Het kan allemaal weer zo snel veranderen. Zo is er niets aan de hand speel je nog gewoon met de jongen heren en een uur later ben je hartstikke ziek, zwak en misselijk. Dit gebeurde dus afgelopen donderdag met Michael. Alin was vrij en Michael was de hele dag heerlijk actief met de jonge heren zei ze, Lekker spelen en gek doen op zijn manier. Aan het eind van de middag spuugt hij opeens. En trekt zich terug in zijn mand. Heel erg trillen met zijn achterpoten en lopen met een ronde rug. Nogmaals spugen en extreem veel trillen. Ik meet zijn temperatuur maar hij heeft geen koorts. Nogmaals een beetje overgeven, een teken van behoorlijk misselijk zijn. We hebben gelukkig diverse medicatie voor de mannen in huis en geven hem een pilletje tegen misselijkheid.
In alles zie je dat hij echt niet happy is, trekt zich terug van de rest op zijn eigen mand, we leggen een kleedje over hem heen om wat extra warmte in het oude lijfje te krijgen
Echt niet lekker, dat was wel duidelijk. Ik maak de voerbakken voor de mannen klaar, Michael blijft liggen op zijn mand en taalt er niet naar om, absoluut niet des Michaels, die staat altijd als eerste achter mij in de keuken als ik met hun voer bezig ben.
We gaan de nacht in en nemen Michael mee naar boven. Zo hebben we direct zicht over hem. We leggen een kleed op het voeten eind van het bed en ik leg Mike erop. Hij blijft onrustig, het hele bed trilt door zijn extreem getril. Staan, liggen, lopen, zitten hij blijft onrustig. Het loopt tegen half 2 als hij zich eindelijk een beetje neer geeft en in slaap valt. Ik hou mijn hand de rest van de nacht op zijn lijf en voel zo elke beweging die hij maakt.
Gistermorgen sliep Michael nog toen ik er af moest. Ik til hem de trap af en zet hem tussen de mannen. Hij reageert eigenlijk niet op ze, ook niet des Michaels. Ik voer de mannen en Michael weigert te eten. Ook het stukje brood wat hij altijd krijgt met medicatie druppels wil hij niet hebben. Hij slentert naar zijn mand en gaat liggen. Ik leg het kleed weer over hem heen. Ik kijk het aan en neem het besluit om een dag thuis te werken. Terwijl ik nog even naar kantoor rij om spullen op te halen maakt Alinda ook nog even een afspraak bij de dierenarts. Om kwart over 9 kan ik daar al terecht met Michael.
Michael en niet willen eten, dat zijn twee dingen die niet t samen gaan.
Alin was naar haar werk en ik ga met Michael naar de dierenarts. Een zielig hoopje hond zit naast mij.
Ik geef een kort verslag van de laatste dag en we laten hem een stukje lopen, je ziet dat hij zoekt naar zijn evenwicht. Ik til hem op de tafel en hij wordt onderzocht. Alles is verder goed, en de da kan niet echt zeggen wat er fout is, behalve dat hij duizelig is en zijn evenwicht zoekt. Ik krijg medicatie mee en moet hem goed in de gaten houden, mocht het verslechteren dan direct weer contact opnemen. We rijden naar huis en Michael kijkt wat frisser dan de heen reis.
Hij gaat weer in de groep en wat er dan gebeurd laat weer blijken hoe hecht de meute is, ze scharellen allemaalw at rond en Michael gaat in de mand zitten. De andere heren verzamelen zich rond hem. En gaan om hem heen zitten en liggen. Voor onderstaande foto heb ik alleen Elwood even recht op moeten zetten, die lag achter Mike. A band, A real band of brothers
Mijn tijdelijke collega was het blijkbaar niet eens met bepaalde dingen die ik op papier zette hahaha
De mannen liggen allemaal verspreid in huis, voornamelijk op de bank. Als ik over de pc kijk zie ik Mango op de grond liggen voor de stoel.
Tja en dan breek je als baas he. Michael en Mango samen hebben ze heel Europa doorkruist in hun jonge jaren. De laatste tijd is er wat afstand tussen beide doordat Mango Mike een keer onverwachts greep. Ze zagen elkaar niet aan komen door de deur en hadden een botsing. Vanaf dat moment is er iets meer afstand tussen beide mannen . Maar op een moment als dit.. dan zie je ook hier hoe trouw hun band is. Mijn maatje is ziek, ik waak over hem.
Mijn 'collega' blijft mij ondertussen steeds in de gaten houden.
In d eloop van de dag zie ik Michael steeds wat veranderen in positieve zin. Het koppie wordt weer wat helderder en hij begint weer een beetje rond te scharrelen in huis.
De mand uit de voorkamer verplaats ik naar achteren naast mijn stoel. Mike en Dylan kruipen samen onder de deken.
De verandering zet langzaam door en Michael gaar naast me zitten. Baas, neem even pauze ik wil even plassen.
Dus jas aan en even naar het gemeente plantsoen. Even plassen en poepen. De oogjes werden weer helder van de oude baas.
Als het tijd is om te gaan koken staan de mannen al weer achter me in de keuken. De leader of the pack zit weer vooraan. Dit is iets wat ik deze morgen echt niet had durven dromen. De oude baas laat weer zien wat een ontzettende sterke vechter hij is.
De voerbak heeft hij weer als eerste leeg en het trillen is verdwenen. Afgelopen nacht voor de zekerheid toch nog een nachtje mee naar boven. Direct viel Michael heerlijk in slaap en bleef de hele nacht liggen op zijn plek. Vanmorgen om kwart over 6 begint hij te scharrelen en de dekens te slikken. Vaak een teken van misselijkheid. Dus baas eruit, kleren aan. Michael naar beneden. Jas aan en op naar het gemeente veld om wat gras te vreten tegen de misselijkheid... tja en dan sta je daar in de regen met een hond die je aankijkt... ehm baas wat doen we hier, ben toch geen koe. Ik wou gewoon aangeven dat ik mijn vlees wou. tja pilletje prednison he, loop een maaltijd achter en heb hoger !! . De rat, zijn streken zij voor nu dus weer terug. We houden hem in de gaten en hopen dat het hier bij blijft en dat hij nu gewoon weer de vrolijke Michael is die we hier kennen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten