Debuut in de behendigheidsport

Gisteren was het dan eindelijk zover. We zouden ons debuut maken in de behendigheidsport, op wedstrijd niveau. Alinda met Michael en ik met Jayson. Maar het liep anders dan we hadden verwacht. Afgelopen vrijdag had Jayson een voetblessure opgelopen en hinkte op drie poten door huis. Op zaterdag was het nog niet over, en dus vonden wij het niet verantwoord om hem zondag te laten starten. Dus zonder Jayson, maar met Michael en supporter Dylan, vertrokken we zondag morgen naar een streek plaats genaamd Vuile riete, gelegen ergens in de binnenlanden van het mooie Drente, onder de rook van Hoogeveen. De wedstrijden waren hier op de plaatselijke voetbalvelden. Er waren drie parkoersen uitgezet. Het zogenaamde gambling, vast parkoers en jumping.

Het jumping.



Omdat ik dus geen hond had werd mij gevraagt om ring medewerker te zijn. Ik mocht naast de ring plaats nemen en als een hond een hindernis omverliep, of er een lat afwierp met zijn poten dan moest ik dat herstellen. Zolang Alinda niet liep wou ik dit wel doen. Je zit er dan echt met de neus bovenop.
Voordat Alinda mag starten gaat ze eerst nog even warm lopen met Michael. Michael had wel door dat dit een ander invulling van de dag was dan normaal als we naar een show gaan.



Meedoen was vandaag belangrijker dan winnen. Het was de eerste keer dus plezier voor baas en hond stond voorop. Je loopt met behendigheid heel snel tegen een disqualificatie aan. Als de hond de hindernis verkeert neemt, of twijfelt bij een hindernis dan lig je er uit.
Alinda en Michael moesten beginnen met Gambling. Dit is een parkoers waar alle hindernissen punten hebben. Je moet in een vastgestelde tijd zoveel mogelijk punten zien te krijgen.

Michael ging uitzichzelf al keurig staan, maar dat was vandaag niet nodig.



De eerste meters van baas en hond.



Op de kattenloop.



De tunnel, 1 van Michael zijn favoriete hindernissen.



Nog een keer de tunnel.



De borstelsprong.



En hoog.



Op dit onderdeel werden Alinda en Michael keurig zevende. 1 onderdeel hadden ze gehad er volgen nog twee. Dylan was wel trots op zijn grote broer en toen Michael weer bij de bench kwam kreeg hij dan ook een grote knufffel van kleine Dylan.



Het volgende onderdeel was het jumping. Voor de start krijgen de deelnemers de kans om het parkoers te verkennen. Ze kunnen dan de meest voor de hand liggende route bepalen, om de snelste tijd neer te zetten.



Zonder angst duikt Michael de donkere slurf in.




En weer een hoog sprong.



De borstel sprong.



Helaas nam Michael hier een sprong verkeerd en volgde disqualificatie voor dit onderdeel.

Als laatste onderdeel van de dag was het zogenaamde vastparkoers. Hier in zitten de kattenloop, slurf, tunnel, de paaltjes en veel sprongen.

Opperste concentratie, en plezier, bij baas en hond.



De breed sprong.



De kattenloop.



Hoog.



De 1 na laatste sprong van de dag.



Ook hier maakte Michael een fout in het parkoers. Dus opnieuw en disqualificatie.
Maar desondanks hebben baas en hond ontzttend veel plezier beleeft aan deze dag. Een vervolg is dan ook niet uitgesloten.

Er waren nog meer beagles in de baan waaronder deze prachtige dame.



Het bleek Disney from Muskoka Dreams te zijn. Een nest zus van Danisch Blue en Djill. Maar dus ook de oudere zus van onze Michael. Bij het zien van Disney hadden we al een vermoeden dat het wel eens familie kon zijn. Dat bleek dus ook werkelijk het geval te zijn.








En natuurlijk moesten broer en zus ook nog samen vastgelegd worden op de foto. Het is toch altijd weer mooi een familie leden van je eigen hond tegen te komen. En te luisteren naar de ervaringen van de baas met zijn hond.







Aan een lange, maar zeer leuke dag kwam weer een eind. Moe maar voldaan vertrokken we weer naar huis. Volgende week is het weer showtime voor de heren. De drie bandieten treden dan op in Ahoy Rotterdam. De kaarten zijn nog niet uitverkocht dus er is nog plek voor supporters.