We lopen dit jaar weer een gedeeltelijk dubbel programma, zowel wedstrijden bij de Raad van Beheer als bij de FHN. De eerste wedstrijden in de agenda zijn een aantal noordelijke Raad wedstrijden, gisteren was de eerste, in Zuidwolde. Het was lang onzeker of we mee mochten doen, we stonden op de wachtlijst. De wedstrijden zijn vaak binnen een dag al vol. Vlak voor oud en nieuw zag ik dat ik van de wachtlijst over geplaatst was op de deelnemerslijst.
Onze laatste wedstrijd was in november, daarna een rustige periode, even tijd om de boog weer op spanning te brengen, ook met trainen een beetje gas terug genomen, niet echt voor Elwood , die heeft juist ritme nodig,maar voor mezelf. Ik merkte dat bepaalde dingen me een beetje over de schoenen begon te stromen.
Zo kwam de datum van 12 januari langzaam dichterbij geslopen, we hadden er weer zin in, eindelijk weer samen met The Whoop de baan in, klaar voor een nieuw wedstrijd jaar.
Afgelopen vrijdag met werk had ik in een houding gestaan die ik niet meer gewend was, gevolg een behoorlijke spierverkramping in mijn rechterbeen op zaterdag, smeren met midalgan en de rode lamp om te proberen om hem weer soepel te krijgen, dit lukte niet echt. Toch buiten nog even een stukje van de baan opgebouwd en even met de heren bezig. Elwood vooral met de palen, meneer wist nog precies wat er van hem verlangd werd. Zondag morgen kwam ik dus ook behoorlijk stijf van bed af. Been dik in de midalgan, aankleden en de routine van een wedstrijd dag afwerken. Honden voeren, zelf eten en een bakje koffie,spullen in de bus en dan op weg.
Alinda ging niet mee, ook zij zit in de lappenmand, een verkeerde beweging op oudjaars avond heeft haar een verschoven rugwervel opgeleverd. Zitten en liggen is pijnlijk en de medicatie die ze krijgt zorgt voor behoorlijke vermoeidheid.
Om 20 over zeven stap ik de deur uit. We rijden in een dik half uurtje naar Zuidwolde. Spullen in de kar en samen met Whoop loop ik naar binnen en zoek een plaats in de bak.
Voor vandaag stonden er 2x een Vast parcours en 1 x een Jumping op het programma. Ons eerste rondje stond rond half 10 in de agenda.
We staan als laatste van onze klasse aan de start. Elwood is heerlijk geconcentreerd en blij, we zullen zien wat de dag brengt. Ik zelf loop behoorlijk verkampt en zal voor dat we de baan in gaan behoorlijk moeten rekken en strekken om mijn been los te krijgen. Als we mogen starten hebben we na de start sprong direct de A. Vol snelheid knalt Elwood naar boven, pakt keurig het raakvlak en we gaan door. Er volgt een leuke serie, de palen gaan goed en ook de band is geen probleem. Bij de FHN wedstrijden hebben we al tijden geen band meer in de baan dus het was voor mij wel even spannend wat zal Elwood doen. Dan een sprong waar hij helaas een latje tikt, door naar de kat, het raakvlak mist hij ook maar we gaan vol speed door.
Een aantal sprongen, de tunnel en dan de wip. Ook die gaat vloeiend, de laatste sprong en we zijn weer rond. Een heerlijk gevoel , tijdens de ronde vergeet je de kramp en vlieg je geconcentreerd door de baan, na de laatste sprong is de kramp echter direct weer terug. Als we later de uitslagen zien staan we op een derde plaats met twee fouten.
Het is nu wachten op ons tweede VP rondje, dat zal rond half 1 zijn. Ondertussen krijg ik een appje van Irene dat ze onderweg zijn om te komen kijken. Niet veel later zijn ze er dan ook al. Sammy, Sweety en Hailey zijn ook weer mee. Als Hailey mij ziet en hoort springt ze in mijn armen en piept het uit van plezier. We hebben een bijzondere band samen.
De zusjes.
De baan wordt omgebouwd voor VP2, de start gaat naar de andere kant en we lopen de route haast in spiegelbeeld. De band sprong wordt vervangen door een gewone sprong.
Vanaf de start vliegt Elwood er weer vol in. De wip wordt in volle snelheid gepakt zonder haperingen, een heerlijk gevoel. Helaas mist hij het raakvlak van de kat. We gaan richting de palen en voor het eerst in een wedstrijd durf ik het aan om links van de palen te blijven. Tot nu toe koos ik er altijd voor om rechts te lopen, dit was voor mij de meest safe kant. Het ging nu heerlijk, De rest van de ronde gaat zonder fouten.
Het raakvlak van de A neemt Elwood ook keurig. En als de uitslag bekend is staan we ook nu weer op een derde plaats met 1 fout.
Het loopt tegen half vier als we mogen verkennen voor ons Jumping rondje. En wat voor een rondje, een ronde met alleen maar lange lijnen een ronde waar je echt heerlijk op kapot kon gaan. Met het verkennen liepen we al te geinen waar staat het zuurstof na de eindsprong.
We starten weer goed, helaas tikt Elwood de tweede lat eraf. Door de tunnel en dan de gaskraan open. Rennen en vliegen dat was de opdracht. En dat deed ie. En de baas die kwam zelf ook aardig op snelheid. We komen mooi rond en een voldaan gevoel werd meester.
Opnieuw zouden we als derde eindigen met 1 fout. Tegen de snelle cocker spaniels is met een beagle niet te racen. Maar met drie derde plaatsen was Elwood vandaag toch de meest constante hond in zijn klasse in de baan, een heerlijk begin van het seizoen.
We kijken nog even en dan pak ik onze spullen weer bij elkaar, moe, koud en met behoorlijk kramp in het been rijden we voldaan naar huis. Het was een mooie wedstrijd dag. Thuis kroop Elwood vermoeid op de stoel, zijn maatjes direct dicht bij hem, zouden ze hem gemist hebben.
Komende zondag staat onze tweede wedstrijd in de agenda. Een wedstrijd waar ook broer Pepper is ingeschreven, samen met Benji en Mr Magoo. Met vier beagles maken we er dan hopelijk een mooie beagle dag van in Fryslan.
Hier onder de link naar de filmbeelden van onze eerste wedstijd in 2020.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten