Op bezoek bij het Cocktail trio

Gisteren hadden we afgesproken om op puppie bezoek te gaan bij Petra en Leo. De puppen gaan volgende week al weer op hun zelf wonen dus dit was voor ons de laatste kans om ze nog een keer als compleet nest te zien.  Uiteraard gaat onze hele meute weer mee op familie bezoek. Alsof ze wisten dat er wat ging gebeuren. Mango zat al vroeg voor de kast in de kamer. Hij zat maar omhoog te kijken. Tja daar ligt mijn pet die ik altijd op heb als ik met de honden bezig ben. Het was net of wou hij zeggen doe hem nu maar op we willen weg. Ik loop nog even naar de voortuin om te kijken naar de bloeiende bollen, De hele meute was in rep en roer....baas gaat weg en vergeet ons. .......... Als ik weer binnen kom zijn ze door het dolle heen. We besluiten dan ook maar om ze niet langer in spanning te laten en  maken ons klaar voor vertrek. De benches staan weer in de auto en de honden kunnen er in. Justin rent de gang in en pakt snel een riem in zijn bek. Hier gaat hij heel hard mee door huis heen rennen. Ik heb mijn  riem, ik heb mijn riem..... Mango , Justin en Jayson gaan in hun bench en Michael en Dylan in de andere. Deuren dicht en rijden maar. Het is stralend mooi weer als we vertrekken. Onderweg betrekt het en we krijgen zelfs spetters op het raam. Rond half twee rijden we Wijdenes binnen. En als zo vaak ook nu is het net of hebben ze het door. Ik kijk over mijn schouder en kijk recht in Mango zijn ogen. De hele weg liggen ze te slapen maar het is net of tellen ze de bochten. Als we de straat in rijden bij Petra beginnen ze allemaal te blaffen. Erg komisch. De beide meutes gaan weer vloeiend in elkaar over en er   wordt weer druk gespeelt. Wij gaan naar binnen en gaan genieten van het Cocktail trio. wat zijn ze al weer groot geworden. De laatste keer konden ze nog niet lopen en zaten de oogjes nog dicht, nu rennen ze door huis en spelen met alles wat ze tegen komen.

Ik ben de baas, met stralende ogen werd ik aangekeken, je hart smelt direkt als je die blik ziet.

Heerlijk aan de oren trekken van je grote broer.

Ik heb wat , ik heb wat... gauw weg wezen voordat ze me betrappen.

Heerlijk slapen .

Een heerlijk stel puppen, we krijgen er zelf ook weer zin in om zo'n klein mormel in huis te nemen.

Van de nood een deugd maken. De puppen worden elke dag gewogen. Ach en als je dan in de bak op de weegschaal zit kun je ook wel even een klein slaapje doen.

Maar even later is alle energie weer opgeladen en wordt er weer druk gespeelt.

We besluiten om even een blokje om te gaan met de andere honden. Jayson, Daphne en Dana blijven thuis. Die vermaken zich samen wel in de tuin. Het jonge gespuis gaat met ons mee voor een rondje dijk.
Bij de noodhaven gaan we van de dijk af en lopen naar de rand van het Markermeer. Mango ziet eenden in het water en voor dat we het door hebben staat meneer al tot zijn oksels in het water.

Overal hingen heerlijke geurtjes. Lekker snuffelen met elkaar. Dylan besluit om er even tussen uit te gaan en gaat pootje baden.

De zwemtoeristen kunnen opgelucht ademhalen. Het team van strandwachten is al gearriveerd.

Mmmmm denkt Justin, zou ik ongezien bij die scholeksters kunnen komen.

Even later is Justin de zwemonderwijzer van Mango. Inhalen, spreiden sluiten.

Voor meer foto's van Mango kijk op zijn eigen blog hier


Djane hield alles goed in de gaten.

En Justin had een plezier.

Michael ging zijn eigen weg.

We verlaten het strand en lopen verder. Voordat het zover is dat we verder kunnen moet Dylan nog even de clown uithangen.

We lopen een heerlijk rondje en komen na een tijdje weer terug. Jayson, Daphne en Dana liggen heerlijk te slapen en ook Djill en de puppen zijn in diepe rust.
Rond 6 uur gaan we uit eten bij een wok restaurant. Eten met stokjes is even wennen maar aldoende leert en we hebben een gezellige avond. Rond tien uur rijden we weer terug naar huis. Nog even twee uurtjes doorbijten en we zijn thuis.....tenminste dat dachten we.  We rijden richting Kampen en opeens is het net of hebben we een lekke band. Ik zet de bus aan de kant en stap uit. Een vreemde brand lucht komt mij te gemoet.. Das niet goed , ik loop naar de achterkant en zie dat de rem schijf rood gloeind  is. Shit, foute boel. Alinda belt rond 5 over elf met de ANWB. Locatie doorgegeven en er zal een monteur gestuurd worden. Daar sta je dan op zondag avond midden in de polder. Niks niet twee uurtjes rijden en om twaalf uur thuis. Om 5 voor twaalf komt er een busje van de ANWB. Probleem uitgelegd en de monteur gaat aan het werk. Band er af en rem weer los halen. Door roestvorming waren de remblokken vastgeslagen op de remschijf. De honden hebben van de hele reparatie niets mee gekregen, die lagen dood vermoeid achter in heerlijk te slapen.  De monteur zal achter ons aanrijden tot aan Zwolle , hier zullen we dan nogmaals controleren of het probleem verholpen is. Bij Zwolle gaan we dus weer van de weg af en controleren alles weer. Alles is goed en we bedanken de ANWB en rijden verder naar huis. Uiteindelijk zijn we om half  2 thuis gekomen. Moe van een lange maar mooie dag kruipen we onder de wol voor een korte nacht. Kwart over 6 gaat de wekker weer.