Crufts 2015

Al heel lang stond de eerste week van maart 2015 rood omcirkeld in onze agenda. Zoals elk jaar is dan de Crufts, de grootste honden show ter wereld, in Birmingham. Alinda gaat er bijna elk jaar heen maar dit jaar zou ik ook mee. Mango zijn zoon en kleindochter zouden een prijs ontvangen voor hun uitstekende prestaties van het afgelopen jaar en daar wou ik graag met Mango bij aanwezig zijn. Ook kwamen er veel van zijn kleinkinderen in actie in de ring en dus nog een reden om er bij te zijn. We hadden contact gehad met Pam in Wales dat we dus naar Crufts zouden komen en ook graag in de stand van de Hamilton club wilden gaan staan om het ras te promoten samen met Mango. Pam zou zorgen dat we toegangskaarten kregen voor de show en op de Hound dag zou ze ook samen met Paul haar man naar de Crufts komen.  Met Christine hadden we geregeld dat we bij haar in Birmingham zouden overnachten en ook een dag in de stand van de Engelse beagleclub zouden gaan staan op Discoverdogs, Michael zou met ons mee komen. Het leek er dus op dat we een druk programma zouden gaan draaien. 3 dagen Crufts waarvan twee als raspromotors en 1 dag langs de ringen tijdens de Hound dag.  We keken er naar uit.


Pam had entree kaarten voor ons geregeld en die kregen we toegestuurd in Westerbork, langzaam kwamen we in de stemming.

Als promotie materiaal in de Discoverstand hadden we een eigen folder gemaakt over de Hamilton. Het standaard papiertje van de club viel in het niets bij ons foldertje.
Ik had een selectie gemaakt uit mijn fotobestanden van Mango en deze op a3 formaat laten afdrukken. Door al deze voorbereidingswerkzaamheden kregen we er steeds meer zin in.


We hadden oppas geregeld voor de rest van de meuteleden. Elwood zou logeren bij zijn dochter Djyma  en Justin en Dylan gingen logeren bij Monty en Doortje.
De weken tikken weg en na de show in Groningen kwam het opeens heel dicht bij. Op dinsdag nam Alinda Elwood mee naar Roden. Ze levert hem af bij Jan en Jenny en gaat dan naar haar werk. S avonds komt ze zonder hem weer thuis, was wel even raar dat onze kleine drukte maker opeens weg was. Woensdag morgen brengen we Dylan en Justin naar Anita in Beerta. We pikken Joyce op in Drachten die gaat met ons mee naar Engeland. En dan kom je thuis in een huis waar je altijd begroet wordt door vijf vrolijke heren en zijn er maar twee. Direct zochten Mango en Michael het hele huis af…… ze waren echt weg.


En dan is het donderdag. De dag dat voor ons Crufts 2015 echt begon.De wekker stond op half vijf. Eten, honden voeren, laatste spullen in de auto en rijden. Het is rustig op de wweg en we rijden vlot door. Zoals bijna altijd als we deze reis ondernemen rij ik het eerste stuk tot na na Breda, dit is iets meer dan twee uur. Ondertussen slaapt Alinda nog even en na Breda neemt zij het stuur over om in 1 ruk door te rijden naar Calais, ook dit is dan een rit van iets meer dan twee uur. Terwijl Alinda  Belgie en Frankrijk door stuurt doe ik de ogen even dicht. Zonder problemen komen we aan in Calais, als eerst moeten we naar de Pet Control, hier controleren ze de entingsboekjes van de honden. Als alles oke is bevonden stap ik weer achter het stuur en kunnen we richting de treinen. Het blijft een hele belevenis hoe het er daar aan toe gaat en zo als bijna altijd zijn de Franse douane beambten nu ook weer stront chagerijnig. Als we door de eerste camera poorten zijn komen we bij de douane, ik draai mijn raam naar benedne en het eerste wat de douna beamte mij toe schreeuwt is  OPEN ! en wijst naar de achterdeur. Als ik niet snel genoeg reageer is het nog een keer  OPEN !, Dan ziet hij de sticker van de honden en vraagt DOGS ! Ik knik en we mogen direct door rijden. We rijden dan door een stukje niemands land en  komen dan bij de Engelse post. Hier zijn de mensen veel vriendelijker en kunnen erg lachen om een misverstand van Alinda. Als hij vraagt What did you have in the back, antwoord ze: Two dogs, maar hij bedoelde wie heb je op de achterbank en dat was Joyce. We mogen door en hij wenst ons succes op Crufts.
We rijden de trein in en staan alleen in een wagon wat een luxe.


De trein begint te rijden en dan duiken we onder het kanaal. De rit gaat snel, in 35 minuten zijn we aan de andere kant. Ik zet de spiegels van de bus in een andere stand, we sluiten de deuren en als de trein deuren open gaan beginnen we aan ons avontuur in Engeland. Het links rijden vind ik fantastische en zonder problemen schakel ik over van het europese rijden op het engels. We hebben een rit van goed drie uur nog voor de boeg. We rijden vlot door en hebben nergens opstoppingen, binnen het uur passeren we London, via internet had Alin een account aangemaakt voor de tolbrug dus we konden daar nu ook zo door rijden. Onderweg nemen we bij een Service nog even een koffie stop, De honden even uit de auto en dan weer verder naar Birmingham. Rond drie uur komen we aan bij Christine.
We hebben een gezellige avond met elkaar en kruipen dan onder de dekens , morgen wacht ons een drukke dag.


Michael met zijn nichtje Dalida die drie weken ouder is dan hij.

Ik slaap op een luchtbed in de woonkamer, Mango ligt naast mij. In een vreemde omgeving heeft hij mij het liefst s nachts bij zich

Vrijdag is het vroeg dag. We moeten voor negen uur in het NEC zijn. Gelukkig woont Christine vlak bij dus is het maar een kwartiertje rijden. We nemen onze promotie doos mee en maken de stand iets fleuriger dan hij is.

Zo was de stand toen we kwamen, niet erg aantrekkelijk, gewoon saai.

Met  foto’s, een Zweedse vlag brengen we wat meer uitstraling aan.

De puppy foto van Elwood en Mango, de gekke bekken foto met Monty en de slaapstand met de poten om hoog brachten bij vele kijkers een grote glimlach op het gezicht. Het ras is meer dan alleen een hond die in de kennel zit.


Mango genoot van alle aandacht


De hele dag hebben we aanloop, het blijft leuk om mensen te informeren over het ras. Aan het eind van de dag komt Channel 4 nog langs met een camera ploeg, ze maken opnames van Michael en Mango. Zouden onze heren dan ook nog op tv komen ??
Rond 7 uur verlaten we de showhal, een lange dag kwam ten einde. We rijden naar huis en gaan eten. Na het eten kijken we naar de tv en ja hoor. Michael komt de Engelse  huiskamers binnen. Wat een mooi moment.

Mango was doodmoe van alle indrukken deze eerste dag, zijn vriendinnetje Anna lag heerlijk tegen hem aan.

Zaterdag, de Hounddag. De beaglekeuringen begonnen al om 8 uur. We hadden besloten om niet al om 8 uur heen te gaan dan werd de dag wel weer heel lang. We begonnen de dag met een echt Englisch Breakfast, Heerlijk. Spek, Eieren, bonen in tomaten saus en worstjes. Als je dat op hebt dan is je maag goed gevuld.

Rond kwart over negen vertrekken we naar het NEC. En zijn er rond half tien. De beagles keuringen zijn al druk bezig maar dat zal de hele dag duren, de laatste keuring is om half 6. Onze aandacht ging meer uit naar de Hamiltons. En dan met name naar de kleinkinderen van Mango. Mango heeft in Engeland nooit een eerlijke kans gekregen, er was in de tijd van Mango zijn show carriere veel corruptie bij de hamilton fokkers, keurmeesters waren vriendjes van fokkers die ene hele dikke vinger in de pap hadden, en Mango als buitenlandse hond werd voor de keuring al vaak met hoofdknikjes aangewezen aan de keurmeesters. Pam haar doel om met Mango vers bloed binnen te halen werd door een aantal zo tegen gewerkt.Gelukkig is er inmiddels veel veranderd en het eerste resultaat was vorig jaar al te zien. Mango zijn kleindochter werd beste van Beste van het ras op de Crufts.


Na drie jaar ziet Pam Mango weer terug in Engeland. Hier zit ze trots tussen Mango en zijn kleinzoon Gryf. Gryf woont in Frankrijk en begint aardig in de voetsporen te treden van zijn beroemde opa. Inmiddels is hij al Internationaal kampioen en ook al landskampioen in Frankrijk en Luxemburg. Dit werd zijn eerste optreden op Crufts.

Mango zijn karakter zien we terug in Gryf. Hier krijgt Alinda een dikke knuffel van hem

Maar voordat we kunnen genieten van de Hamiltons gaat Alinda eerst nog de ring in met een Engelse Foxhound. Een fantastisch ras. Bekend van de slipjachten met paarden. Deze reu is Dazzleby Dick Dastardly



Ze komen op een keurige tweede plaats in hun klasse.

Precies op het moment dat de foxhounds klaar zijn gaan de Hamiltons iets verderop de ring in.  De eerst honden die ik zie vallen me tegen. En dan is het de beurt aan de klasse met Gryf, Corinne zijn baasje is zenuwachtig, ze spreekt geen Engels, alleen Frans. Maar met google translate, handen en voeten komen we ene heel eind. Gryf doet het super en we zitten trots te kijken. En dan komt het mooiste ,Hij wint zijn zijn klasse,het doet mij zo goed dat onze ’vijanden’ van weleer ook langs de ring stonden en zagen dat de kleinzoon van Mango het voor elkaar kreeg. Ohhh wat deed dat zeer bij sommigen.

Als alle klassen gekeurd zijn moet Gryf nogmaals de ring in voor de keus van beste reu. Zou het lukken…. Het is spannend….Het lukt net niet. Gryf wordt gekozen tot reserve reu. Een prestatie waar wij en uiteraard Corinne erg trots op zijn. Dan is het de beurt aan de teven. En ook hier staan meerder nakomelingen van Mango. We genieten bij het zien van een betere kwaliteit Hamiltons in Engeland dan er jaren gelopen hebben. En als dan twee van mango zijn kleindochters gekozen worden als Beste teef en reserve teef is het feest helemaal compleet.  Best of Breed werd  Sufayre Angels Trinity ze deed het voor de tweede keer op rij. Wat een dag. Wat waren we trots. Reserve reu, Reserve teef, Beste teef en Best of Breed waren kleinkinderen van onze Mango.
Beste teef en reserve teef

Beste reu en Beste teef

Mango met zijn kleinkinderen

Wat een moment dit was waar we op gehoopt hadden Mango tussen zijn kleinkinderen op Crufts met de Best of Breed,een hele lange neus trekken naar al die mensen die ons en Pam altijd hebben dwars gezeten op Crufts.
Na een fantastische dag zijn we doodmoe. Mango kruipt bij mij in de slaapzak, hij is een trotse opa.

Als het gezellig is gaat de tijd zo snel, het is al weer zondag, de laatste dag van Crufts. Deze dag stond Alinda in de stand van de Engelse beagleclub. Michael was ook mee en werd de hartenbreker van de dag.


We deden ook nog een beetje aan Big Smile promotie


Michael, de beagle uit holland die speciaal voor discoverdogs op Crufts was overgekomen, de mensen vonden het fantastisch.


Ik zwerf deze dag wat over de Crufts, kijken bij andere rassen , praten met mensen, sneupen tussen de vele stands. Ik kom een drietal veteranen uit de Tweede wereld oorlog tegen, mensen die in Engeland nog steeds een enorm respect afdwingen, iedereen groet ze en velen maken een praatje. Zo ik ook, deze mannen hebben gevochten voor onze vrijheid. Deze drie nog goed bij de tijd zijnde veteranen hadden niet in Nederland gevochten maar wel in Belgie. Ze wilden graag op de foto met Mango, voor mij een heel speciaal moment met kippevel op de armen maakte ik deze foto, ze vroegen nog wel even of het geen Duitse hond was hahahhah, met een grote glimlach op hun gezicht. Thank you sir.

En zo kwam er een einde aan een fantastische tijd op Crufts, We hebben hier momenten meegemaakt die we niet snel zullen vergeten. Mango en Michael waren helemaal op. Als ik op maandag ochtend de slaapzak optil is dit het beeld wat ik zie, een hond die helemaal knock out is.

We pakken de spullen weer in de auto, er gaat meer mee terug naar Holland dan er mee gekomen is hahah. We bedanken Christine en haar ouders voor hun gastvrijheid en rond half negen vertrekken weer naar Folkstone.  Rond Birmingham is het druk en we hebben een klein beetje vertraging. Zonder problemen bereiken we de trein. De douane gaat vlot en we kunnen direct doorrijden de trein op

De verschillende sporen die uit de tunnel komen

Zo rijden we de trein in.

We staan nu als laatst auto in de wagon, de deuren weer open en tijdens de reis doezelen we een beetje. Alinda stapt achter het stuur en ik duik dromeland binnen. Bij Antwerpen wordt ik pas weer wakker.

Rond 11 uur zijn we uiteindelijk weer terug in Westerbork. Dinsdag hebben we de andere heren weer opgehaald en was de meute weer compleet.  Zo kwam er een eind aan een fantastische maar erg vermoeiende tijd. Via dit verslag kun een ieder nog een keer meegenieten van ons avontuur.