Wat een dag in Dortmund

Dit weekend was het dan weer zover dat we naar Dortmund zouden gaan om te showen. Voor zowel Michael als Mango gloorde er aan de horizon roem. Beide heren konden misschien dit weekend hun laatste punt pakken voor het Duits kampioenschap.
Zaterdag de laatste voorbereidingen getroffen,de auto ingepakt. En Alinda had aan de ouders van Suzanne en Ruben gevraagd of zij op zondag onze drie andere rakkers konden uitlaten. Rond tien uur kruipen we onder de wol een lange dag staat ons te wachten.
Om kwart voor 5 zondag ochtend gaat de wekker in huize Langhout. Buiten is het nog aarde donker en het is ook al weer behoorlijk koud. We maken ons klaar voor vertrek. Mango en Michael gaan in de auto en de rest blijft thuis. We hebben de deur nog niet dicht gedaan of Justin en Dylan liggen al weer heerlijk tegen elkaar aan, het was hun duidelijk ook nog te vroeg. Onze rit naar de Oosterburen begint, en wat is het genieten. We steken bij Zwartemeer de grens over en dan is het 1 rechte lijn naar beneden richting Dortmund. Aan mijn linkerzijde zie ik langszaam aan de kleur van de horizon veranderen van zwart naar prachtig oranje,rood,geel gewoon genieten. Achterin krijgen M&M niets mee van dit prachtige schouwspel, beiden liggen in diepe coma. We naderen Dortmund vlot. En dik twee uur later zijn we bijna bij de Westfallen Hallen. Volgens de Tom Tom nog vier minuten, en aan de horizon zien we de show hal liggen. Maar dan is er een weg omlegging grrrr. Geschatte reistijd 20 minuten, das balen maar gelukkig hadden we tijd genoeg.
We parkeren de bus en zetten alles weer op de Bolderkar. We lopen naar de hal en zoeken onze showring. We zijn er klaar voor.

Aan de rand van de ring slapen Mango en Michael nog heerlijk samen in de bench.

Mango is om kwart voor elf aan de beurt. Onder een Zweedse keurmeester loopt hij de sterren van de hemel. De keurmeester zei dat we met hem moesten gaan showen in Zweden, het land van de Hamiltons, ook daar zou hij de sterrren van de hemel lopen. Mango werd 1Uitmuntend, Best Of Breed en won de titel Bundessieger 2011. Ook het laatste punt voor zijn kampioenschap pakte hij.  Mango is nu landskampioen in 5 verschillende Europeese landen. Aan het einde van de dag komt hij in de eindkeuring van rasgroep 6 bij de laatste 6. Wat een succes.!! meer nieuws over Mango klik hier
De beagles zijn rond kwart voor twaalf aan de beurt. Michael staat in de openklasse met zeven andere reuen.
Michael zit heerlijk in zijn vel op dit moment en vind alles fantastisch. Dit straalt hij dan ook uit. een hele tijd zat hij dan ook heerlijk los aan de rand van de ring in de stoel te genieten van de andere beagles. Volgens mijn keek hij ondertussen ook stiekem even in de catalogus wat zijn kansen zouden zijn straks in de ring.

Een aandachtig toeschouwer.

De grijse haren rond zijn snoet. Bij het inzien van de catalogus zag ik toevallig dat michael vandaag de oudste ingeschreven beagle reu was. Maar vele jongen honden kunnen een voorbeeld nemen aan onze 'stinkie'

Michael in de stoel en Mango heerlijk in de bench achter hem. Mango was klaar Michael moest nog.

En dan is het show time, Michael staat hier als zesde hond in de grote groep.   Wat zal het worden, het was me al wel opgevallen dat de keurmeester inde voorgaande groepen steeds koos voor de grotere reuen. Als ze dat nu ook zou doen dan had Michael geen kans. Met zijn 40,5 cm voldoet hij precies aan de maat van de rasstandaard maar toch is hij meestal de kleinste reu in de ring. De maat van de reuen wordt zo langzamerhand steeds groter. Ik denk toch dat de fokkers en keurmeesters hier een punt van aandacht van moeten maken.

Opperste concentratie.

En lopen maar. 1 van de reuen schakelde zich zelf uit door fel uit te halen naar een andere hond. Michael zag dit en was hier van even onder de indruk maar herstelde zich snel weer.

De keurmeester nam uitgebreid haar tijd voor de beoordeling van de honden. Alinda zorgde ervoor dat Michael heerlijk ontspannen bleef.

High five!!!! Heerlijk ontspannen was Michael. 

En dan het is het over met de ontspanning. Michael moet op de tafel en staat er prima voor. Hij straalde van alle kanten.

Het lopen van de rechte lijn.

En nogmaals mooi staan voor de keurmeester. Wat zou ze van hem vinden ??

Als alle honden geweest zijn maakt de keurmeester haar oordeel. Michael komt op de tweede plaats. we waren weer super trots op hem. Onder Duitse keurmeesters presteerd Michael toch behoorlijk constant.

Het reserve punt dat hij hier mee verdiende telt  deze show dubbel. Als onze telling goed is zou dat inhouden dat Michael nu dus Duits VDH kampioen zou zijn.  Dit zullen we deze week goed uitzoeken. Na zijn oudere zus, Danisch Blue From Muskoka Dream's, zijn neef  Max From Muskoka Dream's is Michael dan de derde beagle uit de Muskoka dream's kennel die deze titel heeft.

De nummers 1, 2, en 3. Alinda straalt van oor tot oor. Onze Mike deed het toch maar weer.

Rond half 6 verlaten we de showhal. De honden zijn beiden erg moe. Mango springt al in de auto voordat ik de bench er in heb staan, dat zegt genoeg. We verlaten Dortmund met een omweg en rijden de ondergaande zon tegemoet. Op de reis heen genoot ik van zijn opkomst, op de reis terug van zijn ondergang. Waarschijnlijk heeft er een erg mooie zonnige zondag tussen gezeten, hier hebben wij niets van mee gekregen.  De sterren komen aan de hemel en de horizon kleurt rood. Rond half negen zijn we thuis. Onze twee sterren liggen nog diep in slaap als we het erf oprijden. In huis worden we begroet door Dylan, Justin en happy old Jayson. Als Mike en Mango binnen komen wordt er nog even gespeelt maar de vermoeidheid is toch te groot, al snel liggen beide heren weer in een diepe slaap. Een fantastische ,maar erg lange, dag kwam ten einde. Erg moe, maar ontzettend trots, zoeken wij ook ons bed op.