De wedstrijd was in de manege, bij binnen komst zagen we direct een verandering bij Elwood. Schrikkerig van elke onverwachte beweging, attent bij elk geluid. De reden was mij duidelijk, veel mensen dicht op elkaar, honden die hoog in de adrenaline zaten en heel veel blaften, sommigen die zelfs uit haalden naar elkaar. Allemaal dingen waar onze kleine man toch nog last van heeft. We zetten de bench snel op en Elwood en Michael gaan er in. Elwood kruipt helemaal achter in de bench, ook een teken aan de wand, meestal ligt hij heerlijk met zijn kop tegen het voorgaasje alles in zich op te nemen. Michael liet zijn verzorgende kant weer zien door een echte steun te zijn voor zijn kleine maatje.
Vandaag beginnen we met gambling, je eigen rondje verzinnen en zoveel mogelijk punten paken, ditmaal twee x een bonus. De start en dan de paaltjes was er 1 en alle drie de tunnels binnen de 30 seconden leverde ook 50 extra punten op.
We lopen naar de baan en Elwood zijn angsten merk ik nog steeds, schrikkerig en een staart tussen zijn benen. Maar als we wachten tot onze voorganger klaar is zie ik een verandering, de focus van Elwood gaat helemaal naar de baan die voor hem ligt, de staart gaat omhoog en kwispelt er weer heerlijk op los.
We gaan naar de start en wachten tot we mogen. Prrrt , de fluit dat we kunnen. Ik zet Elwood neer en we gaan los. De stress en angst moeten er uit bij hem en hij duikt de palen voorbij, doet even een stukje eigen route , en pakt zo ook nog wat punten mee, ik krijg hem er weer goed bij en we lopen nog een mooie punten rondje. Uiteindelijk zouden we een keurige 5e plaats in de uitslag krijgen.
Elwood had ook fans vandaag. Jan en Linda en hun beagle Seven waren een weekendje in Drenthe en namen op de reis teug naar huis een stop in Tolbert om te kijken naar Elwood. Voor mij hadden ze nog een verjaardagskado mee, een mooie beker met daarop een foto van onze heren samen met Seven.
Ons tweede onderdeel is de jumping. Een parcous zonder de raakvlak toestellen, de kattenloop en A schutting. We mogen weer verkennen en ik merk dat het een mooie ronde is met snelle stukken, ideaal voor Elwood.
We starten nu aan de andere kant van de baan. Tussen alle mensen en honden door, Elwood vond het maar niks. Voor de start krijg ik zijn focus weer helemaal terug en als we bij de start staan is Elwood er weer helemaal bij. Vol gas gaan we er tegen aan. De focus is goed op mij gericht en het gaat super. We tikken er een latje af, dat levert strafpunten op. Maar we gaan snel door. Dan door de tunnel recht op de palen af.......... weer die rot palen, een weigering. Opnieuw, nogmaals fout een derde poging en ja hij gaat er door. Op naar de finish. Een latje en een weigering maar verder heerlijk gelopen. Opnieuw hebben we een klassement. En ook op de Jumping komen we op plaats 5.
Michael was mee als steun en toeverlaat voor Elwood. Het was fris in de manege dus een extra klee onder de bench een extra kussen er in en Michael een truitje aan zodat hij het heerlijk warm had. Elwood kreeg na de wedstrijdrondes steeds zijn trainingspak aan zodat zijn spieren ook warm bleven.
En dan rest er nog 1 onderdeel. Het vast parcours. Hier moet ik dus nog 1 klassement op lopen om te promoveren. Ik verken en loop te denken, Ga ik op snelheid zodat ik weet dat Elwood zijn focus goed op de baan en mij heeft, maar met extra risico op missen van de raakvlakken. Of kies ik voor minder snel en wel de raakvlakken maar meer kans op een uitstapje van Elwood. Gezien zijn angst en toch zijn focus op de baan kies ik voor snelheid.
De start gaat snel. Direct de kat op en ja inderdaad mist Elwood het raakvlak, publiek wat op de rand van de bak zat net na de kattenloop zorgde even voor een moment van afleiding maar de focus was weer snel op mij gericht. Op snelheid gaan we door. Heerlijk, door de tunnel en opnieuw naar de palen..... weer een weigering, even snuffelen en er dan alsnog door. Gas dr op en op naar de laatste hindernissen. En over de finish. Het is gelukt we hebben ons klassement. Uiteindelijk zouden we op plaats 7 in de uitslag staan.
Zo kwam er een einde aan een dag waarop Elwood eigenlijk toch weer boven zich zelf uitsteeg. Angstig buiten de baan maar in de baan alleen maar bezig met het spelletje waar het allemaal om gaat. 3 keer een mooie klassering, ik was trots op hem.
Zo kwam ons eerste wedstrijd jaar ten einde. Een jaar waarin we samen gegroeid zijn, een jaar waarin we veel geleerd hebben, een jaar waarin we uitgelachen zijn, een jaar waarin we stug door getraint hebben, een jaar waarin we samen een echte band hebben opgebouwd in de wedstrijd baan, een jaar waarin we de basis hebben gelegd voor hopelijk mooie resultaten volgend jaar in de A klasse.
Dank aan een ieder die ons dit jaar met raad en daad ter zijde heeft gestaan. Alinda bedankt dat jij al onze avonturen dit jaar in de baan hebt vast gelegd op film.
Hier onder de link naar de film beelden van ons in Tolbert.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten