Weer alleen met Elwood naar een wedstrijd

 De geschiedenis herhaalde zich een beetje dit weekend. Waar we jaren alleen met Elwood naar de wedstrijd gingen is dat sinds vorig jaar veranderd met drie heren in de baan. Maar na Elwood zijn promotie komen er ook meer wedstrijden waar hij wel mag starten en de rest niet. Afgelopen zondag was zo'n wedstrijd. Een promotiewedstrijd voor de 2e en 3e graad van de Raad van Beheer in Zuidwolde. Het was een ochtend en/of middag wedstrijd. Je kon dus kiezen tussen s ochtends lopen, of s middags. Maar beide dagdelen mocht ook, je liep dan 4 rondes, 2 keer een VP en 2 keer een Jumping. Zonder de rest van de meute vertrokken we zondagochtend naar Zuidwolde. Het is voor ons bijna een thuiswedstrijd want met een half uurtje zijn we op de locatie. Elwood blijft  weer lekker in zijn kennel in de bus, een extra kleedje er voor om de warmte wat meer binnen te houden voor hem. Als ze  met z'n allen in de bus zitten wordt het er natuurlijk sneller warm. Alinda zal vandaag gedurende de hele dag helpen met latten leggen in de baan dus er gaat maar 1 stoel mee naar binnen.  De baan voor de eerste ronde staat al opgebouwd we starten met een jumping. 

Er ligt een mooi rondje met op het eerste gezicht achterin even een extra punt van aandacht. We verkennen de ronde goed en heb de lijnen goed in mijn hoofd zitten. Dan is het wachten op het moment dat we mogen. Eerst de large en dan de intermedium. Als de eerste inter honden de baan ingaan haal ik Elwood op. Elwood is blij en straalt ondeugd uit, dat heeft ie al een paar weken elke dag donderjagen in huis, je zou vergeten dat hij al 10 is geweest. We mogen naar de start. Ik zet Elwood klaar en we knallen weg, de eerste sprongen gaan goed een korte draai en dan recht naar de palen. In mijn ooghoek zie ik Elwood mij volgen maar opeens slaat hij rechtsaf naar een sprong. Disk.... dit had ik niet verwacht om op dit punt een disk te lopen. We gaan door maar niet meer op volle snelheid, er stond niks meer op het spel en Elwood had nog 3 rondes te gaan deze dag. Conclusie van deze ronde, ik was zelf niet fel genoeg, zat er niet fel genoeg boven op, dacht te veel Elwood doet het wel. 

Ik breng Elwood weer naar de bus en doe hem zijn trainingspak aan, zo blijven zijn spieren lekker warm en verminder je hopelijk de kans op blessures. Hij keek me aan met zijn trouwe bruine kijkers, '''je moet beter je best doen baasje'' leek hij me te willen vertellen

Als de small en ook de 3e graad gelopen hebben wordt de baan omgebouwd voor het Vast parcour, de raakvlakken komen in de baan. we verkennen de ronde en komen er achter dat het een lange run is van meer dan 200 meter. Het is wel weer een ronde met lijnen die mooi soepel lopen. Dus we gaan het zien. Als ik Elwood goed over de raakvlakken krijg dan kan het leuk worden.

Net als bij de jumping haal ik Elwood naar binnen als er nog ongeveer 15 honden moeten starten, ik heb zo even tijd om hem goed wakker en attent te krijgen. We mogen starten. De sirene gaat aan bij hem en dat is een goed teken, dan is zijn focus er weer. En ook ikzelf zat er weer wat meer boven op dan in de eerste ronde. We lopen lekker, de latten blijven liggen en de raakvlakken neemt Elwood mooi. We komen foutloos rond en binnen de parcourstijd. We hebben ons eerste Utje in de 2e graad te pakken. We zouden als derde eindigen deze ronde, en zo als al vaker gebeurd is dus net buiten de ereprijzen want ook vandaag waren dat er 2......

Het ochtend deel zat er voor ons op. Het is nu wachten op de twee rondes van het middag deel. De raakvlakken stonden in de baan dus dan is het logisch dat we in de middag beginnen met het VP, je gaat niet onnodig sjouwen met die zware dingen.  We starten voor ons tweede VP van de dag. Elwood mist nu wel een raakvlak en tik een lat maar verder liep hij weer een mooie ronde. We kwamen weer binnen de tijd rond en zouden als 4e eindigen.

En dan is er nog 1 ronde te gaan de 2e jumping van de dag. Opnieuw een mooie ronde ligt op ons te wachten. Nog 1 kans op een mooi succes. Elwood is opnieuw heerlijk attent en blij als we de manege binnen lopen. Ik maak hem klaar en we gaan naar de start. Het wordt een echte vliegende start met 1 lange sprint naar de andere kant van de bak. Het gaat allemaal goed en Elwood is op stoom, na de muur ene ommetje en dan na de tunnel nog 1 sprong en dan kort om terug naar de volgende sprong..... tenminste dat was de bedoeling.... Elwood schiet na de sprong rechtdoor naar de tunnel, .... disk. dat was balen, het ging zo mooi, als ik later de film beelden terug zie zie ik dat ik niet goed sta en Elwood dus eigenlijk zelf verkeerd stuur..... Elwood komt terug en we lopen de ronde uit. Het gevoel deze ronde was super jammer dat het dus een net niet werd.

Wij zijn klaar, onze wedstrijd dag zit er op. Ik blijf nog even kijken naar de rest en help dan nog met afbreken van de baan. Het was een heerlijke wedstrijd dag en ondanks de twee disken kijk ik terug op een mooie dag met Elwood in de baan.  Ruim 10 maar hij houdt zich knap staande in het geweld van de 2e graad met alleen maar jonger honden. Gisteren was het leeftijdsverschil tussen de jongste en Elwood  maar liefst 8 jaar. 

Volgende week hebben we de eerste competitie wedstrijd van Dogsports voor het jaar 2023. We gaan de strijd dan weer aan met de drie mannen.

Hieronder de link naar de beelden van Elwood in actie. VP 2 staat niet op de film, die ronde is niet gefilmd.

Elwood in actie in Zuidwolde

The Blues Brothers and band together again.

 Onze vrije agenda weekenden zijn op 1 hand te tellen. Bijna elk weekend hebben we wel iets met de honden. Een afspraak maken voor visite is dan ook vaak een heel gepuzzel, en als de andere partij dan ook nog een drukke agenda heeft wordt het helemaal een klus. In dit geval ging het over een gaatje zoeken in onze agenda en in de agenda van Jan en Mathilda, we lopen allemaal agility wedstrijden, wij meer in Noord en Oost en Jan en Mathilda in Zuid en West. Dus tijden terug al eens zitten kijken wanneer we beiden een wedstrijdloos weekend hadden om een afspraak te plannen. De datum 22 Januari kwam uit de bus. En we spraken af hier bij ons in Bork. Elwood en zijn broer Pepper zouden elkaar weer zien. De beide agility broertjes weer samen en uiteraard al hun andere meute maatjes ook. Tja en als de Blues Brothers weer samen komen... dek je dan maar in.

Voortekens op de oprit zondag morgen.

Rond half 11 komen Jan en Mathilda ons erf oprijden. Hun 5 heren achter in de bus. Pepper, Mika, Benji, Mr Magoo en Ikawa. De mannen gaan de hal in en als ze allemaal binnen zijn doe ik de kamerdeur open. De  meutes begroeten elkaar weer en gaan direct samen de tuin in. Rennen, klieren, springen en gek doen. Ze vermaken zich wel met elkaar. Wij gaan eerst aan de koffie met gebak. Het was een behoorlijke tijd geleden dat we elkaar live gesproken hadden dus er was gespreksstof genoeg. 

Als ik een tweede bak koffie inschenk schiet ik even met Elwood en Pepper naar buiten, even vlug een foto maken van de beide broers.

De beide mannen inmiddels veteraan, grijs en wit worden de meest voorkomende kleuren.

Precies 10 jaar geleden, ook in januari, maakte ik  deze foto van de puppen broertjes. Waar zijn de jaren gebleven

Ik ga weer naar binnen, we drinken nog wat kletsen  hele verhalen bij elkaar en maken ons dan klaar om te gaan wandelen in het Hart van Drenthe. De heren krijgen hun tuigen om en gaan in de kennels in de bus. We rijden naar de parkeerplaats in boswachterij Grolloo en beginnen aan de Veenpluis wandeling. 

Het contrast was groot dit weekend in Nederland. waar Limburg en Brabant bedekt gingen onder een c laag sneeuw  van enkele centimeters lag er hier geen vlok. Zaterdag was het hier gewoon voorjaar en zondag iets frisser maar heerlijk wandelweer.

Dylan, Odin, Pepper en Benji.

Ikawa en Mr Magoo

Blije Mika, ook alweer 12 jaar.

Pepper en een blij springende Benji.

Odin en Dylan samen

Vlak voor de houten fietsbrug werden we getrakteerd op een prachtig gezicht. Er zweefde een zeearend over ons heen, Geen wonder dat ze vliegende deur worden genoemd, wat een kolos, helemaal als er dan ook nog een meeuw in beeld komt.

Bij het bankje aan de kop van de brug hebben we even een foto moment. Alle 10 heren op de bank voor de foto.

Ikawa, Mika, James, Benji, Pepper, Dylan, Mr Magoo, Donald, Elwood, Odin

we vervolgen onze wandeling. We verlaten de veenpluis route en nemen een deel van het sprokkelspoor, dit is een nieuwe wilderniswandeling die niet over de brede zandwegen gaat maar via smalle paadjes dwars door de heide en over vlonder bruggetjes.

Maar niet overal liggen vlonders, er zijn ook natte stukken.

Odin combineert wandelen en drinken.

Dylan genoot.

Benji en Pepper samen.

Elwood, James en Donald liepen met mij dus die staan niet veel op de foto. Als ik even wacht op de rest kan ik ze toch allemaal er op krijgen.

Benji en Ikawa, de jongste van het stel met 17 maanden

Odin en Dylan. En met bijna 15 jaar is Dylan de oudste. Maar de oude baas liet zich niet kennen en liep gewoon volop met de jeugd mee tijdens de wandeling van bijna 2 uur.

We maken nog een foto van de beide broers. Vanaf volgende week staan ze weer aan de start in de agility competitie. Een bijzonder duo, tot op heden de enige, en eerste, beagle broers in Nederland die op nationaal niveau lekker mee lopen in de top van hun klasse.

We rijden naar huis. En dan komen we van de kou in de warmte. De vermoeidheid bij de honden slaat toe, rust. Mika kruipt heerlijk bij Jan op schoot en valt in een diepe slaap.

Pepper kroop bij mij op schoot. Wat lijkt hij op mama Domino.

Alinda had een heerlijke stoofpot gemaakt en we genieten ervan. En zoals zo vaak, als het gezellig is vliegt de tijd. Na het eten nog een kop koffie en dan vertrekken Jan en Mathilda en de mannen weer naar Nieuwerkerk aan de ijssel, hun wacht nog een rit van goed 2 uur. We hebben een prachtige dag samen gehad.

De heren hier vielen binnen een kwartier na hun vertrek in een diepe slaap, het was een intensieve dag voor ze.

Nieuwe camera, met een blij fotomodel

 Na 10 jaar en vele duizenden foto's was het tijd om afscheid te nemen van mijn Nikon D7000. Vele mooie momenten  heeft hij vast gelegd en zijn waardevolle herinneringen aan prachtige momenten in de afgelopen 10 jaar. Ik hoop aan mijn nieuwe D7500 net zoveel plezier te beleven en opnieuw vele mooie herinneringen vast te kunnen leggen.  Afgelopen zondag had Dylan de eer om als eerste foto model te fungeren. En gezien zijn grote smile vond hij dat echt niet erg.

Blij, blij manneke. Ik heb het al vaker geschreven maar wat geniet Dylan van deze 1 op 1 momenten

Maar net als bij Mango en eerder bij Michael merken we toch dat de jaren bij Dylan ook gaan tellen. Hij rent nog lekker en kan nog hele wandelingen aan maar de oortjes en ogen die worden minder.

Maar als je hem zo ziet stralen dan zou je niet zeggen dat hij toch echt onderweg is naar zijn 15 verjaardag.

Het was drassig, dan maar zwarte poten , hij bleef genieten.

Ik duik de sloot weer in en heb Dylan dan weer op ooghoogte.

De wind onder de oren.

Vriendje.

En de smile.... die bleef maar. 

De eerste indruk van de camera was prima. Is sneller dan de oude, punt van aandacht is de witbalans, zit erg veel wit in de foto's..... of zou het door Dylan zijn vacht komen hihihi