Kerstperikelen en een mistige zondag

 Het jaar loopt langzaam naar zijn einde, ik ben al weer weken druk met het samenstellen van een jaar overzicht, wat ik rond de kerstdagen online zet. De kerstdagen.... ja de tijd van de kerstboom in huis. Gisteren hebben we hem hier binnen gehaald en Alinda is weer druk geweest met optuigen. Dit jaar onder het toeziend oog van chef lampje.

Op het trapje volgde James de werkzaamheden van Alin. Het moest natuurlijk wel goed gebeuren .

Maar van toezicht houden wordt je moe..... James kon even  geen kerstbal meer zien.

Aan het eind van de middag is de boom opgetuigd. De mannen er voor, onze kerststal is bijna  gereed, Mango hoort er natuurlijk ook bij

. 

James was blijkbaar nog niet helemaal tevreden en vond dat er nog een extra kerst(B)engeltje onder de boom moest komen.

Vanmorgen had ik alle 7 voor de boom, vol verwachting keken ze me aan, wat gaan we doen vandaag baas ?

Het was hier vanmorgen een kleine wereld, alles zat dicht van de mist. Ik ga weer op stap met de mannen, eerst met Mango, Elwood en Donald.

Heerlijk door het bos waar we helemaal niemand tegen kwamen.

Mango met zijn vrienden. 

De afgebroken eikenboom is weer een mooi fotoplekje. De mannen stoer op de uitkijk.

Met Odin en James loop ik dezelfde ronde en ook zij gaan op de boom.

Op de uitkijk

Wat doe jij daar op de grond  baas ?

Jame is een hond met een boomstam... ik bedoel stamboom.

Met Michael en Dylan loop ik een ander stuk maar we komen wel langs de boom. Ik zet de mannen er ook even op. Michael laat ik niet staan op de stronk, hij gaat mooi zitten

Ik wissel beide mannen om. Michael wou er zelf steeds afspringen om dat hij door had dat ik koekjes had. De hoogte van de stam was wat aan de hoge kant om te springen voor de oude man, dat risico nemen we niet meer. Dus Dylan op de stronk en Michael op de dikke stam.

Prachtig dat het nog kan, als je nagaat dat Dylan twee weken terug opeens zo ziek was. 

We draaien om het bos heen en gaan via het land terug. De mannen mogen dan los van de riem. Het grote genieten voor hun kan weer beginnen.

Zo als meestal ren ik weer met ze mee, de camera laag en op goed geluk knip ik dan een serie, niet alles is dan scherp maar het plezier van de mannen straalt ervanaf.

De dag was mistig , maar dit waren mijn zonnestralen deze morgen.

Bijna botsing

Lastig die flappers he Dylan.

Genieten.

In de middag nestel ik me op de bank om te kijken naar de F1 race. Naast mij ligt alles in diepe rust.

Donald en Dylan aan mijn ene zij.

James voor mijn voeten, Odin stijf naast mij.

En als Donald zich verplaats neemt Dylan het er helemaal van.

Ze kwam er weer een weekend tot zijn einde.