Wild west op de Drentse wegen

De vakantieplunje is inmiddels weer ingeruild voor het werkpak. De meute heeft een aantal dagen nodig gehad om bij te komen van de vele wandelkilometers en ervaringen van de afgelopen vakantie. Helaas gaat het met Alinda nog niet echt vooruit en moet ze van de arts nog steeds rustig aan doen. Een lichte inspanning overdag moet ze direct bekopen met zware vermoeidheid. De meute vermaakt zich ondertussen weer prima en ik heb al weer van alles met ze beleeft. Onze vaste avondwandeling lukt nu niet meer om die in het licht te doen, je merkt dat het nu snel donker wordt, half negen gaat het grote licht buiten al uit. Na een paar warme dagen vorige week hebben we afscheid genomen van de zomer 2013. Het weer is omgeslagen en de regen valt hier nu weer met grote hoeveelheden. De heren maakt het over het algemeen niet uit regen of geen regen naar buiten willen ze. Elwood vermaakt zich in huis kostelijk met de deurmat, die sleept hij werkelijk de hele kamer door en baasje er maar achteraan vangen, leuk spelletje hahahahah.

Tijdens de rondes van Elwood gaat zijn 'dildo'speeltje mee. Hier kan hij heerlijk mee apporteren en vind het geweldig.

Onze kleine vriend, weer helemaal uitgerust van de vakantie

Op jacht naar zijn speeltje

Hebbes

Laten we het over de vorm maar niet hebben , maar Elwood vind het een fantastisch speeltje.

Elke keer bracht hij hem keurig terug.

Een beetje Wild West, Tegen de zon in geeft wel een leuk effect zo met het opstijgende stof.

Nog meer stof

Maar dan is te zien wie al dat stof veroorzaakt, het is De Whoop !

Net of zitten er twee lichtjes in de ballen.

Wat had de kleine man een plezier.

Genieten in het hoge gras.

Joeppieeeee.

Brengen en weer weggooien, het gaat maar door.

Heerlijk dat vrolijke bekkie, lekker uitleven en hond mogen zijn.

 

De r is in de maand en de avonden worden merkbaar korter.  Half negen is het de laatste dagen al donker. 

 

Michael met zijn grijze toet

 

Even 1 op 1 aandacht. Heerlijk samen genieten.

Mooie man, nu onze oudste.

Volgend jaar is Michael veteraan, wat gaat de tijd toch snel.

Lekker los loopt hij mee met een grijns om zijn bekkie, 1 keer roepen en hij komt terug, ja een beagle kan echt wel luisteren.

Een knipoog van Michael naar mij, wat zal hij bedoelen.

Een laatste rondje met Dylan en Justin in de schemering. Nog even en het is weer winter.

Dylan in het donker

Vogels zoeken hun nachtrust plek, Justin kijkt ze na.

We vervolgen ons pad, het grote licht is inmiddels gedoofd