Opnieuw een koude dag

Vandaag was het weer al niet veel beter dan gisteren. De wind was zelfs nog in kracht toegenomen. Alinda ging vanmorgen al vroeg paardrijden dus ik was ook al voor 8 uur op stap met de heren. Ik nam ze nu wel allemaal apart mee. Als eerste was Mango weer aan de beurt. Na Mango neem ik Dylan mee. Het waait hard op de es en er gaat nog meer zand de lucht in dan gisteren. Ik heb mijn fluit mee, maar het waait zo hard dat de honden hem, tegen de wind in, toch niet zullen horen. Dan maar hopen dat ze weer reageren op mijn gebaren. Dylan gaat los en begint direkt te rennen. Als hij omkijkt en ik steek mijn hand de lucht in komt hij keurig terug, toch makkelijk dat ik ze dat ook geleerd heb, een soort gebaren taal voor honden eigenlijk.

Het spookte weer op de es. Dikke stofwolken vlogen ons om de oren.

Het zandpad is aardig uitgesleten, er zijn diepe sporen ontstaan door de harde wind.
Dylan maakt het niks uit, die vermaakt zich wel.

We gaan het gras weer op, hier hebben we minder last van het stuifzand. Dylan rent heerlijk vrij rond.

Altijd vrolijk en blij. Ooit was er een tijd dat Dylan niet los in het veld kon. Dan ging hij er vandoor. Die tijd is gelukkig voorbij.

Een week te vroeg, volgende week mag de paashaas pas langskomen.

Een stralende Dylan, ik zat op de bevroren grond met mijn rug naar de wind. Ik genoot van mijn maatje.

Een smile om zijn toet, zo zie ik ze graag.

We lopen weer door de stofwolken en gaan terug naar huis. Michael is de volgende die mee mag. Je kunt aan Michael echt merken dat hij de 1 op 1 wandelingen fantastisch vind. Hij straalt helemaal.

Joepieeeee, ha baas ik maak een schijnbeweging.

Op de achtergrond zie je de zandwolken. Op het gras hadden we er weinig last van.

Michael kijkt ook naar al dat stuif zand.

Mooie trotse man, wat ziet hij er nog mooi strak uit.

Met de neus in de wind en de oren naar achteren.

Stuifzand, harde wind en een beagle die recht in de wind staat. Een leuk plaatje zo samen.

Blehhh dat stof ben ik nu wel zat baas.

Dikke zand wolken, het ging constant door.

Michael heeft genoeg zand gezien en begint weer heerlijk rond te rennen. Hij genoot met volle teugen.

Bij mij begint het steeds meer te kriebelen het zand zoekt zich een weg onder mijn kleren. We lopen naar huis. Als we de straat in komen lopen we uit de wind en in de zon, dat voelt heerlijk. Ik wissel Michael om voor Justin en scharrel weer terug naar de stof es.
Justin gaat los van de riem en gaat er als een haas vandoor. Hij rent tegen de wind in dus fluiten heeft geen zin. Ik laat hem gaan en als ik zie dat hij omkijkt gaat mijn hand de lucht in. Justin ziet het en komt netjes terug. Super.

Ha baas, daar was ik alweer.

Justin in zijn element, heerlijk zijn neus volgend op spoor.

En steeds netjes terug komen. Ik was trots op hem.

Koekje verdiend !

Alle heren liepen met een grote grijns om hun bek. Volgens mij genoten ze met volle teugen, het weer maakt de honden echt niet uit.

Ik kom al.

De oren van Justin werden weer bespeelt door de wind.

De wind neemt nog meer in kracht toe en we wandelen weer naar huis. Elwood is de laatste die mee mag. We zijn met Elwood aan het apporteren, hij vind dit super om te doen, ik neem dus zijn flos mee naar de es. Van de wind af kan ik dat lichte ding nu heel ver weg gooien.
We lopen de es op en komen werkelijk midden in een dikke stuifzand wolk terecht. Gelukkig is mijn camera stuifzandbestendig.

Het maakte Elwood niks uit, hij rent alsof er niks aan de hand is.

Misschien de volgende keer een stofbrilletje voor hem.

Op het gras ga ik weer zitten met de wind in de rug. Ik begin de flos weg te gooien. Elwood vind het fantastisch, hij brengt hem steeds keurig terug en laat hem voor mij op de grond vallen.

Hoe verder ik gooi, hoe mooier hij het vind.

Elke worp werd netjes terug bezorgd.

De kleine man genoot.

Laagvliegende beagle.

Ik gooi de flos heel ver weg , maar terwijl ik gooi komen er ook een partij bladeren langswaaien. Elwood gaat eerst achter de flos aan maar als hij die heeft wordt hij ingehaald door de bladeren. Dat is leuk denkt hij en laat de flos vallen om achter de bladeren aan te gaan. Uiteindelijk ziet hij in dat dat niet loont en komt terug. De flos laat hij liggen.

Ik stuur hem terug. Zoek flos Elwood !!!. Maak een weg werp gebaar en Elwood snelt weer weg. Hij vind de flos en komt weer helemaal blij terug gerent.

Ik genoot van mijn kleine vriend.

Flos in de bek en een grote grijns. Wat een genot.

Ik vind het genoeg geweest en neem de flos weer in ontvangst. De zondagmorgen is inmiddels voorbij en we scharrel terug naar huis. Naast mij een klein vrolijk mannetje die nog lang niet moe is. Maar thuis achter het raam in de zon valt hij samen met zijn maatjes en baasje in een diepe slaap.