De oude baas zagen we wonderbaarlijk steeds een stapje vooruit gaan. De VSS in Denemarken werd een emotionele reis. Michael nog 1 maal in de Agilty wedstrijd baan, nog 1 maal een laatste ere ronde door de showring. Dat was iets wat we 3 maand daarvoor helemaal niet meer hadden durven dromen. Het was een eervol afscheid voor hem samen met ons van twee taken van de honden sport waar hij in zijn leven zo van genoot.
Onze laatste wedstrijd samen
Afscheid van de showring samen met Alinda.
Nu een jaar verder, een jaar en 3 maand zelfs nadat we te horen kregen dat direct laten inslapen het beste zou zijn. Een jaar waarin we dus nog vele mooie momenten samen aan zijn levensverhaal hebben mogen toevoegen. Een geschenk, een wonder....
Vorige week stonden we weer in Zoutkamp. Michael was er nog gewoon bij. Ik vroeg aan Nicole of we de foto van vorig jaar over konden doen. Helaas niet op de boot terug van Schier maar aan het water bij de camping.
Ik neem Michael later nog even alleen mee om hem mooi op de foto te krijgen tussen de bloeiende witte klaver aan de waterkant.
Sneeuwwitje onze wonderboy
Deze zomer wordt het, door de Corona perikelen, zeker geen Denemarken, maar we zullen zeker nog nieuwe hoofdstukken gaan toevoegen aan zijn levensverhaal. Zijn medicatie is nogmaals verminderd, we hopen dat we samen nog een mooie tijd kunnen genieten.
#keepfightingmichael.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten