Mannendag voor de meute

Geen wedstrijden vandaag, Alinda naar Engeland, dus baasje kan een beetje uitslapen...…. nee dus. Om goed zeven uur dacht Michael dat baasje zich verslapen had, en hij vond dat hij de taak had om dat te melden. Dus om kwart over zeven stond ik naast bed. Honden voeren en niet veel later ligt mijn wekker van deze dag als de onschuld zelve heerlijk in zijn mand te slapen... hahaha. De weersverwachting voor vandaag was niet zo denderend en ach nu ik toch vroeg wakker was kon ik ook vroeg aan de wandel. Ik neem de voltallige meute niet in 1 keer mee maar maak er drie wandelingen van. Als eerste mogen Michael en Dylan mee. Nadat ik ze duidelijk heb gemaakt dat ik koekjes bij me heb gaan beide mannen op de es los van de riem. Het is genieten om beide oudjes zo te zien stralen.

Lekker rennen en bij de baas komen om een koekje.

Blij ei Michael

Flying Dylan

Het gaat niet zo snel meer als een paar jaar geleden maar het plezier is misschien nog wel groter.

We komen baasje.

Koekje, koekje, koekje. kom maar op.

De oortjes worden wat minder, maar als ze omkijken en ik doe mijn rechter hand in de zak dan komen ze direct.

Bijna 25 jaar beagle wijsheid bij elkaar.

 

We genieten volop. We lopen weer terug naar huis waar ik de drie jongste heren in tuig. Ook met hun maak ik een ronde. Ze komen niet los van de riem dus er zijn minder foto's van ze. Op mijn vaste fotoheuveltje zet ik ze weer op de kiek.

 

Niets ontgaat ze , alle kanten worden in de gaten gehouden.

 

James is opeens puppy af,  hij is inmiddels haast net zo groot als Odin en Elwood.

Heerlijk zootje ongeregeld.

 

Ook voor deze drie komt er een eind aan hun zondag uitje. Mango en Elwood zijn nu aan de beurt.

 

We dwalen eerst een stukje door het bos.

 

De natuur is mijn studio, gebruik maken van de zon en wat je tegenkomt geeft vaak de mooiste effecten op de foto.

Snip en Snap, vriendjes vanaf dag 1, hoe de meute ook veranderde , de band tussen deze twee bleef zo sterk.

Er struint wat door het struik gewas, de concentratie is van hun koppies af te lezen.

Friends for life.

 

Het was genieten, ik was de meer dan de halve zondag met ze op stap op deze manier, als we thuis zijn begint het niet veel later licht te regenen, de kachel gaat een graadje hogeren de mannen zoeken hun plekje in de mand of op de bank. De snurkmachines worden aangezet. De rest van de middag heb ik ze niet meer van hun plaats zien komen.