Nog steeds dik winter

Het blijft maar winter. Opnieuw gaat Nederland bedekt onder een witte deken. Zo ook hier in Westerbork. Afgelopen week is Jayson een paar dagen ziek geweest. Overgeven en eigenlijk niet uit zijn mand willen. Op zo'n moment zie je echt dat het een oude heer is geworden.

De oude baas voelde zich echt niet lekker.



Het is net of voelen de andere heren het aan dat er iets niet goed is. Dylan bleef heel dicht bij Jayson. Het was net of probeerde hij hem steun te geven.



Gelukkig ging het na twee dagen weer beter met Jayson . Hij scharrelde weer tussen de rest rond en ging ook weer met ze mee naar buiten.





Het jonge spul speelde weer wat af in de tuin.



Dylan in de achtervolging op.....



Mango bemoeide zich er weinig mee. Hij had het veel te druk met het snoeien van de planten.



Justin en Dylan zijn aan elkaar gewaaagd.





Tja en dat Jayson weer helemaal de oude was dat liet hij zien. Hij ging weer met de jonge knapen spelen en gek doen.





Durfen jullie wel jongens met z'n drieën tegen Jayson.





De oude baas vond het geweldig.




Het werd tijd voor een kopje koffie voor de baas. De heren gingen mee naar binnen maar het liefst waren ze buiten gebleven. Baas deed zijn schoenen en jas aan en de muts ging op. Dylan en Justin zaten al vol verwachting te kijken. Wat gaan we doen.....



Helaas voor hun ze moesten nog even wachen. Ik nam eerst Mango mee voor een ronde door de velden. Daarna was het de beurt aan Jayson. De oude baas gaat helemaal op in het witte landschap.




Hij was weer helemaal beter. Het blijft genieten.



Na Jayson is het tijd voor Justin. Ik doe Justin vandaag ook los van de riem. Tja en dan is het hopen dat hij luisterd. Hij ging er als een speer vandoor maar na uitgesnuffelt te zijn kwam hij braaf terug voor een koekje.





Onze knappe vent in zijn eerste winter. Hij geniet enorm van de sneeuw en is het liefste de hele dag buiten aan het ravotten met Mango.



Als laatste nam ik Dylan en Michael tegelijk mee. Ik had ze samen aan de splitlijn. En ook deze twee heren gingen samen op avontuur. Samen aan de lijn en rennen maar. Meestal als ik Michael dan roep dan komt automatisch Dylan wel mee. Maar vandaag had Dylan door dat ik koekjes in mijn jaszak had. Terwijl ik Michael riep. Trapte Dylan op de rem en was de eerste die zich omkeerde om als een haas naar mij toe te komen.



Gekke bek trekken voor een koekje.





En weer heerlijk rennen door de witte wereld.



Ze maakten er een echte wedstrijd van samen.



Smile !!!!!!!!!!



Ja Michael je hebt gewonnen .



Netjes wachten voor een koekje. Maar Dylan is alweer haantje de voorste. Kom maar op met de beloning.



Heerlijk genieten dus voor hond en baas. Wat ons betreft mag de winter nog wel even doorgaan.