Midwinter beaglewandeling Hengelo

Vandaag was de midwinter beaglewandeling in Hengelo. Nou ja midwinter,het was meer de voorjaars beaglewandeling. Wat een schitterend weer.

Vanmorgen hadden de heren hier in huis alweer door dat er wat ging gebeuren. Jayson was vast bang dat we ons zouden verslapen, meneer stond om kwart over zeven beneden aan de trap al te blaffen. Er ging een mand achter in de auto, en je zag de drie boefen al kijken. Joepie we mogen weer mee, wat gaan we doen. Het was onderweg al prachtig weer. Een klein laagje rijp sierde de velden toch nog een beetje winters. Het zonnetje kwam er al vroeg door, het begin van een prachtige dag.

Tussen kwart over tien en kwart voor elf moesten we ons verzamelen bij restaurant 'Frans op de bult' in Deurningen. Mike zijn broer, Joep, en zijn baasjes zouden vandaag ook komen. Als we het parkeer terrein oprijden zijn zij ook net aangekomen. Beide broers hebben elkaar even uitbundig begroet. In het restaurant hebben we eerst een kop koffie genomen en gewacht tot iedereen er was. Om goed elf uur zijn we gaan wandelen.



Er was een grote opkomst van baasjes en beagles .

Na een klein stukje langs een drukke weg te hebben gelopen slaan we een bospad in, het genieten kan beginnen. De lengte van de route was dik 7 kilometer. We kwamen langs waterlopen, oude houtwallen, echte oude Twentse woningen ,en door verschillende typen bos. Met het zonnetje er bij was het zelfs warm. De honden genoten met volle teugen. De baasjes ook trouwens.


Kevin en Jayson vonden het weer heerlijk om tussen zoveel soortgenoten te mogen lopen. Kevin wil nog zo graag mee voorop lopen, alleen dat wil niet meer. Meneer wil dan nog wel een chagerijnig reageren, op een hond die nog wel snel langs de groep kan rennen.

En Michael en Joep die waren het eerste deel van de wandeling niet bij elkaar weg te slaan. Waar de 1 was was de ander ook. Echt een Band of Brothers.

Joep is inmiddels ook al uitgegroeid tot een prachtige reu. Hij wou wel even voor fotomodel spelen en ging er eens echt goed voor staan.

Er waren delen van de route waar de beagles los konden. Hier werd uitbundig gebruik van gemaakt. Rennen over stoppelvelden, springen over slootjes, en natuurlijk springen in het water. Het kon allemaal vandaag. Alhoewel sommige beageltjes het water toch nog wel erg koud vonden.




'Volg mij maar dan komt het allemaal goed.'

Deze jonge heer dacht dat hij over het water kon lopen. Helaas voor hem,een nat pak.

En onze beide oudjes liepen de gehele route met een grote greins rond hun bekkie. Wat is het toch heerlijk voor een baas om te zien dat je hond zoveel plezier heeft.

De wandelpaden waren goed te belopen. Op een enkel plaats was het erg modderig. Een beagle zou geen beagle zijn als hij/zij niet even door de modder ging .

Ondertussen was Joep iets op het spoor. Hij snuffelde wat rond en had een geurtje ontdekt. Waar zou dit spoor heen gaan ???

Hier stopt het geurtje. Volgens mij heeft baasje een koekje voor mij.

Na dik twee en een half uur lopen komen we terug bij het restaurant. Hier staat een heerlijk wintersoep buffet voor ons klaar. Voordat we gingen eten hebben we de honden in de auto gezet. Ze waren moe van de mooie wandeling en de vele indrukken van de dag.

Mike nam direct plaats op de plank. Beide oudjes gingen samen in de mand.
Tijdens het wintersoep buffet kwamen de verhalen over de belevenissen van baas en hond. In heel veel verhalen zit toch weer een herkenning van je eigen beleving met je hond.

Het was een erg mooie en gezellige wandeling. 

 

Op weg naar huis kwamen we langs een erg oude eikenboom (kroezeboom) deze moest ook nog even op de foto.