Er was eens........

Hieronder het verhaal van een oude hond en een dicht gesneeuwde sloot.

Er was in Drenthe eens een oude beagle die heel veel wandelde met zijn baas.




Zomer of winter het maakte deze oude beagle niet uit. Hij had altijd heel veel plezier als hij zo met zijn baas alleen aan het wandelen was



Het werd winter in Drenthe en het sneeuwde heel veel. Er kwam een gure oosten wind opzetten die de vers gevallen sneeuw in duinen blies. Wegen werden onbegaanbaar en sloten kwam vol met sneeuw.

De ogen en oren van de oude beagle werden met het ouder worden steeds slechter, maar zijn geheugen was nog goed. Na de sneeuwjachten was hij weer aan het wandelen met zijn baas en liep hun vertrouwde rondje. Hmmm vreemd zag je de oude beagle denken. Hier hoort toch een sloot te zijn.



Heel voorzichtig ging hij op onderzoek uit.



Maar ojee wat gebeurde daar. De sneeuw barste open onder zijn voeten.



Een onzichtbaar monster probeerde de oude beagle aan zijn voorpoten naar beneden te trekken.



En ook zijn kop verdween al snel in de sneeuw.



Maar de oude beagle is een taaie en hij worsteld zich weer een weg naar boven, gauw weg wezen denkt hij voordat er ergere dingen gaan gebeuren.




Maar het ontzichtbare sneeuwmonster heeft er nog geen genoeg van. De oude beagle rent weg maar helaas te laat. Een harde plof en de oude beagle verdween helemaal onder de sneeuw. Baaaaaassssssssss helppppppppppppp.



Maar zijn baasje kon niet zo snel en de oude baas worstelde zich weer eigenhandig naar boven.



Gelukt. De oude beagle stond weer veilig op de harde sneeuw.



Nog een klein stapje en hij stond weer veilig op het verharde pad.



Gelukkig het is hem gelukt. Hij nam zich voor om nooit weer van het pad af te gaan. En gewoon op zijn geheugen te vertrouwen.



Thuis gaat de oude beagle heerlijk liggen slapen. Is het nu echt gebeurd of was het een boze droom.