Heerlijk wandelweer

 Na de storm en de grote hoeveelheden water was het vanmorgen heerlijk wakker worden met lichte vorst en een strak blauwe lucht. Dus weer op stap met de mannen. En zoals meestal op zondag eerst met Mango. De oude reus wordt snel oud, lopen gaat steeds verder achteruit mar hij blijft genieten. Op zijn eigen blog komen zijn foto's weer te staan. 

Elwood, Odin,Donald en James zijn de volgende die met me mee gaan. Er staat een stevige wind maar het is verder wel aangenaam weer. De neusjes van de mannen maken overuren over de licht bevroren ondergrond.Ik maak weer een groepsfoto van ze en zet ze alle vier ook even apart op de foto.

De vier bandieten samen

James, de jongste maar meneer is bezig met het proberen een stapje hoger te komen in de rangorde. Soms is meneer erg opstandig .

Puppy James is niet meer, het is een echte meneer inmiddels.

Kleine vriend

Elwood mijn racemonstertje. Vanavond zouden we trainen maar dat gaat door omstandigheden niet door dus dan maar een extra rondje om vanmiddag.

Zijn koppie wordt steeds grijzer.

Odin zet zijn Droopy gezicht op als hij voor de foto moet.

Grijze haartjes komen ook bij hem al onder de ogen.

Deense vriend.

En pretletter Donald. Als ik hem op foto zet komt er in de verte net iemand aanlopen, zijn attentie is duidelijk te zien, niets ontgaat hem.

Het grijs bij Donald komt sneller dan bij Odin.

Vriend. En ook voor Donald vanavond helaas geen training.

We lopen terug naar huis en daar wacht Dylan. Ik ga via de garage en achterom de kamer in . Tuk lag voor de deur te wachten en ik benaderde hem dus van achteren in plaats van dat ik door de deur kwam, hij schrok ervan. Het tuig gaat om en we wandelen naar de es waar hij direct los mag. Het is net of zit hij in zijn tweede jeugd als hij zo los mee mag. Thuis slaapt hij veel en diep maar in het veld gaat de R van Racen aan en de smile verschijnt tot achter zijn oren. Genieten is dit voor hem en mij.

Dylan was altijd de minst actieve hond bij ons, maar sinds het overlijden van Michael is het net of er een knopje bij hem om gegaan is, vooral de laatste maanden is hij erg actief als hij alleen met mij  mee is. Het is genieten samen.

Dat blije koppie

Er staan dikke plassen in het veld, de zon scheen dus Dylan vond dat het bad seizoen wel geopend kon worden.

Oeps dieper dan hij dacht .

Even schudden

En weer door.

Ik maak nog wat zit foto's van onze ''nieuwe'' sneeuwwitje

Met vier weken hopen we zijn 14e verjaardag te mogen vieren.

En weer verder richting huis.

De smile bleef en als het aan Dylan had gelegen hadden we nog veel langer doorgelopen.

Thuis spelen ze nog even in de tuin met elkaar maar dan wint de vermoeidheid en verdwijnen ze 1 voor 1 in de kamer, met de zon op hun lijfje vallen ze allemaal op de bank in slaap.