Weer op de been

Na een week ziekte ben ik weer op de been. Vanaf vrijdag morgen heeft het herstel zich goed doorgezet. Gisteren samen met Alinda naar de Martini dogshow in Groningen geweest. Ditmaal zelf geen honden mee. Vorig jaar was dat anders, toen waren we aan het eind van de dag de trotse baasjes van de winnaar van rasgroep 6. Zonder honden dus tijd om andere dingen te doen. Alinda heeft het druk met het ondersteunen van veel cursisten. Ik geniet van de vele honden. De beagles worden gekeurd door een Ierse keurmeester. De kwalificaties waren magertjes. Bij de reuen maar 1 met een Uitmuntend. Streng keuren is geen schande, als het maar rechtvaardig gebeurd. Tegenwoordig stapt men vaak iets te gemakkelijk de ring in met de veronderstelling we halen wel even een Uitmuntend. Gisteren ging die vlieger dus niet op.  Maar niet alleen bij de beagles, ik hoorde van veel meer exposanten dat er ook bij andere rassen streng gekeurd werd. En dan nog zie je aan het eind van de show in de erering honden staan waarbij je denkt hmmmm, wel leuk maar echt niet top. Alinda was ook nog druk met het voorbereiden van enkele junior handlers. Hierbij had ze de beschikking over een beagle van Kennel Roepers.

Samen met Rens, een jongetje van bijna 8 jaar. Alinda brengt hem de eerste stapjes bij van het voorbrengen van een hond.

Ongedwongen, nog niet verpest door de druk om te presteren. Zo zie je het graag, dit is waar het om draait, het plezier van handler en hond.

Een mooi moment achter de rug om je 'leenvriendje' een koekje toestoppen.

Aan het einde van de dag  helpt Alinda  kennissen van ons met het uitbrengen van een teckelpup in de erering.

Dat is een heel ander ras dan de beagle of hamilton die Alinda gewent is om uit te brengen in de erering.

Het was weer een leuke dag.  Groningen is een tweedaagse show en ook zondag is er dus weer van alles te doen in de Martiniplaza. Alinda zal er dan weer bij zijn.

Vanmorgen vertrok Alinda dus weer naar Groningen. Ik bleef thuis met de heren, een echte mannen zondag dus weer. Jayson is weer een stuk opgeknapt en hij zal in de loop van de morgen dan ook weer mee het veld in gaan. Als eerste neem ik Mango weer mee. Het voorjaar komt er nu echt aan, de vogels fluiten en de ganzen formeren zich om zich voor te bereiden op hun vlucht naar het hoge noorden. Het is genieten samen met mijn Zweedse vriend zo vroeg buiten.

Justin is de volgende die mee mag. Vol ongeduld zat Justin al te wachten, ikke mee , ikke mee, hij danste om mij heen terwijl ik zijn riem pak. Ook Jayson zat al klaar, maar die moest nog even wachten. Op de es mag hij weer los en direkt gaat ie er weer vandoor. Fluiten ..... en ja hoor keurig komt hij weer terug.

Het waaide niet maar oor en staart doen haast anders vermoeden. Beide hangen ze behoorlijk naar 1 kant.

Michael en Dylan gaan weer samen mee. In de tussen tijd dat ik naar huis loop om van honden te wisselen is er een grote groep honden over de es gelopen. De heren hadden hun geur snel in de neus en gaan er als een speer vandoor. Komt normaal gesproken Michael direkt terug als ik hem roep, vanmorgen had hij waarschijnlijk de eerste stuifmeel pollen in zijn oren en deden ze het  niet.  Dylan daarin tegen kwam keurig terug toen ik hem riep.

Paashaas Dylan hupt over de velden.

Michael besluit toch maar eieren voor zijn geld te kiezen en komt ook aangerent

Beide heren rennen nog een tijdje rond en vermaken zich prima. Dylan is  dan altijd helemaal in zijn element. Tong uit de bek en lekker gek doen.

Gaan we naar voren of naar achteren, Michael en Dylan waren het niet met elkaar eens.

Maar ook voor hun komt er een einde aan het plezier. We gaan naar huis en het is tijd voor oud en jong. Jayson krijgt zijn jas weer aan en ik  draag hem weer tot we op de es zijn. De oude man is de laatste week snel achteruit gegaan maar vanmorgen was de oude Jayson weer even terug. De smile, inmiddels zijn handelsmerk geworden, was weer groots aanwezig. Ik genoot, dit zijn de momenten  waar je als baas zo van geniet. Een vrolijke oude man op leeftijd, een voorbeeld  voor vele jongen beagles.

Elwood bleef eerst weer keurig bij zijn oude meester maar na een tijdje ging het hem te langzaam en zoekt de kleine man zijn eigen weg weer bij ons in de buurt.

De kleine man is inmiddels een echte slungelpuppie aan het worden.

Bekkie open, grijns om zijn toet, genieten dus.

Elwood was blij dat zijn grote voorbeeld weer mee was. Het blijft een uniek byzonder twee tal.

Elwood vind een stok in het land. Die hoort er niet. Keurig neemt hij de stok mee naar het pad.

Old boy......... mijn grote oude makker.

Even samen gek doen.

Vrienden voor het leven.

Het was weer een heerlijke honden dag. Alles ligt in de middag in een diepe slaap in huis, op 1 na . Elwood, die is nog even heerlijk in de tuin en vermaakt zich prima. Ik vond het al verdacht stil............

Hoe Elwood.... Molwood werd.....

Betrapt!!!!