en ook Dallas en Djanis lagen in een diepe slaap
Laat in de avond liep ik nog een rondje door de tuin. De tuin was veranderd in een witte wereld, de temperatuur was erg aangenaam helemaal niet koud. De sneeuw plakte dus het was boven nul. Ik begon al te vrezen dat de witte wereld morgen vroeg wel een s weer weg zou kunnen zijn.
Na een heerlijke nacht was mijn eerste ding toen ik weer wakker werd de gordijnen op zij een een blik naar buiten werpen. Helaas was mijn voorgevoel uit gekomen. Het hele sneeuwtapijt was verdwenen. Geen sneeuwpret dus voor de honden. Geen mooie actie foto's in de sneeuw. De honden gaan direct mee naar het speelveld.
Elwood keek een beetje pips, net of had hij zich ook verheugd op een sneeuw ren feest.
Ik zet een aantal honden op de picknick tafel en maak er wat foto's van.
Domino, Djane en Djoplin
Zou het me ook lukken met alle twaalf. De elf beagles kreeg ik op het bankje, Mango helaas niet. Elf honden op een picknick set is al een hele kunst maar om ze dan ook alle elf je aan te laten kijken helemaal. Deze keer lukte dat nog niet. Ik legde mij zelf ten doel om het deze week zeker nogmaals te proberen en dan het liefst met alle twaalf er op die mij aankijken.
We ontbijten en daarna gaan we weer met de honden naar het speel veld. Door de snel ingevallen dooi was ook het gras nu weer ontdooit en dat zorgde ervoor dat er nog meer gerent werd. Het was nu weer lekker zacht onder de voetjes.
Mango op snelheid.
Dallas haar oren als windvangers zorgden ervoor dat ze niet opsteeg.
Dana deed niet altijd mee aan het ren geweld. Er waren momenten dat ze mee sprinte maar meestal genoot ze op haar eigen tempo, een echt dieseltje.
Meute op stoom, kijk naar de koppies en de oren.
Domino en Michael samen aan de ren.
Mango en puppen dat is altijd fantastisch om te zien. En ook nu was er weer een klik tussen onze lompe loedje en pup Dallas, Het leek er soms hard aan toe te gaan, Mango is erg verbaal met veel lawaai maar het is allemaal spel. Een genot om naar te kijken.
Oom Elwood en oma Domino kijken toe hoe Dallas en Mango heerlijk ravotten.
Na het geweld met mango nog even rennen met oom en oma.
Djanis bemoeide zich er niet mee. Van een afstandje hield ze alles in de gaten. Ze zal wel gedacht hebben , he he eindelijk even rust voor mij.
Djill heerlijk aan de scharrel.
Mango als haasje met zijn opstaande oren.
Djane met een krul in de oren.
En Dallas even niet spelen met een vriendje maar heerlijk bezig met een gevonden tak.
De dooi had er voor gezorgd dat de gladheid van de ijzel ook in 1 keer was verdwenen. In de middag maken we ons dus klaar voor een heerlijke wandeling. We maken een rondje van af de Siriushoeve richting het dorp en over de Ostfriesland Wanderweg, dit is een oud spoortrace dat nu dienst doet als wandelroute.
Halverwege de wandeling gaat kleine Dallas in de draagbuidel. De vermoeidheid slaat toe.
Baas ik ben weer wakker hoor, mag ik weer zelf lopen ??
De zon ging prachtig onder achter de oude eikenwallen die het landschap hier sieren.
Na de wandeling komen we weer bij de boerderij terug. De honden gaan nog even op de speelweide zodat Mango zich nog even kan strekken. In een groep moet hij zich altijd inhouden met zijn passen en dat levert vaak spierpijn voor hem op. Nu kan hij nog even heerlijk rennen in zijn eigen tempo. Na het rennen loopt hij de vijver op en dan is het net of steekt hij de tong uit naar zijn eigen evenbeeld die weerspiegeld in het water op het smeltende ijs.
De avond vullen we met een paar dvd films. De honden kregen er niets van mee, die lagen allemaal in een diepe coma.
Elwood rechts naast Petra op de bank.
En zijn zus Djanis links naast Petra, het kon wel familie zijn.
En zo kwam er opnieuw een einde aan een heerlijke dag. ...... wordt vervolgd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten