Het weekend van de LKA show in Birmingham

Ons laatste show reisje dit jaar werd de LKA show in Birmingham. Mango en Micheal hadden we ingeschreven, Petra had Domino ingeschreven en Do zou met ons mee gaan naar Engeland. Op woensdag avond hadden we dan ook honden ruil avond, Petra bracht Domino en nam Jayson weer mee naar Wijdenes, Justin en Dylan zouden in eerste in stantie ook gaan logeren bij hun familie maar met een loopse teef in de roedel was dat niet verstandig. Dus voor Dylan en Justin een plek geregeld in het pension. Zonder Jayson in huis was het wel stil,je mist direkt iets. Domino speelt de hele avond en donderdag met de rest van de meute. Donderdag middag brengt Alinda  Dylan en Justin naar het pension. Het is dan wel erg stil in huisopeens zijn er nog maar drie.  De honden hadden door dat er wat stond te gebeuren en dit is waarschijn lijk de oorzaak geweest van het volgende voorval. Mango en Michael vliegen elkaar in de haren en het gaat er even heftig aan toe. Is meestal Mango de winnaar, als er gevochten wordt, ditmaal kwam Michael het minst gehavend uit de strijd. Michael mist een stukje van zijn hoektand en had een aantal plekken op zijn kop, Mango daarintegen had twee gaten in zijn voorpoot he tgeen hem mank deed lopen. Shit verdorie waarom moest dit nu net gebeuren.

Vrijdag morgen vroeg maken we ons klaar voor vertrek. Mango is stram en we hopen dat de rust van de reis hem goed zal doen. We pakken de laatste spullen en vertrekken naar Calais. De reis gaat voorspoedig en we hebben geen oponthoud.  Als we bij de trein zijn volgt een voor ons inmiddels vertrouwd iets, honden in chekken, door de douane van Frankrijk, door de douane van Engeland en dan wachten op de boarding. De honden liggen allemaal heeerlijk relax achter in de bus. Al snel mogen we de trein oprijden en kunnen we even drie kwartier uitrusten.  In de trein krijgen we altijd wat extra ruimte achter de bus zodat we bij de honden kunnen. Voor Domino was het de eerste keer dat ze de trein  inging en vond het eerst allemaal wel een beetje spannend. Ze ziet dat Mango en Michael heerlijk ontspannen zijn en neemt dit gedrag over. We doen de bench deur even open en Domino komt even een kijkje nemen.

We rijden in Engeland ook lekker vlot door. Ikzelf vind het links rijden super, vooral op de snelwegen. Binnen drie kwartier zijn we Londen voorbij. Nog twee uur rijden we door en zijn dan in Birmingham. We verblijven dit weekend bij Christine, haar ouders en natuurlijk, Dalida From Muskoka Dream's en Gracie. Ze wonen een klein kwartiertje van het NEC gebouw waar de show van zaterdag is. We worden met open armen ontvangen en de honden gaan direkt met elkaar aan het spelen. We hebben een gezellige tijd en genieten 's avonds van een heerlijke Indische maaltijd.

Na een goede nachtrust is het tijd voor de show op zaterdag. We kunnen redelijk rustig aan doen. Michael is hersteld van zijn verwondingen en Mango gaat ook beter. Voordat we gaan moet ik eerst wel de ruiten van de auto ontdoen van een laag ijs maar dan kunnen we. We vertrekken naar de show hal en  zoeken ons plekje. De beagles zitten in de ene hoek van de hal en de Hamiltons in de andere. Het zal er om spannen met de tijd dat zowel Michael als Mango tegelijk de ring in moet. We lopen heel wat keren op en neer en dan blijkt toch dat het in de ring waar de Hamiltons in moeten sneller gaat dan bij de beagles, we komen niet in de problemen. Michael moet als eerste de ring in  en doet het goed. We hadden in de andere klassen al gezien dat de keurmeester meer voor de bonte witte beagles ging die ook nog eens erg stijl van voren en weinig hoeking achter hadden. Dus we verwachten er al niet veel van. Het type beagle wat wij hier in Nederland hebben is niet wat deze engelse keurmeester wou zien. Michael wordt dan ook niet geplaats bij de laatst drie van zijn klas.

Mango mag dan in de andere ring. Er waren 6 kleindochters van hem, erg goed om te zien dat het open en vrolijke karakter van Mango ook in zijn kleinkinderen nog aanwezig is. Het inbrengen van nieuw bloed en goede karakters ,zoals Pam dat voor ogen had met de aanschaf van Mango, is dus goed gelukt.  Zijn kleinkinderen doen het goed en kwalificeren zich voor Crufts 2012, Ondanks dat wij er ver van af staan voel je je toch wel een beetje trots dat onze kanjer de grondlegger is van de nieuwe generatie hamiltons in Engeland. Mango heeft toch nog last van zijn voorpoot en loopt niet super, de keurmeester ziet dit ook en zegt dan ook dat ze hem zo niet kan beoordelen, Dus helaas voor Mango zat er niets in, we zijn er wel van overtuigd dat als hij goed was geweest er wel iets heel leuks had kunnen gebeuren. Meer over Mango en zijn kleinkinderen op zijn eigen blog klik hier

Bij de beagleteven moet Alinda nog met Domino de ring in, Domino heeft een zware klasse met 16 honden, maar ook hier ging het net zo als bij de reuen. Domino deed het uitstekend en liep super, maar de keurmeester ging voor het andere type.

Heerlijk vrij liep Domino haar rondjes.

Mooi staan op de tafel.

En recht op en neer voor de keurmeester.

Christine behaald met Dalida nog een keurige tweede plaats en met Gracie wordt ze ook niet geplaats. We shoppen nog wat en praten met veel van onze Engelse vrienden. In het eind van de middag gaan we weer terug naar ons logeer adres. De honden zijn allemaal erg moe en vallen in een diepe slaap.

Domino had een nieuwe vriendin gevonden in Gracie, samen slapen in de mand, samen spelen en samen kattekwaad uithalen.

Michael ging liever slapen bij zijn nicht Dalida, drie weken ouder dan Michael zelf.

Ze lieten elkaar niet alleen.

Alinda en Dalida.

's avonds gaan Alinda , Christine en haar ouders nog op stap. Ik blijf thuis bij de honden. Al redelijk snel kruip ik dan ook onder de wol, de vermoeid heid had bij mij gewonnen.
Zondag morgen krijgen we een heerlijk engels ontbijt, Eieren, bacon, worst, brood en witte bonen in tomatensaus. Na het ontbijt neem ik nog wat foto's van de heren buiten op de veranda.

Domino en Mango.

Michael en Domino

Michael

Domino

He vergeet ons niet wij willen ook weer mee naar Holland.

We maken ons klaar om te vertrekken. Nemen afscheid  van Christine haar ouders en Dalida en Gracie. Christine gaat nog met ons naar een dieren winkel voor wat inkopen en daar nemen we afscheid van haar. We tanken de bus weer vol en gaan richting Folkstone. En ook nu rijd het vlot door, achter in de bus klinkt zonu en dan een rustig gesnurk, ze zijn alle drie erg moe. In Folkstone kunnen we zo de trein weer op en verlaten Engeland. Vanaf Calais rijden we nog 4 en een half uur terug naar huis. Ons laatst show reisje dit jaar zit er weer op. Moe vallen zowel de honden als wij in een diepe slaap.
Vanmorgen hebben we Dylan en Justin weer opgehaald. Jayson en Domino zullen we in de loop van de week wel weer ruilen.
Ondanks dat we geen succes gehad hebben in de ring kijken we terug op een geslaagd weekend in Engeland, weer veel gezien en gehoord en boven al genoten van de honden.