Siberisch koud

Joepie.... het is 20 maart geweest, De lente is begonnen....ehm op papier dan wel te verstaan. We gaan echter nog steeds gebukt onder koude omstandigheden. S nachts matige vorst,overdag net boven nul maar de harde oosten wind doet het aanvoelen als -15. Niks niet voorjaar dus.  Maar weer of geen weer de heren willen naar buiten. Dus vanmorgen alweer vroeg op stap. Ik had in de bedoeling om alles weer apart mee te nemen. Eerst Mango. We lopen de es op en zien geen hand voor ogen een ware zandstorm komt ons te gemoed. De kale vorst heeft de boven laag van het bouwland droog gevroren, nu met de harde wind waait de bovenlaag er helemaal af. Ik stond geregeld met mijn mond vol zand. Het lijkt wel mooi, dat jagende zand. Mango zijn foto's komen op zijn eigen blog , klik hier.  Ik besluit om de beagles toch maar in twee keer uit te laten, ik vond het buiten niet prettig.

Alsof de grond in brand stond. Wolken 'rook' komen los.

Je zult er maar net lopen.

Over de hele es hing een sluier van zand.

Michael en Justin gaan als eerst  mee.
We lopen tegen de wind in. Ogen half dicht geknepen en de kraag omhoog, wat een kou. Normaal vind ik kou heerlijk maar dit vond ik ook niet meer prettig. Ik besluit om dan maar het bos in te gaan de wind in de rug wel zo prettig. Voordat we bij het bos zijn komen we nog bij de zandbulten langs waar Elwood steeds zo'n plezier heeft. Ik roep Michael en Justin bij me en laat ze boven op de bult zitten. De wind speelt met hun flaporen en de ogen worden dicht geknepen tegen het stuif zand.

Mooie mannen samen genieten van het uitzicht. Het is wel helder weer dat scheelt.

Oren zijn speelballen van de wind, de ogen gaan dicht tot kleine chineese spleetjes.

Michael, ready for take off.

Je krijgt wel leuke plaatjes met dit weer.

We verlaten de gure es en gaan het bos in. Met de wind in de rug is het wel te doen. We komen bij een oude omgewaaide eik. Michael klauterde er op.

Alweer bijna 7 jaar. Straks dus een veteraan. Maar hij ziet er nog goed uit.

En ook Justin komt op de boom stam.

De oren van Justin worden zelfs in het bos nog door de wind bespeeld, of zou hij ze gebruiken om zijn evenwicht te houden.

We lopen verder. Een omgewaaide boom ligt langs het pad. Had Jayson vroeger iets met slagbomen in het bos, hij moest en zou daar overheen springen. Michael heeft dat met omgewaaide bomen. Het voorjaar komt er aan dus Michael krijgt weer zin in behendigheid. Ik liet hem even lekker springen.

Voetjes van de vloer en  opperste concentratie.

We lopen terug naar huis. Dylan en Elwood mogen nu mee. De kleine man gaat weer los op de es en hij rent alle kanten op. Hij jaagt op het voorbij komende zand.

Bij de bulten stoppen we weer even. Beide heren gaan er op en ook hier worden de oren een speelbal van de wind. Dylan is klaar om op te stijgen.

Kleine puppie Elwood is geen kleine puppie meer als hij zo naast zijn vriend Dylan staat

Eigenwijs ?? Wie wij ?? Nee hoor we volgen gewoon alles wat er voorbij komt.

Woooh , Elwood wat een grote oren.

De wind bleef waaien en de oren bleven in de wind.

Oren in speedstand, baas we zijn er klaar voor.

Ook met Dylan en Elwood duik ik het bos in. Dylan klimt ook op de omgevallen boom.

Elwood kan er niet zelf op dus ik help hem een handje. De kleine man is niet angstig en scharrelt rustig over de stam.

Zou hij doorhebben hoe hoog hij boven de bodem van de droge sloot staat. Een mooie training voor als we late beginnen met behendigheid met Elwood, dit lijkt wel een beetje op de katteloop.

Zo dat heb ik maar mooi gedaan baas. Ik ben heen en weer gelopen en er niet afgevallen.

We lopen naar huis. de wind is nog steeds hard en koud. Thuis vallen de heren allemaal in slaap. De rest van de middag had ik geen kind aan ze.