Een kort nachtje volgde, we lagen pas rond half twaalf pas onder de wol terwijl de wekker vanochtend al weer om 4 uur afging. Laatste spullen in pakken en vertrekken maar. Ik rij het eerste stuk naar Breda en vandaar neemt Alinda het stuur over naar Calais. We zijn met ruim 4 en half uur in Calais. We chekken Mango in, het is erg druk met honden, allemaal exposanten voor de Crufts. We rijden door naar de trein. Het is erg rustig in de wagon. We wachten op vertrek. Helaas gaat het niet door er is een technische storing. Alle auto's moeten weer uit de wagon en we krijgen een extra rondje over het terrein om in een ander treinstel plaats te nemen. Met een vertraging van ruim een half uur vertrekken we naar Engeland.
Mango lag heerlijk rustig in de bus
Binnen drie kwartier zijn we aan de andere kant van het kanaal. Het weer is prachtig en we maken ons op voor nog een reis van 5 uur. Eerst even tanken en dan gaan we verder. Een klein uur later zijn we bij London. De wegen staan hier allemaal op hun kop, de komende olympische spelen zijn daar de oorzaak van. Van Londen is het nog twee uur naar Birmingham. Het is erg druk onder weg. Als we Birmingham gehad hebben begint het genieten van de omgeving. En nog een rit van 2 uur. Vanaf hier wordt het landschap steeds ruiger. De wegen liggen bezaaid met dode fazanten en ook dassen en marters sneuvelen hier met bosjes. Wales heeft blijkbaar ook last gehad van zware storm, er liggen heel veel oude dikke bomen tegen de grond.
We komen hier nu al voor de negende keer maar het blijft fantastisch. We doen nog wat boodschappen en rijden dan naar het huis van Pam. Het begint al wat te schemeren. Eerst maar even een stukje wandelen bij de dam.
Alinda en Jolanda op de brug onderweg naar de dam.
Mango en ik voor de dam
Hij wist weer waar hij was.
In het donker hoort hij het water stromen in de beek.
Mango weet volgens ons weer waar hij is en is helemaal door het dolle heen.
We brengen onze spullen naar binnen, gaan eten en vanavond vroeg onder de wol, Morgen gaan we naar de Crufts voor de Discoverdog
DAG 2
Vanmorgen was het al weer vroeg dag. De wekker ging om 6 uur. Heerlijk wakker worden zo tussen de vogels. Spullen pakken en op naar Birmingham. Hier staan we de hele dag in de stand van Discoverdogs om de Hamilton te promoten. Met Mango als levend uithangbord is dat geen probleem.
We hebben een leuke maar lange dag. Rond 7 uur zijn we weer terug in het huis van Pam waar we verwelkomt worden door Pam en Mango zijn zoon Sputnik. We hebben een gezellige avond.
Mango het levende uithangbord.
De hele dag door kwamen er mensen langs.
Mango samen met zijn zoon Sputnik.
Het was al laat en we gaan op bed. Morgen komt er weer een lange dag.
DAG 3
Opnieuw ging de wekker vroeg. Om 6 uur staan we naast ons bed. Vandaag is het dan zover het is de dag voor de hounds op de Crufts. We vertrekken vanuit Wales en rijden weer tweee uur naar Birmingham. Onderweg is het schitterend. Laag hangende mist zorgt voor prachtige plaatjes en ook de opkomende zon is fantastisch. Rond kwart over 9 zijn we bij de NEC hallen. Het is er al smoor druk. We plaatsen de auto op de parking en wandelen naar de showhallen. De beagles en Hamiltons zitten in de zelfde hal dus dat is wel prettig. we besluiten om onze spullen bij de beagles te plaatsen, hier hebben we meer kennissen. Het duurt nog wel een tijdje voordat mango de ring in mag dus tijd genoeg om naar de beagles te kijken en foto's te maken. Er zijn zeven kleinkinderen van Mango en Alinda zal er 1 van uitbrengen in de ring. Lindsay zal Mango uitbrengen. De show loopt voor ons uit op een grote teleurstelling. Opnieuw wordt ons duidelijk hoe de Hamilton scene in Engeland in elkaar zit, trouwens dit geld volgens mij voor de hele showwereld. Vriendjes polititiek en keurmeesters die geen kaas hebben gegeten van wat voor ras ze keuren, uiteraard zijn er wel keurmeesters die wel weten wat ze doen. Wat hier geplaats werd als beste reu enreserve was gewoon een schande, laten we het maar gauw vergeten.
Mango en 1 van zijn kleindochters.
Mango en Lindsay in de ring
De Lord in vorm.
Maar dit was wat de keurmeester wou zien. Beste reu en reserve reu. Erg triest gewoon een schande, vriendjespolitiek van de eerste plank. De reu werd BOB en was zelfs kleiner dan de beste teef.
Alinde met Lois, een andere kleindochter van Mango.
Aan het eind van de dag pakken we onze spullen en gaan naar de andere hal, hier is op een groot scherfm de finale van juniorhandling te volgen. Lindsay is de vertegenwoordiger voor nederland. Helaas wordt ze niet geselecteerd bij de laatste drie.
Wij zijn hier nu klaar. Mango is doodmoe en kruipt uitzich zelf in de bench boven op alle andere spullen. Het zijn een paar intensieve dagen geweest.
Zo verlaten we, rond zeven uur, Birmingham toch met gemengde gevoelens. Wetend dat de beste niet heeft gewonnen, Niet dat ik zal zeggen dat Mango vandaag de beste was maar verliezen op een eerlijke manier is anders dan wat hier vandaag weer gebeurde. Het is donker als we terug rijden naar Wales. Maar ook een donker Wales heeft zijn charmes. Moe zitten we nu op de bank de dagen door te praten, mango ligt naast ons en is in een diepe slaap. Morgen vroeg sta ik nog 1 maal voor dag en dauw op en ga de heuvels hier in proberen om nog een aantal mooie plaatjes te schieten. In de loop van de morgen vertrekken we weer richting Holland.
DAG 4
Vanacht zijn we om 2 uur weer thuis gekomen, dus geen tijd gehad om een klein verslag te maken van de laatste dag. Hier komt het alsnog.
Gistermorgen was het voor ons dan alweer de laatste dag in Wales. Na een vermoeiende dag volgde een goede nacht. Om half 6 was ik weer wakker. Mango lag op mijn voeten eind heerlijk te slapen. Zijn altijd vrolijke staart ging al weer heen en weer toen hij vernam dat ik wakker was. Ik ga uit bed en stop Mango onder de slaapzak. Vlug een kop koffie, de wandelschoenen aan en erop uit. Buiten is het heerlijk, helaas is het erg mistig en is de wereld klein. Konijnen springen van alle kanten over de weg, de fazanten zitten overal te roepen en vele vogels zingen al weer het hoogste lied. Ik liep om 6 uur al weer met een grote grijns om mijn gezicht te genieten.
Het was een klein wereld.
Boven op de heuvels was het zicht helaas erg beperkt.
Langzaam aan trekt de mist weg. Ik waande mij net Robin Hood tussen de dikke oude bomen en het vele wild wat om mij heen was. Wat zijn wij gaan houden van dit fantastische land. Je gaat een hele periode terug in de tijd. Als je er van houd is het super. De natuur is hier nog puur .
Als ik rond half 8 weer terug kom heeft Mango al door dat ik er aan kom, Hij staat mij al op te wachten bij het hek.
Alinda en Jolanda waren al druk bezig met het bereiden van een engels ontbijt. Witte bonen in tomatensaus, toast,gebakken bacon, eieren en worstjes. Na het ontbijt beginnen we de spullen weer in te pakken. Als alles in de auto ligt maken we eerst nog een heerlijke wandeling en genieten nog 1 maal van het prachtige landschap.
Heerlijk genieten.
The Lord of the hills. Mango vind het heerlijk om door de heuvels te trekken.
Overal hingen geurtjes, het jachtinstinct van Mango werkte goed en er ontkwam hem niets.
We komen weer bij het huis en stappen in de auto. We beginnen aan onze reis terug. We stoppen nog even bij een grote supermarkt voor de laatst boodschappen en rijden dan richting Welshpool. Hier rijden we nog een rondje rond Powys Caslte het kasteel van prins Charles. In het park, dat bij dit kasteel hoort, lopen grote roedels edelherten en damharten.
We verlaten het park en rijden richting Folkstone, een rit van nog ruim 4 uur staat ons te wachten. Het rijd redelijk vlug door zonder noemens waardige opstoppingen. Om kwart over vijf nemen we de trein. In Frankrijk komen we rond kwart voor zeven weer boven water(Het uur tijdsverschil) Alinda neemt het stuur over en ik val op de achterbank van de bus in een diepe slaap. In Belgie wordt ik wakker gemaakt we gaan een hapje eten. Mango ligt nog heerlijk te slapen en we laten hem mooi liggen. Na het eten rijden we verder. Om half 1 in de nacht zijn we in Sebaldaburen, Jolanda is weer thuis. We praten nog even na met een kop koffie en beginnen dan aan onze laatste etappe. Om 2 uur rijden we Westerbork weer binnen. Onze trip zit er op ruim 2700 km hebben we afgelegd. Ondanks de tegenvallende prestatie op de show hebben we een mooie tijd gehad. Moe vielen we als een blok in slaap.
Hier onder een link naar het fotoalbum van onze reis naar Wales.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten