Zoals elk jaar in eind november begin december staat de Winnershow in Amsterdam op de agenda, de grootste internationale show van Nederland met deelnemers uit vele landen van de wereld. Maanden terug hadden we al een vraag gekregen van Christine uit Engeland of zij eventueel hier mocht logeren als zij haar honden zou inschrijven voor deze show. Dit was voor ons uiteraard geen probleem. De show was dit jaar weer een dubbelshow, wat inhoud dat er twee shows zijn in 1 weekend. Voor de beagles op vrijdag een show en op zondag de Winner tentoonstelling. Voor beide shows zou ze inschrijven samen met een vriendin van haar.
Donderdag vertrokken ze met de boot uit Engeland maar helaas de eerste de beste echte storm depressie gooide voor hun roet in het eten, met vertraging kwam de boot vrijdag morgen aan in Hoek van Holland, ze zouden niet meer op tijd kunnen komen om te showen, helaas. In de loop van de middag komen ze uiteindelijk aan in Westerbork. Na een lange rit eindelijk rust. De vijf beagle dames gaan naar binnen, onze heren zijn helemaal door het dolle, uitbreiding van de meute met vijf Engelse dames !!! Er wordt druk gespeeld en het is een groot feest. De hele avond zijn ze druk met elkaar.
Zaterdagochtend moet Alinda eerst nog even naar haar werk, ik ga samen met Christine en Samantha naar de bossen van Grolloo, de honden en wij hebben een heerlijke wandeling, lekker baggeren door de modder, de ideale show voorbereiding.
Na een wandeling van ruim twee uur komen we met een stel honden thuis die heerlijk onder de modder zitten ze hebben genoten. Moe zoeken ze allemaal een plekje en vallen in een diep slaap. Als de batterij weer opgeladen is wordt er de hele avond weer druk gespeeld. 10 honden hebben de dikste lol met elkaar heerlijk is dat. Rennen en gek doen van links naar rechts door de kamer, over de bank en tafels alles wordt meegenomen in de beaglerace baan hahhahaha. De kerstboom die we al hadden opgetuigd blijft buiten schot, zelfs met 10 honden in huis sneuvelt er geen bal en het is toch echt wel een boom die gewoon op de grond staat. Christine wil graag een foto van haar kerstbengels dus die maak ik voor haar.
en ook de dames van Samantha gaan op de kiek
Langzaam maken we ons klaar om te gaan slapen, de wekker zal vroeg gaan op zondag, half zeven wil ik rijden.
De eerste tekenen van leven waren er zondagmorgen al rond kwart over vijf., douchen, klaar maken, honden voeren , zelf eten en dan uit eindelijk weg. Wel wat later dan gepland maar vooruit. Michael is de enigste van onze heren die we hebben ingeschreven, de rest van de meute blijft thuis en zal worden uitgelaten door onze buurkinderen Ruben en Suzanne. We rijden vlot door naar Amsterdam en komen mooi op tijd aan, we parkeren in de parkeer garage bij de RAI. Spullen uit de bus en op naar de ring. Petra is er al en heeft een plek voor ons vrijgehouden. We zijn er klaar voor en het kan beginnen. Naast ons zit Corrine uit Frankrijk met twee Hamiltons, 1 er van is een kleinzoon van onze Mango, het is voor het eerst dat we hem live zien wat een schoonheid en dezelfde uitstraling als Mango. Op Mango zijn blog klik hier plaats ik meer foto’s van hem.
Gryf Plesowka, Mango zijn kleinzoon.
De beagles gaan de ring in en het wachten is voor ons op de veteranen klas. Als Michael de ring in mag gaat het gebeuren. De hele week is hij al ontzettend vrolijk en blij en dat straalt hij dan ook echt uit. Hij loopt als een trein en de keurmeester is vol lof over hem. Een veteraan die plezier uitstraalt en er fantastisch uitziet voor zijn leeftijd is het compliment wat Alinda van de keurmeester mee krijgt. Michael krijgt een 1 Uitmuntend en de titel Veteranen winner 2014.
Als alle reuen klassen zijn gekeurd komen de klasse winnaars van de jeugd,tussen,open,gebruikshonden,kampioens en veteranenklas de ring weer in voor de keus van de beste reu van de dag. Allemaal toppers op een rijtje De keurmeester kiest dan de beste reu.
Alle reuen worden nog eens goed bekeken en allemaal moeten ze nog een keer recht op en neer lopen voor de keurmeester.
Als beste reu kiest ze voor de reu uit de kampioensklas. En dan gebeurt er iets waar wij alleen maar van konden dromen, Onze Michael, het veteraantje wordt gekozen als reserve reu. Wat een fantastisch moment hahahah dit hadden velen niet verwacht en wij zelf ook niet. Dit zijn die momenten waar ik zo van kan genieten, overwinningen uit de onverwachte hoek, een dag eerder de modder nog dik tussen zijn haren en een dag later strijden met de besten.
Michael heeft door dat hij weer een stunt heeft laten zien en straalt het plezier uit.
Dan is het de beurt aan de teven.
Elwood zijn zus Djanis, ze liep weer heerlijk vrij door de ring
Een derde plaats met een dikke U was voor haar
En de veteranenteven. Dallida From Muskoka’s Dreams. Overgekomen uit Engeland, drie weken ouder dan onze Michael
Michael zijn zus Code Red From Muskoka Dream’s
Red wordt beste veteranen teef en Dallida tweede.
En dan een herhaling van de show in Arnhem eerder dit jaar. Broer en zus strijden voor de eer van beste veteraan van de dag. Beiden zitten nog super in hun vel en stralen het plezier dan ook uit. De keurmeester was vol lof over de beide oudjes.
En ja hoor opnieuw Bingo, Michael wordt gekozen tot Beste Veteraan van het ras. Wat een top dag had hij.
Alinda en Tineke feliciteren elkaar, heerlijk deze onderlinge strijd maar wel elkaar de overwinning gunnen
We stonden op tijd want Michael moest nog naar de finale van de juniorhandling een foto van beide veteranen zou ik later wel maken. Alinda neemt mijn camera over en ik neem Michael. In looppas ren ik door de hallen van de Rai, de juniorhandling finale was helemaal aan de andere kant van de Rai. De finalisten voor de juniorhandling competitie stonden al klaar om de ring in te gaan. Nadia, die met Michael zou lopen, had haar eigen hond al aan de riem omdat het er op leek dat Michael te laat zou komen. Net op tijd kan ik haar Michael overhandigen, Michael een oude bekende in de juniorhandlingwereld werd direct door een aantal finalisten herkent, altijd grappig om te zien. Ik wens Nadia succes en zoek zelf, lichtelijk buiten adem, een plekje langs de erering om haar en Michael op de foto te kunnen zetten. Een geluk was dat Nadia redelijk achter in de groep stond, Michael had dus nog even tijd om ook weer op adem te komen.
En dan is het zover, ze mogen de ring in het ziet er fantastisch uit beiden lopen te stralen in de ring.
Wachten tot ze aan de beurt zijn, Michael zag mij dus voor mij een reden om een ander plekje te zoeken omdat hij anders te veel afgeleid zou zijn.
Heerlijk samen bezig zijn, er was een echte klik tussen Michael en Nadia
Samen gaan we genieten.
En dan is het zover. Het zag er allemaal goed uit, netjes staan op de tafel
Goed blijven kijken waar de keurmeester is want je moet altijd zorgen dat je niet tussen de hond en de keurmeester in staat.
En dan een figuur lopen.
Nogmaals opstellen voor de keurmeester.
nog 1 keer opstellen en het is klaar, het wachten begint wie zal de keurmeester selecteren.
High five, we deden het goed samen. Zo mooi om dit te zien.
Nog 1 keer mooi staan als de keurmeester zijn laatste beoordeling doet.
Helaas kwamen ze niet bij de laatste selectie. Maar wat het meest belangrijkste was dat ze er samen plezier aan hadden beleeft en dat straalden ze samen ook uit. Het was een genot om Nadia samen met Michael te zien stralen in de finale van de juniorhandling 2014. Goed gedaan !
Maar het zit er voor Michael nog niet op, hij zal nog 1 keer de erering in moeten voor de finale voor de beste veteraan in show.Even een klein kwartiertje heeft hij rust, even ontspannen en dan nog 1 keer knallen. Petra is ondertussen onverwachts naar huis gegaan omdat het er op begint te lijken dat Domino haar bevalling in gang is gezet. De veteranen verzamelen in de voorkeurring en de keurmeester bekijkt al het goud van oud.1 voor 1 hun opwachting in de erering. Onder de klanken van ‘We are the champions’ betreed Michael het fluweel. Hij straalt weer van oor tot oor.
Tussen een deel van de andere kanjers, volgens mij stonden er wel meer als 40 veteranen in de ring.
De keurmeester maakt een selectie en helaas zit Michael er niet bij. We pakken onze spullen en gaan terug naar de hal waar we begonnen waren. Hier maak ik nog een foto van broer en zus. Red en Michael Veteranen Winster en Veteranen Winner 2014. We eten en drinken nog wat en genieten na van een heerlijke dag. Mike en Red spelen nog even in de inmiddels lege hal.
We pakken onze spullen en vertrekken naar de auto. We gaan nog wat eten met Christine en Samantha en nemen dan afscheid van hun. Wij gaan naar het noorden en zij vertrekken richting Hoek van Holland om vanaf daar weer met de boot over te gaan naar Engeland. Na een lange maar mooie dag komen we moe weer aan in Westerbork het is inmiddels bijna half 10. Een half uur later krijg ik een berichtje van Petra dat de eerste pup inmiddels is geboren, er zullen nog 8 volgen.
Domino met haar pas geboren kids. Negen stuks 6 teefjes en 3 reutjes.
Zo kwam een mooi weekend tot een heel mooi einde, een wekend met veel plezier en hele mooie resultaten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten