. Mango zijn laatste dag hier in de meute, hoe zijn maatjes reageren en afscheid nemen, ik deel het hier met jullie....

Mango zijn laatste foto buiten, nog 1 keer proberen de stoere man te zijn .

Begin dit jaar ging het al wat slechter met Mango, zijn achterhand werd slapper en het lopen ging minder soepel. Met therapie en zwemmen konden we hem aardig op peil houden en zo hij genoot nog volop van alles. De zomer halen.. zou dat lukken was iets wat we ons dit voorjaar steeds afvroegen. De zomer haalde hij, we kochten een luxe fietskar voor hem zodat hij met lange wandelingen gewoon mee kon en als hij moe werd plaats kon nemen in de kar. De zomervakantie in Denemarken werd er 1 waar we samen nog prachtige herinneringen hebben mogen maken. Daarna ging het steeds wat verder berg afwaarts. 

Het zicht in de ogen werd minder, het ophouden van urine werd lastiger en ook het sturen van zijn ontlasting ging moeilijker.  Maar met behulp van voedingsublimenten , luiers en veel liefde en geduld was zijn leven nog steeds mooi. Wandelen ging niet snel meer maar het genot was nog steeds erg groot. De laatste maanden zagen we hem steeds wat meer inleveren en enkele weken geleden dachten we echt dat het over was. Steeds omvallen met wandelen en zelf niet overeind kunnen komen, de nachten werden ook anders. Bijna elke nacht moest ik wel vier keer naar beneden omdat Mango dat aangaf. Maar hij gaf het niet op en er trad een behoorlijke verbetering op. Op dat moment was hij gewoon te goed om te zeggen nu is het klaar. Maar weer zagen we de goede dagen gevolgd worden door mindere dagen, lang alleen thuis zijn lukte niet meer , de luiers moesten we steeds vaker vervangen en zijn zicht werd nog slechter, dusdanig dat hij steeds overal tegen aan liep. Ook zelf opstaan werd steeds meer een drama.. Maar als de dagen goed waren dan was hij blij en vrolijk en daagde zelfs nog uit tot spelen.

Afgelopen donderdag vond Alinda hem onrustig, ze paste hier thuis op een pup en daar reageerde Mango zelfs helemaal niet op, Mango de puppen vriend die puppen negeert, das niet normaal. Zijn voerbak ging voor de tweede opeenvolgende dag niet leeg. De nacht van donderdag naar vrijdag werd een groot drama, steeds klagelijk blaffen, niet neer willen geven en heel veel onrust in zijn lijf. Ik ben beneden gebleven de hele nacht en zag het aan met pijn in mijn ogen. Uiteindelijk heeft hij denk ik maar een half uur geslapen.

Vrijdag moesten we beiden werken, Mango alleen thuis laten was geen optie, dus een bench bij mij in de auto en Mango ging mee, zo had ik direct zicht op hem. Ik had een afspraak staan en daarna zou ik weer naar huis gaan. Mango ligt in zijn bench en is weer onrustig, blaft steeds en ik merk dat het echt niet goed gaat. We rijden nog een ronde door het bos en ik laat hem er zonu en dan even uit. Als hij gaat liggen valt het op dat hij steeds achterom gaat kijken en scheef wegloopt. Ik denk dat hij een klein tia heeft gehad. 

Diep van binnen weet ik het op dit moment al. Het zal zijn laatste keer zijn hier in het bos. Ik laat hem zijn ding doen, en kijk op een afstandje toe. Net of neemt Mango alles nog een keer echt in zich op, links, rechts, wroeten door de afgevallen bladeren en dan weer een eindje scharrelen, weg van de baas....

Opeens is zijn koppie ingevallen, boven zijn oogkassen is dat duidelijk te zien.

We nemen afscheid van het bos en met tranen in de ogen rij ik naar huis. Thuis gaat Mango liggen op zijn mand, de mannen komen bij hem en Elwood kruipt stijf tegen hem aan.

In alles geeft Mango nu aan naar mij, Baas het is goed, hij kijkt me aan, piept een keer en legt zijn hoofd weer neer. Dit moment ,dat staat in mijn netvlies gebrand, Mijn grote vriend zegt het me nu zelf.... baas het is goed, beslis voor mij...... Ik bel Alin dat ze naar huis moet komen en dat we dan echt de beslissing moeten nemen.

Zijn houding zei me op dit moment alles. Baas het is goed, ik heb een pracht leven gehad, alles eruit gehaald wat er in zat samen met jullie en mijn maatjes maar nu is de koek echt op.......

Alinda komt thuis en ook zij ziet dat het klaar is. We besluiten dat we nog 1 ding voor Mango kunnen doen. Ze belt met de dierenarts en we kunnen om half drie terecht in de praktijk....... Now way, echt niet. Als we het doen dan doen we het thuis, in zijn vertrouwde omgeving, tussen ons en zijn maatjes en alles wat hem lief was. We zullen terug gebeld worden.  Ondertussen lichten we Petra, Jan en Jenny, Nicole en Eric en Irene in dat we later in de middag afscheid nemen van Mango. 

Nog 1 keer neem ik Mango mee, Nog 1 keer samen het bos hier aan het eind van de straat in, nog 1 keer de es overkijken zoals hij dat bijna 15 jaar heeft mogen doen. Elwood neem ik ook mee. Elwood verliest in Mango zijn maatje vanaf het eerste moment.

Elwood en Mango op de eerste dag dat Elwood hier in de meute kwam.

En hun laatste moment samen 10 jaar later

Nog 1 keer samen het bos in

Ik heb verdriet, heel veel verdriet, maar weet dat dit het beste is. Houden van is ook loslaten, maar het doet zo ontzettend veel pijn. Mango was mijn maatje, mijn schaduw, mijn buddy.

Samen nog 1 keer de es over turen

En dan geef ik Mango even een momentje voor zich zelf. Hij kijkt van links naar rechts en gaat dan staan en loopt weg.

We krijgen een belletje dat de dierenarts rond half vijf bij ons thuis komt. Ondertussen zijn Jan en Jenny naar ons toe gekomen om ook afscheid te nemen van Mango. Nicole, Eric en Irene zijn ook onderweg.

Mango is ondertussen op zijn mand gaan liggen.

Rond kwart over vier komt de dierenarts bij ons binnen. De heren slaan aan en begroeten de dierenarts uitbundig, Mango reageert helemaal niet.  De spullen die de arts nodig heeft worden uit de tas gehaald en de mannen volgen echt elke beweging van de dierenarts. wij zitten naast Mango, ik heb zijn poot vast en praat zachtjes tegen hem. Hij krijgt eerst een prik voor spierverslapping in zijn bil en daarna de definitieve prik in zijn voorpoot. Ik blijf tegen hem praten en lig met mijn hoofd tegen zijn koppie. Dag vriendje bedankt voor alles, we zullen je nooit vergeten, slaap nu maar lekker run free samen met Michael en Justin......en zo in mijn handen verlaat Mango het aardse leven , heel vredig is hij heen gegaan met alles om hem heen wat hem lief was.......

Nicole komt binnen en ook Eric en Irene nemen afscheid van Mango. We halen herinneringen op aan vele momenten die we samen met hun en mango hebben beleeft. Ondertussen hou ik de heren in de gaten. Ze scharrelen wat rond maar reageren eigenlijk niet op Mango. Iedereen vertrekt, we nemen samen nu afscheid van onze grote vriend. Alinda gaat daarna al redelijk snel op bed en ik blijf op de bank zitten en kijk naar mango en naar de mannen. De rust is terug in huis en nu zie ik de heren veranderen. Hun moment van afscheid nemen komt eraan, dat merk ik in alles. 

De meute band is hier zo sterk, zo bijzonder dat hebben we al eerder gezien met het wegvallen van een meute lid en ook nu zit ik er met tranen in de ogen naar te kijken.

Als groep nemen ze afscheid.

James en Odin nemen dan afstand en kruipen samen op de bank.

Donald blijft liggen naast Mango 

                                                                             

En als Donald weg gaat gaan Dylan en Elwood  bij Mango liggen  en net of waken ze over zijn lichaam.

Dylan gaat weg en geeft Elwood de ruimte voor zijn verdriet

Elwood is gebroken, dat merken we. Heel lang blijft hij voor het lichaam van Mango liggen, zijn uitdrukking rond zijn snoet zegt genoeg

Odin en James ontwijken het lichaam van Mango, ze draaien er steeds bij weg.  We gaan de nacht in  en Mango zal zijn laatste nacht gewoon in huis liggen, daar waar hij zijn hele leven was. In de bijna 15 jaar is hij 2 weken niet bij ons geweest omdat hij in Wales was bij Pam voor een dekking en 1 nacht in Westerbork zonder ons, maar samen met buurmeisje Suzanne , omdat wij toen Odin ophaalden uit Denemarken. Voor de rest is hij geen nacht zonder ons geweest, op vreemde plekken sliep ik vaak naast zijn bench omdat hij anders niet wou slapen.

Zaterdag morgen bekijken de mannen het van een afstandje.

En dan toch zoeken zowel als Odin en James even een moment om toch dag te zeggen tegen hun vriend. 

Om half 1 beginnen wij aan onze laatste reis samen. De reis naar het crematorium, ik doe mijn groene broek, mijn veldjas aan en mijn Zweedse cap op. De kleding die ik altijd aan had als ik samen met Mango het veld in ging. Nog 1 keer til ik hem de bus in. De bus is leeg en Mango leg ik achterin. Een kleed leg ik over hem heen. Onze laatste reis samen gaat beginnen.

Vlak voor 1 uur til ik Mango het crematorium binnen. We leggen hem op de baar en nemen samen definitief afscheid. Alinda laat mij nog even alleen met Mango. ...

Een laatste knuffel, een laatste aai, nog 1 keer zijn geur opsnuiven..... dag grote vriend  Rust zacht.

Mango begint aan zijn laatste reis, een reis die hij zonder ons zal maken..................We verlaten de kamer. Nog 1 keer kijken we achterom en dan doe ik de deur dicht....

We stappen in de auto en huilen beide. Het is nu definitief . Een bijzondere reis ,die eigenlijk maar een half jaar zou duren, kwam nu ten einde. Een reis die ons heel Europa door heeft gebracht. Een reis die van een kleine Zweedse zuid vrucht, een Levende Legende maakte.  Een reis die we nooit weer zullen meemaken, Mango was uniek, in alles. Wij danken Monica en Hans in Zweden , Pam en Paul in Wales voor het vertrouwen dat zei in ons hadden om een half jaar op de kleine Mango te pasen.Wij danken Petra dat zij ons voorstelde aan Pam . We danken Pam en Paul voor het feit dat zij Mango ons de rest van zijn leven toevertrouwden. Wij danken iedereen die aan de zijlijn  heeft meegeleeft met de avonturen van Mango. Maar het meeste danken wij Mango dat wij bijna 15 jaar lang zijn trotse baasjes mochten zijn

Rust zacht Legend, dank voor je vriendschap, we zullen je nooit vergeten..............

Dylan, Elwood, Odin, Donald, James

Alind en Tjeerd.