Welkom jong leven

Ik had in een eerder blog bericht al eens genoemd dat Domino drachtig was. Afgelopen vrijdag was ze uitgerekend. Domino, zus van onze overleden Justin, moeder van onze Elwood. Voor ons vanaf de eerste dag al een speciale dame waar we een bijzondere band mee hebben.
Afgelopen woensdag, 18 oktober, kreeg ik een appje van Petra dat de bevalling reeds was begonnen, drie dagen te vroeg. 18 oktober, voor ons een bijzondere dag. Dit was de geboorte dag van het nestje van Elwood en Elfie  vier jaar geleden. Het nestje waar zoveel mee is gebeurd, het nestje waarmee Domino voor het eerst oma werd. En nu vier jaar later, 2 maanden na het overlijden van haar broer werd Domino op deze prachtige zonovergoten woensdag moeder van haar laatste nestje. 8 puppen zien het levenslicht. 2 reutjes en 6 teefjes. Ik heb  savonds even een traantje gelaten, van blijdschap en emotie.

Afgelopen vrijdag zijn we op bezoek geweest bij Domino en haar kids. Normaal laat Petra de eerste 14 dagen geen mensen bij de puppen, dit inverband met de kwetsbaarheid van de puppen voor infecties, maar voor ons maakt ze een uitzondering.
Alinda kwam als eerste binnen en Domino kwispelde in haar werpkist naar haar, kijk eens wat ik heb, vol trots toonde ze haar puppen aan Alinda. Ook met het nestje van Elwood liet ze ons vol trots zien wat ze had, ze is bijzonder voor ons en wij voor haar.
Ik kom even later binnen en de puppen liggen net allemaal te drinken. Ik ga vlug naast Do zitten zodat ze niet overeind komt en kriebel haar over haar koppie. Haar staartje gaat heen en weer van blijdschap.
Voor mij liggen 8 kleine puppen iets groter dan een Samsung Galaxy telefoon, zo teer, kwetsbaar maar zo bijzonder mooi.

8 kleine wondertjes, heerlijk op een kluitje.

 

Een zorgzame Domino.

 

Een trotse Domino.

Oortjes en oogjes zitten nog dicht, op de tast kruipt alles door de werpkist. Over elkaar heen, op elkaar, op de rug, een genot om naar te kijken.

En maar drinken, drinken drinken.

En dan vermoeid naast de melkbar in slaap vallen.

Domino met haar kids.

Stapelen.

 

Ik zit de hele tijd naast de werpkist en kan er geen genoeg van krijgen. Leo gaat naar de snackbar en haalt wat te eten, na het eten nog een laatste knuffel voor Do en haar kids en dan maken we ons klaar om door te reizen naar Jan en Mathilda in Nieuwerkerk aan de ijssel, onder Rotterdam, Hier zouden we een zaterdag gaan klussen. Dag Domino en kids, we komen heel snel weer op bezoek.