De bende van Bork is klaar voor nieuwe avonturen .

dinsdag 18 april 2017

FHN Wedstrijd Zevenhuizen

Afgelopen paasweekend was het weer wedstrijd tijd voor Elwood en mij. De wedstrijd in Zevenhuizen stond in de agenda. De eerste buiten wedstrijd voor Elwood.  Dus waarschijnlijk weer een dag met veel nieuwe ervaringen voor zowel Elwood als mijzelf.  We vertrokken hier zondag morgen iets voor zeven uur en waren rond half acht bij mini camping de Pol ergens midden in de weilanden bij Zevenhuizen, wat een verschil met de wereld van het showen is dit haha. We hadden de tip al gekregen om mooi vroeg te komen want kom je later dan moet je een heel eind lopen om bij het veld te komen, nu konden we de auto vlak bij parkeren. We plaatsen onze tent en zetten de bench van Elwood en Michael er in. Om ons heen  staan allemaal tentjes, de meesten van het zelfde merk, een mooi gezicht.


 
Er zijn drie ringen waar de banen worden opgebouwd, wij moeten in ring drie en staan daar met onze tent mooi dicht bij.
 
Het is raar weer, zon, regen en hagel wisselen elkaar af. We zijn blij dat we onze winterjassen mee hebben want het was behoorlijk fris. Tegen tienen mogen wij het parcours verkennen. We starten met de Gambling en krijgen dertig seconden de tijd. Dan zal er een toeter klinken en hebben we nog tien seconden om een bepaalde serie hindernissen te nemen om een bonus van 40 extra punten te pakken.
 
 
Ik loop mijn rondje en denk ongeveer te weten wat ik in de juiste tijd kan lopen. Als we dan echt de baan in mogen zie ik dat ik Elwood er goed bij kan houden, koppie mooi omhoog en zijn staart kwispeld maar door. We starten en het gaat super. Elwood loopt keurig en op volle snelheid neemt hij de hindernissen. Het rondje wat ik in mijn hoofd had gaat goed en als de toeter gaat gaan we als een haas naar de bonus sprongen. tak, tak, tak, we pakken ze alle drie en zijn binnen de tien seconden over de eindsprong. Wow, dat was lekker. Wat was ik trots op Elwood.
Als iedereen klaar is zal blijken dat we als tweede zijn geeindigd, onze dag had niet mooier kunnen beginnen.
 
Het is nu wachten tot we het parcours van de jumping mogen verkennen. Ondertussen krijgen we een berichtje van Jenny dat ze komt kijken, Roden-Zevenhuizen dat is te doen op de fiets. We mogen verkennen en ik loop mijn rondes. Na de start direct door de tunnel. Dit zal even kritiek worden denk ik. Elwood heeft nog niet het geduld om bij de start rustig te wachten, zodat ik hem kan blokken bij de eerste hindernis. Hier wordt aan gewerkt maar heeft nog even tijd nodig.
We mogen naar de ring en ik zie dat Jenny er ook net aankomt. We starten en wat ik vreesde gebeurd, Elwood duikt de verkeerde tunnel ingang in, een disk. We herstellen de fout en gaan verder. Hij loopt verder heerlijk en maakt geen fouten meer. Jammer van de disk maar ik was tevreden met hoe hij het deed.
 

 
We kijken naar andere lopers en hebben een gezellig tijd. Elwood ligt heerlijk bij Michael in de bench. We merken wel dat de adrenaline bij de honden op een veld wedstrijd een stuk lager ligt dan een binnen wedstrijd in een manege, alle honden zijn veel rustiger. Tegen twee uur mogen we onze laatste ronde verkennen, het vast parcours.
Als wij de baan in mogen begint het te regenen, deze ervaring hadden we ook nog niet eerder gehad. Je loopt automatisch iets voorzichtiger omdat alles glad is. Elwood begint weer goed en tot de paaltjes gaat hij keurig, dan merk je dat zijn koppie vol is van alle nieuwe ervaringen en is de concentratie weg. Een weigering bij de palen, tweede poging gaat goed maar als we even later bij de tunnel komen en ik achter hem langs wil kruizen gaat het fout, in plaats van de tunnel in te gaan  neemt hij de andere kant. Prttttt , een disk.  We herstellen en vervolgen onze baan. De staart blijft kwispelen wat heeft hij er een lol in.
 
 
En dan begint het wachten op de prijsuitreiking, die is pas als alles klaar is en dat werd dus ver na vijf uur.  En als ze dan omroepen ''op twee, Tjeerd Langhout met Elwood'' dan denk je vlug even terug aan zijn eerste wedstrijdje afgelopen winter, de wintercompetitie waar ik te horen kreeg,'' tis en blijft een beagle'' , ''wat een rot hond''. En als je dan weet dat de persoon die dat zei ook tijdens deze prijs uitreiking nog aanwezig was dan moet je inwendig toch wel even gniffelen.
 

 
We pakken de spullen in en vertekken naar huis, een mooie maar lange dag kwam ten einde. En tja tradities zijn er om in ere te houden dus ook voor Elwood was er een traktatie onderweg naar huis. Michael en Mango kregen na een lange showdag met goed resultaat vaak kipnuggets van de Mac, die had Elwood nu dus ook wel verdient, en Michael... die had  nu geluk hahahahh
 

 
Hieronder een samengesteld filmpje van Elwood zijn optreden in de ring.
 
 
 

Geen opmerkingen: