De winter lijkt er eindelijk aan te komen

Eindelijk lijkt het er op dat de winter er aankomt. Ze voorspellen voor een periode van twee week vorst. Volgens diverse bronnen gaat het eind volgende week zelfs richting de -13. We zullen zien. Vanmorgen  kon je in iedergeval merken dat er inderdaad een weersverandering aan zit te komen. Het was stralend mooi weer,  zonder wind.

Dus de camara ging weer mee op de wandelronde met de heren. We hebben het vermoeden dat Jayson een lichte tia heeft gehad, zeker weten doen we het niet maar we merken aan hem bepaalde dingen die hij anders niet had. Hij is dan ook al een tijdje niet helemaal fit. Maar de laatste dagen werd hij weer steeds aktiever en dus vanmorgen mocht hij als eerst weer mee op de grote ronde.

De velden sloegen nog een beetje wit uit van de eerste vorst.

Hij is terug, de altijd aanwezige smile. Toch merken we wel dat Jayson nu snel oud wordt.

Maar het blijft genieten met hem zo alleen heerlijk in het vrije veld.

Baas ...... Ik weet dat je koekjes in je broekzak hebt.

Dit zegt genoeg denk ik.

Inplaaats van ons gebruikelijke rondje Borkse es deden we nu een rondje Borkse bos. Waar we anders links afslaan gingen we nu naar rechts. Jayson had niet door dat ik dus de andere kant op liep maar al snel kwam hij achter mij aan.

En dat zijn neus nog goed is dat liet hij merken. Een haas schoot voor ons langs en meneer ging er achter aan.

Heerlijk door de bladeren en modderplassen rennen.

Als ogen konden spreken......

 

We lopen weer terug naar huis en ik neem de drie daltons mee. Mango moest nog even wachten. Mike , Dylan en Justin komen weer aan de split en lange lijn. Ik had tijdens de ronde met jayson de hazen al in het veld zien liggen dus ik nam geen risico door de drie rakkers los te laten.

Heerlijk gingen ze aan de snuffel.

En zonu en dan kwamen ze heel snel naar mij toe voor een koekje

Joepieeeeeeeee, wat is het weer heerlijk buiten.

Wie het laatst komt krijgt geen koekje, Mike wist niet hoe snel hij moest komen

We gaan van het pad af en lopen een stuk door het bouwland. De vorst had de bovenste laag licht hard gevroeren maar je zakte er nog wel door heen. Het liep dan ook behoorlijk zwaar maar voor de heren was het net een soort krachttraining, goed voor de spieren.

Dylan neemt het voortouw, hij had gezien waar de haas weg kwam die ons voorbij kwam rennen.

Met z'n drieen op spoor.

Maar het gaat Dylan niet hard genoeg, Kom op jongens doorrennen hij gaat er vandoor....

Helaas voor hun , maar gelukkig voor de haas , was de longeerlijn niet langer. Uiteindelijk geven ze het op en gaan nog een tijdje gek doen met elkaar.

Pak me dan......

Ik roep ze weer bij me voor een koekje en we gaan weer terug naar huis. Mango zijn beurt was nu en voor zijn foto's kijk op zijn eigen blog.hier

Het was een heerlijke morgen in het veld. Hond en baas hebben met volle teugen genoten.