Opeens was het winter

We zitten al weer in de laatste week van januari, langzaam aan gaan we richting het voorjaar. Deze winter is er 1 om waarschijnlijk snel te vergeten. Hoge temperaturen en bijna geen vorst. Maar het kan snel veranderen. Op dit moment is er een twee deling in Nederland. Regen en hoge temperaturen in 1 deel van het land en winterse omstandigheden in het andere deel. Gelukkig zitten wij in het winterse deel.


Gisteravond begon het te sneeuwen en vanmorgen lag er een wit dekentje. Als ik de tuindeuren open doe en de heren naar buiten kunnen is het direct groot feest, rennen en gek doen in de sneeuw is toch het mooiste wat er is. Ik geef ze vlug hun voer en na een tijdje rust neem ik ze 1 voor 1 mee op hun ronde.Justin is de eerste die ik mee neem.
Justin heeft ontdekt dat als hij heerlijk braaf is en goed naar de baas luisterd hij lekker los mag van de riem. Vanmorgen deed hij dan ook weer erg goed zijn best. Bleef keurig bij me en als ik zei:” Justin vrij” dan wist hij dat hij een stuk bij mij vandaan mocht gaan. 1 keer roepen en hij kwam weer keurig terug, een beloning was zijn deel.

Voetjes van de vloer


He baas, je staat aan de andere kant van de sloot.
Terwijl wij onderweg zijn begint het vochtig te worden, er komt lichte ijsregen naar beneden. Mijn jas wordt er hard van. Voor Justin maakt het niets uit, die straalde van oor tot oor, de hele wandeling los dus dat was super

We lopen terug naar huis, het is in de straat oppassen want door de ijzel begint het glad te worden. Michael is de volgende die mee mag. We lopen samen het bos in en Michael mag los van de riem.
Onze beginnende grijze muis. Wat ziet ie er nog mooi strak uit.
We gaan het zandpad op en Michael rent van voor naar achteren.
Joepieeeeee !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Oortjes in de lucht en rennen maar.

Handig die flappers, ze helpen je met afremmen.
Het was weer een ronde waar we beiden van genoten, de 1 op 1 aandacht hebben ze soms echt even nodig. Het kost wat extra tijd maar het plezier wat je ze er mee doet is onbetaalbaar.
Dylan is de volgende, zijn riem komt ook al snel los en het rennen kan beginnen.
Vrolijke flierefluiter. Altijd de typische Dylangrijns rond zijn bekkie.
Dylan in zijn element, rennen als een kip zonder kop hij vind het geweldig. Steeds keurig bij mij komen en dan weer snel aanstalten maken om weer als een idioot rond te gaan rennen.
Oren in de lucht, de paashaas is weer vroeg dit jaar.
Ik ga weer eens languit op het pad liggen, wel een koud kunstje nu, de jas was stijf van de ijzel en knapte dus van alle kanten. Ik lig en roep Dylan naar mij toe. Wandelaars die achter mij aan kwamen zullen wel denken, die is gek .
He baas, koud he! alles goed onder de muts ??
De ijzel blijft maar vallen als ik met Elwood op pad ga. De kleinen man mag ook los.We  lopen de es op maar op dat moment zie ik verder op  een grote groep loslopende honden. Elwood heeft ze nog niet gezien dus ik roep hem bij me en probeer zijn aandacht vast te houden.
He baas waar ga je heen ?
Inplaats van over het pad loop ik het bouwland in.  De stoppels van de maisstengels steken nog boven de sneeuw uit. Elwood heeft al snel door dat hij ze nog uit de grond kan trekken en als een echte stoppelrooier begint hij de 1 na de andere stoppel op te rooien.
En weer 1 , hij had er een lol mee.
Elwood keek mee aan. Ik ben goed bezig he baas…
Ik zoek een losse stoppel en begin een apporteer spelletje met Elwood. Elke keer als ik de stoppel weggooide bracht hij hem keurig terug. Hier duikt hij op een stoppel die ik vlak voor mij had neer gegooid.
Kijk baas, voor jouw.
Ik gooi de stoppel weer weg en kruip weer achter de camera, in mijn ooghoek zie ik iets weg schieten, shit een haas, die had ik over het hoofd gezien. Elwood was onderweg om de stoppel te pakken maar als hij de haas voorbij ziet schieten is hij de stoppel vergeten. In sneltrein vaart duikt hij achter de haas aan.
Luidgevend vliegt Elwood over de es. De haas duikt het bos in Elwood er achter aan. Ik roep en fluit hem. Hij kijkt om en twijfelt. Wat zal ik doen, terug naar de baas of achter de haas aan het bos in. Hij was inmiddels ruim driehonderd meter bij mij vandaan. Ik fluit nog een keer en Elwood draait zich om en komt naar mij toe. Super.
Baas ik kom al hoor,  hij kijkt nog wel een paar keer achter om of de haas niet toevallig ook achter hem aankomt.
We lopen naar huis en daar zit nog 1 vol ongeduld te wachten. Mango is de laatste die mee mag. Op zijn eigen blog komen de foto's

Het was een heerlijke honden morgen samen met mijn maatjes in de witte wereld. Mijn jas heb ik maar in de douche neergehangen. Die moest helemaal ontdooien van de ijzel.