Oud en nieuw in Wijdenes

Oud jaars dag vertrokken wij met de hele meute naar Wijdenes. Oud en nieuw werd door ons gevierd in Noord Holland. Als we Westerbork verlaten ligt hier een laag van zo'n 8 centimeter sneeuw. De wegen zijn goed begaanbaar en we rijden vlot door naar Wijdenes. De honden liggen heerlijk achterin de bus te slapen. Als we bij Petra en Leo de straat in rijden is het net of weten de heren waar we zijn. Ze zijn opeens wakker en beginnen alle vier als gekken te blaffen. We doen de honden allemaal bij elkaar en ze beginnen direkt te spelen. Met z'n tienen rennen ze door de tuin. Onze heren worden direkt weer opgenomen in de roedel, alsof ze er gewoon bijhoren.
Als 2009 langzaam naar zijn einde kruipt begint er steeds meer vuurwerk te komen. De honden geven er weinig om met z'n tienen liggen ze heerlijk in huis te slapen. We merken weinig van ze.

Dylan ligt heerlijk bij Petra op schoot.



Djill, Faith en Djane liggen heerlijk tegen elkaar aan.



Dylan komt na 12 uur zijn eerste knuffel van 2010 halen.



Vrijdag lopen we een rondje over de dijk. Er ligt hier minder sneeuw dan bij ons in Westerbork. Ook de sloten zijn niet dicht gevroren. Aan de rand van het Markermeer liggen nog wat resten van kruiend ijs. Maar ook dit is niet echt veel. De rest van het meer is gewoon nog open.

Dit is niet echt een wintersplaatje.



Een klein beetje kruiend ijs aan de dijk van het Markermeer.



En hier en daar een kleine ijsberg.



Volgens de weersvoorspelling zat er voor Noord Holland wel ander weer aan te komen, maar dat zouden wij later wel merken.

Na het wandelen is het heerlijk rusten voor de beagles op de bank. Hier ligt Michael naast zijn zus, moeder en oma.



Op zaterdag begint het weer opeens te veranderen. Het KNMI voorspelt zware sneeuwval in Drenthe en ook in Noord Holland zal een behoorlijk sneeuwdek krijgen. Het begint aan het eind van de middag te sneeuwen en met dikke vlokken worden de landerijen opeens verandert in een winter wonderland. Aan het eind van de avond ligt er een pak van ongeveer 15 centimeter. De buiten temperratuur zakt ook heel snel en het zal die nacht dan ook afkoelen naar waarden tussen de -10 en - 15. De honden mogen alle tien in de woonkamer slapen en ik kruip deze nacht op de bank. Als ik s'nachts mijn ogen open doe zie ik dat ik onder een beagledekken lig. Michael lag op mijn kussen met zijn hoofd op mijn wang. Djane lag op mijn schouders met haar neus tegen mijn hoofd. Dylan lag tegen mijn borst en Faith lag in mijn knieholte. Ik bleef zo stil mogelijk liggen om ze niet te storen. 's ochtends maakt Mango mij wakker. Zijn happy staart swiept alle kanten op en raakt mij vol in het gezicht. In 1 keer was ik dus wakker.
De honden sprinten de tuin in en hebben toch een plezier in die dikke laag sneeuw. Ze rennen,springen en duiken er vol in.

Hamiltons en beagles samen in de sneeuw.



Het zwart van Mango en Faith steekt prachtig af tegen de witte sneeuw.






Daisy genoot met volle teugen.



Net zo als haar broer Jayson.



Djane, ook wel Spruitje genoemd, Het kattekwaad straalt van haar snoet af.



Michael die achter Jayson aan zit.



En die oude had toch een plezier, Hier staat hij Mango uit te dagen.



De jonkies hadden elkaar weer gevonden. Djane en Dylan.



En ook Daphne liet zich niet uit het veld slaan door de jeugd.



Ook Daisy heeft, net als Jayson, een smile rond haar bekkie.



Mango en Faith. Ze waren niet uit de sneeuw weg te krijgen.



Daphne zingt een liedje voor MAngo.



Djane was heerlijk aan het snuffelen in de sneeuw.



En Mango maakte de meest gekke sprongen om maar aandacht te krijgen. Hij sprong zelfs over Jayson heen.



We besluiten om nog een rondje dijk te doen met de Hamiltons en laten de beagles lekker verder spelen in de tuin. Jayson en Dylan hadden door dat we gingen wandelen .



De zon staat laag en er kwam een laag mist boven de sneeuw. Het was net een kerst kaart.



De schapen gingen helemaal op in de mist.



Was het Markermeer vrijdag nog ijsvrij. De wind was nu gedraaid en er lag een heel pakket ijs voor de dijk.



Tja en daar sta je dan. Achter je een bult ijs maar je kunt er echt niet op schaatsen. Eigenwijs als ik ben moest ik toch even testen hoe dik het was en dat heb ik geweten. Voor ik er erg in had stond ik tot aan mijn lies in het koude Markermeer.
Brrrrrr.



Mango stond boven op de dijk te genieten van het uitzicht.




Dit is dezelfde sloot als waar de wilgen op staan van de eerste foto. Binnen twee dagen is het beeld helemaal veranderd.



Aan het eind van de middag vertrekken we weer naar huis. De weg is plaatselijk erg glad en in de polder is het erg mistig. Als we een mistbank inrijden daalt de buiten temperatuur van - 2 naar -13. We komen veilig thuis en hier kan ik direkt aan het werk. Op de oprit lag een laag van 30 centimeter sneeuw.
Zo kwam een heerlijk weekend weer tot een einde. Petra en Leo bedankt voor de gezellige dagen.