De 25e en laatste Ot en Sien Beaglewandeling

 

Afgelopen zondag stond de 25e en laatste beaglewandeling van Jan en Jenny  op de kalender. 28 jaar geleden organiseerden ze de eerste wandeling voor de Beagle Club Nederland. En nu 28 jaar verder, de 25e !! Drie keer kon het niet doorgaan, 1 keer ivb met de MKZ crisis en 2 keer door de beperkingen rond het Corona virus. Jan hoopt in december zijn 80 e verjaardag te vieren en dus vonden ze het nu tijd om te zeggen het is klaar, samen de 25 vol maken was wel een grote wens van hun.

25 jaar lang hebben ze zich ingezet voor deze wandeling, dat mocht niet ongemerkt voor bij gaan. In maart hadden we het al al aan gegeven bij de Beagleclub maar helaas hebben ze er niets mee gedaan. Voor ons stond als een paal boven water dat wij dit niet ongemerkt voorbij zouden laten gaan. Samen met Nicole, Joris, Eric en  Irene hebben we diverse dingen opgepakt om Jan en Jenny voor de wandeling even in het zonnetje te zetten.  Eric en Irene regelden dat er een groot spandoek werd gemaakt, Joris en Nicole zorgden voor een blijvende herinnering in de vorm van een beeld,  Alinda maakte enkele mokken en regelde twee taarten voor de deelnemers en ikzelf legde contact met meerdere media kanalen. Dit alles zonder dat Jan en Jenny er vanaf wisten.

Een week voor de wandeling kwam er dus een artikel in de digitale krant' ' ditisRoden'' de eerste aanzet van het verrassingspakket voor Jan en Jenny. We krijgen bericht dat Nicole het beeld besteld heeft en ook van Eric horen we dat het spandoek in de maak is. Ik begin met een foto collage van 25 jaar Ot en Sien die Alinda door zal sturen naar de bakkerij voor op de taart. De verrassingsbal was aan het rollen.

De dagen tikten door en het weekend van de wandeling komt eraan. Op vrijdag had ik nog telefonisch contact met het Dagblad van het Noorden, ze waren van plan om met een verslaggever en fotograaf langs te komen en zelfs een deel van de route mee te wandelen. Joris en Nicole kwamen op zaterdag al naar ons toe samen met Hugo en Casper. Ik app nog even met Jenny hoe laat als ze ons verwachten want zoals elk jaar zouden we ook nu de bordjes voor de deelnemers ophangen zodat men wist waar ze moesten zijn. Kwart over 10 was vroeg genoeg zei Jenny. Ik had nu dus een richttijd, we overleggen hier hoe laat we dan in Roden moeten zijn om alles klaar te zetten. Half 10 zou dus vroeg genoeg zijn. Ik geef dit tijdstip ook door aan Eric. 

Zondag morgen vertrekken we hier rond kwart voor negen en zijn mooi om half 10 bij de Noorderkroon. Eric was al bezig met het plaatsen van de palen waartussen we de grote poster ophangen. Alinda brengt ondertussen de taarten naar binnen want ze had van tevoren al  geregeld dat de taarten in het zorgcentrum nog in de koelcel konden staan tot we ze nodig hadden. We hangen nog wat slingers bij het spandoek en zijn dan klaar. het is nog te vroeg om naar Jan en Jenny te rijden dus we wachten nog even.  Rond 5 over tien stappen we in de auto en rijden richting hun huis.  We komen binnen en Joris en ik nemen de bordjes mee om ze op te hangen. Nicole en Alin blijven nog even en zullen later samen met Jan en Jenny naar de verzamelplaats komen.

Extra schoren want er stond een stevige wind

En klaar

1 van de twee taarten

We hangen de bordjes op en gaan dan naar de verzamelplaats. Ondertussen kreeg ik nog een belletje van de verslaggever van het Dagblad van het noorden over de locatie waar ze moesten zijn precies op tijd want Jenny en Alinda kwamen er al aan. Ik kon dus direct de verbazing op het gezicht van Jenny vast leggen. Ondertussen komen de eerste wandelaars ook aan en ook Jan is er inmiddels.

Jenny komt aan en ziet het grote doek hangen

Elfie, samen emt haar broer Dylan waren de wandelveteranen van de dag. 15 jaar en 4 maand en beide er nog bij deze wandeling, zo mooi, zo bijzonder.

De mannen van Bork.

En daar is Jan.

1 voor 1 komen de wandelaars aan. Er zouden meer dan 35 honden mee lopen deze laatste wandeling.

De fotograaf van het Dagblad van het noorden in gesprek met Jenny

En de verslaggeefster had ook veel vragen voor ze

Samen kijken of iedereen die zich opgegeven heeft er al is.

Jan even een moment voor zich zelf. 25 jaar aan herinneringen kwamen waarschijnlijk door zijn hoofd.

Jenny had gevraagd of onze buurkinderen Ruben en Suus deze laatste wandeling ook mee wilden lopen. Jaren terug kwamen ze elk jaar met ons naar Roden. Beiden inmiddels volwassen en samen kwamen ze deze zondag speciaal naar Roden om mee te lopen.

Iedereen is er dus Jan en Jenny nemen het woord . We gaan wandelen.

Dus niet !! Alin kwam er tussen en nam het woord, ze bedankte Jan en Jenny oor al die jaren wandel plezier en haalde de taarten naar buiten. 

Jenny mocht hem aan snijden. Er was voor iedereen een stuk.

De presentjes werden overhandigd.

Voor beide een mok met opdruk van 25 jaar Ot en Sien

En het prachtige beagleornament.

En dan is het toch echt tijd om te gaan lopen Vanaf het hoofdgebouw van de Noorderkroon vertrok een grote stoet naar het Mensinge bos

Ruben tussen de beagles

en zijn zus Suus

Jan was de hele tijd aan het vertellen over de wandelingen aan de verslaggever van het dagblad

En de beide oudjes, die genoten volop samen.

Ik had dit keer zelf geen hond en had dus de handen vrij om heel veel foto's te maken van deze wandeling, men vond mij op de meest gekke positie's. zoals hier midden op het pad. Odin had mij al snel in zijn vizier.

Er was zoals altijd een korte en lange route. Hier scheiden de wegen van elkaar.

Ruben samen met James.

En dit was Ruben in 2011 samen met Jayson

Suus, Amy,Carla en Alinda samen

Uit het bos en dan nu langs de stroom

Bo, de dochter van Elwood en Elfie

Alinda en Suus samen. De tijd staat niet stil, 

Beide dames  in 2010

Over het brede schouwpad richting het Lieverse diep

Bij de vistrappen kwamen de lange en korte route weer samen. Hier was dus even een rustpunt voor baasjes en honden. Elfie en Dylan waren de hele dag samen zo mooi om te zien

De meute op de brug

En dan vertrekt de stoet weer via het Mensinge bos richting het grote bosven waar de waterratten onder de honden zich heerlijk mogen uitleven

En weer hebben de heren door waar de baas zit

Dylan stond als 1 van de eersten in het ven

En Casper.... die voerde een one dog show op. Wat ging hij tekeer in het water, het deed me denken aan de tijden dat we hier met Mango stonden

En ook Elwood ging het water weer in

Die blik in zijn ogen.... die zegt genoeg

En onze andere waterrat Donald

Beide mannen samen met Casper

En soms herhaalt een klein beetje van de geschiedenis zich. Elwood Donald en Caser in het ven

In 2018 samen met Mango

Donald met de dummy

Een botsing in het water....wie heeft de dummy

Spiegeltje, spiegeltje, Donald bekijkt zichzelf

Casper en Donald 

Na al het speel geweld verlaten we het ven en beginnen aan het laatste stuk van de wandeling, terug naar waar we begonnen waren.  Als we weer terug zijn bij de Noorderkroon is het tijd voor verzorgen van de honden, vers water voor allemaal. Enkele wandelaars gaan naar huis en zij die zich aangemeld hadden voor de gezamelijke lunch gaan naar binnen. Voordat ik na binnen ga wil ik nog 1 bijzondere foto maken. Een foto die ik in 2010 had gemaakt van de jonge Elfie en Suus. 

En dan nu 2023, Suus een jonge volwassen vrouw en Elfie de respectabele leeftijd van ruim 15 jaar. Een prachtig moment om te koesteren.

15 jaar en 4 maanden.. Ze waren er beide bij op deze bijzondere dag

We gaan naar binnen voor de lunch

De 25e en laatste Ot en Sien beagle wandeling zat erop. Een wandeling die voor mij bij deze editie heel veel herinneringen weer naar boven heeft gehaald uit de voorgaande jaren. Honden die we in die jaren hebben mee gemaakt maar ons helaas zijn ontvallen. In gedachten zag ik ze weer terug op bepaalde punten in de route.  Van de 25 wandelingen hebben wij er heel veel gelopen. Elk jaar kwamen we met plezier terug. Jan en Jenny, nogmaals ontzettend bedankt voor al die jaren wandel plezier in Roden

We ruimen de spullen op en zitten nog even na bij Jan en Jenny thuis. De honden vermaken zich samen nog volop in de tuin

En Casper...... die had nog geen water genoeg gezien blijkbaar .

Maar bij de beagles zag je de vermoeidheid toch af van de koppies.

S avonds stond er al een mooi verhaal op de digitale versie van het Dagblad en maandag morgen viel met de papieren versie het beagle verhaal in heel Noord Nederland op de deurmat. Hieronder de link naar het artikel

Dagblad van het Noorden