Max is er weer.

Het was vanmorgen een verrassing voor ons. Vriendje Max stond opeens op de stoep. De baasjes hadden dit afgesproken en stiekem niet tegen ons verteld. Max blijft hier de hele dag en word pas vanavond om 10 uur weer opgehaald. Joepie joepie, wat zullen we een lol hebben vandaag. Eerst heb ik samen met Max onze vriendschapsdans weer gedaan. Toen Max hier drie weken was hebben we daar op geoefend. We konden het beiden nog goed, we waren het nog niet verleerd.






Na onze dans, ben ik met Kevin rondjes, om de tafel,aan het rennen geweest. Dit is een spelletje, wat we elke dag doen. Ondertussen was Max, samen met Jayson, aan het spelen met een sjorbeest.






De baasjes waren aan het overleggen waar we heen gingen te wandelen. Ze vonden het beide een goed idee om naar het Nationaal park "Het Dwingelderveld" te gaan. Het maakte ons niet uit waar we heen gingen. We waren allang blij dat we mee mochten. De riemen werden in de auto gedaan en we kregen onze tuigjes weer om. Baas deed de deuren van de Beaglemobiel open en we sprongen er direkt in. Ieder zocht zijn plekje en de reis kon beginnen.

Het gebied waar we gingen wandelen was heel groot. Overal waren lekkere geurtjes, dus in het begin liepen we constant met de neus aan de grond. We liepen een stuk door een gemengd bos met heel veel heuvels . Hier was het lekker rennen voor ons. Opeens hield het bos op en kwamen we langs een heel groot maisveld. Baas gaf alle riemen aan het vrouwtje en ging een eind voor ons uitlopen. Opeens bleef hij staan en knielde op de grond. Hij pakte een maiskolf en gooide die vlak voor ons neer. Onze riemen waren net niet lang genoeg om er bij te kunnen. Maar het lukte broer Jayson toch om hem te pakken. Ondertussen maakte hij hier een foto van.




Iets verder op was een weiland met wel negen grote dieren er in. Dat waren paarden, volgens broer Kevin. Jayson vond het weer nodig om aan 1 van de paarden uitteleggen dat wij beagles waren en dat we met de baasjes een eind gingen lopen. Het paard stond vol aandacht naar zijn verhaal te luisteren en wenste ons een prettige wandeling.







We vervolgen onze tocht en komen weer in het donkere bos. Ondertussen heeft baasje een eekhoorn gezien en maakt vrouwtje er attent op. Helaas hebben wij hem niet gezien, anders hadden we wel met hem kunnen spelen. In het bos waren ook leuke kruip en sluip door paden. Wij moesten hier uiteraard weer een gebruik van gaan maken en baas moest mee. Hihihi. Ondertussen liepen vrouwtje en Kevin rustig verder. Ze stonden ons iets verder op weer op te wachten.










Baas had de riem van mij en Max vast en wij liepen soms iets sneller dan Kevin en Jayson. Max heeft een paar keer staan wachten en blafte dan dat ze een beetje moesten doorlopen.

Na nog wat kleine heide veldjes, modderplassen en heel veel bomen kwamen we in een stukje beukenbos. Dit waren hele hoge bomen waar helemaal niets onder groeide. Baas is toen op zijn knieen gaan zitten en wij zijn alle vier om hem heen gaan staan. Wij hebben hier echt alle kanten opzitten kijken ,we hoorden overal geluidjes. Er vielen namelijk beukenootjes uit deze bomen. Ondertussen heeft vrouwtje hier een foto van ons met de baas gemaakt.

Het einde van de wandeling kwam in zicht en we waren ook best wel moe. Na een grondige inspectie op teken mochten we weer plaats nemen in de beaglemobiel. Thuis aangekomen zijn we op onze manden en kleed gaan liggen. Ik heb baas gevraagd of hij onze belevenissen alvast op de website kon plaatsen. Hadden wij tenminste even tijd om uitterusten voor onze volgende belevenissen.




Groetjes Mike