Zondag ging de wekker hier dus weer vroeg. Honden voeren, laatste spullen pakken en rijden maar. Tegen zeven uur rijden we weg uit Bork. De beide jonge heren zitten heelijk bij Elwood in de bench. Het is de eerste keer dat Elwood de steun van zijn maatje Michael moet missen op een wedstrijd. Rond acht uur zijn we bij de manege. Spullen uit de auto en op naar de bak. Onze agility vienden waren er al en hadden een plek voor ons vrijgehouden. We zaten niet in de rijhal waar ik zou moeten lopen maar in de andere hal, hier was de temperatuur iets aangenamer. De puppen kijken hun ogen uit, weer allemaal nieuwe ervaringen voor de kleine mannen. Het is heerlijk om te zien hoe het ooit zo onzekere hondje Elwood nu als een fantastische steun voor de kleine mannen fungeert. We doen kleden om de bench en de honden gaan er met z'n drietjes in, het wachten kan beginnen.
De banen voor de eerste ronde zijn opgesteld.
Eindelijk is het zover dat de A40 mag gaan verkennen. Onze eerste ronde is gambling met een bonus als je een bepaalde combinatie van hindernissen erbij pakt. Ik bedenk mijn ronde en schat de tijd een beetje in. Dan is het wachten tot we echt los mogen.
Mogen we al baasje.?
En dan is het zover, de A40 mag zich gereed houden. Mijn klasse wijziging was nog niet doorgevoerd in het programma boekje dus werd ik als laatste toegevoegd aan de startlijst, maakt niet uit kon ik mooi kijken hoe de rest het deed. Als we dan eindelijk mogen ben ik er klaar voor. We gaan naar de start en na een paar meter ben ik het contact met Elwood al helemaal kwijt. Meneer rent weer als een dolle door het parcours en ik krijg hem er niet meer bij. Weg mooie plannen, ik baalde als een stekker.
Het was even zuur, ik had me mijn eerste ronde anders voorgesteld. We lopen terug naar onze stoelen en Elwood gaat weer in de bench, hij valt heerlijk in slaap met Donald naast zich en Odin achter in de bench.. En dat op zich was dus wel weer mooi, een ontspannen Elwood, geen angst of stress.
In de loop van de middag is het tijd voor onze tweede ronde. Het vast parcours. Tijdens het verkennen heb ik iets van ja, dit moet wel lukken. Met een goed gevoel sloot ik mijn verkenningsrondjes af. Nu wachten tot we mogen. We wachten op onze beurt en Elwood is heerlijk ontspannen, heb goed contact met hem en hij heeft er zin in. Nog drie honden en dan mogen wij. Opeens veranderd Elwood zijn houding als er een hondje vlak voor hem wordt neer gezet om de ring in te gaan. De neus begint te snuffelen en de staart begint overuren te maken.....nee he. Ja zegt die eigenaar ze is net loops geweest en ruikt nog lekker, daarom heb ik mijn eigen reu maar thuis gelaten die werd helemaal gek........goddgloeiende dacht ik, dat heb ik weer. We mogen de baan in en ik merk aan alles dat Elwood iets heel anders in zijn kop heeft. De neus gaat alleen maar de lucht in en ik krijg geen controle over hem. We starten en na 1 hindernis gaat hij er dan ook vandoor...... verd.m. ik was inwendig woest. Als Elwood uitgeraast is lijn ik hem aan en het eerste wat ik tegen Alinda zei was dat die derde ronde me gestolen kon worden, ik had er geen zin meer in. Ik doe Elwood in de bench en loop weg, even weg van alles. Als de teleurstelling wat gezakt is ga ik buiten een stukje lopen met Elwood. Even weer op 1 lijn komen met hem.
Het loopt tegen kwart voor vijf als wij onze derde ronde mogen lopen. De jumping. Een parcours met mooie snelle stukken, ideaal voor Elwood, dan heeft hij geen tijd om na te denken. Het punt waar ik bang voor ben dat het fout gaat is bij de palen. De palen, in de debutanten zijn het er 6 nu 12. Met de training gaan ze super maar nu.... we komen op snelheid uit de tunnel dus alles zal afhangen van de insteek. Ik overleg met Alinda en Sia om Elwood niet naar de start te laten lopen maar hem op te tillen, neer te zetten en dan direct weg. Dit alles om de geur van die teef te missen.
Ik heb Elwood zijn focus weer en als we mogen til ik hem dan ook naar de start. Neerzetten even zijn focus op de baan en gaan. Als een duvel uit het doosje schieten we weg. Yes zo ken ik mijn maatje weer, volle snelheid en concentratie mooie spongen, door de tunnel, breed en nog een sprong weer door de tunnel en dan naar de palen..... De palen, waar ik bang voor was gebeurde, de insteek ging fout en de concentratie is doorbroken. Elwood gaat er weer vandoor. Ik blijf rustig en krijg hem toch weer terug bij mij. Hij mist een paar palen maar we hadden al een disk dus door, de laatste palen neemt hij goed en we gaan richting de finish. We sloten zo deze dag toch nog met een redelijk positief gevoel af. Het is nu gewoon een kwestie van weer in het wedstrijd ritme komen dat is iets wat zowel Elwood als ik nodig heb. We gaan er voor.
Zo vertrekken we na een lange dag weer richting huis. De puppen zijn doodmoe maar hebben zich voortreffelijk gedragen. Onderweg krijgen zij hun eerste wedstrijd traktatie, de traditie van Michael zetten we voort, na een wedstrijd langs bij de grote gele M voor kipnuggets. Ze smulden ervan.
Het loopt tegen half 7 als we weer thuis zijn. Het was een lange, koude dag met helaas nog niet het resultaat wat ik hoopte.
Hier onder een link naar de filmbeelden van de wedstrijd .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten